« Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού »

« Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού »

Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ· πλήρης ο ουρανός και η γη της Δόξης Σου. Ωσαννά εν τοις Υψίστοις· Ευλογημένος ο Ερχόμενος εν Ονόματι Κυρίου. (Άγιος, Άγιος, Άγιος είσαι Κύριε των Δυνάμεων· γεμάτος ο ουρανός και η γη από τη Δόξα Σου. Σώσε μας, Ύψιστε Θεέ· Ευλογημένος ο Ερχόμενος στο Όνομα Του Κυρίου).

Σελίδες

  • Αρχική
  • Απορίες
  • Βίοι Αγίων
  • Για την ψυχή μας
  • Ιερές Εικόνες
  • Ιερές Μονές
  • ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified
Tweet

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018

Αυτή θα τους ακούει γρήγορα, γιατί το όνομά της είναι: «Γοργοεπήκοος». Σύναξη Της Υπεραγίας Θεοτόκου Της Γοργοεπηκόου

Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοεπηκόου

Σύναξη Της Υπεραγίας Θεοτόκου Της Γοργοεπηκόου.


Η θαυματουργή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοεπηκόου βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους.

Η γνωστότερη μετά την «Πορταϊτισσα» θαυματουργή εικόνα του Αγίου Όρους είναι αρχαία τοιχογραφία της Παναγίας που βρίσκεται εξωτερικά στον ανατολικό τοίχο της τράπεζας και προς τα δεξιά της εισόδου της. Το 1664 μ.Χ. ο τραπεζάρης Νείλος, που περνούσε τακτικά μπροστά από την εικόνα κρατώντας στο χέρι αναμμένα δαδιά για την υπηρεσία του στην τράπεζα, άκουσε μια φωνή να του λέει τα εξής: «Να μην ξαναπεράσεις από εδώ με δαδιά καπνίζοντας την εικονα μου». Ο Νείλος δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στη φωνή, η οποία όμως σύντομα ξανακούστηκε επιτιμώντας τον μοναχό και αφήνοντάς τον τυφλό. Οι αδελφοί άρχισαν να περνούν με πολύ ευλάβεια μπροστά από την εικόνα, της κρέμασαν ακοίμητο καντήλι και διέταξαν το νέο τραπεζάρη να τη θυμιάζει καθημερινά.

Ο τυφλός Νείλος περνούσε όλο τον καιρό του σε ένα στασίδι μπροστά στην εικόνα παρακαλώντας την Παναγία να τον συγχωρέσει και να τον θεραπεύσει, πράγμα το οποίο και έγινε, όταν, για τρίτη πλέον φορά, ακούστηκε φωνή από την εικονα, που πληροφορούσε τον Νείλο ότι η δέησή του εισακούστηκε και ότι στη δική Της μετά Θεόν προστασία και σκέπη θα έπρεπε στο εξής να καταφεύγουν για κάθε τους ανάγκη οι μοναχοί. Αυτή θα τους ακούει γρήγορα γιατί το όνομά της είναι «Γοργοεπήκοος». Πολύ σύντομα το θαύμα αυτό και η υπόσχεση της Θεοτόκου έγιναν γνωστά σε όλο το Όρος και η εικόνα της αυτή έγινε παναγιορειτικό προσκύνημα.

Ο διάδρομος κλείστηκε και η εικόνα συμπεριλήφθηκε σε παρεκκλήσι που κτίστηκε προς τα δεξιά της. Τα θαύματά της είναι άπειρα και ειδικός «προσμονάριος» ιερομόναχος εξυπηρετεί τις ανάγκες των πολλών προσκυνητών.

Εορτάζει την 1η Οκτωβρίου εκάστου έτους.

Μεγαλυνάριον
Γοργοϋπηκόου τήν θαυμαστήν καί σεπτήν Εἰκόνα, προσκυνήσωμεν ἀδελφοί, θαύματα τελοῦσαν καί βρύουσαν ἰάσεις καί ταύτην μετά πόθου κατασπασώμεθα.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Ἔχοντες Εἰκόνα Σου τήν σεπτήν, Ἀνύμφευτε Κόρη, ὡς προπύργιον ὀχυρόν, προσφεύγομεν ταύτῃ καιρῶ τῶν τῶν κινδύνων καί ἐπηρείας πάσης ἀπολυτρούμεθα.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Νῦν καιρός ἀνάγκης ἦλθεν ἡμῖν, νῦν παρέστη χρεία βοηθείας, Κόρη, τῆς Σῆς, λύτρωσαι οὖν πάσης ἀνάγκης καί κινδύνου καί χεῖρα βοηθείας τάχιστα ὄρεξον.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Ἔχει μέν, Παρθένε, ὁ οὐρανός, σῶμα καί ψυχήν Σου, ἐξαστράπτοντα φαεινῶς, ἔχει δέ μορφήν Σου Μονή Δοχειαρίου, τήν ἐπικαλουμένην Γοργοϋπήκοον.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Ἆρόν Σου τά ὄμματα, Μαριάμ, καί ἴδε εὐσπλάχνως τούς Εἰκόνι Σου τῆ σεπτῆ παρεστῶτας, Κόρη, καί Σέ παρακαλοῦντας καί πλήρωσον αἰτήσεις τούτων, Πανύμνητε.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Ἴδοιμι, Παρθένε, ψυχορραγῶν, ἐν καιρῶ θανάτου, τήν Εἰκόνα Σου τήν σεπτήν, παραμυθουμένην καί ἱλαρῶς καί ὄψεις τῶν δαιμόνων ἀποδιώκουσαν


http://www.saint.gr/2565/saint.aspx

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Ιερές Εικόνες

"Οἱ ἀδικημένοι εἶναι τά πιό ἀγαπημένα παιδιά τοῦ Θεοῦ."


Αν σκεφτόμασταν ότι ο πιο αδικημένος είναι ο Χριστός, θα δεχόμασταν με χαρά την αδικία. Ενώ ήταν Θεός, κατέβηκε στην γη από πολλή αγάπη και κλείσθηκε εννιά μήνες στην κοιλιά της Παναγίας. Ύστερα, τριάντα χρόνια έζησε αθόρυβα. Από δεκαπέντε μέχρι τριάντα χρόνων δούλευε μαραγκός στους Εβραίους.

Και τι εργαλεία είχαν τότε; Ξύλινα πριόνια χρησιμοποιούσαν, με κάτι καβίλιες ξύλινες. Του έδιναν και κάτι σανίδια…και Τού έλεγαν: «Φτιάξε αυτό, φτιάξε εκείνο…». Και πώς να τα πλανίσει; Πλανίζονταν μ’ εκείνα τα γύφτικα σίδερα, που χρησιμοποιούσαν τότε για πλάνες; Ξέρεις τι ζόρικα είναι;Άντε ύστερα, τρία χρόνια ταλαιπωρία! Ξυπόλητος να πηγαίνει από εδώ – από εκεί, για να κηρύττει! Θεράπευε αρρώστους, με λάσπη άνοιγε τα μάτια των τυφλών, και αυτοί ζητούσαν πάλι σημεία. Έβγαζε τα δαιμόνια από τους δαιμονισμένους, αλλά δυστυχώς οι αχάριστοι άνθρωποι Του έλεγαν πώς είχε δαιμόνιο! Και ενώ τόσοι είχαν μιλήσει και προφητεύσει γι΄ Αυτόν, τόσα θαύματα έκανε, και τελικά ονειδισμούς, σταύρωμα.

Γι΄ αυτό οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού. Γιατί ως αδικημένοι έχουν στην καρδιά τους τον αδικημένο Χριστό και αγάλλονται στην εξορία και στην φυλακή σαν να βρίσκονται στον Παράδεισο, διότι, όπου Χριστός εκεί Παράδεισος.


Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

https://megalipanagiathivon.gr/

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Για την ψυχή μας

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2018

 Τί είναι αμαρτία, πως γίνεται η εξομολόγηση και τι σημαίνει μετάνοια;

Πολλές φορές χαρακτηρίζουμε τους συνανθρώπους μας καλούς ή κακούς.

Όμως η στάση αυτή είναι αθεολόγητη, διότι πρώτον, δεν έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε τους άλλους και δεύτερον, για την εκκλησία δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, αλλά άνθρωποι εντός ή εκτός της εκκλησίας

Αντί λοιπόν να κοιτάμε τις αμαρτίες των άλλων, το μόνο που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε είναι να συλλογιστούμε τις δικές μας αμαρτίες και να τις εξομολογηθούμε σε ένα ιερέα, μετανοώντας πραγματικά για αυτές.

Όμως τι είναι αμαρτία, πως γίνεται η εξομολόγηση και τι σημαίνει μετάνοια;

Αμαρτία θεωρείται οποιαδήποτε πράξη αποκόβει και αποξενώνει τον άνθρωπο από τον Θεό και από το σώμα της εκκλησίας. Αμαρτία είναι κάθε ενέργεια αυτοκαστροφής. Είναι μια επικίνδυνη αρρώστια της ψυχής που μας απομακρύνει από τον Θεό και μας οδηγεί στον ψυχικό θάνατο.

Μετάνοια σημαίνει ολοκληρωτική αλλαγή ζωής, την άρνηση της αμαρτίας, την αλλαγή νοοτροπίας. Μια αληθινή έμπρακτη μετάνοια, θεωρείται από τους Πατέρες της Εκκλησίας το «δεύτερο βάπτισμα».

Εξομολόγηση είναι το άδειασμα του δηλητηρίου που υπάρχει στην ψυχή μας. Θεωρείται η συνέχεια της μετάνοιας και πραγματοποιείται με την ενώπιον του πνευματικού ομολογία των αμαρτιών μας.

Όταν αποφασίσουμε να εξομολογηθούμε, δεν πάμε απλά στον πνευματικό και περιμένουμε να μας ρωτήσει, να μας ανακρίνει ή να μαντέψει τις αμαρτίες μας.

Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για το τι θα πούμε, έχοντας ήδη κοιτάξει μέσα στην ψυχή μας με ειλικρινή ματιά. Βέβαια αυτό απαιτεί πόλεμο με τον εγωισμό μας και με τον φόβο μας να παραδεχτούμε την αμαρτωλότητά μας.

Από τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται η ψυχή μας, περνάμε στο στάδιο της μετανόησης, όπου θέλουμε να την εξυγιάνουμε, αναζητώντας την γιατρειά της.

Τότε ακριβώς είναι η κατάλληλη στιγμή να πάμε στον πνευματικό να εξομολογηθούμε και να ελευθερώσουμε όλα τα δαιμόνια που έχουν φωλιάσει στην ψυχή μας.

Πολλές φορές όταν αναλογιζόμαστε τις αμαρτίες μας, κατακλυζόμαστε από βαριά αισθήματα ενοχής. Όμως αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την μετάνοια, η οποία είναι μόνο έμπρακτη.

Ο Θεός γνωρίζει (ως δημιουργός μας) την αδύνατη φύση μας και δεν απαιτεί να είμαστε αναμάρτητοι. Το μόνο που θέλει είναι να γνωρίζουμε την κατάστασή μας, τις ατέλειές μας και να βρισκόμαστε σε πορεία μετανοίας.

Οι αμαρτίες υποδιαιρούνται σε τρεις βασικούς τομείς:

1. Η σχέση μας με το Θεό

– έλλειψη ζωντανής σχέσης με το Θεό
– κλονισμός πίστεως και εμπιστοσύνης στον Θεό στις οποιεσδήποτε δυσκολίες
– ολιγοπιστία, αμφιβολία
– αδιαφορία για προσευχή, νηστεία, θεία λατρεία, εκκλησιασμό, θεία μετάληψη, μελέτη Αγίας
Γραφής
– βλασφημία (ακόμα με το λογισμό)
– όρκοι, επιορκία, ψευδορκία, τάξιμο
– μαγεία, μαντεία, αστρολογία, πίστη στην τύχη-όνειρα, κτλ.

2. Η σχέση μας με τον πλησίον
– έλλειψη αγάπης για τον πλησίον, αδιαφορία, υποτίμηση, περιφρόνηση
– μίσος, φθόνος, έχθρα, εκδικητικότητα, ασυγχωρησία, πικρία, ζήλεια
– κατάρες, ύβρεις, ειρωνεία, κοροϊδία, χειροδικία, φόνος
– κατάκριση, συκοφαντία, καχυποψία
– ψεύδος, ανειλικρίνεια, ανεντιμότητα
– κλοπή, κατάχρηση, καταστροφή ξένης περιουσίας
– αγνωμοσύνη, αχαριστία, αναίδεια, θρασύτητα, έλλειψη σεβασμού
– σκανδαλισμός άλλων με τη ζωή μας, τη συμπεριφορά μας, την εμφάνισή μας, κτλ
– παράλειψη καλού και ελεημοσύνης
– έλλειψη υποχωρητικότητας και αλληλοκατανόησης, πείσμα
– έλλειψη ενδιαφέροντος και αφιέρωσης χρόνου στην οικογένειά μας
– αδικαιολόγητες επεμβάσεις στη ζωή και τις αποφάσεις των παιδιών μας, υπονόμευση των
προσπαθειών τους και του δεσμού τους
– μοιχεία
– απάτη, νοθεία στην εργασία ή στο εμπόρευμα
– αισχροκέρδεια, κατάχρηση, παρανομία, τοκογλυφία, κλοπή
– ανεντιμότητα στις συναλλαγές μας
– κακομεταχείριση, εκμετάλλευση των υπαλλήλων

3. Η σχέση μας με τον εαυτό μας

– Αδιαφορία για την πνευματική ζωή
– Ανευθυνότητα, αμέλεια
– Υπερβολικές διασκεδάσεις, χαρτοπαιξία, λαιμαρία, μέθη, ναρκωτικά
– Φιλαργυρία, απληστία, πλεονεξία, πλούτος, υπερκαταναλωτισμός, πολυτέλειες, ατομισμός
– Υποκρισία
– Αισχρολογία, αργολογία, φλυαρία
– Θυμός, οργή
– Υπερηφάνεια, εγωϊσμός, υπεροψία, φιλαρχία, μεγαλομανία
– Πείσμα, ισχυρογνωμοσύνη, δαιμονική αυτοπεποίθηση, ιδιοτροπία
– Αμαρτίες και πειρασμοί της σάρκας
– Ανάγνωση ή θέαση ανήθικων έργων (βιβλία, περιοδικά, ταινίες, κτλ.)
– Ανήθικες σκέψεις, φαντασιώσεις, κτλ
– Πορνεία, μοιχεία,, κτλ
– Έκτρωση

Πολύ γρήγορα θα σταθούμε σε μερικά σημεία:

– Η αποφυγή της Θείας κοινωνίας είναι περιφρόνηση της θυσίας του Χριστού!

– Η καθημερινή προσευχή μας δίνει δύναμη για να συνεχίσουμε.

– Να κρατάμε απόσταση από τη «μαύρη μαγεία» των καφετζούδων, χαρτορίχτρων, μέντιουμ, κτλ.

– Το πείσμα είναι σατανικό. Είναι απόδειξη εγωϊσμού και κακίας. Αν υπάρχουν άνθρωποι που τους έχουμε «τιμωρήσει» με το να μη τους μιλάμε, τότε πρέπει πρώτα να συμφιλιωθούμε μαζί τους και έπειτα να ζητήσουμε τη συγχώρεση του Θεού.

– «Μη κρίνετε, για να μη κριθείτε» είπε ο Χριστός. Αν θέλετε να κρίνετε κάποιον, τότε κρίνετε μόνο τον ίδιο σας τον εαυτό. Μια αυτογνωσία θα σας βοηθήσει στη μετάνοια και την εξομολόγηση.

– Ο σκανδαλισμός των άλλων με την ασυνέπεια των λόγων μας, με την άστατη ζωή μας, την προκλητική μας εμφάνιση, την απροσεξία, την ανεντιμότητα, κτλ. είναι μεγάλο αμάρτημα. Ο Χριστός είχε πει: «Είναι αδύνατο να μην έλθουν τα σκάνδαλα. Αλίμονο όμως σε εκείνον που τα προκαλεί. Είναι προτιμότερο γι’αυτόν να κρεμάσει μια μυλόπετρα στο λαιμό του και να ριχτεί στη θάλασσα».

– Επειδή έχει χαλαρώσει η ηθική της σημερινής ανθρώπινης κοινωνίας, πολλοί θεωρούν ότι η Εκκλησία πρέπει να προσαρμοστεί στα σημερινά δεδομένα. Όμως η ηθική της Εκκλησίας δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Εμείς έχουμε ανάγκη ηθικής αλλαγής και όχι η Εκκλησία.

– Ο Χριστός δεν στέκεται μόνο στις σαρκικές αμαρτίες, αλλά και στην αμαρτία που διαπράττεται με το λογισμό: «Όποιος βλέπει μια γυναίκα με πονηρή επιθυμία, έχει κιόλας διαπράξει μέσα του μοιχεία με αυτήν»!

– Η φιλαργυρία θεωρείται αμαρτία, διότι κανείς δεν πλουτίζει δίχως απάτες, εκμετάλλευση των άλλων, κτλ. Ένας άνθρωπος που πιστεύει στο χρήμα, δεν μπορεί να πιστεύει στον αληθινό Θεό.

Μερικές συμβουλές για την εξομολόγηση:

– Δεν εξομολογούμαστε ξανά αμαρτήματα που έχουμε εξομολογηθεί και δεν έχουμε επαναλάβει.
– Πρέπει να εξομολογούμαστε μόνο τα δικά μας αμαρτήματα και να κρίνουμε μόνο τους εαυτούς
μας.
– Δεν φλυαρούμε και δεν μπαίνουμε σε λεπτομέρειες που ενδέχεται να θέσουν σε πειρασμό τον
πνευματικό.
– Μετανοούμε πραγματικά (έμπρακτα) και όχι μόνο στα λόγια (επιφανειακά).
– Μια σωστή εξομολόγηση προαπαιτεί βαθιά αυτογνωσία.
– Δεν εξομολογούμαστε σε εικόνες ή σε δικούς μας ανθρώπους, διότι δεν μπορούν να μας
συμβουλέψουν κατάλληλα και να μας δώσουν άφεση αμαρτιών.
– Ευτυχώς που οι ιερείς δεν είναι αναμάρτητοι και έτσι μπορούν να καταλάβουν καλύτερα την
αδυναμία μας απέναντι στην αμαρτία.
– Πρέπει να ντρεπόμαστε όταν κάνουμε την αμαρτία και όχι όταν την εξομολούμαστε.
– Η Εκκλησία είναι το τέλειο θεραπευτήριο ψυχών. Δεν πρέπει να μας πιάνει απελπισία και
απόγνωση ότι για μας δεν υπάρχει γιατρειά. Ασυγχώρητη αμαρτία είναι μόνο η αμετανόητη.
Δεν θα κολαστούμε γιατί αμαρτήσαμε, αλλά γιατί δε μετανοήσαμε.
– Δεν πρέπει να αναβάλουμε τη μετάνοια και εξομολόγησή μας. Δεν έχουμε υπογράψει συμβόλαιο
με τον θάνατο. Το σήμερα είναι δικό μας, το αύριο όχι.
– Η εξομολόγηση πρέπει να γίνει με ταπείνωση, φόβο Θεού, ακρίβεια και όχι υπερβολές.
– Ομολογούμε συγκεκριμένες αμαρτίες και δεν είμαστε γενικοί και αόριστοι (π.χ. είμαι αμαρτωλός).
– Δε ζητάμε από τον ιερέα να μας ρωτήσει εκείνος. Η εξομολόγηση δεν είναι ανάκριση.
– Δε μεταφέρουμε ευθύνες σε άλλους, ούτε αναφέρουμε άλλους.
– Δεν αναφέρουμε τα καλά μας έργα.
– Δεν αποκρύπτουμε τίποτα, γιατί δεν μπορούμε να ξεγελάσουμε τον Θεό.


Όταν τελειώσουμε την εξομολόγηση, τότε ο πνευματικός με τη βοήθεια του Θεού θα μας συμβουλεύσει και θα μας κατατοπίσει πως θ’αγωνιστούμε για να διορθώσουμε την πορεία μας.

Πιθανόν να μας δώσει κάποιο επιτίμιο, το οποίο δεν είναι τιμωρία, αλλά μια θεραπευτική αγωγή για την ασθένεια της ψυχής μας. Είναι πνευματικά φάρμακα και αγωνίσματα, τα οποία πρέπει να
δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη και να τα τηρούμε με επιμέλεια και ακρίβεια.

Η μετάνοια είναι ένας ατελείωτος δρόμος, μια διαρκής κατάσταση που δε σταματάει ποτέ. Αν ξανακυλίσουμε στην αμαρτία, τότε δεν απελπιζόμαστε. Το ιατρείο της μετάνοιας είναι πάντα ανοιχτό.
«Το να πέσει κανείς είναι ανθρώπινο. Το να μείνει κανείς στην πτώση, είναι σατανικό». Όλη μας η ζωή πρέπει να είναι πορεία μετάνοιας, αλλά και προετοιμασίας για τη Θεία κοινωνία. Πάντα να
θυμόμαστε ότι ανάμεσα στην απελπισία του «τα πάντα είναι αμαρτία» και του «τίποτα δεν αμαρτία»,υπάρχει πάντα η χρυσή οδός της Εκκλησίας του Χριστού.


Το παρόν αποτελεί περίληψη του βιβλίου «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» του Αρχιμ.Νεκτάριου Αντωνόπουλου (Εκδόσεις Ακρίτα) και δημιουργήθηκε για να βοηθήσει όσους έχουν απορίες για τη μετάνοια και την
εξομολόγηση

https://www.ekklisiaonline.gr/arxontariki/metanoia-kai-eksomologisi/

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Απορίες

"Με το που θα εμεφανιστούν οι λογισμοί και ενοχλούν,πρέπει να τους εξομολογηθείς.Είθε ο Θεός να σε συγχωρέσει για το παρελθόν και να σ’ενισχύσει στο μέλλον"


Του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ – Από αχρονολόγητη επιστολή σε κάποια μοναχή

Η αμαρτία του ανθρώπου εξαλείφεται με την εξομολόγηση. Οι ρίζες της αμαρτίας όμως ξεριζώνονται με τον αγώνα εναντίον των αμαρτωλών λογισμών και με την συχνή εξαγόρευση.

Με το που θα εμεφανιστούν οι λογισμοί και ενοχλούν,πρέπει να τους εξομολογηθείς.Είθε ο Θεός να σε συγχωρέσει για το παρελθόν και να σ’ενισχύσει στο μέλλον.

Δεν είναι σπουδαίος ο πειρασμός σου.Απλά γιγαντώθηκε επειδή τον έκρυψες.Να τον εξομολογηθείς με μετάνοια στην μητέρα Α.Κι όταν ο λογισμός αρχίσει ξανά να σ’ενοχλεί,να εξομολογηθείς και πάλι με μετάνοια.Θα είναι μεγάλη ευλογία αν τον καιρό του πειρασμού έχεις κοντά σου ένα πρόσωπο στο οποίο να μπορείς να εξομολογηθείς.«ἀντίστητε δὲ τῷ διαβόλῳ καὶ φεύξεται ἀφ’ ὑμῶν»(Ιακ.δ,17),είπε ο αδελφόθεος Ιάκωβος.

Στους λογισμούς που σου υποβάλλει ο διάβολος ν’αντιστέκεσαι και να τους εξομολογείσαι,να μην τους δέχεσαι. Σ’όποιον και αν ανήκει κάποιο πρόσωπο που εμφανίζεται στη φαντασία σου και προκαλεί ακάθαρτες σκέψεις και ιδέες,είναι διαβολικό,είναι ο ίδιος ο διάβολος.Εκείνος στέκεται μπροστά στην ψυχή την ώρα του πειρασμού και την εξαπατά.Φοράει μάσκα και είναι ικανός να εμφυτεύσει το πάθος ανάλογα με την προδιάθεση της ψυχής.

Διαβάστε εδώ:  Λένε κάποιοι Χριστιανοί: «Μα δεν έχω αμαρτίες! Δεν έχω κάνει τίποτα...»

Εκείνος που αποδέχεται τους αμαρτωλούς λογισμούς και τους ρεμβασμούς αποδέχεται τον ίδιο τον σατανά.Υποτάσσεται σε αυτόν τόσο στον παρόντα αιώνα όσο και στον μέλλοντα.Γι αυτό και ο πόλεμος εναντίον των λογισμών είναι ουσιώδης.Ακόμη και ένας λογισμός ζήλειας είναι απάτη του διαβόλου.Γιατί όποιος διδάσκει την νέκρωση προς όλους και όλα κι επομένως τους αγαπά όλους εξίσου,δεν προτιμά ένα πρόσωπο περισσότερο από άλλο.Ο Χριστός είναι Ένας.

Ένθα ο Κύριος να σου ξαναφέρει την ειρήνη με την αληθινή σου μετάνοια.Η αμαρτία σου συγχωρήθηκε.Μην ξαναμαρτήσεις στο μέλλον.

Από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ »Το Ποτήριο του Χριστού»

https://www.vimaorthodoxias.gr/

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Για την ψυχή μας

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2018

Αιωνία η μνήμη;

«Θα συνωμοτήσει το σύμπαν» λένε. Γιά εμάς το σύμπαν αυτό είναι η Αγία Τριάδα, η Παναγία, οι άγιοι, οι άγγελοι, αυτοί είναι που «συνωμοτούν». Αυτοί αποτελούν την Ιερά Μνήμη, και μαζί με τους πιστούς αποτελούν την Εκκλησία. Μέσα στην Εκκλησία ακούμε πολλά και δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικά είναι όπως γιά παράδειγμα την ευχή «αιωνία η μνήμη».

Πως να είναι αιωνία η μνήμη αφού η ζωή μας είναι τόσο μικρή; Πόσα χρόνια να ζήσει κάποιος για να θυμάται αυτόν που αναχώρησε για τα ουράνια. Όσα και να είναι τα έτη της ζωής, είναι ελάχιστα μπροστά στην αιωνιότητα. Άλλο εύχεται ο ιερέας εκείνη την ώρα. Η έννοια είναι βαθύτερη. Για να την κατανοήσουμε, ας χρησιμοποιήσουμε το παράδειγμα του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Το βασικό μέρος του είναι η μνήμη του. Εκεί υπάρχουν όλα τα δεδομένα, τα προγράμματα, τα στοιχεία κτλ. Τα άλλα μέρη του, οθόνη και πληκτρολόγιο, είναι αναγκαία, αλλά δευτερεύοντα. Η πολύτιμη μνήμη του βρίσκεται θωρακισμένη με ειδικά υλικά, για να προστατεύεται και δεν είναι επισκέψιμη από όλους παρά μόνο από τον χρήστη. Με βάση αυτήν την εικόνα ας δούμε την ύπαρξη της Εκκλησίας.

Η βάση της Εκκλησίας είναι ο Θεός και ό,τι υπάρχει πέριξ και κύκλῳ αυτού. Ο Πατήρ ως άναρχος, ο Υιός ως συνάναρχος και το άγιο Πνεύμα, ως ομοούσιο με τα άλλα δύο πρόσωπα, είναι ο πυρήνας. Τα πρόσωπα της Παναγίας, των προφητών, των αποστόλων, των αγίων βρίσκονται πλησίον του πυρήνα και οι άγγελοι δορυφορούν κύκλῳ αυτών. Αυτό ας το ονομάσουμε μνήμη, ιερή μνήμη. Όταν στην Εκκλησία ευχόμαστε «αιωνία η μνήμη» δηλώνουμε την θέλησή μας ο κεκοιμημένος μας να «χωρέσει» σε αυτήν την μνήμη. Και αν η ψυχή του έχει προετοιμαστεί γι᾽αυτό θα απολαύσει την μνήμη αυτή. Όλος ο αγώνας μας είναι να μπούμε στο καράβι που λέγεται Εκκλησία. Σε αυτό εισερχόμαστε με το βάπτισμά μας και στη συνέχεια προσπαθούμε να μείνουμε πάνω σ᾽αυτό.

Το κατάστρωμα γλιστράει επικίνδυνα, τα κύματα είναι μεγάλα και εμείς, ο καθένας στο λειτούργημά του, στο πόστο του, συνεχίζει το ταξίδι. Το καράβι αυτό, η ναυς όπως χαρακτηρίζουμε τήν Εκκλησία, δεν θα καταποντιστεί ποτέ, μέχρι την συντέλεια των αιώνων. Δεν θα σταματήσει ποτέ τήν πορεία της, γιατί κυβερνήτης είναι ο Ίδιος ο Χριστός. Λάθη θα γίνονται, κάποιοι με μεγάλες ή μικρές υπευθυνότητες μπορεί να χαθούν, να μην σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, αλλά το πλήρωμα θα φθάσει, με όσους το παλέψουν, στον τελικό προορισμό. Όχι με μια ομάδα «καθαρών», αλλά με ένα πλήθος μετανοημένων αμαρτωλών.

Κάθε μέρα προστίθενται και κάθε μέρα αφαιρούνται μέλη του πληρώματος. Έτσι θα γίνεται μέχρι ο Θεός να δώσει το τελικό σάλπισμα της νίκης. Έχει και θα έχει πολλές εκπλήξεις το ταξίδι αυτό. Οι πρώτοι θα γίνονται έσχατοι και οι έσχατοι πρώτοι. Ανατροπές ημέρα με την ημέρα, στιγμή με την στιγμή. Το δεδομένο κάθε λεπτό θα γίνεται ζητούμενο και οι «ἐκ τοῦ μή ὄντος» θα έρχονται στο «εἶναι». Τελικά πράγματι για την κάθε ψυχή συνωμοτεί το σύμπαν γιατί έχει αμέτρητη αξία και είναι μοναδική κάθε ψυχή.

Είναι ένα μυστήριο ἡ ζωή και η πορεία του καθενός μας μέσα στη ζωή. Αν κάποιες σκέψεις ακούγονται δύσκολες να εφαρμοσοτύν ξέρουμε μια γνωστή πεπατημένη και σίγουρη οδό. Μια λέξη απλή μοιάζει, ένα δυνατό βίωμα είναι. Μετάνοια! Αυτή ανοίγει όλους τους ουράνιους καί επίγειους δρόμους. Πώς αποκτάται; Με δύο σταγόνες που ενώνονται: ένα δάκρυ δικό μας και μια ρανίδα Αίματος του Χριστού.

του Αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

https://megalipanagiathivon.gr/

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Απορίες, Για την ψυχή μας

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2018

-Γέροντα, γιατί ο Θεός επιτρέπει να πεθαίνουν τόσο νέοι άνθρωποι;

- Κανείς δεν έχει κάνει συμφωνία με τον Θεό πότε θα πεθάνη. 

Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον παίρνει στην καλύτερη στιγμή της ζωής του, με έναν ειδικό τρόπο, για να δώση την ψυχή του. Εάν δη ότι κάποιος θα γίνη καλύτερος, τον αφήνει να ζήση.

Εάν δη όμως ότι θα γίνη χειρότερος, τον παίρνει, για να τον σώση. Μερικούς πάλι που έχουν αμαρτωλή ζωή, αλλά έχουν την διάθεση να κάνουν καλό, τους παίρνει κοντά Του, πριν προλάβουν να το κάνουν, επειδή ξέρει ότι θα έκαναν το καλό, μόλις τους δινόταν η ευκαιρία.

Είναι δηλαδή σαν να τους λέει :

«Μην κουράζεσθε· αρκεί η καλή διάθεση που έχετε». Άλλον, επειδή είναι πολύ καλός, τον διαλέγει και τον παίρνει κοντά Του, γιατί ο Παράδεισος χρειάζεται μπουμπούκια.

Φυσικά οι γονείς και οι συγγενείς είναι λίγο δύσκολο να το καταλάβουν αυτό. Βλέπεις, πεθαίνει ένα παιδάκι, το παίρνει αγγελούδι ο Χριστός, και κλαίνε και οδύρονται οι γονείς, ενώ έπρεπε να χαίρωνται, γιατί που ξέρουν τι θα γινόταν, αν μεγάλωνε;

Θα μπορούσε άραγε να σωθή; Όταν του 1924 φεύγαμε από την Μικρά Ασία με το καράβι, για να έρθουμε στην Ελλάδα, εγώ ήμουν βρέφος. Το καράβι ήταν γεμάτο πρόσφυγες και, όπως με είχε η μητέρα μου μέσα στις φασκιές, ένας ναύτης πάτησε επάνω μου. Η μάνα μου νόμισε ότι πέθανα και άρχισε να κλαίη. Μια συγχωριανή μας άνοιξε τις φασκιές και διαπίστωσε ότι δεν είχα πάθει τίποτε. Αν πέθαινα τότε, σίγουρα θα πήγαινα στον Παράδεισο. Τώρα που είμαι τόσων χρονών και έχω κάνει τόση άσκηση, δεν είμαι σίγουρος αν πάω στον Παράδεισο.

Αλλά και τους γονείς βοηθάει ο θάνατος των παιδιών. Πρέπει να ξέρουν ότι από εκείνη την στιγμή έχουν έναν πρεσβευτή στον Παράδεισο. Όταν πεθάνουν, θα ‘ρθούν τα παιδιά τους με εξαπτέρυγα στην πόρτα του Παραδείσου να υποδεχθούν την ψυχή τους.

Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό! Στα παιδάκια πάλι που ταλαιπωρήθηκαν εδώ από αρρώστιες ή από κάποια αναπηρία ο Χριστός θα πη:

«Ελάτε στον Παράδεισο και διαλέξτε το καλύτερο μέρος». Και τότε εκείνα θα Του πουν: «Ωραία είναι εδώ, Χριστέ μας, αλλά θέλουμε και την μανούλα μας κοντά μας».

Και ο Χριστός θα τα ακούση και θα σώση με κάποιον τρόπο και την μητέρα. Βέβαια δεν πρέπει να φθάνουν οι μητέρες και στο άλλο άκρο. Μερικές μανάδες πιστεύουν ότι το παιδί τους που πέθανε αγίασε και πέφτουν σε πλάνη. Μια μητέρα ήθελε να μου δώση κάτι από τον γιο της που είχε πεθάνει, για ευλογία, γιατί πίστευε ότι αγίασε.

«Έχει ευλογία, με ρώτησε, να δίνω τα πράγματά του;» «Όχι,της είπα, καλύτερα να μη δίνης». Μια άλλη είχε κολλήσει την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ στον Εσταυρωμένο την φωτογραφία του παιδιού της που το είχαν σκοτώσει οι Γερμανοί και έλεγε: «Και το παιδί μου σαν τον Χριστό έπαθε». Οι γυναίκες που κάθονταν και ξενυχτούσαν στον Εσταυρωμένο την άφησαν, για να μην την πληγώσουν. Τι να έλεγαν; Πληγωμένη ήταν. 

https://www.ekklisiaonline.gr/

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Απορίες

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2018

Αξαφνα και χωρίς να το έχει καταλάβει το κεράκι που κρατούσε, άναψε μόνο του ...


To 2007  ένα γκρουπ από Κύπριους είναι ήδη στα Ιεροσόλυμα για την Ανάσταση! Μέσα στο γκρουπ μια μάνα ενός άρρωστου παιδιού...

...Δεν της έφτανε ο πόνος της , δεν μπορούσε να εκπληρώσει το τάμα για το οποίο είχε έρθει αυτές τις μέρες στην Αγία Γη.

Επειδή το παιδί της ήταν άρρωστο έκαμε τάμα να έρθει και να μείνει σε όλη την Θ Λειτουργία μέσα στο ναό , για να κάμει το θαύμα του ο Παντοδύναμος Χριστός.
Όμως εκείνη τη χρονιά είχε τόσο κόσμο στα Ιεροσόλυμα που ούτε να πλησιάσει δεν μπόρεσε το ναό της Αναστάσεως.
Καθιστή και κλαμμένη με κλειστά μάτια βρίσκεται ανάμεσα στον κόσμο κάπου εκεί κοντά στο ναό .

'Αξαφνα και χωρίς να το έχει καταλάβει το κεράκι που κρατούσε, άναψε μόνο του ...
Οι υπόλοιποι του γκρουπ τρέχουν να πάρουν το Άγιο Φως από την ευλαβική αυτή μάνα (χωρίς ακόμη η ίδια να έχει καταλάβει τι έχει συμβεί), που παρακαλούσε και έκαμε τόσο κόπο για το παιδί της.

Επικοινωνεί την επομένη με το σπίτι και μαθαίνει πως εκείνη την ώρα που το 'Αγιο Φώς την επισκέφτηκε , το παιδάκι της έγινε καλά με τη χάρη του Χριστού που τόσο πίστεψε.

Αυτού η δόξα η τιμή και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

https://e-sterea.gr/index.php/nea/apopseis/giorgos-kakkos/10605-den-tis-eftane-o-ponos-tis

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Για την ψυχή μας

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2018

Οταν η Αγία Ευφημία επισκέφτηκε τον Αγιο Παΐσιο στο κελί του στο Άγιον Όρος

Ήταν στην αυλή της Καλύβης του ο Γέροντας (Παΐσιος), όταν τον επισκέφθηκε κάποιο πνευματικό του τέκνο. Επανελάμβανε συνεχώς από την καρδιά του: «Δόξα σοι ο Θεός», πάλιν και πολλάκις. Σε μια στιγμή ο Γέροντας του είπε: «Αχρηστεύεται κανείς με την καλή έννοια».

-Ποιός, Γέροντα;
-Ήσυχα καθόμουν στο Κελλί μου, ήρθε και με παλάβωσε. Ωραία περνούν επάνω.
-Τί συμβαίνει, Γέροντα;
-Θα σου πω, αλλά μην το πής σε κανέναν.
Του διηγήθηκε τότε το έξης: «Είχα γυρίσει από τον κόσμο, όπου είχα βγή για ένα εκκλησιαστικό θέμα. Την Τρίτη, κατά η ώρα 10 το πρωί, ήμουν μέσα στο Κελλί μου και έκανα τις Ώρες. Ακούω χτύπημα στην πόρτα και μια γυναικεία φωνή να λέη: «Δι΄ευχών των αγίων Πατέρων ημών…». Σκέφθηκα:
«Πως βρέθηκε γυναίκα μέσα στο Όρος;». Εν τούτοις ένιωσα μια θεία γλυκύτητα μέσα μου και ρώτησα:
-Ποιος είναι;
-Η Ευφημία, απαντά.
»Σκεφτόμουν, «ποιά Ευφημία; Μήπως καμμιά γυναίκα έκανε καμμιά τρέλλα και ήρθε με ανδρικά στο Όρος; Τώρα τί να κάνω;». Ξαναχτυπά. Ρωτάω: «Ποιος είναι;». «Η Ευφημία», άπαντα και πάλι. Σκέφτομαι και δεν ανοίγω. Στην τρίτη φορά πού χτύπησε, άνοιξε μόνη της η πόρτα, πού είχε σύρτη από μέσα. Άκουσα βήματα στον διάδρομο. Πετάχτηκα από το Κελλί μου και βλέπω μια γυναίκα με μανδήλα. Την συνώδευε κάποιος, πού έμοιαζε με τον Ευαγγελιστή Λουκά, ο οποίος εξαφανίσθηκε. Παρ’ όλο πού ήμουν σίγουρος ότι δεν είναι του πειρασμού, γιατί λαμποκοπούσε, την ρώτησα ποιά είναι·
-Η μάρτυς Ευφημία, άπαντα.
-Αν είσαι η μάρτυς Ευφημία, ελα να προσκυνήσουμε την Αγία Τριάδα. Ό,τι κάνω εγώ να κάνης και σύ.
Μπήκα στην Εκκλησία, κάνω μια μετάνοια λέγοντας: «Εις το όνομα του Πατρός». Το επανέλαβε με μετάνοια. «Και του Υϊού». «Και του Υϊού», είπε με ψιλή φωνή.
-Πιο δυνατά, ν’ ακούω, είπα και επανέλαβε δυνατώτερα.
»Ένώ ήταν ακόμα στο διάδρομο έκανε μετάνοιες, όχι προς την Εκκλησία, αλλά προς το Κελλί μου. Στην άρχή παραξενεύτηκα, αλλά μετά θυμήθηκα ότι είχα μια μικρή χάρτινη εικονίτσα της Αγίας Τριάδος, κολλημένη σε ξύλο, πάνω από την πόρτα του Κελλιού μου. Αφού προσκυνήσαμε και για τρίτη φορά -«Και του Αγίου Πνεύματος»- μετά είπα: «Τώρα, να σε προσκυνήσω και εγώ». Την προσκύνησα και ασπάστηκα τα πόδια της και την άκρη της μύτης της. Στο πρόσωπο το θεώρησα αναίδεια να την ασπασθώ.

»Ύστερα κάθησε η Αγία στο σκαμνάκι και εγώ στο μπαουλάκι και μου έλυσε την απορία πού είχα (στό εκκλησιαστικό θέμα).
»Μετά μου διηγήθηκε την ζωή της. Ήξερα ότι υπάρχει μια αγία Ευφημία, αλλά τον βίο της δεν τον ήξερα. Όταν μου διηγείτο τα μαρτύρια της, όχι απλώς τα άκουγα, αλλά σαν να τα έβλεπα· τα ζούσα. Έφριξα! Πά, πά, πά!
-Πώς άντεξες τέτοια μαρτύρια; ρώτησα.
-Αν ήξερα τί δόξα έχουν οί Άγιοι, θα έκανα ό,τι μπορούσα να περάσω πιο μεγάλα μαρτύρια.

»Μετά απ’ αυτό το γεγονός για τρεις μέρες δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Σκιρτούσα και συνεχώς δόξαζα τον Θεό. Ούτε να φάω, ούτε τίποτα… συνεχώς δοξολογία».
Σε επιστολή του αναφέρει: «Σ’ όλη μου τη ζωή δεν θα μπορέσω να εξοφλήσω την μεγάλη μου υποχρέωση στην αγία Ευφημία, η οποία ενώ ήταν άγνωστη μου και χωρίς να είχε καμμιά υποχρέωση, μου έκανε αυτή την μεγάλη τιμή…».

Διηγούμενος το γεγονός πρόσθεσε με ταπείνωση ότι παρουσιάστηκε η αγία Ευφημία, «όχι γιατί το αξίζω, αλλά επειδή με απασχολούσε εκείνο τον καιρό ενα θέμα πού είχε σχέση με την κατάσταση της Εκκλησίας γενικά, και για δύο άλλους λόγους».
Εντύπωση έκανε στον Γέροντα «πώς αυτή η μικροκαμωμένη και αδύνατη άντεξε τόσα μαρτύρια; Να πής ήταν καμμία… (εννοούσε σωματώδης και δυνατή). Μια σταλιά ήταν».
Μέσα σε αυτήν την παραδεισένια κατάσταση συνέθεσε προς τιμήν της Αγίας ένα στιχηρό προσόμοιο: «Ποίοις ευφημιών άσμασιν ευφημήσωμεν την Ευφημίαν, την καταδεχθείσαν από άνωθεν και επισκεφθείσασαν κάτοικον μοναχόν ελεεινόν εν τη Καψάλα. Εκ τρίτου την θύραν πάλιν του έκρουσε τετάρτη ήνοίχθη μόνη εκ θαύματος και εισελθούσα με ουράνιον δόξαν, του Χρίστου η Μάρτυς, προσκυνούντες ομού Τριάδα την Αγίαν».
Και ενα εξαποστειλάριο κατά το «Τοις μαθηταίς συνέλθωμεν…», πού άρχιζε: «Μεγαλομάρτυς ένδοξε του Χρίστου Ευφημία, σ’ αγαπώ πολύ-πολύ μετά την Παναγία…». (Φυσικά αυτά δεν τα είχε για λειτουργική χρήση, ούτε τα έψαλλε δημοσίως).

Παρά την συνήθεια του βγήκε πάλι στην Σουρωτή και έκανε τις αδελφές μετόχους αυτής της ουράνιας χαράς. Με την βοήθεια του και τις οδηγίες του αγιογράφησαν την Αγία, όπως του εμφανίσθηκε.
Ό Γέροντας φιλοτέχνησε το αρνητικό της εικόνος της Αγίας σε μήτρα ατσάλινη με την οποία έκανε πρεσσαριστά είκονάκια και τα μοίραζε ευλογία στους προσκυνητές εις τιμήν της αγίας Ευφημίας. Κατά το σκάλισμα δυσκολεύτηκε να κάνη τα δάχτυλα του αριστερού της χεριού. Είπε: «Παιδεύτηκα να κάνω το χέρι της, αλλά μετά έβαλα έναν καλό λογισμό: «Ίσως επειδή και εγώ την παίδεψα την καημένη».

Πηγή: Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, σελίδες: 224-228
Έκδοσις Καλύβης Αναστάσεως, Καψάλα, Άγιον Όρος

http://oliiorthodoxia.blogspot.com/2018/09/16_64.html?m=1

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Για την ψυχή μας

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2018

"Πέντε λεπτά ακόμα, να θυμηθώ πως ήσουνα μωρό, πως πήγαινες σχολείο, πως μπάλα έπαιζες, πως στην αρρώστια γύρευες τον πόνο σου ν’ απαλύνω."

Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά, λες κι άνοιξε της Πανδώρας το έρμο το κουτί.

Το μάτι θολό, το βλέμμα μακρινό, το βήμα βαρύ…φευγάτο. Η ηλικία μες τη νιότη να βράζει, να κοχλάζει…

– Φεύγω.

- Που πας, γιατί δεν μένεις;

– Φεύγω, δεν αντέχω πια…με κούρασες.

- Γιατί;

– Δεν μου ικανοποίησες τα θέλω μου, δεν πήρα μηχανάκι, δεν ξενύχταγα όσο θα ήθελα…

- Μα, τόσοι σκοτώθηκαν απ’ τα έρμα τα μηχανάκια και συ δεν το κατάλαβες; Και τα ξενύχτια… η νύχτα είναι αδυσώπητη, κόψε της λίγο τα φτερά.

– Με κούρασες, δεν αντέχω.

- Εγώ όμως σε άντεξα, ναι ξέρω η καρδιά του γονιού είναι μεγάλη…μα και γω άνθρωπος είμαι, λύγισα πολλές φορές, αλλά στάθηκα, σε υπέμεινα!

– Με κούρασες, δεν αντέχω.

- Σε έντυνα, σου ψώνιζα καμιά φορά και απ’ τα ακριβά, τα δώρα της γιορτής μου κι αν τα ήθελα τα άλλαζα, τα έκανα δικά σου δώρα.

– Με κούρασες, δεν αντέχω.

- Σε διακοπές πηγαίναμε, σου έπαιρνα ότι μπορούσα, μα όμως άλλαξες και δεν μπορώ να σ’ ακολουθήσω. Άλλωστε μου το’ λεγες- θέλω πολλά να κάνω, θέλω μέσα στη νύχτα να μπλεχτώ να ζήσω και να κάνω άλλα, αυτά που πάντοτε μου αρέσανε αυτά που πάντα αναζητούσα. Τρόμαζα, πως ν’ αντικρύσω αυτό το μαύρο το σκοτάδι που σε τύλιξε, βλέπεις ήταν και οι φίλοι που έμπλεξες, είχατε κοινή πορεία χαραγμένη.

– Με κούρασες, δεν αντέχω…φεύγω.

- Πέντε λεπτά ακόμα, δως μου πέντε λεπτά, ας τη ματιά μου μέσα σου την ψυχή σου ν’ αγκαλιάσει, άλλωστε μεγάλωσες κι οι αγκαλιές περισσεύουν.

Πέντε λεπτά ακόμη, άσε το βλέμμα μου βουβό, να σκίσει το μαύρο πέπλο της ψυχής σου, το ίδιο πέπλο το ‘νιωσα πολλές φορές κι’ εγώ μέσα στα σωθικά μου, μαύρο, σκοτεινό, σαν τάρταρα του Άδη!

Πέντε λεπτά ακόμα, να θυμηθώ πως ήσουνα μωρό, πως πήγαινες σχολείο, πως μπάλα έπαιζες, πως στην αρρώστια γύρευες τον πόνο σου ν’ απαλύνω.

Πέντε λεπτά, μόνο πέντε λεπτά να γείρω και να σκύψω, ένα φιλί ζεστό τα χείλη μου ν’ αφήσουν μες στην ψυχή κατάβαθα σφραγίδα να σου γίνει, να ξέρεις ότι αφήνω πάντοτε ένα κομμάτι ενθύμησις να το ‘χεις για τις κρύες νύχτες, άμποτε το χρειαστείς, να το ‘χεις να κοιμάσαι.

https://proseuxi.gr/

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Απορίες

«Σταυρέ του Χριστού σώσον ημάς τη δυνάμει σου…»

Το μεγαλύτερο τμήμα του Τιμίου Σταυρού πού υπάρχει σήμερα στον κόσμο βρίσκεται στην Μονή Ξηροποτάμου, του Αγίου Όρους! Στο κάτω μέρος διακρίνεται επιχρυσωμένη οπή στην οποία υπήρχε ένα από τα καρφιά της Σταυρώσεως ! Η γνησιότητα όμως και του πιο ελάχιστου τεμαχίου Τιμίου ξύλου ( έστω και μίας σκλίθρας ξύλου) φαίνεται και από το εξής: Είναι το μόνο ξύλο πού δεν στέκεται στην επιφάνεια του νερού όπως όλα τα ξύλα πού ξέρουμε, αλλά πάει και βουλιάζει σάν μολύβι στόν πάτο ( πχ. μέσα σ΄ ένα ποτήρι νερό ), αντίθετα με τους Νόμους της βαρύτητας και του ειδικού βάρους στερεών σωμάτων!

Μικρή ιστορική αναδρομή…

Η ύψωση του Τιμίου Σταυρού !Η τιμή προς τον Τίμιο Σταυρό ανάγεται από τούς Αποστολικούς χρόνους. Οι επιστολές του αποστόλου Παύλου είναι γεμάτες από χωρία με τα οποία ο μέγας απόστολος εξαίρει τον ρόλο του Σταυρού στην διαδικασία της σωτηρίας του κόσμου. Οι κατακόμβες είναι γεμάτες από χαραγμένους σταυρούς. Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού φάνηκε στο θαυμαστό όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, στα 312, ενώ βάδιζε εναντίον του Μαξεντίου κοντά στη Ρώμη. Ο αυτοκράτορας είδε στον ουρανό, ημέρα μεσημέρι, το σημείο του σταυρού, σχηματισμένο με αστέρια, και την επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ», επίσης σχηματισμένη με αστέρια.

Ήταν η 28η Οκτωβρίου 312. ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ…Από εκείνη την ώρα έδωσε διαταγή το σημείο αυτό να γίνει το σύμβολο του στρατού του. Χαράχτηκε παντού, στις ασπίδες των στρατιωτών, στα κράνη, στα λάβαρα, και αλλού.Κατάλαβε ο μεγάλος και διορατικός εκείνος άνδρας ότι το μέλλον της ανθρωπότητας ανήκε στον Χριστιανισμό, όπως και έγινε. Έτσι έδωσε αμέσως διαταγή να σταματήσουν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών, καθώς και όλων όσων διώκονταν για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.


Με το γνωστό «Διάταγμα των Μεδιολάνων» κατοχυρώθηκε η ανεξιθρησκία στο κράτος. Παράλληλα υιοθέτησε τις ευαγγελικές αρχές για να γίνουν η βάση του δικαίου και της νομοθεσίας του (κατάργηση δουλείας, κοινωνική πρόνοια, αργία Κυριακής, κλπ). Για να είναι δίκαιος με όλους τους υπηκόους παρέμεινε προστάτης και της εθνικής θρησκείας (Μέγας Αρχιερεύς).Η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Ελένη αναφέρεται από πολλούς ιστορικούς της πρωτοβυζαντινής περιόδου (Σωκράτης, Σωζόμενος Θεοδώρητος, Ρουφίνος και Αμβρόσιος).Σύμφωνα με τις ιστορικές μαρτυρίες, ο αυτοκράτωρ Αδριανός είχε οικοδομήσει επί του τάφου του Ιησού Χριστού ειδωλολατρικό ναό αφιερωμένο στην Αφροδίτη. Η Αγία Ελένη γνωρίζοντας αυτήν την παράδοση κατεδάφισε τον ναό και κάτω από τα θεμέλιά του βρήκε τρεις σταυρούς.

Προκειμένου να διαπιστωθεί ποιός σταυρός ήταν εκείνος του Ιησού Χριστού ο τότε επίσκοπος Ιεροσολύμων ακούμπησε το σώμα μίας ευσεβέστατης νεκρής γυναίκας διαδοχικά και με τους τρεις σταυρούς. Μόλις το νεκρό σώμα της γυναίκας ακούμπησε τον Τίμιο Σταυρό αναστήθηκε. Την επομένη, την 14η Σεπτεμβρίου του 335 έγινε η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού εντός του ναού και σε περιφανές μέρος για να μπορούν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι οι περιχαρείς πιστοί. Όμως την αγία αυτή ημέρα εορτάζουμε και την δεύτερη ύψωση.

Στα 613 οι Πέρσες κυρίεψαν την Παλαιστίνη, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα και πήραν ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφεραν στη χώρα τους. Η παράδοση αναφέρει ότι άπειρα θαύματα γινόταν εκεί. Οι πυρολάτρες Πέρσες θεώρησαν το Τίμιο Ξύλο μαγικό και γι΄ αυτό το φύλασσαν και το προσκυνούσαν, χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική του φύση και ιδιότητα!Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μετά την νίκη του εναντίον των Περσών παρέλαβε τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφερε στην Ιερουσαλήμ. Ο Πατριάρχης Ζαχαρίας τον ύψωσε εκ νέου στο ναό της Αναστάσεως.

Ήταν πάλι 14 Σεπτεμβρίου του 626.Ο αρχαίος εκκλησιαστικός συγγραφέας Παυλίνος αναφέρει στην ενδέκατη επιστολή του ότι η τοπική εκκλησία των Ιεροσολύμων θεώρησε ότι ο Σταυρός του Χριστού ανήκει σε όλη την χριστιανοσύνη και γι΄ αυτό αποφάσισε να τεμαχίσει το Τίμιο Ξύλο και να το διανείμει σε όλη την Εκκλησία.Η Αγία Ελένη έπειτα πήρε τον Τίμιο Σταυρό μαζί της στην Κωνσταντινούπολη, αφού όμως άφησε μέρος αυτού στα Ιεροσόλυμα, στον Πατριάρχη Μακάριο.

Ο Σταυρός του Κυρίου είχε 4,50 μέτρα ύψος και 2,40 μέτρα πλάτος.Κι ο ιστορικός Παυλίνος στην ενδέκατη επιστολή του αναφέρει ότι ενώ ο Σταυρός, από την ημέρα της εύρεσης του τεμαχιζότανε (σε απειροελάχιστα κομματάκια) και δινότανε στους πιστούς για ευλογία, έν τούτοις αυτός παρέμεινε ακέραιος και δεν μειωνόταν καθόλου!Επίσης, όσον άφορα τα καρφιά του Κυρίου, καθώς αναφέρει η παράδοση, ξεχώρισαν από τα καρφιά των ληστών διότι δεν είχαν σκουριάσει από το πέρασμα των χρόνων, φαινόντουσαν σαν καινούργια, ενώ των ληστών ήταν σκουριασμένα.Έτσι διασώθηκαν μέχρι σήμερα πολλά τεμάχια, τα οποία φυλάσσονται ως τα πολυτιμότερα κειμήλια, κυρίως στις ιερές μονές του Αγίου Όρους. Μια εσχατολογική προφητεία λέγει πως ένα από τα συγκλονιστικά γεγονότα του τέλους του κόσμου θα είναι και η επανένωση του Τιμίου Σταυρού!

Μία χαρακτηριστική περίπτωση…

Ο Τίμιος Σταυρός σημάδεψε και σημαδεύει τη ζωή της Μονής της Πρέβελης στην Νότια Κρήτη και όσους με πίστη και ευλάβεια ζητούν τη βοήθειά του. Αναρίθμητα τα θαύματά του στη διαδρομή των αιώνων, μεγάλη και αποτελεσματική η επέμβασή του σ΄όσους προσφεύγουν και ζητούν την ίαση από την χάρη του. Στην άτυχη μάχη που έγινε τον Αύγουστο του 1823 στις Αμουργέλες Ηρακλείου το Ιερό Σύμβολο έπεσε στα χέρια των Τούρκων. Εκείνοι το πούλησαν σε Γενοβέζους τυχοδιώκτες. Όταν το Νοέμβριο του ίδιου έτους παρέπλεαν στην θάλασσα του Μοναστηριού κατάλαβαν πως το πλοίο τους σταμάτησε απότομα παρά τον ούρειο άνεμο.Το πλοίο συνέχισε την πορεία του μετά από τρείς ημέρες στάσης και αφού ο Τίμιος Σταυρός παρεδόθη στους μοναχούς.

Επίσης, κατά την Γερμανική κατοχή, στις 28 Αυγούστου 1941 οι Ναζί αιχμαλώτισαν όλους τους μοναχούς και λεηλάτησαν τη Μονή. Φεύγοντας άρπαξαν και τον Τίμιο Σταυρό. Επεστράφη στις 13 Σεπτεμβρίου, την παραμονή της εορτής του κατά τρόπο θαυμαστό, αφού το αεροπλάνο στο οποίο είχε τοποθετηθεί στο αεροδρόμιο του Μάλεμε δε μπόρεσε να απογειωθεί για την Γερμανία. Αυτό έγινε μόλις παρέδωσαν τον Τίμιο Σταυρό στην αστυνομική διεύθυνση των Χανίων, για να τον επιστρέψουν στο Μοναστήρι.

http://ahdoni.blogspot.com/?m=1

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Απορίες

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2018

«Ό άναμάρτητος υμών πρώτος λίθον βαλέτω έπ’ αυτήν» Τί έγραφε ο Κύριος στο χώμα;


Ό δε Ιησούς κάτω κύφας τω δακτύλω έγραφεν εις την γήν.

(Ίωαν. η 6)

Κάποτε ό πανάγαθος Κύριος καθόταν μπροστά στο ναό της Ιερουσαλήμ. Μιλούσε σε κάποιους ανθρώπους και ή γλυκιά διδασκαλία Του έτρεφε τις πεινασμένες καρδιές. Γύρω Του σιγά σιγά μαζεύτηκε ένα μεγάλο πλήθος (βλ. Ίωάν. η’ 2). Μιλούσε στους ανθρώπους ό Κύριος για την αιώνια μακαριότητα, για την ατελεύτητη χαρά πού περιμένει τούς δίκαιους στην αιώνια κατοικία, στους ουρανούς. Οι άνθρωποι χαίρονταν με τη διδασκαλία Του, με τα θεϊκά Του λόγια.

Ή πίκρα πολλών απογοητευμένων ψυχών κι ή έχθρα πολλών ανθρώπων πού τούς είχαν προσβάλει, έσβηναν όπως το χιόνι μόλις τ’ αγγίξουν οι θερμές ακτίνες του ήλιου. Ποιος ξέρει πόσο θα κρατούσε ή υπέροχη αύτη σκηνή ειρήνης κι αγάπης πού έσμιγε τη γη με τον ουρανό, αν δεν την είχε διακόψει κάτι αναπάντεχο. Ό Μεσσίας αγαπά τους ανθρώπους και δεν κουράζεται ποτέ να τους διδάσκει. Και οι ευλαβείς πιστοί δεν κουράζονται ποτέ ν’ ακούν την θαυμάσια θεραπευτική και σοφή διδασκαλία του.
Μα ξαφνικά έγινε κάτι φοβερό, μεσολάβησε μια ενέργεια εχθρική. Κι αιτία ήταν, ως συνήθως, οι γραμματείς κι οι φαρισαίοι.

Τί έκαναν εκείνοι; Μήπως είχαν συλλάβει τον αρχηγό κάποιας συμμορίας ληστών; Όχι, τίποτα τέτοιο. Έσερναν βίαια μια δυστυχισμένη αμαρτωλή γυναίκα πού είχε συλληφθεί να μοιχεύει. Την έφερναν θριαμβευτικά λοιπόν με άγριες κι εκκωφαντικές κραυγές. Μόλις την παρουσίασαν μπροστά στο Χριστό, φώναξαν:
– Διδάσκαλε, αυτή ή γυνή κατείληπται έπ’αυτοφώρω μοιχευομένη-και εν τω νόμω ημών Μωυσής ένετείλατο τάς τοιαύτας λιθάζειν. συ ουν τί λέγεις;
Δάσκαλε, τη γυναίκα αυτή την πιάσαμε «έπ’ αυτοφώρω» να διαπράττει την αμαρτία της μοιχείας. Κι ό Μωυσής λέει στο νόμο του πώς τέτοιες γυναίκες πρέπει να τις λιθοβολούμε. Εσύ τί λες; (Ίωάν. η’4-6).

Την υπόθεση την παρουσίασαν μ’ αυτόν τον τρόπο αμαρτωλοί άνθρωποι πού κατηγορούσαν τις αμαρτίες των άλλων, αλλά έκρυβαν με επιμέλεια τις δικές τους. Το πλήθος τρομοκρατήθηκε κι έκανε χώρο στους πρεσβύτερους. Μερικοί φοβήθηκαν πολύ κι έφυγαν. Ό Κύριος τούς μιλούσε για ζωή και μακαριότητα, ενώ αυτοί οι φωνακλάδες ούρλιαζαν για το θάνατο.

Θα ‘ταν σκόπιμο να ρωτούσα: Γιατί όλοι αυτοί οι πρεσβύτεροι κι οι φύλακες του νόμου δε λιθοβόλησαν μόνοι τους την αμαρτωλή γυναίκα; Γιατί την έφεραν μπροστά στον Ιησού; Ό νόμος του Μωυσή τούς έδινε το δικαίωμα να την λιθοβολήσουν. Κανένας δε θα βρισκόταν να προβάλει αντίρρηση, να τούς κατηγορήσει. Ποιος διαμαρτύρεται στις μέρες μας όταν απαγγέλλεται ή ποινή του θανάτου σε κάποιον εγκληματία; Γιατί οι Εβραίοι πρεσβύτεροι έφεραν την αμαρτωλή γυναίκα στον Κύριο;

Όχι, δεν περίμεναν οι πρεσβύτεροι να πετύχουν κάποια μετατροπή της ποινής ή ν’ αποσπάσουν επιείκεια από μέρους Του. Κάθε άλλο μάλιστα. Την έφεραν μ’ ένα προμελετημένο και μοχθηρό σχέδιο: να παγιδεύσουν τον Κύριο, να πει λόγια αντίθετα στο νόμο κι έπειτα να τον κατηγορήσουν.

Ήθελαν μ’ ένα χτύπημα να τελειώνουν με δύο ζωές: μια της αμαρτωλής γυναίκας κι άλλη μια τού Χριστού.
«Συ ουν τί λέγεις;». Γιατί τον ρώτησαν αφού ό νόμος του Μωυσή ήταν σαφής; Ό ευαγγελιστής αποκαλύπτει το δόλο τους με τα έξης λόγια: «Τούτο δε ειπόν έκπειράζοντες αυτόν, ίνα σχώσι κατηγορίαν κατ αυτού» (Λουκ. η’ 6). Το είπαν αυτό για να τον βάλουν σε πειρασμό και να βρουν έπειτα αιτία να τον κατηγορήσουν.
Είχαν ξανασηκώσει μια φορά τα χέρια τους για να τον λιθοβολήσουν, αλλά τους ξέφυγε. Τώρα όμως πίστευαν πώς βρήκαν μια ευκαιρία να πραγματοποιήσουν την επιθυμία τους. Και θα γινόταν αυτό εκεί μπροστά, στο ναό του Σολομώντα, όπου φυλάσσονταν ο πλάκες των εντολών στην Κιβωτό της Διαθήκης, μπροστά σ’ ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων.

Θα γινόταν εκεί όπου Αυτός, ό Χριστός, θα ‘πρεπε να πει κάτι αντίθετο στην εντολή του Μωυσή. Κι έτσι θα πετύχαιναν το στόχο τους. Θα λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου τόσο το Χριστό όσο και την αμαρτωλή γυναίκα. Και βέβαια ήταν πολύ πιο πρόθυμοι να λιθοβολήσουν το Χριστό παρά την πόρνη, όπως αργότερα ζήτησαν με περισσό ζήλο από τον Πιλάτο να ελευθερώσει τον ληστή Βαραββά αντί για το Χριστό.

Όλοι όσοι παρευρίσκονταν στη σκηνή περίμεναν δύο πράγματα να γίνουν: είτε με την ευσπλαχνία Του ό Κύριος να ελευθερώσει την αμαρτωλή γυναίκα, παραβιάζοντας έτσι το νόμο, είτε να τηρήσει το νόμο και να τους πει: «Πράξετε όπως ορίζει ό νόμος». Έτσι όμως θα παρέβαινε τη δική Του εντολή για έλεος και καλοσύνη. Στην πρώτη περίπτωση θα τον καταδικάζανε σε θάνατο. Στη δεύτερη θα γινόταν ρεζίλι, άξιος χλευασμού και περιφρόνησης.

Με το πού του έκαναν την ερώτηση «σύ ουν τί λέγεις;» οι κατήγοροι, επικράτησε νεκρική σιγή. Σιγή ανάμεσα στο πλήθος πού είχε συγκεντρωθεί και σιγή ανάμεσα στους κριτές της αμαρτωλής γυναίκας. Ή σιγή είχε κόψει και την ανάσα στην ψυχή της αμαρτωλής γυναίκας. Μεγάλη σιγή επικρατεί στα μεγάλα τσίρκα όταν οι θηριοδαμαστές περιφέρουν τα λιοντάρια και τις τίγρεις και τούς δίνουν εντολές να εκτελέσουν διάφορες κινήσεις, να λάβουν περίεργες για ζώα στάσεις και να παίζουν σύμφωνα με τις διαταγές τους.

Μπροστά μας όμως τώρα δεν έχουμε θηριοδαμαστές, αλλά τον δαμαστή των ανθρώπων. Κι αυτό είναι ένα καθήκον πολύ πιο δύσκολο από το προηγούμενο. Συχνά είναι πολύ πιο σκληρό να ημερέψεις εκείνους πού έχουν εξαγριωθεί λόγω της αμαρτίας, παρά να ημερέψεις εκείνους πού είναι άγριοι από τη φύση τους. «Σύ ουν τί λέγεις;», του είπαν πιεστικά γι’ άλλη μια φορά με πρόσωπα πού τα φλόγιζε ή κακία.

Τότε ό νομοθέτης της αγάπης και της ευσέβειας έσκυψε κι άρχισε να γράφει ήρεμα με το χέρι Του στο έδαφος (βλ. Ίωάν. η’ 6). Τί έγραφε ό Χριστός στο χώμα; Ό ευαγγελιστής κρατά σιγή εδώ, δε μας αναφέρει τί έγραφε ό Χριστός. Ήταν πολύ κακό κι αποτρόπαιο αυτό για να το γράψει στο βιβλίο της χαράς. Το αναφέρει ή παράδοση όμως κι είναι κάτι τρομερό. Ό Χριστός έγραψε κάτι αναπάντεχο πού θα ξάφνιαζε τούς πρεσβύτερους, τούς κατήγορους της αμαρτωλής γυναίκας. Με το δάχτυλο Του αποκάλυψε την κρυφή ανομία τους. Γιατί αυτοί οι διαπομπευτές των αμαρτιών των άλλων ήξεραν πολύ καλά να κρύβουν τα δικά τους κρίματα. Είναι όμως άσκοπο να προσπαθείς να κρύψεις κάτι από το μάτι πού τα βλέπει όλα.

Σύμφωνα με την παράδοση λοιπόν, έγραψε ό Κύριος στο έδαφος:

Ό Μ(εσουλάμ) έκλεψε θησαυρό από το ναό.
Ό Ά (σήρ) διέπραξε μοιχεία με τη γυναίκα του αδελφού του.
Ό Σ(αλούμ) έχει κάνει ψευδομαρτυρίες.
Ό Έ(λέντ) έχει δείρει τον πατέρα του.
Ό Ά(μαρίς) είναι σοδομίτης.
Ό Ί(ωήλ) έχει προσκυνήσει τα είδωλα.

Αυτά έγραψε, τη μια πρόταση μετά την άλλη, το δάχτυλο του δίκαιου κριτή. Κι εκείνοι στους οποίους αναφέρονταν τα λόγια αυτά έσκυψαν και τα διάβασαν με ανέκφραστο τρόμο. Έτρεμαν από φόβο, δεν τολμούσαν να κοιτάξουν ό ένας τον άλλον στα μάτια. Ξέχασαν πια τελείως την αμαρτωλή γυναίκα. Το μόνο πού σκέφτονταν ήταν ό εαυτός τους, ό δικός τους θάνατος πού είχε χαραχτεί στο χώμα. Ούτε μια γλώσσα δεν είχε τη δύναμη να κινηθεί, να ξανακάνει την ενοχλητική και πονηρή ερώτηση: «Σύ ουν τί λέγεις;»

Ό Κύριος δεν είπε τίποτα. Αυτό πού είναι τόσο βρώμικο, του πρέπει να γραφτεί στο βρώμικο χώμα. Ένας άλλος λόγος πού ό Κύριος έγραψε στο χώμα είναι ακόμα πιο δυνατός και πιο σπουδαίος. Αυτό πού γράφεται στο χώμα σβήνει εύκολα. Ό Χριστός δεν ήθελε να μάθει ό καθένας τις αμαρτίες τους. Αν το ήθελε αυτό, θα τις είχε διακηρύξει μπροστά σε όλους. Και τότε όλοι θα τούς κατηγορούσαν και θα τούς λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου, σύμφωνα με το νόμο.

Εκείνος όμως, ό άκακος αμνός του Θεού, δε ζήτησε εκδίκηση ή θάνατο για κείνους πού του είχαν προετοιμάσει χιλιάδες θανάτους, πού ήθελαν το δικό Του θάνατο περισσότερο απ’ όσο ποθούσαν για τούς ίδιους την αιώνια ζωή. Ό Κύριος ήθελε μόνο να τούς διορθώσει, να τούς μάθει πώς πρέπει να σκέφτονται τον εαυτό τους, ν’ ασχολούνται με τις δικές τους αμαρτίες. Ήθελε να τούς υπενθυμίσει πώς ενώ τούς βάραινε το φορτίο των δικών τους αμαρτιών, δεν έπρεπε να κρίνουν τις αμαρτίες των άλλων. Αυτό μόνο ήθελε ό Κύριος. Κι όταν αυτό έγινε, το χώμα Ισοπεδώθηκε πάλι κι όσα είχαν γραφτεί σβήστηκαν.

Μετά απ’ αυτά ό Κύριος σηκώθηκε και τούς είπε ήρεμα: «Ό άναμάρτητος υμών πρώτος λίθον βαλέτω έπ’ αυτήν» (Ίωάν. η’7). Όποιος από σας είναι αναμάρτητος, ας της ρίξει την πρώτη πέτρα. Αυτό λειτούργησε σα να αφαίρεσε κάποιος τα όπλα των εχθρών κι υστέρα τούς είπε: «Και τώρα πυροβολήστε!»
Οι πρώην αγέρωχοι δικαστές της αμαρτωλής γυναίκας έστεκαν τώρα αφοπλισμένοι, ένιωθαν αυτοί τώρα σαν ένοχοι μπροστά στον κριτή, άφωνοι, ακίνητοι, λες κι ήταν καρφωμένοι στη γη. Ό πανεύσπλαχνος Κύριος όμως έσκυψε πάλι κι
έγραφε στη γη. Τί έγραψε αύτη τη φορά; Ίσως τις άλλες κρυφές αμαρτίες και ανομίες τους, ώστε για μακρό χρονικό διάστημα να μην ξανανοίξουν το στόμα τους.

«Ίσως και να ‘γραφε τι λογιών άνθρωποι πρέπει να ‘ναι οι πρεσβύτεροι και οι άρχοντες των λαών. Αυτό δεν μας ενδιαφέρει και τόσο πολύ εμάς τώρα. Εκείνο πού είναι σπουδαίο, είναι πώς με το γράψιμο στο χώμα πέτυχε τρεις στόχους: πρώτο, έδωσε τέλος και διάλυσε την καταιγίδα πού του είχαν ετοιμάσει οι πρεσβύτεροι των Ιουδαίων δεύτερο, ξύπνησε τη ναρκωμένη τους συνείδηση στις νεκρωμένες καρδιές τους, έστω και για λίγο- και τρίτο, γλίτωσε την αμαρτωλή γυναίκα από το θάνατο. Αυτό γίνεται φανερό από τα λόγια του ευαγγελίου: «οι δε άκούσαντες έξήρχοντο εις καθ εις, άρξάμενοι από των πρεσβυτέρων, και κατελείφθη ό Ιησούς και ή γυνή εν μέσω ουσα» (Ίωάν. η’ 9).

Εκείνοι δε σαν άκουσαν τα λόγια Του άρχισαν να φεύγουν ό ένας μετά τον άλλον, με πρώτους τούς πρεσβύτερους στην ηλικία. Στο τέλος έμεινε μόνος ό Ιησούς και ή γυναίκα, πού έστεκε όρθια ανάμεσα σε όλους.

Το προαύλιο του ναού ξαφνικά άδειασε. Δεν έμεινε κανένας, έκτος από τούς δύο πού οι πρεσβύτεροι τούς είχαν καταδικάσει σε θάνατο, δηλαδή ή αμαρτωλή γυναίκα κι ό αναμάρτητος Χριστός. Ή γυναίκα έστεκε όρθια, ό Χριστός ήταν σκυφτός κι έγραφε στο έδαφος. Για λίγο επικράτησε απόλυτη σιγή. Μετά ό Κύριος ανασηκώθηκε, κοίταξε τριγύρω κι αφού δεν είδε κανέναν είπε στη γυναίκα: «Γύναι, που είσιν; ουδείς σε κατέκρινεν;». Που είναι οι κατήγοροι σου; Κανένας δεν σε κατέκρινε, δε ζητάει το λιθοβολισμό σου;

Ό Κύριος γνώριζε πώς κανένας δεν την καταδίκαζε τώρα. Αλλά θέλησε με την ερώτηση Του να της εμπνεύσει εμπιστοσύνη, ώστε να μπορέσει ν’ ακούσει και να κατανοήσει καλύτερα αυτά πού θα της έλεγε στη συνέχεια. Λειτούργησε όπως ένας επιδέξιος γιατρός, πού πρώτα δίνει κουράγιο στον άρρωστο κι ύστερα του χορηγεί τη θεραπεία. Ουδείς σε κατέκρινεν; Ή γυναίκα κατόρθωσε να ξαναβρεί τη λαλιά της κι απάντησε: «ουδείς, Κύριε». Κανένας δεν με κατακρίνει πια, Κύριε. Τα λόγια αυτά τα πρόφερε ένα αξιολύπητο πλάσμα, πού πριν από λίγο δεν έλπιζε να ξαναμιλήσει, ένα πλάσμα πού ένιωθε μια ανάσα πραγματικής χαράς Ίσως για πρώτη φορά στη ζωή της.

Τελικά ό αγαθός Κύριος είπε στη γυναίκα: «Ουδέ εγώ σε κατακρίνω πορεύου και από του νύν μηκέτι άμάρτανε» (Ίωάν. η’11). Ούτε εγώ σε κατακρίνω. Πήγαινε. Μόνο από τώρα και στο έξης μην αμαρτήσεις ξανά.

Όταν οι λύκοι χαρίζουν τη ζωή στα θύματα τους, τότε, όπως είναι φυσικό, ούτε ό βοσκός θέλει να πεθάνουν τα πρόβατα. Είναι σημαντικό όμως να βεβαιωθούμε πώς ή αθώωση πού πρόσφερε ό Χριστός σημαίνει πολύ περισσότερα από την αθώωση πού προσφέρουν οι άνθρωποι. Όταν οι άνθρωποι δεν σε κατακρίνουν για την αμαρτία σου, σημαίνει πώς δεν ορίζουν κάποια τιμωρία για την αμαρτία, μα αφήνουν την αμαρτία πάνω σου. Όταν όμως δεν κρίνει ό Θεός, σημαίνει πώς συγχωρεί την αμαρτία σου, σε απαλλάσσει απ’ αυτήν, την απομακρύνει σαν πύον και καθαρίζει την πληγή της ψυχής σου.

Γι’ αυτό και τα λόγια ουδέ εγώ σε κατακρίνω, είναι σα να λένε: «Οι αμαρτίες σου συγχωρούνται, κόρη. Πήγαινε και μην ξαναμαρτήσεις».

Τί ανέκφραστη χαρά! Ή χαρά της αλήθειας! Ό Κύριος αποκάλυψε την αλήθεια σε κείνους πού λογαριάζονταν χαμένοι, άπολωλότα. Τί χαρά δικαιοσύνης! Ό Κύριος «έποίησε» δικαιοσύνη. Τί χαρά ελέους! Ό Κύριος έδειξε το έλεος Του. Τί χαρά της ζωής! Ό Κύριος διατήρησε τη ζωή. Αυτό είναι το ευαγγέλιο του Χριστού. Σημαίνει καλή αγγελία, ευχάριστη είδηση. Αυτά είναι τα καλά νέα, ή διδασκαλία της χαράς. Αυτή είναι μια σελίδα από το Βιβλίο της Χαράς.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ

https://megalipanagiathivon.gr/

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Απορίες, Για την ψυχή μας

“Ὁ Ἅγιος Θεὸς εἶχε πάρει μιὰ σκληρὴ ἀπόφαση ἐναντίον ὅλων μας, γιὰ τὴν ἀπιστία μας, καὶ ἡ Παναγία κατόρθωσε μὲ τὶς πρεσβεῖες της νὰ ἀλλάξει τὸ σχέδιό Του!”…».


Η Παναγία άλλαξε την σκληρή απόφαση του Θεού για το γένος μας

«… Κάποια στιγμή, εἴδαμε τὸ Γέροντα πολὺ χαρούμενο. Ἐκεῖ ποὺ καθόταν, ἄρχισε ξαφνικὰ νὰ χοροπηδᾶ σὰν μικρὸ παιδὶ, χαμογελώντας ὁλόκληρος. Οἱ ἀδελφές, προβληματιστήκαμε καὶ παραξενευτήκαμε. Καμία ἄλλη φορὰ δὲν τὸν εἴχαμε δεῖ σὲ τέτοια κατάσταση. Τὸν ρωτήσαμε μὲ ἀπορία ποῦ ὀφειλόταν αὐτὴ ἡ στάση του, καὶ ἐκεῖνος ἀπάντησε: “Νὰ βλέπατε τὶ μεγάλο καλὸ μᾶς ἔκανε ἡ Παναγία μας!” Καὶ δῶσ᾽ του νὰ χοροπηδάει. “Ὁ Ἅγιος Θεὸς”, συνέχισε, “εἶχε πάρει μιὰ σκληρὴ ἀπόφαση ἐναντίον ὅλων μας, γιὰ τὴν ἀπιστία μας, καὶ ἡ Παναγία κατόρθωσε μὲ τὶς πρεσβεῖες της νὰ ἀλλάξει τὸ σχέδιό Του!”…».

Το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στη γενιά μας, το Σκεύος Εκλογής των εσχάτων χρόνων, ο γλυκύτατος μας Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, ικέτευσε τη Μητέρα του Θεού και Μητέρα μας, να μεσιτεύσει στον Υιό της και Θεό μας και να μας απαλλάξει από τη σκληρή αλλά δικαία Αυτού τιμωρία για την μεγάλη μας αποστασία. Η Παναγία, μας διαβεβαιώνει ο Άγιος, κατόρθωσε με τις πρεσβείες και τη μεσιτεία της να αλλάξει το σχέδιο του Θεού!

Μπορούμε να αναλογιστούμε αδελφοί μου τις απειράριθμες ευεργεσίες του Θεού στο Γένος μας; Η Υπεραγία Θεοτόκος απ΄ όλα τα μέρη της γης, το Αγιώνυμο Όρος επέλεξε για δικό της και συνδέθηκε με το λαό μας και από Μητέρα του Θεού έγινε και Μητέρα ημών των αναξίων δούλων!

Στις έσχατες μέρες της μεγάλης αποστασίας της ανθρωπότητας που έχει προφητευθεί από τους Αγίους Προφήτες, ο μακρόθυμος Θεός προίκισε το Γένος μας με μεγάλους Αγίους, πρεσβευτές μας και μεσίτες μας. Τον Άγιο Πορφύριο, τον Άγιο Παΐσιο, τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη τον Ομολογητή, την Αγία Σοφία της Κλεισούρας, τον Άγιο Νεκτάριο, τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη και πόσους ακόμα μεγάλους Αγίους, που βρίσκονται στη Θριαμβεύουσα Εκκλησία και μεσιτεύουν για εμάς, αλλά και εκείνους τους ανθρώπους του Θεού, τους Αγιασμένους μας Γέροντες που είναι δίπλα μας μπροστάρηδες στον αγώνα της στρατευμένης Εκκλησίας και που αξιωθήκαμε εμείς οι ανάξιοι να λάβουμε την ευχή τους.

Πόσο ευλογημένοι είμαστε από τον Θεό που γεννηθήκαμε ‘Έλληνες, που βαφτιστήκαμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, που πατέρας του Γένους μας είναι ο Άγιος Πατροκοσμάς ο Αιτωλός, που πριν από 250 χρόνια στον αγώνα του για την παλιγγενεσία του Γένους μας, αγωνίστηκε και για τη δική μας γενιά και ο αγώνας του έγινε η δική μας παρακαταθήκη και οι Διδαχές του και οι προφητείες του, γίνονται σήμερα ο φάρος και ο οδοδείκτης και της δικής μας πορείας προς τη Σωτηρία;

«Να έχετε ευλάβεια σε όλους τους Αγίους της Εκκλησίας, και περισσότερο στη Δέσποινα Μαρία , διότι όλοι οι Άγιοι είναι δούλοι του Χριστού, η δε Θεοτόκος είναι Βασίλισσα του ουρανού και της γης, που παρακαλεί τον εύσπλαχνο Χριστό για τις αμαρτίες μας. Για τούτο πρέπει και εμείς να τιμούμε τη Δέσποινά μας με νηστείες και ελεημοσύνες», μας νουθετεί ο Άγιος Πατροκοσμάς!

Πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού και της Παναγίας μας; Όταν είναι ο Χριστός μαζί μας, ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας; Ο Θεός, πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου να μας φωτίσει όλους και τους ευλαβείς και τους ασεβείς.

Η Παναγία να μας σκεπάζει. Η Παναγιά μας αγαπά και ο λαός μας πρέπει να της πιάσει σφιχτά, πολύ σφιχτά το χέρι, να κρεμαστεί και πάλι πάνω της. Εκείνη, γνωρίζουμε καλά πως έχει τη δυνατότητα να παρακαλά πρόσωπο με πρόσωπο τον Υιό της, να τον παρακαλά σαν μάνα για όλους εμάς. Ας μην ξεχνάμε πως “πολλὰ γὰρ ἰσχύει δέησις Μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου”.

Αλλά και εμείς οφείλουμε να κάνουμε πράξη αυτό που ζητά η Θεοτόκος από εμάς: “Να αγαπάμε με όλη την ψυχή μας και την καρδιά μας τον Υιό της και Θεό μας και να διαφυλάττουμε τις εντολές Του”.

Αμήν. Γένοιτο.

https://megalipanagiathivon.gr/

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Για την ψυχή μας

Υποσχέθηκες: “Ό,τι και να συμβεί θα είμαι δίπλα σου!” Το τήρησες, πατέρα!» (Ο πατέρας που έσωσε το γιο του αφού έσκαψε 38 ώρες με γυμνά χέρια)


Το 1989, ένας σεισμός 8.2 βαθμών ισοπέδωσε σχεδόν την Αρμενία, σκοτώνοντας πάνω από 30.000 άτομα σε λιγότερο από τέσσερα λεπτά. Μέσα στην ολοκληρωτική καταστροφή και το χάος, ένας πατέρας άφησε τη γυναίκα του στο σπίτι κι έτρεξε στο σχολείο όπου βρισκόταν ο γιος του, όπου ανακάλυψε πως το σχολικό κτίριο ήταν ένας σωρός από ερείπια.

Μετά το αρχικό τραυματικό σοκ, θυμήθηκε την υπόσχεση που είχε δώσει στο γιο του: «Ότι και να συμβεί, θα είμαι πάντα δίπλα σου!» και τα μάτια του άρχισαν να γεμίζουν δάκρυα. Καθώς κοιτούσε το σωρό με τα ερείπια κάθε ελπίδα φαινόταν μάταιη, αλλά η υπόσχεση που είχε δώσει στο γιο του εξακολούθησε να τον απασχολεί. Προσπάθησε να συγκεντρώσει τη σκέψη του στη διαδρομή που ακολουθούσε ο γιος του για το σχολείο κάθε πρωί. Καθώς θυμήθηκε ότι η τάξη του βρισκόταν στην πίσω δεξιά γωνία του κτιρίου, έτρεξε προς τα εκεί κι άρχισε να σκάβει.

Στο μεταξύ, άρχισαν να καταφθάνουν κι άλλοι απελπισμένοι γονείς, οι οποίοι φώναζαν: «Ο γιος μου!» «Η κόρη μου!» Κάποιοι γονείς, καλοπροαίρετα, προσπάθησαν να τον τραβήξουν πίσω από τα ερείπια λέγοντας του: «Τελείωσε πια!» «Έχουν σκοτωθεί!» «Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα!» «Πήγαινε στο σπίτι σου!» «Έλα, αντιμετώπισε την αλήθεια, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα πια!» «Απλώς θα χειροτερέψεις τα πράγματα!» Απαντούσε σε όλους στερεότυπα: «Θα με βοηθήσετε τώρα;» και συνέχιζε να σκάβει για να βρει το γιο του, σηκώνοντας μία μία τις πέτρες.

Ο διοικητής της πυροσβεστικής εμφανίστηκε σε κάποια στιγμή και προσπάθησε να τον απομακρύνει από τα ερείπια λέγοντας του: «Έχουν ξεσπάσει πυρκαγιές, από παντού ακούγονται εκρήξεις. Κινδυνεύεις. Θα το αναλάβουμε εμείς αυτό. Πήγαινε στο σπίτι σου». Και πάλι ο στοργικός πατέρας είπε: «Θα με βοηθήσετε τώρα;». Μετά, ήρθε η αστυνομία και του είπε: «Είσαι θυμωμένος, απελπισμένος. Αλλά βάζεις άλλους σε κίνδυνο. Πήγαινε στο σπίτι σου. Θα κάνουμε εμείς αυτό που πρέπει να γίνει». Εκείνος αποκρίθηκε: «Θα με βοηθήσετε τώρα;» Κανένας δεν τον βοήθησε.

Με θάρρος συνέχισε μόνος του να σκάβει, θέλοντας να διαπιστώσει αν το παιδί του ήταν ζωντανό ή νεκρό. Έσκαβε οκτώ ώρες… δώδεκα ώρες… είκοσι τέσσερις ώρες… τριάντα έξι ώρες. Στην τριακοστή όγδοη ώρα, σήκωσε μια μεγάλη πέτρα κι άκουσε τη φωνή του γιου του. Φώναξε τ’ όνομα του παιδιού του: «Αρμάντ!» Από κάτω ήρθε η απάντηση: «Πατέρα! Εγώ είμαι, πατέρα! Είπα στα άλλα παιδιά να μην ανησυχούν. Τους είπα ότι αν ήσουν ζωντανός, θα με έσωζες και μαζί με εμένα θα έσωζες κι εκείνα. Υποσχέθηκες: “Ό,τι και να συμβεί θα είμαι δίπλα σου!” Το τήρησες, πατέρα!»

«Τι γίνεται εκεί μέσα; Πώς είναι η κατάσταση;» ρώτησε ο πατέρας. «Είμαστε 14 ζωντανοί από 33, πατέρα. Είμαστε τρομαγμένοι, πεινάμε, διψάμε και χαιρόμαστε που βρίσκεσαι εδώ. Όταν κατέρρευσε το κτίριο, σχηματίστηκε μια σφήνα, ένα τρίγωνο, που μας προστάτεψε». «Έλα, βγες έξω, αγόρι μου». «Όχι, πατέρα! Ας βγουν πρώτα τα άλλα παιδιά, εγώ ξέρω πως θα με βγάλεις! Ό,τι και να συμβεί ξέρω πως θα είσαι δίπλα μου!»

Απόσπασμα από το βιβλίο «Βάλσαμο για την Ψυχή», Εκδόσεις Διόπτρα

https://megalipanagiathivon.gr/

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Για την ψυχή μας

"Τώρα που θα πέσεις για ύπνο, να εύχεσαι για όλους!"


Λίγο πριν κοιμηθείς…

Λίγο πριν κοιμηθείς σκέψου. Σκέψου ποιος είσαι, τι κάνεις πως πορεύεσαι στη ζωή σου.

Σκέψου το πώς κύλησε η μέρα και πώς εσύ αντέδρασες σε κάθε γεγονός.

Σκέψου πως ο Κύριος σε άφησε να ζήσεις και αυτή τη μέρα. Σου έδωσε άλλη μια ευκαιρία να Τον πλησιάσεις.

Μετά βγες απ’ τον εαυτό σου και σκέψου λίγο τους άλλους. Εσύ έχεις το σπίτι σου, το κρεβάτι σου. Όμως, κάποια παιδιά δεν έχουν να φάνε. Σκέψου πόσοι άνθρωποι περιφέρονται απελπισμένοι στους δρόμους. Αυτή την στιγμή. Άστεγοι, φτωχοί, πεινασμένοι, παιδιά μπλεγμένα στα ναρκωτικά, στο περιθώριο. Τόσος κόσμος υποφέρει.

Σκέψου πόσοι -αυτή τη στιγμή- πονάνε σ’ ένα νοσοκομείο, πόσοι θλίβονται επειδή έχασαν κάποιο πρόσωπο αγαπημένο, πόσοι είναι απελπισμένοι λόγω χρεών και δανείων, πόσοι άνθρωποι διψούν για λίγες στιγμές χαράς και δεν ξεδιψούν ποτέ. Πόνος, θλίψη, δυστυχία σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Σκέψου τα όλα αυτά όχι για να απελπιστείς! Αλλά για να πεις ένα Κύριε ελέησον. Για να μπορέσεις να μαλακώσεις λίγο την καρδιά σου. Να την συντονίσεις στον παλμό της προσευχής. Ωραίο πράμα αυτό. Τώρα που θα πέσεις για ύπνο, να εύχεσαι για όλους!

Αυτό σε ενώνει, σε κάνει μέτοχο χωρίς να σε γκρεμίζει ψυχολογικά. Και όταν Τον παρακαλέσεις, η καρδιά σου θα μαλακώσει. Θα γλυκαθεί. Θα έρθει ο ύπνος, θα σφαλίσει τα μάτια σου, κι εσύ θα κοιμηθείς μέσα στην προσευχή.

Να τα θυμάσαι αυτά, λίγο πριν κοιμηθείς

https://megalipanagiathivon.gr/

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest

"Ο μόνος τρόπος για να ελευθερωθεί ο άνθρωπος από το παρελθόν, είναι να του δοθεί ένα μέλλον. Κι ο μόνος που μπορεί να δώσει μέλλον είναι ο Τριαδικός Θεός, που δίνει το μέλλον της Βασιλείας Του."


Το δώρο της Θείας Λειτουργίας

Η ίδια η Θεία Λειτουργία, από την αρχή αρχή της, διακηρύσσει τί ακριβώς είναι: Είναι η ευλογημένη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Δηλαδή η ευλογημένη Βασιλεία του Τριαδικού Θεού, τώρα και πάντοτε και εις τους απέραντους αιώνες των αιώνων.

Ο μόνος τρόπος για να ελευθερωθεί ο άνθρωπος από το παρελθόν, είναι να του δοθεί ένα μέλλον. Κι ο μόνος που μπορεί να δώσει μέλλον είναι ο Τριαδικός Θεός, που δίνει το μέλλον της Βασιλείας Του. Είναι το μεγαλύτερο δώρο που παίρνει ο άνθρωπος από τώρα και θα παίρνει πάντα, φτάνει να το θέλει. Είναι δώρο Θεού.

Όταν μας δίνουν δώρα, εμείς απλά ευχαριστούμε. Γι’ αυτό και η Θεία Λειτουργία εκτός από Βασιλεία λέγεται και Θεία Ευχαριστία. Η Βασιλεία του Θεού είναι ένα μελλοντικό γεγονός που πρόκειται να έρθει με τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Όμως μέσα στη Λειτουργία γίνεται το μέγα θαύμα να το γευόμαστε από τώρα, μέσα στα Μυστήρια της Εκκλησίας.

Όμως, τι είναι ακριβώς η Θεία Λειτουργία, πώς γίνεται; Για να γίνει η Λειτουργία συνάζονται κατ’ αρχήν οι πιστοί σ’ έναν τόπο, στο ναό του Θεού, στην Εκκλησία. Έτσι από άτομα γίνονται Σύναξη, Ενότητα Πιστών. Ομολογούν δημόσια την ορθόδοξη πίστη τους με το Σύμβολο της Πίστεως, αφού προηγουμένως συγχωρούν ο ένας τον άλλο, με το «αγαπήσωμεν αλλήλους ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν.».

Αλληλοσυγχωρούνται γιατί δεν μπορείς να κοινωνάς χωρίς να έχεις συγχωρέσει και χωρίς να έχεις την ίδια πίστη με τους ορθόδοξους αγίους. Και τότε καλούμε, μέσω του ιερέα και των ψαλτών, το Άγιο Πνεύμα να μεταβάλει τον άρτον και τον οίνον που εμείς προσφέραμε, σε Σώμα και Αίμα Χριστού του Θεού.

Ακολούθως η Θεία Κοινωνία θα μεταδοθεί σε όλους εμάς για να γαληνέψει η ψυχή μας, να συγχωρηθούν οι αμαρτίες μας, να λάβουμε τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος, να πάρουμε θέση στη Βασιλεία των Ουρανών που έρχεται και για να έχουμε το θάρρος να παρουσιαστούμε μπροστά στον Θεό χωρίς να κατακριθούμε. Ακόμα, προσφέρουμε τα τίμια δώρα για όλους εκείνους τους κεκοιμημένους μας που έφυγαν απ’ αυτή τη ζωή, εξαιρέτως δε για την Παναγία μας Θεοτόκο Μαρία και όλους τους Αγίους.

Όμως στη Θεία Λειτουργία δεν φέρνει κανείς μόνο τον εαυτό του. Θυμάται και ονόματα, ονόματα προσώπων που είτε είναι ζωντανοί είτε έχουν φύγει απ’ αυτή τη ζωή. Η Θεία Λειτουργία μας δίνει τη δυνατότητα της μνημόνευσης ονομάτων, τόσο κεκοιμημένων όσο και ζωντανών.

Όταν ακούγεται το «εξαιρέτως της Παναγίας Αχράντου υπερευλογημένης ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου», τότε οι ιερείς και ο λαός, μνημονεύουμε τα ονόματα που έφερε ο καθένας μέσα στην ψυχή του. Με αυτό τον τρόπο καταγράφουμε αυτά τα ονόματα στην αιώνια μνήμη του αιώνιου Θεού. Όλα αυτά τα ονόματα, θα τα θυμηθεί στη Δευτέρα Του Παρουσία. Έτσι βοηθάμε και πολλούς που έφυγαν από αυτή τη ζωή, για να έχουν αιώνια ζωή μετά τη Δευτέρα Παρουσία.

Στη συνέχεια γίνεται η μετάδοση του Σώματος και του Αίματος του Χριστού στους πιστούς. Επειδή μερικές φορές δημιουργούνται απορίες γύρω από αυτό το θέμα, θα ήθελα να τονίσω για ακόμα μια φορά την πραγματικότητα. Όταν κοινωνούμε, λαμβάνουμε το ίδιο το Σώμα και Αίμα του Χριστού κι όχι σύμβολα αυτών.

Στη Λειτουργία δεν υπάρχει τίποτα το συμβολικό, δεν πρόκειται για μια αναπαράσταση των Παθών και της Αναστάσεως του Χριστού. Η Λειτουργία δεν είναι θείο θέατρο, αλλά πραγματικότητα. Ο Χριστός είναι παρών υποστατικά, δηλαδή με όλη την υπόστασή του και θυσιάζεται πραγματικά δηλαδή σωματικά.

Και όταν λαμβάνουμε τη Κοινωνία, τρώμε το αληθινό Του Σώμα και πίνουμε το αληθινό του Αίμα. Όταν δε τρώμε και πίνουμε από το Άγιο Ποτήριο, γινόμαστε «σύσσωμοι» του Χριστού, δηλαδή ενωνόμαστε πραγματικά και όχι συμβολικά με το Σώμα και το Αίμα Του, δηλαδή αποκτούμε κι εμείς αιώνια ζωή και έτσι νικούμε το θάνατό μας, μεταλαμβάνοντας Αναστάσιμο Σώμα και Αίμα Χριστού.

Κατά μία παλαιά και ευλογημένη συνήθεια, που συνεχίζεται και σήμερα στον τόπο μας, ο λαός μας δεν λέει «πάμε στη Θεία Λειτουργία», αλλά «πάμε στην Εκκλησιά». Ασυνείδητα λοιπόν ο λαός μας ταυτίζει τη Θεία Λειτουργία με την Εκκλησία, κι αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια που ανακεφαλαιώνει όλα αυτά που είπαμε πιο πάνω. Στη Θεία Λειτουργία φανερώνεται η Εκκλησία. Πηγαίνοντας δε στην Εκκλησία και μετέχοντας στη Θεία Ευχαριστία, γινόμαστε Σώμα και Αίμα Χριστού, και αφού όλοι όσοι συναζόμαστε εκεί κοινωνούμε του ιδίου Σώματος και Αίματος, γινόμαστε όλοι αδέλφια.

Για να ελευθερωθούμε από τις πολλές μας μέριμνες και αγωνίες, πρέπει να δώσουμε χρόνο και χώρο στον Θεό που πάντοτε μάς περιμένει όλους. Και αυτός ο χώρος και ο χρόνος, είναι η Θεία Λειτουργία.

Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτου

https://megalipanagiathivon.gr/

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Απορίες, Για την ψυχή μας

"Ξαφνικά λοιπόν, γυρίζει πίσω του, κοιτάζει… το θυμιατό ήταν αναμμένο!"


Θεός είσαι, ο,τι θέλεις κάνεις!

Κάποιος ιερεύς, προ του 1940, καθώς μου διηγείτο ένας εγγονός του, πήγε ένα πρωινό, πού ήταν γιορτή, στην Εκκλησία, για να λειτουργήσει.

Τα καντήλια ήταν όλα σβηστά, γιατί από κάποιο σπασμένο τζάμι έμπαινε αέρας. Τα είχε σβήσει όλα, ακόμα και το ακοίμητο καντήλι. Στενοχωρήθηκε ο παππούλης, γιατί ήταν ευλαβής. Ψάχνεται για σπίρτα, δεν είχε.
Κοιτάζει στο παγκάρι, κοιτάζει στα ντουλάπια, ψάχνει από δω, ψάχνει από κει, δεν βρίσκει τίποτα. Του ‘ρθαν δάκρυα στα μάτια, γιατί έπρεπε να πάει πάλι πίσω στο σπίτι. Ήταν όμως χειμώνας, έβρεχε, φυσούσε δυνατός αέρας, παγωμένος βοριάς, επικρατούσε μεγάλη κακοκαιρία…

Ξαφνικά λοιπόν, γυρίζει πίσω του, κοιτάζει… το θυμιατό ήταν αναμμένο! ‘ Υπήρχαν μέσα κάρβουνα ολοκόκκινα!(Την παλαιά εποχή είχαν κάρβουνα. Τα πρόλαβα κι εγώ βέβαια. Είχαμε ένα μικρό μαγκάλι, άναβε ο καντηλανάφτης από πολύ πρωί τα κάρβουνα, κοκκίνιζαν αυτά και παίρναμε έπειτα με τη μασιά, βάζαμε στο θυμιατό και πάνω σ’ αυτό ρίχναμε το θυμίαμα.)

Αφού είδε λοιπόν το θυμιατό αναμμένο και το κοίταζε με έκπληξη, έβαλε ένα χαρτάκι, το άναψε, μ’ αυτό άναψε ένα κερί και με το κερί άναψε πρώτα το ακοίμητο καντηλάκι και υστέρα όλα τ’ άλλα καντήλια. Κάθε τόσο γύριζε και κοίταζε το θυμιατό. και έλεγε:

Μπρε, μπρε, μπρε, τι θαύματα κάνει ο Θεός! Όταν θέλει, κάνει θαύματα!… τι θαύμα ήταν πάλι τούτο! Ήρθε κατόπιν ο ψάλτης, άρχισε ο Όρθρος, το θυμιατό παρέμενε ολοκόκκινο! Στην ενάτη ωδή, την «Τιμιωτέραν», το παίρνει για να θυμιάση και βλέπει μέσα από το θυμιατό να βγαίνουν ευώδεις στήλες καπνού, σαν να είχε ρίξει μέσα θυμίαμα!

– Μα, εγώ, λέει, δεν έβαλα θυμίαμα! Κύριε, ελέησον! Τέλος πάντων, είπε, και, γυρνώντας προς την Αγία Τράπεζα, πρόσθεσε:

– Θεός είσαι, ό,τι θέλεις κάνεις! Σε λίγο ήρθε ο εγγονός του.

– Μην το πειράξεις, του λέει, καθόλου το θυμιατό. Άφησέ το έτσι, γιατί ο Θεός ό,τι θέλει κάνει, αγοράκι μου, ό,τι θέλει κάνει!…

Καλά, παππού, είπε το παιδάκι. Όσες φορές λοιπόν χρειάστηκε να θυμιατίσει από την Πρόθεση μέχρι το τέλος της Θείας Λειτουργίας, το θυμιατό ήταν ολοκόκκινο, με αναμμένα τα κάρβουνα και πάντοτε έτοιμο για θυμιάτισμα, έβγαζε από μόνο του και μπροστά στα μάτια του εγγονού θυμίαμα ευώδες!

Μόλις το έπαιρνε, έβγαιναν ευωδέστατοι καπνοί μυρίων αρωμάτων, οι όποιοι απλώνονταν σε ολόκληρο τον Ναό. Όλος ο Ναός ευωδίαζε! Έκανε εντύπωση και στους χριστιανούς και, όταν τελείωσε η Θεία Λειτουργία, του έλεγαν:

– «Ε, παπά μου, πού το βρήκες αυτό το καλό θυμίαμα; Στον εγγονό του είπε τα εξής:

– Μην το πεις πουθενά, μόνο όταν πεθάνω. Θεός είναι, ό,τι θέλει κάνει. Θεός είναι, ό,τι θέλει κάνει!… Αυτά έλεγε ο παπα Γιάννης από τον Τσεσμέ…

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΄΄ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ΄΄ ΤΟΥ ΠΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

https://megalipanagiathivon.gr/

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Για την ψυχή μας

Αυτοί είναι οι ρυθμοί του Θεού. Οι ρυθμοί της υπομονής…


Π. Ανδρέας Κονάνος: Είπε Γέρων: Υπάρχει Μια Λέξη Που Ο Νέος Άνθρωπος Δεν Μπορεί Να Την Αντέξει…

Υπάρχει μια λέξη που κι ο μεγάλος στην ηλικία δυσκολεύεται να τη βιώσει.  Αυτή όμως τη λέξη την έχει πολύ αγκαλιάσει ο Θεός μας.

Είναι η οικεία πραγματικότητά του. Ποια είναι αυτή η λέξη;

Η λέξη “Υπομονή”.

Αυτή τη λέξη σκέφτομαι να σας πω σήμερα, ως απάντηση στο μεγαλύτερο ποσοστό των ερωτημάτων που θέτετε, των προβλημάτων που έχετε, των μηνυμάτων που έχετε στείλει, των επιστολών και των e-mail που μου έχετε γράψει..

Αλλά κι απ΄την επαφή που έχω με τον κόσμο, με τους αδελφούς μας στην Εκκλησία, στην Εξομολόγηση κι οπουδήποτε βρισκόμαστε και βλεπόμαστε, καταλαβαίνω ότι η απάντηση σε πολλά απ΄ τα προβλήματα που όλους μας απασχολούν είναι αυτή η λέξη.

Πρέπει να μάθεις να κάνεις υπομονή. Όχι απλώς να λες τη λέξη αυτή στους άλλους, «κάνε υπομονή», ούτε μόνο να τη διαβάζεις σε βιβλία κι ομιλίες, αλλά να ‘ναι κυρίως το προσωπικό σου βίωμα, το χαρακτηριστικό σου.

Αξίζει για μερικά πράγματα να περιμένεις. Είναι ανάγκη να περιμένεις. Εργάζεται ο Θεός. Μόνο που έχει τους δικούς του ρυθμούς .Ο Θεός εργάζεται πολύ υπομονετικά. Κι η φύση το ίδιο κάνει. Ένα λουλουδάκι θ’ ανθίσει όταν έρθει η ώρα του. Δες ακόμα την αλλαγή των εποχών. Παρατήρησε επίσης πώς μεγαλώνει το σώμα μας. Όλα αυτά αλλάζουν, αλλά σε πολύ διαφορετικούς ρυθμούς απ’ αυτούς που μας έχει συνηθίσει η τρελή κοινωνία μας. Αυτό το τρέξιμο, αυτός ο πανικός η ταραχή που μας κάνει όλους τόσο πολύ βιαστικούς, αφήνουν τον Θεό αμέτοχο.

Ο Θεός δεν μπαίνει σ’ αυτούς τους τρελούς ρυθμούς μας. Κινείται στους ρυθμούς της δικής του αγάπης και της δικής του υπομονής. Ο Κύριος δεν έχει άγχος, ο Κύριος κινείται ήρεμα.

Μάθε το κι εσύ. Όλα να γίνονται ήρεμα. Ηρέμησε και μάθε να περιμένεις και να μη βιάζεσαι. Μάθε στη ζωή σου, να μη θες να μπαίνει ο Θεός στο δικό σου άγχος ωστε να αγχώνεις ακόμα και το Θεό αλλά προσπάθησε εσύ να μπαίνεις στο κλίμα του Θεού. Στο κλίμα ακριβώς αυτής της υπομονής, της απαντοχής, της ηρεμίας, ώστε να μοιάζεις εσύ στο Θεό κι όχι αυτός σε σένα.

Η προσευχή θα σου χαρίσει αυτό το δώρο. Δεν είναι εύκολο να το νιώσεις. Αν θες, κάνε προσευχή να το καταλάβω κι εγώ αυτό και να το ζήσω. Δεν μπαίνει ο Θεός στον τρελό ρυθμό μας. Κι ευτυχώς. Διότι αυτό που ζούμε εμείς είναι κάτι σπασμωδικό κι αρρωστημένο. Πώς αλλιώς να ονομάσεις αυτό το τρεχαλητό που μας πιάνει. Ο Κύριος όμως έχει το δικό του ρυθμό. Δεν είναι σαν κι εμάς. Εργάζεται, αλλά όχι όπως θέλουμε εμείς. Εμείς θέλουμε εδώ και τώρα.

Κι ο Θεός μας λέει , «Γιατί δεν κοιτάτε να διδαχτείτε απ’ τον εαυτό σας; Γιατί δεν κοιτάτε την κατασκευή σας, τη φύση σας, ώστε να κατανοήσετε πώς σας έχω πλάσει; Δεν καταλαβαίνετε ότι σας έχω δώσει αφορμές να θυμάστε την υπομονή; Και απευθυνομαι στην γυναικα..Πότε έμεινες έγκυος; Πριν μήνες. Και πότε θα γεννήσεις το παιδάκι σου; Μετά από εννέα μήνες.

Γιατί; Εφόσον το παιδί σου αυτό υπάρχει μέσα από την ίδια στιγμή της σύλληψης, γιατί δεν γεννιέται την άλλη μέρα; Δε θα μπορούσα Εγώ, ο Θεός να κάνω το παιδί να γεννιέται την άλλη μέρα; Ναι, αλλά σε διδάσκω και μ’ αυτόν τον τρόπο, εσένα που θα γίνεις μάνα, να περιμένεις. Και εσένα που θα γίνεις πατέρας, επίσης. Να περιμένεις κι εσύ». Μαθαίνεις την υπομονή.

Γεννιέται το παιδί σου και θέλεις απότομα να μεγαλώσει και έρχονται επισκέπτες σπίτι και ρωτάς, “Πώς το βλέπετε; Άλλαξε; Μεγάλωσε; Ψήλωσε, ε; Κοιτάξτε πώς έγινε. Τα δάκτυλά του. Κοιτάξτε κάτι ποδαράκια. Πώς μεγάλωσαν τα ποδαράκια του!” και θα ευχόσουν, ει δυνατόν, να ‘χει ένα απότομο αυξητικό τίναγμα, να είναι ένας μεγάλος άνθρωπος γρήγορα. Ο Κύριος με τον τρόπο αυτό σού λέει, “Είδες πώς μεγαλώνει το παιδί σου; Σιγά σιγά, ήρεμα. Θα μεγαλώσει με ήρεμο ρυθμό”. Αυτοί είναι οι ρυθμοί του Θεού. Οι ρυθμοί της υπομονής…

Απόσπασμα από το βιβλίο “Αγάπη για πάντα” του π. Ανδρέα Κονάνου

http://www.orthodoxia.online/

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Για την ψυχή μας

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2018

"Πάρτε λαδάκι της Παναγιάς της Βαρνάκοβας, που σας είχαμε δώσει, και πηγαίνετε να την σταυρώσετε!"


Θαύμα της Παναγίας στην Κύπρο!

Η φήμη της πλουσίας Χάριτος και των ιάσεων που επιτελεί η Πανάχραντη Δέσποινα του κόσμου σ’ αυτό το χιλιόχρονο ιστορικό Μοναστήρι της Βαρνάκοβας στην Ρούμελη, έχει φθάσει στα πέρατα της Πατρίδος μας. Σε πολλές πόλεις της Ελλάδος έχει δώσει την Θεομητορική Της Χάρι και βοήθεια. Μερικά από αυτά έγιναν στην Κύπρο μας.

Ευσεβείς Αθηναίοι, με συγγενείς στην Μεγαλόνησο, τους είχαν μιλήσει με ιερό ενθουσιασμό και αγάπη για την θαυματουργική Χάρι της Παναγιάς στην Βαρνάκοβα και τους είχαν δώσει και λαδάκι αγιασμένο από την κανδήλα Της, για ώρα ανάγκης. Και να, που χρειάστηκε.

Νεαρή κυρία, Κύπρια, συγγενής τους, η οποία ζούσε στο νησί, πήγε να γεννήσει το παιδάκι της στο Νοσοκομείο. Δυστυχώς όμως ο τοκετός ήταν εξαιρετικά δύσκολος και προξενήθηκε ακατάσχετη αιμορραγία , την οποία δεν μπόρεσε να αντιμετωπίση ο μαιευτήρας γιατρός και ζήτησε την βοήθεια ομάδος συναδέλφων του . Όλοι οι γιατροί μαζί αγωνίστηκαν για να βοηθήσουν την νεαρή μητέρα , ενώ ο σύζυγος και οι συγγενείς της αγωνιούσαν και ανησυχούσαν για την εξέλιξη.

Οι γιατροί στην προσπάθειά τους να σταματήσουν την αιμορραγία χρησιμοποίησαν αιμοστατικά φάρμακα και το πρώτο κακό φάνηκε να σταματάει. Τότε όμως γεννήθηκε δεύτερο πρόβλημα, ακόμη πιο επικίνδυνο. Προξενήθηκε εμβολή στον εγκέφαλο και στον πνεύμονα!

Η ασθενής έπεσε σε αφασία και οι στιγμές της φαίνονταν πλέον μετρημένες. Ο σύζυγος έκλαιγε και παρακαλούσε τους γιατρούς “να σώσουν τη γυναίκα του για να μεγαλώση το νεογέννητο παιδί τους”, όπως έλεγε. Οι συγγενείς της ήσαν όλοι αναστατωμένοι και θρηνούσαν.

Μια εξαδέλφη της ασθενούς , η οποία ανήκε στο νοσηλευτικό προσωπικό του Μαιευτηρίου ,επήρε αμέσως τους συγγενείς της στην Αθήνα για να τους ενημερώσει σχετικά. Και εκείνοι έδωσαν μια σωτήρια προτροπή:

– Πάρτε λαδάκι της Παναγιάς της Βαρνάκοβας , που σας είχαμε δώσει, και πηγαίνετε να την σταυρώσετε!

Ο λόγος έγινε αμέσως πράξη. Όταν με το αγιασμένο λαδάκι αλείψανε το μέτωπο της ετοιμοθάνατης γυναίκας σταυροειδώς, σε λίγο τρεμόπαιξαν τα βλέφαρά της κι ένα χρώμα ζωής φάνηκε στο χλωμό πρόσωπό της. Μετά από λίγη ώρα ακόμη άνοιξε τα μάτια της και φάνηκε να έχει αίσθηση του περιβάλλοντος. Όσοι ήταν κοντά της, παρακολουθούσαν την εξέλιξη με κομένη αναπνοή και δάκρυα χαράς. Τελικά συνήλθε τελείως και ζήτησε το παιδί της!

Μετά απ’ αυτό η καλυτέρευση υπήρξε ραγδαία. Οι γιατροί βρέθηκαν σε ευχάριστη αμηχανία. Επιστημονικώς δεν εξηγείτο. Πού πήγε η διπλή εμβολή; Πού πήγε η θανάσιμη εξάντληση της αιμορραγίας;

Όσοι πληροφορήθηκαν το μεγάλο αυτό θαύμα και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, δόξασαν τον Θεό και την Παναγία Μητέρα Του για την σωτήρια Χάρι Της.


Πηγή: «ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ (και η Παράκλησή Της ) ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ»

https://megalipanagiathivon.gr/

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Για την ψυχή μας

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2018

"Ποτέ δεν είναι αργά για ένα νέο ξεκίνημα" (Λόγοι Αγίου Πορφυρίου)

Ο Γέροντας μού μιλούσε, όχι για κάποια άποσπασματική καλή μας προσπάθεια, άλλα για ένα απο­φασιστικό, οριστικό πέρασμα άπό τήν παλιά ζωή της αμαρτίας στην καινούρια ζωή της αγιότητας, κατά τήν οποία εμείς ζούμε έν Χριστώ και ό Χριστός έν ήμίν και γι΄ αυτό τό πέρασμα χρειαζόταν νά δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.


Μιά φορά, μέ ρώτησε: «Δε μού λές, για νά σπουδάσει κανείς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειά­ζονται;» Τού απάντησα. Μέ ξαναρώτησε: «Για νά σπουδάσει μηχανικός, χημικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;» Τού απάντησα αναλόγως, απορώντας γιά τή φύση των ερωτήσεων του.

Κι ό Γέροντας κατέληξε: «Εμείς, γιά νά σπουδάσουμε, γιά νά μάθουμε τό θέ­λημα τού Θεού καί νά τό εφαρμόσουμε;»

Κατάλαβα τί εννοούσε και ντράπηκα νά τού απαντήσω. Τί νά τού πώ; Ότι οί πιο πολλοί άπό μάς τους πιστούς είμαστε ράθυμοι, χλιαροί, «ερασιτέχνες χριστιανοί»; Τό ήξερε. Καί μού τό είπε: «Δε γίνεται κανείς χριστιανός με την τεμπελιά· χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά».

Ό ίδιος ήταν υπόδειγμα, χωρίς νά αυτοπροβάλλεται. Είχε αφιε­ρώσει μέ ζήλο, όλα τά χρόνια τής μακράς ζωής του, στο νά σπουδάζει καί νά ζει τό Χριστό. Ήταν εργατικός,σωματικά καί πνευματικά, καί ήθελε νά μεταδώσει τήν φιλεργία καί στους άλλους.

Πίστευε ότι η αργία οδηγεί στην ακηδία κι αυτή σε πολλές αρρώστιες, ψυχικές καί σωματικές. Συνιστούσε τήν εργασιοθεραπεία. Ιδιαί­τερα σ’ όσους είχαν αποδιοργανωθεί καί απελπισθεί. Γιά τό Γέροντα, ποτέ δέν ήταν αργά γιά ένα νέο ξεκίνημα. Θεωρούσε μάλιστα τή διάψευση των κοσμικών ελπίδων καί τή συντριβή τού εγωισμού σάν τήν καλύτερη προϋ­πόθεση γι’ αυτό τό ξεκίνημα. [Γ 399π.].

Όλα αλλάζουν μέ τό κόπο, και η ψυχή καί τό σώμα.

Μήν αφήνεις τήν ευχή. Άπλα, αβίαστα, παρακαλά θερμά γιά όλους. Θά τους ωφελείς μέ τήν προσευχή, όχι μέ λόγια.

Γιά τά προβλήματα μου μού είπε ό Παππούλης: «”Αν μιλούσαμε λίγο στο τηλέφωνο, νά δεις θά σού πέρναγαν αμέσως όλα. Κούραζε τό σώμα, μή φοβάσαι τόν κόπο. Όλα αλλάζουν μέ τόν κόπο, καί ή ψυχή καί τό σώμα.

“Αν σέ ρωτήσουν, πές ταπεινά:

– Έτσι σκέπτομαι. Πάλι, όπως νομίζετε». [Ά 80].


από το βιβλίο:Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, εκδόσεις: η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, Μήλεσι Αττικής

http://oliiorthodoxia.blogspot.com/?m=1

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες Για την ψυχή μας

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2018

Την 1η Σεπτεμβρίου 1821, λογχισαν το Ευαγγέλιο. Αυτή είναι η ιστορία για: Το «λογχισμένο Ευαγγέλιο της Σαμοθράκης»

Το «λογχισμένο Ευαγγέλιο» της Σαμοθράκης

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Είμαι βέβαιος, ότι οι περισσότεροι από τους συμπατριώτες μου Θρακιώτες, δεν έτυχε να δουν το λεγόμενο «λογχισμένο Ευαγγέλιο της Σαμοθράκης» που αποτελεί πολύτιμο αντικείμενο των συλλογών του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου. Είναι όμως στην πραγματικότητα, ανεκτίμητο ενθύμιο των παθών του Θρακικού Ελληνισμού.

Το «λογχισμένο Ευαγγέλιο της Σαμοθράκης» σχετίζεται άμεσα με το Ολοκαύτωμα του μαρτυρικού νησιού του βορειανατολικού Αιγαίου, κατά την Επανάσταση του 1821.

Συνοπτικά τα γεγονότα: Οι άνθρωποι της Φιλικής Εταιρείας είχαν προετοιμάσει ψυχικά τους κατοίκους της Σαμοθράκης για τον εθνικό ξεσηκωμό, που έρχονταν και ήταν όλοι αποφασισμένοι. Έτσι οι Σαμοθρακίτες επαναστάτησαν τον Αύγουστο του 1821, αρνούμενοι να πληρώσουν φόρους. 

Όμως 1η Σεπτεμβρίου 1821 των λεγόμενη στο τοπικό ιδίωμα «πρωτοσταυρινιά» αποβιβάστηκαν στη Σαμοθράκη τα αγήματα των Τούρκων υπό τον υποναύαρχο Καρά-Αλή (σ.σ. είναι αυτό που αργότερα τον Ιούνιο του 1822, ανατίναξε μαζί με την ναυαρχίδα του, ο πυρπολητής Κωνσταντίνος Κανάρης). Αμέσως άρχισαν το έργο της σφαγής και των λεηλασιών. Σφαγιάσθηκαν μερικές χιλιάδες άνδρες και αγόρια. Τα γυναικόπαιδα πουλήθηκαν στα παζάρια σκλάβων της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης. Τα σπίτια τους κάηκαν. Το νησί ερημώθηκε. 

Τότε μέσα στο χαμό, κάποιοι Τούρκοι στρατιώτες μπήκαν και στην εκκλησία της Χώρας, όπου λειτουργούσε ο ιερέας. Προφανώς τον εκτέλεσαν και επιπλέον κάποιος λόγχισε το ιστορικό αυτό Ευαγγέλιο.

Εφτακόσιοι από τους κατοίκους που είχαν επιζήσει καταφεύγοντας στα βουνά, τελικά πείσθηκαν από τους Τούρκους να εμφανισθούν γιατί τους έδωσαν την εντύπωση ότι θα τους δώσουν χάρη και θα τους χαρίσουν τη ζωή. Όμως στην τοποθεσία «Εφκάς» της πρωτεύουσας του νησιού Χώρας, τους δολοφόνησαν όλους.

Ελάχιστοι κάτοικοι που διασώθηκαν κρυμμένοι στα βουνά άρχισαν όταν έφυγαν τα αγήματα του Καρά-Αλή να θάβουν τους νεκρούς και να μαζεύουν ό,τι αντικείμενο μπορούσε να διασωθεί. Έτσι μαζεύτηκε και το «λογχισμένο Ευαγγέλιο» και φυλάχτηκε για πολλά χρόνια ως ιερό κειμήλιο.

Η λαϊκή μούσα πικροτραγούδησε αυτό το γεγονός με ένα μοιρολόγι:

“Σήμερα είναι Τρίτη και πρωτοσταυρινιά
Όπου μας εχαλάσαν οι Τούρκοι τα σκυλιά,
Παίρναν τα κεφάλια κι αφήναν τα κορμιά,
Γεμίσαν τα σοκάκια και όλα τα στενά.
” 

Μαρτυρία για το Ολοκαύτωμα αποτέλεσε το έργο του Ίωνος Δραγούμη «Σαμοθράκη», ο οποίος αναφέρεται στο αιματηρό συμβάν, αλλά και στο «λογχισμένο Ευαγγέλιο» της εκκλησίας της Παναγίας στη Χώρα, το οποίο φυλάσσεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

Η παρέμβαση του Ίωνος Δραγούμη

Πολλά χρόνια αργότερα μετά το χαλασμό, το 1905 τοποθετήθηκε πρόξενος της Ελλάδας στο Δεδέαγατς, ο Ίων Δραγούμης, ο οποίος επισκέφθηκε πολλές φορές της Σαμοθράκη, γοητεύτηκε και έγραψε το βιβλίο «Σαμοθράκη» που το εξέδωσε το 1909. Στο βιβλίο αυτό κάνει αναφορά και στο «λογχισμένο Ευαγγέλιο της Σαμοθράκης».

Το απόσπασμα από το βιβλίο του Δραγούμη για το "λογχισμένο Ευαγγέλιο"
Ταυτόχρονα ο Δραγούμης έπεισε τους Σαμοθρακίτες και του παραχώρησαν αυτό το κειμήλιο, που το έστειλε στην Αθήνα στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, η οποία το περιέλαβε στις συλλογές του Μουσείου της, που βρίσκεται πίσω από τον ανδριάντα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην οδό Σταδίου.

Πράγματι στα αρχεία του Μουσείου υπάρχει σήμερα το ιστορικό αυτό Ευαγγέλιο και η συνοδευτική επιστολή του Δραγούμη γραμμένη με πένα και μωβ μελάνι.

Το Ευαγγέλιο, εκτέθηκε το έτος 2000 στην μεγάλη έκθεση που είχε οργανώσει η Βουλή (πρόεδρος ο Απόστολος Κακλαμάνης) για να εορτασθούν τα 80 χρόνια ενσωμάτωσης της Θράκης στον ελληνικό κορμό, μετά από σκλαβιά περίπου 600 ετών. Ως έκθεμα είχε πάρει τον αριθμό 87. 

Τι είναι τελικά αυτό το Ευαγγέλιο;

Αυτό το Ευαγγέλιο δεν είναι απλά ένα θρησκευτικό βιβλίο που συνδέθηκε με ένα δραματικό ιστορικό γεγονός. Και από μόνο του σήμερα χωρίς το θρησκευτικό και ιστορικό χαρακτήρα του, είναι ένα πολύ σπάνιο βιβλίο, τυπωμένο στο περίφημο τυπογραφείο του Νικολάου Γλυκύ στη Βενετία τον 17ο αιώνα.

Ο Νικόλαος Γλυκύς από τα Ιωάννινα, ήταν ένα αγράμματος Ηπειρώτης που μετανάστευσε στη Βενετία το 1647 και ασχολήθηκε αρχικά με το εμπόριο. Το 1671 ίδρυσε το τυπογραφείο του και άρχισε να εκδίδει ελληνικά θρησκευτικά, επιστημονικά και φιλολογικά βιβλία. Το τυπογραφείο αυτό ήταν το μακροβιότερο ελληνικό και ως τυπογραφείο της οικογένειας του Γλυκύ, υπήρχε έως το 1832. Από τους ιστορικούς μελετητές ο Γλυκύς, κατατάσσεται ως ο όγδοος κατά σειρά Έλληνας τυπογράφος της Βενετίας.

Από πρόλογο βιβλίου του Τυπογραφείου του Νικολάου του Γλυκέως του εξ Ιωαννίνων.
Πρόκειται για το αντίτυπο του βιβλίου "Κατηχητικόν" του Αγίου Θεοδώρου Στουδίτου
(έκδοση 1676) που εναπόκειται στη Βιβλιοθήκη του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου
Αδριανούπολης, η οποία υπάρχει σήμερα στη Νέα Ορεστιάδα.

https://www.alexpolisonline.com/?m=1

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Απορίες (274) Βίοι Αγίων (74) Για την ψυχή μας (909) Ιερές Εικόνες (88) Ιερές Μονές (83) ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ (12)

Αρχείο

  • ►  2020 (10)
    • ►  Φεβρουαρίου 2020 (3)
    • ►  Ιανουαρίου 2020 (7)
  • ►  2019 (55)
    • ►  Δεκεμβρίου 2019 (14)
    • ►  Νοεμβρίου 2019 (10)
    • ►  Αυγούστου 2019 (2)
    • ►  Ιουλίου 2019 (3)
    • ►  Ιουνίου 2019 (6)
    • ►  Μαΐου 2019 (3)
    • ►  Απριλίου 2019 (1)
    • ►  Μαρτίου 2019 (3)
    • ►  Φεβρουαρίου 2019 (6)
    • ►  Ιανουαρίου 2019 (7)
  • ▼  2018 (150)
    • ►  Δεκεμβρίου 2018 (3)
    • ►  Νοεμβρίου 2018 (15)
    • ►  Οκτωβρίου 2018 (11)
    • ▼  Σεπτεμβρίου 2018 (20)
      • Αυτή θα τους ακούει γρήγορα, γιατί το όνομά της εί...
      • "Οἱ ἀδικημένοι εἶναι τά πιό ἀγαπημένα παιδιά τοῦ Θ...
      •  Τί είναι αμαρτία, πως γίνεται η εξομολόγηση και τ...
      • "Με το που θα εμεφανιστούν οι λογισμοί και ενοχλού...
      • Αιωνία η μνήμη;
      • -Γέροντα, γιατί ο Θεός επιτρέπει να πεθαίνουν τόσο...
      • Αξαφνα και χωρίς να το έχει καταλάβει το κεράκι πο...
      • Οταν η Αγία Ευφημία επισκέφτηκε τον Αγιο Παΐσιο στ...
      • "Πέντε λεπτά ακόμα, να θυμηθώ πως ήσουνα μωρό, πως...
      • «Σταυρέ του Χριστού σώσον ημάς τη δυνάμει σου…»
      • «Ό άναμάρτητος υμών πρώτος λίθον βαλέτω έπ’ αυτήν»...
      • “Ὁ Ἅγιος Θεὸς εἶχε πάρει μιὰ σκληρὴ ἀπόφαση ἐναντί...
      • Υποσχέθηκες: “Ό,τι και να συμβεί θα είμαι δίπλα σο...
      • "Τώρα που θα πέσεις για ύπνο, να εύχεσαι για όλους!"
      • "Ο μόνος τρόπος για να ελευθερωθεί ο άνθρωπος από ...
      • "Ξαφνικά λοιπόν, γυρίζει πίσω του, κοιτάζει… το θυ...
      • Αυτοί είναι οι ρυθμοί του Θεού. Οι ρυθμοί της υπομ...
      • "Πάρτε λαδάκι της Παναγιάς της Βαρνάκοβας, που σας...
      • "Ποτέ δεν είναι αργά για ένα νέο ξεκίνημα" (Λόγοι ...
      • Την 1η Σεπτεμβρίου 1821, λογχισαν το Ευαγγέλιο. Αυ...
    • ►  Αυγούστου 2018 (32)
    • ►  Ιουλίου 2018 (10)
    • ►  Ιουνίου 2018 (25)
    • ►  Μαΐου 2018 (16)
    • ►  Απριλίου 2018 (18)
  • ►  2017 (2)
    • ►  Δεκεμβρίου 2017 (2)
  • ►  2014 (93)
    • ►  Ιουνίου 2014 (3)
    • ►  Μαΐου 2014 (6)
    • ►  Απριλίου 2014 (4)
    • ►  Μαρτίου 2014 (3)
    • ►  Φεβρουαρίου 2014 (39)
    • ►  Ιανουαρίου 2014 (38)
  • ►  2013 (535)
    • ►  Δεκεμβρίου 2013 (38)
    • ►  Νοεμβρίου 2013 (41)
    • ►  Οκτωβρίου 2013 (50)
    • ►  Σεπτεμβρίου 2013 (38)
    • ►  Αυγούστου 2013 (37)
    • ►  Ιουλίου 2013 (61)
    • ►  Ιουνίου 2013 (44)
    • ►  Μαΐου 2013 (48)
    • ►  Απριλίου 2013 (5)
    • ►  Μαρτίου 2013 (36)
    • ►  Φεβρουαρίου 2013 (75)
    • ►  Ιανουαρίου 2013 (62)
  • ►  2012 (526)
    • ►  Δεκεμβρίου 2012 (55)
    • ►  Νοεμβρίου 2012 (50)
    • ►  Οκτωβρίου 2012 (105)
    • ►  Σεπτεμβρίου 2012 (119)
    • ►  Αυγούστου 2012 (184)
    • ►  Ιουλίου 2012 (13)
ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ( Το "ΠΙΣΤΕΥΩ" στα Ελληνικά και σε 14 ακόμα γλώσσες )
Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ( Το "Πάτερ ἡμῶν" στα Ελληνικά και σε 22 ακόμα γλώσσες )
Απο που προήλθε η φράση: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού»

Ο Ύμνος της Αγάπης

Εξομολογείσθε τω Κυρίω~Ψαλμός ΡΛΕ'.135

Αγνή Παρθένε Δέσποινα

Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη ταφή σου προσφέρουσι, Χριστέ μου

«εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι»

Προσκυνητής

Φόρτωση...

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Φόρτωση...

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Φόρτωση...

Με παρρησία...

Φόρτωση...

ΙΕΡΕΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Φόρτωση...

Agia Meteora

Φόρτωση...

.ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗ

Φόρτωση...

ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΑ

Φόρτωση...

Ενοριακή ζωή - Άγιος Δημήτριος Πειραιώς

Φόρτωση...

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ-ΜΕΛΕΤΕΣ

Φόρτωση...

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

Φόρτωση...

Ο ΚΑΛΟΣ ΠΟΙΜΗΝ

Φόρτωση...

" Εξομολογεῖσθε τῶ Κυρίῳ "

Φόρτωση...

η Aγάπη πάντα ελπίζει

Φόρτωση...

Ιστολόγιο Τάλαντο

Φόρτωση...

ΟΣΙΑ ΕΥΧΗ

Φόρτωση...

...στιγμές ενοριακής ζωής... Αγίας Σοφίας Πειραιώς

Φόρτωση...

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ

Φόρτωση...

Οδεύοντας ...

Φόρτωση...

ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ-ΣΥΜΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΙ

Φόρτωση...

συν - οδοιπορία

Φόρτωση...

Σύνδεσμος Κληρικών Χίου

Φόρτωση...

Ηλιαχτιδα

Φόρτωση...

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ;

Φόρτωση...

Διακόνημα

Φόρτωση...

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος

Φόρτωση...

Αναγνώστες

Άγιοι και Εκκλησία

Φόρτωση...

Ι.Ν. Παντανάσσης '' To Γενέσιον της Θεοτόκου ''

Φόρτωση...

Ι.Ν. Αγίου Χαραλάμπους Κρύα Ιτεών Πατρών

Φόρτωση...

Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ - ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

Φόρτωση...

Ι. Ν. ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ

Φόρτωση...

Ι.Ν. ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΠΑΤΡΩΝ

Φόρτωση...

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΡΑΧΝΕΪΚΑ

Φόρτωση...

Ιερός Ναός Θείας Αναλήψεως Δραπετσώνας

Φόρτωση...

Ιερός Ναός Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς

Φόρτωση...

Ιερός Ναός Αγίου Νεκταρίου Πατρών

Φόρτωση...

Ιερός Ναός Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Ευκαρπία Θεσσαλονίκης

Φόρτωση...

Ιερός Ναός Υψώσεως Τιμίου Σταυρού Σταυρός Μεσογαίας

Φόρτωση...

Ιερά Μονή Παναγίας Καθαρών Ιθάκης

Φόρτωση...

Ιερά Μονή Προφήτου Ηλία Θήρας

Φόρτωση...

Εις δόξαν Θεού

Φόρτωση...

Ιερές ακολουθίες

Φόρτωση...

ΑΥΞΗΣΑΤΕ ΤΑΣ ΕΥΧΑΣ

Φόρτωση...

e-MHTERIKO

Φόρτωση...

ΔΙ'ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

Φόρτωση...

ΟΠΟΥ ΓΗΣ - στις ορθόδοξες γειτονιές του πλανήτη

Φόρτωση...

ΕΩΣ ΕΣΧΑΤΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ

Φόρτωση...

ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΑΤΑΝΙΟΥ ΚΩ

Φόρτωση...

Άγιος Αθανάσιος Κατούνας

Φόρτωση...

Φως

Φόρτωση...

ΤΟ ΕΙ ΔΥΝΑΣΑΙ ΠΙΣΤΕΥΣΑΙ, ΠΑΝΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΤΩ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΙ

Φόρτωση...

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΧΑΡΑ

Φόρτωση...

Πνευματική Αφύπνιση

Φόρτωση...

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΟΙΝΟΗΣ

Φόρτωση...



Ορθόδοξη Αγκαλιά

Φόρτωση...

Orthodox Answers

Φόρτωση...

Ανατολικά της Ορθοδοξίας

Φόρτωση...

ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Φόρτωση...

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΘΗΤΕΙΑ

Φόρτωση...

Ορθόδοξο Βήμα

Φόρτωση...

Ορθοδοξια, η πιστη μας ...

Φόρτωση...

Ορθόδοξος Χριστιανισμός

Φόρτωση...

Orthodox Fathers

Φόρτωση...

ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΤΟΠΟΣ

Φόρτωση...

ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Φόρτωση...

Αγιον Ορος

Φόρτωση...

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

Φόρτωση...

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ

Φόρτωση...

...ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα φῶς

Φόρτωση...

Σωτηρία - Ιησούς Χριστός

Φόρτωση...

agia-trias

Φόρτωση...

HOLY LAND ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ 2

Φόρτωση...

"Θεομήτορος"

Φόρτωση...

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΗΛΕΣΙΩΤΙΣΣΑ

Φόρτωση...

ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Φόρτωση...

ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΛΕΞΙΩΤΙΣΣΑ

Φόρτωση...

Το περιβολάκι της Παναγίας

Φόρτωση...

Εκκλησία Παναγίας Αγίας Νάπας

Φόρτωση...

ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ

Φόρτωση...

ΤΡΙΒΩΝΙΟ

Φόρτωση...

Πατερικός

Φόρτωση...

Χριστιανική Φοιτητική Δράση

Φόρτωση...

4E TV Live Streaming

Λυδία FM Live Streaming

Θέμα Απλό. Εικόνες θέματος από bopshops. Από το Blogger.