Πρόκειται για ένα γυναικείο μοναστήρι - μετόχι, το οποίο ιδρύθηκε από τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, τον δημοφιλή και χαρισματικό γέροντα.
Το Ιερό Ησυχαστήριο που είναι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος (πανηγυρίζει στις 6 Αυγούστου), βρίσκεται στο Μήλεσι Αττικής, γεωγραφικά μεταξύ του Ωρωπού και της Μαλακάσας βόρεια της Αθήνας.
Με το που θα πατήσει το πόδι του ο επισκέπτης στο χώρο αντιλαμβάνεται την ιερότητα του χώρου και απολαμβάνει την απόλυτη ηρεμία. Εντυπωσιάζεται με τον επιβλητικό Ιερό Ναό και με τον κατάφυτο περιβάλλοντα χώρο.
Πλήθος κόσμου σπεύδει στο Ησυχαστήριο που τιμά τη μνήμη του Οσίου Πορφυρίου στις 2 Δεκεμβρίου, ημέρα της κοίμησής του, καθώς το μέρος αποτέλεσε προσκύνημα χάρη στον ίδιο τον γέροντα.
Το οικοδόμημα άρχισε να χτίζεται το 1981 και οι εργασίες έγιναν σταδιακά, με το επιβλητικό Καθολικό να θεμελιώνεται το 1990, κατόπιν αδείας του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Σεραφείμ.
Ο σκελετός του ναού ολοκληρώθηκε την άνοιξη του 1992, λίγους μήνες μετά την κοίμηση του γέροντα Πορφυρίου.
Ποιος ήταν ο Όσιος Πορφύριος
Ο Όσιος Γέρων Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 μ.Χ., στην Εύβοια, στο χωριό Άγιος Ιωάννης της επαρχίας Καρυστίας και είναι ένας από τους νεότερους αναγνωρισμένους Αγίου της Ορθοδοξίας, καθώς η αγιοκατάταξή του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο έγινε στις 27 Νοεμβρίου του 2013, είκοσι δύο χρόνια μετά την κοίμησή του.
Οι γονείς του, Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης και Ελένη, το γένος Αντωνίου Λάμπρου, ήταν ευσεβείς και φιλόθεοι άνθρωποι.
Ο γέροντας δεν κατάφερε να τελειώσει το δημοτικό, έφτασε μόνο τη Β’ Δημοτικού. Έμαθε να διαβάζει το Ευαγγέλιο και τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας.
Ο πατέρας του είχε πάει να δουλέψει στη διώρυγα του Παναμά, για να συντηρήσει την οικογένειά του και ο μικρός Ευάγγελος-αυτό ήταν το όνομα του γέροντα- δούλευε στα χωράφια και έβοσκε τα λιγοστά πρόβατά τους στις πλαγιές του χωριού. Εκεί διάβαζε και το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτη. Τόσο πολύ τον συνεπήρε η αγία μορφή του οσίου, που άρχισε να σκέπτεται να τον μιμηθεί.
Σε ηλικία μόλις 13-14 ετών, βρήκε τον τρόπο και έφυγε για το Άγιον Όρος. Εκεί εγκαταστάθηκε στα Καυσοκαλύβια και έγινε υποτακτικός σε ένα κελί, σε δύο πολύ καλά και αυστηρά γεροντάκια. Έζησε μαζί τους 5-6 χρόνια, έμαθε την καλογερική, την «άκρα» και «χαρούμενη» όπως έλεγε, υπακοή, την καθαρή αγάπη του Θεού και δέχθηκε -άδολο και αγνό παιδί όπως ήταν- το διορατικό χάρισμα.
Όμως αρρώστησε άσχημα, και ο Θεός έδειξε ότι ήθελε να τον «μεταθέσει» στον κόσμο, για να μπορέσει να φωτίσει τους ανθρώπους με τη χάρη που είχε, να τους εμπνεύσει, να τους παρηγορήσει, να τους καθοδηγήσει.
Επέστρεψε στην πατρίδα του την Εύβοια, όπου εγκαταβίωσε στο μοναστήρι του Αγ. Χαραλάμπους στο Αυλωνάρι. Εκεί με τη βοήθεια του Θεού έγινε καλά.
Σε ηλικία 20 ετών συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά Πορφύριο, ο οποίος θαύμασε για τα ουράνια χαρίσματα του νέου Μοναχού και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του το όνομά του: Πορφύριος.
Το αξιοθαύμαστο είναι ότι περιέγραψε στον Αρχιεπίσκοπο την Ιερά Μονή του Σινά με λεπτομέρειες, χωρίς ποτέ να την έχει επισκεφθεί!
Το 1940 έφτασε στην Αθήνα, όπου διορίσθηκε εφημέριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική, κοντά στην Ομόνοια. Εκεί υπηρέτησε 33 χρόνια το Θεό και τους ανθρώπους, ζώντας στην ταπεινή αφάνεια και μεγαλουργώντας για τη δόξα του Θεού, ενώ βοήθησε χιλιάδες ανθρώπους να βρουν την ειρήνη του Θεού.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ο αγράμματος π. Πορφύριος βοηθούσε με τις χαρισματικές του διαγνώσεις πολλούς γιατρούς, ενώ θεράπευε με τη Χάρη του Θεού.
Πώς κατέληξε στο Μήλεσι
Όταν πήρε τη σύνταξη του από τον Άγιο Γεράσιμο, έζησε μερικά χρόνια στον Άγιο Νικόλαο Καλισσίων Πεντέλης και τελικά κατέληξε στο Μήλεσι της Μαλακάσας, όπου έζησε το ίδιο ταπεινά, παλεύοντας με τις αρρώστιες του.
Ο τόπος εκείνος έγινε αληθινό προσκύνημα. Επεδίωκε ο Γέροντας την αφάνεια, και ο Θεός τον δόξαζε. «Ο κόσμος -θα γράψει αργότερα- με πήρε από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου… και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει να κάνετε προσευχή για μένα».
Την τελευταία του πνοή άφησε ταπεινά και μακριά από τον κόσμο στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους στις 2 Δεκεμβρίου 1991, καθώς είχε εσωτερική πληροφορία ότι το τέλος ήταν κοντά.
Την κοίμησή του γνώριζαν μόνο οι κελιώτες των Καυσοκαλυβίων, ενώ η κηδεία του, που έγινε στο Περιβόλι της Παναγίας, ήταν ταπεινή.
https://www.google.com/amp/s/www.neakriti.gr/article/life/sxeseis/1520400/iera-moni-tou-agiou-porfuriou-sto-milesi-me-ton-epivlitiko-iero-nao/AMP/
