Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ· πλήρης ο ουρανός και η γη της Δόξης Σου. Ωσαννά εν τοις Υψίστοις· Ευλογημένος ο Ερχόμενος εν Ονόματι Κυρίου. (Άγιος, Άγιος, Άγιος είσαι Κύριε των Δυνάμεων· γεμάτος ο ουρανός και η γη από τη Δόξα Σου. Σώσε μας, Ύψιστε Θεέ· Ευλογημένος ο Ερχόμενος στο Όνομα Του Κυρίου).
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Ένας γιατρός θυμάται...

Ήταν από τις πιο συγκλονιστικές εξομολογήσεις που άκουσα στη διάρκεια της ιατρικής μου προσφοράς. Παρ' όλο που πέρασαν από τότε αρκετά χρόνια, θαρρώ πως ακόμη ακούω τη φωνή της κυρίας Σοφίας Κ. να μου διηγείται το πώς σώθηκε από τον αφανισμό το πέμπτο (5ο) της παιδί:

«Είχα τέσσερα παιδιά, γιατρέ, και τα οικονομικά μας ήσαν άθλια. Η πίστη μου στο Θεό δεν έφτασε, για να με κάνει να κλείσω τ' αυτιά μου στις υποδείξεις προθύμων "συμβούλων" και αποφάσισα να πάω στο γυναικολόγο μου για τα "περαιτέρω".
Μα το ίδιο βράδυ, προτού με πάρει καλά - καλά ο ύπνος είδα μια σοβαρή ανθρώπινη μορφή να με πλησιάζει, να με πιάνει από το χέρι και να με οδηγεί σ' ένα τοπίο μαγευτικό. Θαύμαζα τις ομορφιές και απολάμβανα τις ευωδίες του τοπίου αυτού, όταν ξαφνικά αντιλήφθηκα μια ...
αστραπιαία σκηνή, που μ' έκανε να νοιώσω φρίκη: Δεκάδες, εκατοντάδες παιδιά με το κεφάλι να κρέμεται κομμένο από το λαιμό, κείτονταν στο πράσινο γρασίδι. Κι είχαν στη χλωμή τους όψη κάτι σαν παράπονο και κάτι σαν κλάμα.
Απορημένη γύρισα στο συνοδό μου και ρώτησα:
-Ποια είναι τα δυστυχισμένα αυτά πλάσματα, που με την εμφάνισή τους ασχημίζουν τον παραδεισένιο αυτό τόπο;
—Είναι αυτά που θα συντροφέψουν και το δικό σου παιδί, αν η μοίρα του είναι ίδια με τη δική τους. Είναι τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν ποτέ!
Γύρισα το βλέμμα μου στην αντίθετη μεριά πανικοβλημένη και βλέπω ένα κοριτσάκι σε νηπιακή ηλικία, όμορφο, χαρούμενο γελαστό.
-Ποιο είναι το κοριτσάκι αυτό, που η παρουσία του δένεται τόσο γλυκά με την ομορφιά του τοπίου;
-Είναι το δικό σου το κοριτσάκι. Είναι το παιδί που ετοιμάζεσαι να θυσιάσεις στο βωμό της δικής σου ευκολίας και ξεγνοιασιάς, οδηγώντας το σε θάνατο φρικτό!...
Η όψη του παιδιού αυτού έμεινε ανεξίτηλα τυπωμένη στο μυαλό μου. Κι όταν γεννήθηκε η θυγατέρα μου κι όσο μεγάλωνε το κοριτσάκι μου, που με τέτοιο θαυμαστό τρόπο σώθηκε, έβλεπα πως δεν διέφερε σε τίποτε, μα σε τίποτε από το κορίτσι που είδα το βράδυ εκείνο, σαν όνειρο και σαν όραμα, πες καλύτερα σαν θαύμα...»!

Ορέστης Σιδηρόπουλος, ειδικός παθολόγος (Υπερπολύτεκνος πατέρας 8 παιδιών) Βέρροια, Μάρτιος 1990

http://panagiaalexiotissa.blogspot.gr
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αρχείο