Εκεί βρέθηκε και ένα μικρό αγοράκι,
τόσο φτωχό που τα ρούχα του ήταν φτιαγμένα από τσουβάλια... Καθόταν από μακριά και έκλεγε με σπαραγμό....
- Αχ Θεέ μου... έλεγε... γιατί με γέννησες τόσο φτωχό. Πόσο θα ήθελα κι εγώ να προσφέρω ένα δώρο στο μικρό Χριστό.. Αλλά δεν έχω τίποτα!
Τα δάκρυά του έτρεχαν σαν ποτάμι και έπεφταν στην γη... Ξαφνικά! Εκεί που έσταζαν τα δάκρυα ξεπρόβαλλε ένα μικρό κλωνάρι που όσο περνούσε η ώρα τόσο και μεγάλωνε… και μεγάλωνε... ώσπου έγινε δέντρο ολόκληρο.... Ήταν μια τριανταφυλλιά, γεμάτη με λευκά και μυρωδάτα τριαντάφυλλα... Λευκά σαν την αγνότητα του Χριστού!
Το αγόρι αμέσως κατάλαβε ότι ο Θεός άκουσε την προσευχή του! Σκούπισε τα μάτια του και έκοψε τα τριαντάφυλλα, φτιάχνοντας ένα μεγάλο μπουκέτο... έτρεξε στην φάτνη και πρόσφερε στο μικρό Χριστό το δώρο του...
Η Παναγία βλέποντας το μικρό αγόρι το πλησίασε και το χάιδεψε στο κεφάλι...
- Είναι το ομορφότερο δώρο απ' όλα του είπε... τον κάλεσε μέσα στην φάτνη και του χάρισε λίγο από κάθε δώρο του Χριστού... Ύφασμα για να ντυθεί... Φαγητό για να χορτάσει... Χρυσάφι για να αγοράσει πράγματα γι’ αυτόν και την οικογένειά του... Αλλά και λιβάνι για να δοξάζει το Όνομα του Ιησού Χριστού.
