Προσευχή μετανοίας από τον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Δέσποτα Κύριε, ο Θεός του ουρανού και της γης, Βασιλιά των αιώνων, ευδόκησε να ανοιχθεί για μένα η πόρτα της μετάνοιας, διότι σε ικετεύω με πόνο ψυχής. Δες στοργικά με την πολλή ευσπλαχνία σου, και δέξου τη δέησή μου, και μην αρνηθείς την ικεσία μου, αλλά συγχώρησε εμένα που έπεσα σε πολλά παραπτώματα.

Στρέψε το αυτί σου στη δέησή μου, και συγχώρησέ μου όλες τις αμαρτίες που ως άνθρωπος έπραξα, επειδή νικήθηκα από την προαίρεσή μου. Διότι ζητώ ανάπαυση και δεν βρίσκω, επειδή η συνείδησή μου είναι μολυσμένη· αλλά ούτε ειρήνη υπάρχει μέσα μου εξαιτίας του πλήθους των αμαρτιών μου.

Άκουσε, Κύριε, μια καρδιά που κράζει σ’ εσένα με πόνο, και μην προσέξεις στα φαύλα έργα μου, αλλά ρίξε στοργικά το βλέμμα σου στον πόνο της ψυχής μου, και σπεύσε γρήγορα να θεραπεύσεις εμένα που είμαι τραυματισμένος φοβερά, και δώσε μου καιρό να συνέλθω, σύμφωνα με τη χάρη της φιλανθρωπίας σου, και ελευθέρωσέ με από τα αισχρότατα έργα μου, και μη μου ανταποδώσεις αντάξια με τα έργα που έπραξα, για να μην απολεσθώ εντελώς και στερηθώ από κάθε προθυμία και από κάθε σκέψη να διορθώσω τον εαυτό μου. Πέφτω λοιπόν και γονατίζω στην ευσπλαχνία σου, για να ελεήσεις εμένα που είμαι ριγμένος στη γη από την καταδίκη των έργων μου.

Επανάφερέ με, Δέσποτα, εμένα που κατέχομαι αιχμάλωτος από τις πράξεις μου και σφίγγομαι σαν να είμαι δεμένος με αλυσίδα· διότι μόνο εσύ ξέρεις να ελευθερώνεις εκείνους που είναι δεμένοι, και να θεραπεύεις τα αφανή τραύματα, που μόνο εσύ τα ξέρεις καλά, ως γνώστης των κρυφών. Διότι σε όσα πάθη αμαρτιών υπάρχουν σ’ εμένα, σε όλα σε βρίσκω να είσαι γιατρός εκείνων που είναι άρρωστοι, να είσαι πόρτα εκείνων που κλαίνε έξω, να είσαι λυτρωτής εκείνων που οδηγούνται στην αιχμαλωσία, να συγκρατείς συνεχώς το χέρι σου και να μην αφήνεις να ξεσπάσει η οργή σου, που είναι ετοιμασμένη για τους αμαρτωλούς, αλλά χάρη στην πολλή σου φιλανθρωπία σε βρίσκω να δίνεις σ’ εμάς καιρό να συνέλθουμε· διότι εσύ είσαι ο γρήγορος σε ευσπλαχνία και βραδύς σε τιμωρία. Θέλησε λοιπόν να απλώσεις το χέρι σου σ’ εμένα και να με ανασηκώσεις από το βόρβορο των αμαρτιών μου, εσύ που δεν χαίρεσαι με την απώλεια του ανθρώπου, και δεν αποστρέφεις το πρόσωπο από εκείνον που ατενίζει σ’ εσένα με δάκρυα.

Άκουσε, Κύριε, τη φωνή του δούλου σου που κράζει σ’ εσένα, και φανέρωσε το πρόσωπό σου σ’ εμένα τον σκοτισμένο, και φώτισέ με με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος, και χάρισε σ’ εμένα τον αχρείο προθυμία, και μετάτρεψε, Κύριε, το θρήνο μου σε χαρά, και ξέσχισε το σάκκο του πένθους μου, και ζώσε με ολόγυρα με ευφροσύνη, και ας ανοιχθεί η πόρτα της βασιλείας σου, για να μπω σ’ αυτή και να δοξάζω το πανάγιο όνομά σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Φιλάνθρωπε Ιησού Χριστέ, ο Θεός μου, σε ικετεύω, έχοντας εμπιστοσύνη στην ευσπλαχνία σου, μη με τοποθετήσεις στα αριστερά σου, μαζί με τα ερίφια που σε παρόργισαν, ούτε να μου πεις, «Αλήθεια σου λέω, δεν σε ξέρω», αλλά δος μου, σύμφωνα με την καλοσύνη σου, αδιάκοπο κλάμα, και κατάνυξη, και ταπείνωση στην καρδιά μου, και εξάγνισέ την με το φόβο σου, με τη μετάληψη των ζωοποιών σου αχράντων μυστηρίων, για να γίνει ναός της χάρης σου· διότι, αν και είμαι πάρα πολύ αμαρτωλός και ανάξιος, όμως χτυπώ αδιάκοπα στην πόρτα σου, και αν και είμαι ράθυμος και οκνηρός, και καταφρονώ τη σωτηρία μου, όμως βαδίζω στο δρόμο σου. Σώσε με, χάρη στο έλεός σου, διότι είσαι αγαθός για όλους, Κύριε, και η ευσπλαχνία σου απλώνεται επάνω σε όλα τα έργα σου, και δική σου είναι η δόξα, στους αιώνες. Αμήν.

Από το βιβλίο: Οσίου Εφραίμ του Σύρου Έργα, τ. ΣΤ’, «Προσευχές».

https://www.vimaorthodoxias.gr/eidhseis/prosefxes/

"Χθες λοιπόν είχα αποφασίσει να δώσω τέλος στη ζωή μου. Προτού όμως το κάνω αυτό είχα πει στο Θεό οτι αν δεν θέλει να αυτοκτονήσω, να μου στείλει ένα σημάδι. Τότε χτύπησε το τηλέφωνο. Κοίταξα την αναγνώριση κλήσης και έγραφε Αγία Τριάδα."

Το τηλεφώνημα:

Ηταν περασμένη η ώρα την Κυριακή το βράδυ όταν ο ιερέας του ναού αποφάσισε να τηλεφωνήσει στην πρεσβυτέρα του στο σπίτι για να της πει οτι σε λίγο θα κινήσει για το σπίτι.

Αφησε το τηλέφωνο να χτυπήσει πολλές φορές αλλά εκείνη δεν απάντησε. Ο ιερέας παραξενεύτηκε αλλά αποφάσισε να τακτοποιήσει κάποιες τελευταίες εκκρεμότητες προτού ξανατηλεφωνήσει. Οταν το έκανε ύστερα από λίγα λεπτά, εκείνη απάντησε αμέσως.

«Γιατί δεν απάντησες τη πρώτη φορά;» τη ρώτησε

«Μα δεν χτύπησε άλλη φορά!» του είπε εκείνη.
Δεν έδωσαν παραπάνω σημασία στο γεγονός και ασχολήθηκαν με τα τρέχοντα θέματα της οικογένειας τους.

Την επόμενη μέρα ο ιερέας δέχτηκε ένα τηλεφώνημα στο ναό.
«Μου τηλεφωνήσατε χθες» ακούστηκε μια ανδρική φωνή από την άλλη άκρη του τηλεφώνου
«Εγώ;» ρώτησε ο ιερέας
«Ναι, χτύπησε πολλές φορές αλλά δεν το σήκωσα» απάντησε ο άνδρας
Αμέσως ήρθε στο νου του ιερέα το περιστατικό με τη τηλεφώνημα που έκανε στη πρεσβυτέρα του.
«Α! Ναι!» έκανε ο ιερέας. «Ηθελα να τηλεφωνήσω στη σύζυγό μου και κατα λάθος τηλεφώνησα σε σας!»
«Δεν πειράζει» τον καθησύχασε ο άγνωστος. «Μόνο θα ήθελα να σας πω με δυο λόγια την ιστορία μου. Χθες λοιπόν είχα αποφασίσει να δώσω τέλος στη ζωή μου. Δεν άντεχα να υποφέρω άλλο. Είχα κουραστεί. Δεν έχει σημασία το πως και το γιατί. Προτού όμως το κάνω αυτό είχα πει στο Θεό οτι αν δεν θέλει να αυτοκτονήσω, να μου στείλει ένα σημάδι. Τότε χτύπησε το τηλέφωνο. Κοίταξα την αναγνώριση κλήσης και έγραφε Αγία Τριάδα. Μόλις το είδα, μέσα στο πανικό μου και την ένταση της κατάστασης που βίωνα φοβήθηκα να απαντήσω. Κι έτσι το σημάδι που ζήτησα μου ήρθε μέσα από το τηλεφώνημα σας»!

Ο ιερέας χαμογέλασε και από μέσα του ευχαρίστησε το Θεό για τούτο το δώρο ζωής. Χάρηκε τόσο πολύ που ήταν εφημέριος του ιερού ναού της Αγίας Τριάδας και το τηλέφωνο της εκκλησίας ήταν καταχωρημένο στο τηλεφωνικό κατάλογο.

Του Δημήτρη Καραβασίλη

https://megalipanagiathivon.gr/

Ο Άγιος Παΐσιος, υπερασπιζόμενος την ελληνικότητα της Μακεδονίας, ανήρτησε στο αρχονταρίκι του το κείμενο του προφήτη Δανιήλ, που αναφέρεται στο βασιλέα των Ελλήνων Αλέξανδρο, και δίπλα του μία μεγάλη χάρτινη εικόνα ενός Αγγέλου από Σερβικό Μοναστήρι, να δείχνει το κείμενο.

Και μόνο το γεγονός ότι η Παλαιά Διαθήκη αναγνωρίζει τον Μέγα Αλέξανδρο ως «Βασιλιά των Ελλήνων», αυτό και μόνο είναι ικανό όχι μόνο να αποστομώσει κάποιους σημερινούς εκ Βορρά, σφετεριστές της ελληνικής Μακεδονίας, αλλά και να μας κάνει όλους τους Έλληνες να σεβόμαστε τη Βίβλο, που είναι γραμμένη στην ελληνική γλώσσα.

Ο προφήτης Δανιήλ έζησε περίπου 300 χρόνια πρὶν τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, κατά τη βαβυλώνια αιχμαλωσία του Ισραήλ στα τέλη του 7ου και αρχές 6ου αιώνα π.Χ..

Ο Δανιήλ, λόγω της σοφίας και της ειλικρίνειας του, είχε καταφέρει να κερδίσει την εύνοια του Πέρση βασιλέα Δαρείου ο οποίος τον είχε ως τον πλέον έμπιστο σύμβουλό του.

Οι εχθροί και αντίζηλοι του Δανιήλ στη βασιλική αυλή, κατηγόρησαν με δολοπλοκίες τον Δανιήλ στο Δαρείο, με αποτέλεσμα ο βασιλιάς να τον ρίξει στον περίφημο λάκκο των λεόντων.

Εκεί ο προφήτης είδε το γνωστό όραμα όπου προφήτευσε όλη την υπόλοιπη αρχαία ιστορία από τους Πέρσες έως τον Μέγα Αλέξανδρο, τους Ρωμαίους και την γέννηση του Θεανθρώπου.

Εδώ θα παραθέσουμε μεταφρασμένα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ προφήτη Δανιὴλ της Παλαιάς Διαθήκης τα χωρία στα οποία περιγράφονται τα δύο οράματα του προφήτη για το Μ. Αλέξανδρο και δίνεται η εξήγηση του πρώτου οράματος από έναν άγγελο και του δεύτερου από τον αρχάγγελο Γαβριήλ.

Θα τελειώσουμε με την ερμηνεία την οποία δίνει στην προφητεία ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Το πρώτο όραμα του προφήτη Δανιήλ (Δανιήλ ζ΄ 1,3,6)

1. Κατά το πρώτο έτος της βασιλείας του Βαλτάσαρ του βασιλιά των Χαλδαίων ο Δανιήλ είδε ένα όνειρο… το οποίο και κατέγραψε… 3. Καί τέσσερα θηρία μεγάλα, διαφορετικό το ένα από το άλλο, ανέβαιναν από τη θάλασσα…

6. Έπειτα από το δεύτερο θηρίο κοιτούσα προσεκτικά και αίφνης είδα ένα άλλο θηρίο που έμοιαζε σαν λεοπάρδαλις• και στο επάνω μέρος του σώματός της είχε τέσσερα φτερά πτηνού. Το θηρίο αυτό είχε επίσης τέσσερα κεφάλια και του δόθηκε μεγάλη εξουσία.

Ερμηνεία του πρώτου οράματος από έναν Άγγελο

16. Πλησίασα τότε έναν από τους αγγέλους που ήταν παρόντες και ζητούσα από αυτόν την εξήγηση όλων αυτών• κι εκείνος μου εξήγησε και μου φανέρωσε την ερμηνεία όσων είδα και άκουσα.

17. (Μού είπε:) Αυτά τα τέσσερα μεγάλα θηρία είναι τέσσερις βασιλείες, οι οποίες θα εμφανιστούν επάνω στη γη.

Το δεύτερο όραμα του Προφήτη Δανιήλ (Δανιήλ η΄ 1, 5-8)

1. Κατά το τρίτο έτος της βασιλείας του βασιλιά Βαλτάσαρ παρουσιάστηκε σε μένα τον Δανιήλ ένα όραμα, μετά το πρώτο όραμα που μου είχε εμφανιστεί στην αρχή…

5. Καί καθώς εγώ συλλογιζόμουν το όραμα με τον κριό, ξαφνικά είδα να έρχεται ένας τράγος αιγών από τα νοτιοδυτικά, με διάθεση να κυριαρχήσει σ’ όλη τη γη. Όμως λόγω της μεγάλης του ταχύτητας φαινόταν σαν να μην πατούσε στη γη. Ο τράγος αυτός είχε ανάμεσα στα μάτια του ένα κέρατο που φαινόταν από παντού.

6. Ο τράγος αυτός προχώρησε μέχρι τον κριό που είχε τα δύο κέρατα, τον οποίο είχα δεί να στέκεται κοντά στον ποταμό Ουβάλ, και όρμησε εναντίον του με όλη την ορμή της δύναμής του.

7. Τον είδα που έφτασε ως τον κριό και έδειξε άγριες διαθέσεις απέναντί του και χτύπησε τον κριό και συνέτριψε και τα δύο του κέρατα• μετά από την επίθεση αυτή του τράγου, ο κριός δεν είχε πιά δύναμη να του αντισταθεί.

Καί έριξε ο τράγος τον κριό κατά γης και τον καταπάτησε και δεν υπήρχε κανείς, για να γλιτώσει τον κριό από την επίθεση του τράγου. 8. Καί ο τράγος των αιγών κατέστη πάρα πολύ ένδοξος.

Όμως επάνω στην ακμή της δύναμής του συνετρίβη το κέρατό του το μεγάλο και στη θέση εκείνου φύτρωσαν άλλα τέσσερα κέρατα, τα οποία είχαν κατεύθυνση προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Ερμηνεία του δεύτερου οράματος από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ (Δανιήλ η΄ 16-17, 19, 21-22)

16. Καί άκουσα τη φωνή κάποιου άνδρα ανάμεσα στις όχθες του ποταμού Ουβάλ, ο οποίος φώναξε και είπε• «Γαβριήλ, εξήγησε σ’ εκείνο τον άνθρωπο το νόημα του οράματος».

17. Καί ήλθε ο Γαβριήλ και στάθηκε κοντά μου. … 19. Καί είπε: … 21. «Ο τράγος των αιγών είναι ο βασιλιάς των Ελλήνων (ο Μέγας Αλέξανδρος) και το μεγάλο κέρατο, το οποίο βρισκόταν ανάμεσα στα μάτια του, αυτός είναι ο πρώτος και πιο σπουδαίος βασιλιάς των Ελλήνων.

22. Καί τα τέσσερα κέρατα τα οποία φύτρωσαν στη θέση εκείνου το οποίο συνετρίβη, σημαίνουν πως από το έθνος του βασιλιά αυτού θα αναδειχτούν τέσσερις βασιλείς, οι οποίοι όμως δεν θα διαθέτουν τη δική του δύναμη».

Η ερμηνεία της προφητείας από τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο:

«Η λεοπάρδαλις, την οποία αναφέρει ο προφήτης Δανιήλ, είναι ο Αλέξανδρος ο βασιλιάς των Μακεδόνων, ο οποίος πέταξε σαν πουλί επάνω απ’ όλη την οικουμένη.

Γιατί κανείς δεν ήταν πιο γρήγορος και πιο ευκίνητος από αυτόν, αλλά ήταν ορμητικός και ευκίνητος σαν αυτό το θηρίο.

Λέει ο προφήτης: «Είχε (η λεοπάρδαλις) τέσσερα φτερά πτηνού στο επάνω μέρος του σώματός της». Δηλαδή, απέκτησε ολόκληρη τη δύναμη. Διότι, αφού χώρισε τους Πέρσες σε δεκατρία βασίλεια, τα υπέταξε όλα.

Είδες την ταχύτητά του; Αυτή τη συμπεραίνουμε και από τη φύση του θηρίου, που είναι ταχύτατο, αλλά και από τα φτερά που φέρει. Διέτρεξε ολόκληρη την οικουμένη. «Καί το θηρίο είχε», λέει, «τέσσερα κεφάλια. Καί του δόθηκε η βασιλεία και η εξουσία» (P.G. 56, 230).

Ο προφήτης διά της λεοπαρδάλεως βλέπει τη βασιλεία των Μακεδόνων… Προφητεύει, ακόμη, πως ο Αλέξανδρος ο Μακεδών κατέλυσε τη βασιλεία των Περσών• μιλώντας για κριό εννοεί τον βασιλιά των Περσών, ενώ λέγοντας τράγος εννοεί τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα (P.G. 56, 383).

Όταν ο Αλέξανδρος ο βασιλιάς των Μακεδόνων κατανίκησε τον Δαρείο τον βασιλιά των Περσών, απέκτησε ο ίδιος την εξουσία στο κράτος εκείνου. Όταν ο Αλέξανδρος πέθανε, τον διαδέχτηκαν τέσσερις βασιλείς…

Ο προφήτης, κριό αποκάλεσε τον Δαρείο, τον βασιλιά των Περσών, και τράγο τον βασιλιά των Ελλήνων, εννοώ τον Αλέξανδρο το Μακεδόνα. Λέγοντας τέσσερα κέρατα εννοεί τους βασιλείς, οι οποίοι τον διαδέχτηκαν…

Όταν πιο κάτω μιλάει ο προφήτης για τον Μακεδόνα Αλέξανδρο, λέει: «Καί ιδού τράγος αιγών ήρχετο από λιβός…». Κι όταν πιο κάτω κάνει λόγο για την πολεμική επιχείρηση του Αλέξανδρου εναντίον του Δαρείου και την κατά κράτος νίκη του, λέει: «Ήλθεν ο τράγος έως του κριού…» (P.G. 48, 893-894).

Το έθνος των Μακεδόνων ήταν ξακουστό πριν ακόμη από την έλευση του Χριστού και παντού όλοι το εγκωμίαζαν περισσότερο από τους Ρωμαίους.

Οι Ρωμαίοι, άλλωστε, γι’ αυτόν τον λόγο θεωρούνται αξιοθαύμαστοι, επειδή υπέταξαν τους Μακεδόνες. Διότι τα κατορθώματα του βασιλιά των Μακεδόνων ξεπερνούσαν κάθε λογική, καθώς, ενώ ξεκίνησε από μια μικρή πόλη, κυρίευσε ολόκληρη την οικουμένη.

Γι’ αυτό και ο προφήτης είδε στο όραμά του τον Αλέξανδρο σαν λεοπάρδαλη με φτερά, ήθελε έτσι να δηλώσει την ταχύτητα και τη δύναμη και την ορμητικότητα και το αιφνιδιαστικό του πέταγμα επάνω από την οικουμένη μέσα σε τρόπαια και σε νίκες.

Λένε, μάλιστα, πως, όταν άκουσε κάποιο φιλόσοφο να λέει ότι υπάρχουν άπειροι κόσμοι, αναστέναξε πικρά, γιατί, όπως είπε, αν υπάρχουν άπειροι κόσμοι, αυτός δεν κυρίευσε ακόμη ούτε έναν.

Ήταν πάρα πολύ μεγαλόφρων και μεγαλόψυχος, και ολόκληρη η οικουμένη μιλούσε γι’ αυτόν. Μαζί, λοιπόν, με τη φήμη του βασιλιά όλο και πιο πολύ αυξανόταν και η δόξα του έθνους. Διότι ονομαζόταν Αλέξανδρος ο Μακεδών.

Επομένως, καθώς όλοι μιλούσαν με θαυμασμό γι’ αυτόν, που ήταν Μακεδών, ήταν φυσικό παντού να μιλούν εγκωμιαστικά και για όσα συνέβαιναν στη Μακεδονία.

Γιατί τίποτε από όσα λένε η κάνουν οι διάσημοι άνθρωποι δεν περνάει απαρατήρητο. Οι Μακεδόνες, επομένως, ήταν ανώτεροι από τους Ρωμαίους (P.G. 62, 399)

https://www.vimaorthodoxias.gr

Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι των είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ

Η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους εν συνεχεία της από 26ης Ιουνίου 2018 ανακοινώσεως αυτής, με την οποία είχε εκφρασθεί η αντίθεσίς της πρός την υπογραφείσα Συμφωνία των Πρεσπών, μετά την επικείμενη κατάθεση της Συμφωνίας πρός ψήφιση από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, τονίζει εκ νέου ότι το Άγιον Όρος θεωρεί ως περιφρόνηση της ιστορίας και της αληθείας την αναγνώριση «μακεδονικής γλώσσης» και «μακεδονικής εθνικότητος» υπό της Ελληνικής Πολιτείας εις το γειτονικό Κράτος.

Ζητεί από την Ελληνική Κυβέρνηση να σεβασθεί την βούληση του Ελληνικού λαού προχωρώντας εις την δειξαγωγή δημοψηφίσματος προ της κυρώσεως τής Συμφωνίας, δεδομένου ότι με αυτήν παραχωρείται το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας εις γειτονικό έθνος με όλες τις συνέπειες τούτου. Επομένως θα πρέπει οπωσδήποτε να εκφρασθεί ο Ελληνικός λαός.

Επίσης η Ιερά Κοινότης απεφάσισε να αποστείλει εκπροσώπους της εις την συγκέντρωση διαμαρτυρίας, η οποία διοργανώνεται εις Αθήνας την ερχομένη Κυριακή, 20ή Ιανουαρίου, ενώνοντας την φωνή του Αγίου Όρους με την φωνή των Ελλήνων κατά της σχεδιαζομένης κυρώσεως της Συμφωνίας.

Δεόμενοι προς τον Θεόν και προς την προστάτιδα του Αγιωνύμου Τόπου Κυρίαν Θεοτόκον να διαφυλάττουν το Γένος μας, ποιούμεν υστάτην έκκλησιν προς τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου, έστω και κατά την εσχάτην στιγμήν, να μην προχωρήσουν εις την κύρωση της Συμφωνίας, προ της διενεργείας δημοψηφίσματος.

Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι
των είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.

"Χωρίς να ξέρουμε γιατί ο κάθε ένας προσπαθεί να κάνει αυτό που θέλει να κάνει, με ποιο δικαίωμα να κρίνουμε την προσπάθεια του."

Κάποτε στο Άγιον Όρος ήταν ένας μοναχός που διέμενε στις Καρυές.

Έπινε καθημερινά και μεθούσε και γινόταν αιτία να σκανδαλίζονται οι προσκυνητές.
Κάποια στιγμή πέθανε και ανακουφισμένοι κάποιοι πιστοί πήγαν στον
γέροντα Παϊσιο να του πουν με ιδιαίτερη χαρά ότι επιτέλους λύθηκε αυτό το τεράστιο πρόβλημα.
Ο π. Παϊσιος τους απάντησε ότι γνώριζε για το θάνατο του μοναχού,

αφού είδε ολόκληρο τάγμα αγγέλων που ήρθαν να παραλάβουν την ψυχή
του.
Οι προσκυνητές απόρησαν και διαμαρτυρήθηκαν και κάποιοι προσπαθούσαν
να εξηγήσουν στον γέροντα Παΐσιο για ποιον ακριβώς μιλούσαν, νομίζοντας ότι δεν κατάλαβε ο γέροντας.
Ο γέροντας Παΐσιος τους διηγήθηκε:
«Ο συγκεκριμένος μοναχός γεννήθηκε στη Μ. Ασία, λίγο πριν την
καταστροφή όταν οι Τούρκοι μάζευαν όλα τα αγόρια. Για να μην το πάρουν
από τους γονείς του, αυτοί το έπαιρναν μαζί τους στο θερισμό και για
να μην κλαίει, του έβαζαν λίγο ρακί στο γάλα για να κοιμάται. Ως εκ τούτου μεγαλώνοντας έγινε αλκοολικός.
Κάποια στιγμή και μετά από αποτρεπτικές απαντήσεις από διάφορους
γιατρούς να μην κάνει οικογένεια, ανέβηκε στο Όρος και έγινε μοναχός.
Εκεί βρήκε γέροντα και του είπε ότι είναι αλκοολικός. Του είπε ο
γέροντας να κάνει μετάνοιες και προσευχές κάθε βράδυ και να παρακαλεί
την Παναγία να τον βοηθήσει να μειώσει κατά 1, τα ποτήρια που έπινε.
Μετά ένα χρόνο κατάφερε με αγώνα και μετάνοια να κάνει τα 20 ποτήρια
που έπινε, 19 ποτήρια. Ο αγώνας συνέχισε με την πάροδο των χρόνων και
έφτασε τα 2-3 ποτήρια, με τα οποία όμως πάλι μεθούσε.»

Ο κόσμος έβλεπε χρόνια ένα αλκοολικό μοναχό που σκανδάλιζε τους
προσκυνητές, ο Θεός έβλεπε ένα αγωνιστή μαχητή που με μεγάλο αγώνα
αγωνίστηκε να μειώσει το πάθος του.

Χωρίς να ξέρουμε γιατί ο κάθε ένας προσπαθεί να κάνει αυτό που θέλει
να κάνει, με ποιο δικαίωμα να κρίνουμε την προσπάθεια του.

https://megalipanagiathivon.gr/

Πώς να προσεύχομαι;

ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΣΑΝ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΚΛΑΙΝΕ ΟΤΑΝ ΠΟΝΟΥΝ…

Οι Άγιοι Πατέρες μας συμβουλεύουν να προσευχόμαστε σαν τα μικρά παιδιά, που κλαίνε όταν πονούνε.
Όταν πηγαίνουμε στο γιατρό να μας θεραπεύσει, δεν του λέμε εμείς τι να κάνει.
Εκείνος ξέρει τη δουλειά του.

Εμείς απλώς του λέμε ότι πονάμε και σε ποιο μέρος υποφέρουμε.

Η αλήθεια μας δίνεται όταν τη ζητήσουμε ταπεινά, όπως ζητούμε την υγεία μας από τον γιατρό.

Δεν μπορούμε να διατάξουμε την αλήθεια, αλλά να παρακαλέσουμε να μας δοθεί, να μας αποκαλυφθεί.

Γιατί η αλήθεια είναι ο Θεός, που δεν μπορούμε να τον διατάξουμε, αλλά μόνον να τον παρακαλέσουμε και να τον αγαπήσουμε.

Ο γιατρός ξέρει τι θέλεις, όταν τον επισκέπτεσαι.

Εσύ το μόνο, που μπορείς να πεις είναι ότι πονάς και σε ποιο σημείο νιώθεις τον πόνο σου.

Τα υπόλοιπα είναι δική του δουλειά.

Γι’ αυτό και οι Άγιοι Πατέρες μας συμβουλεύουν να προσευχόμαστε σαν τα μικρά παιδιά, που κλαίνε όταν πονούνε.

Και δείχνουνε το μέρος όπου πονάνε.

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

https://megalipanagiathivon.gr/

Γιάννης ὁ Εὐλογημένος! (διήγημα του Φώτη Κόντογλου)

O Ἅγιος Βασίλης, σὰν περάσανε τὰ Χριστούγεννα, πῆρε τὸ ραβδί του καὶ γύρισε σ᾿ ὅλα τὰ χωριά, νὰ δεῖ ποιὸς θὰ τόνε γιορτάσει μὲ καθαρὴ καρδιά. Πέρασε ἀπὸ λογιῶν-λογιῶν πολιτεῖες κι ἀπὸ κεφαλοχώρια, μὰ σ᾿ ὅποια πόρτα κι ἂν χτύπησε δὲν τ᾿ ἀνοίξανε, ἐπειδὴ τὸν πήρανε γιὰ διακονιάρη. Κ᾿ ἔφευγε πικραμένος, γιατὶ ὁ ἴδιος δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, μὰ ἔνοιωθε τὸ πόσο θὰ πονοῦσε ἡ καρδιὰ κανενὸς φτωχοῦ ἀπὸ τὴν ἀπονιὰ ποὺ τοῦ δείξανε κεῖνοι οἱ ἄνθρωποι.

Μιὰ μέρα ἔφευγε ἀπὸ ἕνα τέτοιο ἄσπλαχνο χωριό, καὶ πέρασε ἀπὸ τὸ νεκροταφεῖο, κ᾿ εἶδε τὰ κιβούρια πὼς ἤτανε ρημαγμένα, οἱ ταφόπετρες σπασμένες κι ἀναποδογυρισμένες, καὶ τὰ νιόσκαφτα μνήματα εἴτανε σκαλισμένα ἀπὸ τὰ τσακάλια. Σὰν ἅγιος ποὺ εἴτανε ἄκουσε πὼς μιλούσανε οἱ πεθαμένοι καὶ λέγανε: «Τὸν καιρὸ ποὺ εἴμαστε στὸν ἀπάνω κόσμο, δουλέψαμε, βασανιστήκαμε, κι ἀφήσαμε πίσω μας παιδιὰ κ᾿ ἐγγόνια νὰ μᾶς ἀνάβουνε κανένα κερί, νὰ μᾶς καίγουνε λίγο λιβάνι μὰ δὲν βλέπουμε τίποτα, μήτε παπᾶ στὸ κεφάλι μας νὰ μᾶς διαβάσει παραστάσιμο, μήτε κόλλυβα, παρὰ σὰν νὰ μὴν ἀφήσαμε πίσω μας κανέναν». Κι ὁ ἅγιος Βασίλης πάλι στενοχωρήθηκε κ᾿ εἶπε: «Τοῦτοι οἱ χωριάτες οὔτε σὲ ζωντανὸ δὲ δίνουνε βοήθεια, οὔτε σὲ πεθαμένον», καὶ βγῆκε ἀπὸ τὸ νεκροταφεῖο, καὶ περπατοῦσε ὁλομόναχος μέσα στὰ παγωμένα χιόνια.

Παραμονὴ τῆς πρωτοχρονιᾶς ἔφταξε σὲ κάτι χωριὰ ποὺ εἴτανε τὰ πιὸ φτωχὰ ἀνάμεσα στὰ φτωχοχώρια, στὰ μέρη τῆς Ἑλλάδας. Ὁ παγωμένος ἀγέρας βογκοῦσε ἀνάμεσα στὰ χαμόδεντρα καὶ στὰ βράχια, ψυχὴ ζωντανὴ δὲν φαινότανε, νύχτα πίσσα! Εἶδε μπροστά του μιὰ ραχούλα, κι ἀπὸ κάτω της εἴτανε μιὰ στρούγκα τρυπωμένη. Ὁ ἅγιος Βασίλης μπῆκε στὴ στάνη καὶ χτύπησε μὲ τὸ ραβδί του τὴν πόρτα τῆς καλύβας καὶ φώναξε: «Ἐλεῆστε με, τὸν φτωχό, γιὰ τὴν ψυχὴ τῶν ἀποθαμένων σας κι ὁ Χριστός μας διακόνεψε σὲ τοῦτον τὸν κόσμο!». Τὰ σκυλιὰ ξυπνήσανε καὶ χυθήκανε ἀπάνω του, μὰ σὰν πήγανε κοντά του καὶ τὸν μυριστήκανε, πιάσανε καὶ κουνούσανε τὶς οὐρές τους καὶ πλαγιάζανε στὰ ποδάρια του καὶ γρούζανε παρακαλεστικὰ καὶ χαρούμενα. Ἀπάνω σ᾿ αὐτά, ἄνοιξε ἡ πόρτα καὶ βγῆκε ἕνας τσοπάνης, ὡς εἰκοσιπέντε χρονῶν παλληκάρι, μὲ μαῦρα στριφτὰ γένεια, ὁ Γιάννης ὁ Μπαρμπάκος, ἄνθρωπος ἀθῶος κι ἀπελέκητος, προβατάνθρωπος, καὶ πρὶν νὰ καλοϊδεῖ ποιὸς χτύπησε, εἶπε: «Ἔλα, ἔλα μέσα. Καλὴ μέρα, καλὴ χρονιά!».

Μέσα στὸ καλύβι ἔφεγγε ἕνα λυχνάρι, κρεμασμένο ἀπὸ πάνω ἀπὸ μία κούνια, ποὺ εἴτανε δεμένη σὲ δυὸ παλούκια. Δίπλα στὸ τζάκι εἴτανε τὰ στρωσίδια τους καὶ κοιμότανε ἡ γυναίκα τοῦ Γιάννη. αὐτός, σὰν ἐμπῆκε μέσα ὁ ἅγιος Βασίλης, κ᾿ εἶδε πὼς εἴτανε γέρος σεβάσμιος, πῆρε τὸ χέρι του καὶ τ᾿ ἀνεσπάσθηκε κ᾿ εἶπε: «Νά ῾χω τὴν εὐχή σου, γέροντα», καὶ τό ῾λεγε σὰν νὰ τὸν γνώριζε κι ἀπὸ πρωτύτερα, σὰ νά ῾τανε πατέρας του. Καὶ κεῖνος τοῦ εἶπε: «Βλογημένος νά ῾σαι, ἐσὺ κι ὅλο τὸ σπιτικό σου, καὶ τὰ πρόβατά σου ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ νά ῾ναι ἀπάνω σας!». Σηκώθηκε κ᾿ ἡ γυναίκα καὶ πῆγε καὶ προσκύνησε καὶ κείνη τὸν γέροντα καὶ φίλησε τὸ χέρι του καὶ τὴ βλόγησε. Κι ὁ ἅγιος Βασίλης εἴτανε σὰν καλόγερος ζητιάνος, μὲ μιὰ σκούφια παλιὰ στὸ κεφάλί του, καὶ τὰ ράσα του εἴτανε τριμμένα καὶ μπαλωμένα καὶ τὰ τσαρούχια του τρύπια, κ᾿ εἶχε κ᾿ ἕνα παλιοτάγαρο ἀδειανό. Ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος ἔβαλε ξύλα στὸ τζάκι. Καὶ παρευθύς, φεγγοβόλησε τὸ καλύβι καὶ φάνηκε σὰν παλάτι. Καὶ φανήκανε τὰ δοκάρια, σὰ νά ῾τανε μαλαμοκαπνισμένα, κ᾿ οἱ πητιὲς ποὺ εἴτανε κρεμασμένες φανήκανε σὰν καντήλια, κ᾿ οἱ καρδάρες καὶ τὰ τυροβόλια καὶ τ᾿ ἄλλα τὰ σύνεργα ποὺ τυροκομοῦσε ὁ Γιάννης, γινήκανε σὰν ἀσημένια, καὶ σὰν πλουμισμένα μὲ διαμαντόπετρες φανήκανε, καὶ τ᾿ ἄλλα, τὰ φτωχὰ τὰ πράγματα πού ῾χε μέσα στὸ καλύβι του ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος. Καὶ τὰ ξύλα ποὺ καιγόντανε στὸ τζάκι τρίζανε καὶ λαλούσανε σὰν τὰ πουλιὰ ποὺ λαλοῦνε στὸν παράδεισο, καὶ βγάζανε κάποια εὐωδιὰ πάντερπνη. Τὸν ἅγιο Βασίλη τὸν βάλανε κ᾿ ἔκατσε κοντὰ στὴ φωτιὰ κ᾿ ἡ γυναίκα τοῦ ῾θεσε μαξιλάρια νὰ ἀκουμπήσει. Κι ὁ γέροντας ξεπέρασε τὸ ταγάρι του ἀπὸ τὸ λαιμό του καὶ τό ῾βαλε κοντά του, κ᾿ ἔβγαλε καὶ τὸ παλιόρασό του κι ἀπόμεινε μὲ τὸ ζωστικό του.

Κι ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος πῆγε κι ἄρμεξε τὰ πρόβατα μαζὶ μὲ τὸν παραγυιό του, κ᾿ ἔβαλε μέσα στὴν κοφινέδα τὰ νιογέννητα τ᾿ ἀρνιά, κι ὕστερα χώρισε τὶς ἑτοιμόγεννες προβατίνες καὶ τὶς κράτησε στὸ μαντρί, κι ὁ παραγυιὸς τά ῾βγαλε τ᾿ ἄλλα στὴ βοσκή. Λιγοστὰ εἴτανε τὰ ζωντανά του, φτωχὸς εἴτανε ὁ Γιάννης, μὰ εἴτανε Βλογημένος. Κ᾿ εἶχε μία χαρὰ μεγάλη, σὲ κάθε ὥρα, μέρα καὶ νύχτα, γιατὶ εἴτανε καλὸς ἄνθρωπος κ᾿ εἶχε καὶ καλὴ γυναίκα, κι ὅποιος λάχαινε νὰ περάσει ἀπὸ τὴν καλύβα τους, σὰν νά ῾τανε ἀδελφός τους, τὸν περιποιόντανε. Γιὰ τοῦτο κι ὁ ἅγιος Βασίλης κόνεψε στὸ σπίτι τους, καὶ κάθησε μέσα, σὰ νά ῾τανε δικό του σπίτι, καὶ βλογηθήκανε τὰ θεμέλιά του. Κείνη τὴ νύχτα τὸν περιμένανε ὅλες οἱ πολιτεῖες καὶ τὰ χωριὰ τῆς Οἰκουμένης, οἱ ἀρχόντοι, οἱ δεσποτάδες κ᾿ οἱ ἐπίσημοι ἀνθρῶποι μὰ ἐκεῖνος δὲν πῆγε σὲ κανέναν, παρὰ πῆγε καὶ κόνεψε στὸ καλύβι τοῦ Γιάννη τοῦ Βλογημένου.

Τὸ λοιπόν, σὰν σκαρίσανε τὰ πρόβατα, μπῆκε μέσα ὁ Γιάννης καὶ λέγει στὸν ἅγιο: «Γέροντα, ἔχω χαρὰ μεγάλη. Θέλω νὰ μᾶς διαβάσεις τὰ γράμματα τ᾿ Ἅη-Βασίλη. Ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος ἀγράμματος, μὰ ἀγαπῶ τὰ γράμματα τῆς θρησκείας μας. Ἔχω καὶ μία φυλλάδα ἀπὸ ἕναν γούμενο ἁγιονορίτη, κι ὅποτε τύχει νὰ περάσει κανένας γραμματιζούμενος, τὸν βάζω καὶ μοῦ διαβάζει ἀπὸ μέσα τὴν φυλλάδα, γιατὶ δὲν ἔχουμε κοντά μας ἐκκλησία».

Ἔπιασε καὶ θαμπόφεγγε κατὰ τὸ μέρος τῆς ἀνατολῆς. Ὁ ἅγιος Βασίλης σηκώθηκε καὶ στάθηκε κατὰ τὴν ἀνατολὴ κ᾿ ἔκανε τὸ σταυρό του, ὕστερα ἔσκυψε καὶ πῆρε μία φυλλάδα ἀπὸ τὸ ταγάρι του, κ᾿ εἶπε: «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε,νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων». Κι ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος πῆγε καὶ στάθηκε ἀπὸ πίσω του, κ᾿ ἡ γυναίκα βύζαξε τὸ μωρὸ καὶ πῆγε καὶ κείνη καὶ στάθηκε κοντά του, μὲ σταυρωμένα χέρια. Κι ὁ ἅγιος Βασίλης εἶπε τὸ «Θεὸς Κύριος» καὶ τ᾿ ἀπολυτίκιο τῆς Περιτομῆς «Μορφὴν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβες», δίχως νὰ πεῖ καὶ τὸ δικό του τὸ ἀπολυτίκιο ποὺ λέγει «Εἰς πάσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου». Ἡ φωνή του εἴτανε γλυκειὰ καὶ ταπεινή, κι ὁ Γιάννης κ᾿ ἡ γυναίκα του νοιώθανε μεγάλη κατάνυξη, κι ἂς μὴν καταλαβαίνανε τὰ γράμματα. Κ᾿ εἶπε ὁ ἅγιος Βασίλης ὅλον τὸν Ὄρθρο καὶ τὸν Κανόνα τῆς Ἑορτῆς: «Δεῦτε λαοὶ ἄσωμεν ἄσμα Χριστῷ τῷ Θεῷ, χωρὶς νὰ πεῖ τὸ δικό του τὸν Κανόνα, ποὺ λέγει «Σοῦ τὴν φωνὴν ἔδει παρεῖναι, Βασίλειε». Κ᾿ ὕστερα εἶπε ὅλη τὴ λειτουργία κ᾿ ἔκανε ἀπόλυση καὶ τοὺς βλόγησε.

Καὶ σὰν καθήσανε στὸ τραπέζι καὶ φάγανε κι ἀποφάγανε, ἔφερε ἡ γυναίκα τὴ βασιλόπητα καὶ τὴν ἔβαλε ἀπάνω στὸ σοφρᾶ. Κι ὁ ἅγιος Βασίλης πῆρε τὸ μαχαίρι καὶ σταύρωσε τὴ βασιλόπητα, κ᾿ εἶπε: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κ᾿ ἔκοψε τὸ πρῶτο τὸ κομμάτι κ᾿ εἶπε «τοῦ Χριστοῦ» κ᾿ ὕστερα εἶπε «τῆς Παναγίας», κ᾿ ὕστερα εἶπε «τοῦ νοικοκύρη Γιάννη τοῦ Βλογημένου». Τοῦ λέγει ὁ Γιάννης: «Γέροντα, ξέχασες τὸν ἅη- Βασίλη!». Τοῦ λέγει ὁ ἅγιος: «Ναί, καλά! κ᾿ ὕστερα λέγει: «Τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ Βασιλείου». Κ᾿ ὕστερα λέγει πάλι: «Τοῦ νοικοκύρη, «τῆς νοικοκυρᾶς», «τοῦ παιδιοῦ», «τοῦ παραγυιοῦ», «τῶν ζωντανῶν», «τῶν φτωχῶν». Τότε λέγει στὸν ἅγιο ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος: «Γέροντα, γιατί δὲν ἔκοψες γιὰ τὴν ἁγιωσύνη σου; Τοῦ λέγει ὁ ἅγιος: «Ἔκοψα, Βλογημένε!» μά, ὁ Γιάννης δὲν κατάλαβε τίποτα, ὁ μακάριος. Κ᾿ ὕστερα, σηκώθηκε ὄρθιος ὁ ἅγιος Βασίλειος κ᾿ εἶπε τὴν εὐχή του «Κύριε ὁ Θεός μου, οἶδα ὅτι οὐκ εἰμὶ ἄξιος, οὐδὲ ἱκανός, ἵνα ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς μου».

Κ᾿ εἶπε ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος: «Πές μου, γέροντα, ποῦ ξέρεις τὰ γράμματα, σὲ ποιὰ παλάτια ἄραγες πῆγε σὰν ἀπόψε ὁ ἅγιος Βασίλης; οἱ ἀρχόντοι κ᾿ οἱ βασιληάδες τί ἁμαρτίες νά ῾χουνε; Ἐμεῖς οἱ φτωχοὶ εἴμαστε ἁμαρτωλοί, ἐπειδὴς ἡ φτώχεια μᾶς κάνει νὰ κολαζόμαστε». Κι ὁ ἅγιος Βασίλης δάκρυσε κ᾿ εἶπε πάλι τὴν εὐχή, ἀλλοιώτικα: «Κύριε, ὁ Θεός μου, οἶδα ὅτι ὁ δοῦλος σου Ἰωάννης ὁ ἁπλοῦς ἐστὶν ἄξιος καὶ ἱκανὸς ἵνα ὑπὸ τὴν στέγην του εἰσέλθῃς. Ὅτι νήπιος ὑπάρχει καὶ τὰ μυστήριά Σου τοῖς νηπίοις ἀποκαλύπτεται». Καὶ πάλι δὲν κατάλαβε τίποτα ὁ Γιάννης ὁ μακάριος, ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος...