Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ· πλήρης ο ουρανός και η γη της Δόξης Σου. Ωσαννά εν τοις Υψίστοις· Ευλογημένος ο Ερχόμενος εν Ονόματι Κυρίου. (Άγιος, Άγιος, Άγιος είσαι Κύριε των Δυνάμεων· γεμάτος ο ουρανός και η γη από τη Δόξα Σου. Σώσε μας, Ύψιστε Θεέ· Ευλογημένος ο Ερχόμενος στο Όνομα Του Κυρίου).
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Βίος Ἁγίας Εὐφημίας ἡ Μεγαλομάρτυς καί τό ἐξαίσιο θαῦμα τῆς

Τήν παροῦσα ἡμέρα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἡ Ἐκκλησία ἐνθυμεῖται, μνημονεύει καί προβάλλει τό ἐξαίσιο θαῦμα τῆς Ἁγίας καί Μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας. Προτοῦ ὅμως ἀναφέρουμε τό θαῦμα ἄς ποῦμε λίγα λόγια γιά τήν προσωπικότητα τῆς τιμωμένης Ἁγίας.

Τόν 3ο αἰῶνα μ.Χ. στήν πόλη Χαλκηδόνα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὑπῆρχε μιά ἐπιφανής καί θεοσεβής οἰκογένεια, τοῦ Φιλόφρονα καί τῆς Θεοδοσιανῆς. Αὐτοί ἀπέκτησαν θυγατέρα μέ τό ὄνομα Εὐφημία. Μέ φροντίδα περισσή τή μόρφωσαν κατά κόσμο ἀλλά παράλληλα καλλιέργησαν μέσα στήν ψυχή της τίς εὐαγγελικές ἀλήθειες. Ἔτσι ἡ Εὐφημία διακρινόταν γιά τόν ἅγιο ζῆλο της, τό σεμνό ἤθος της καί τή φιλανθρωπία της. Ὅλα αὐτά προσέθεταν στή φυσική ὀμορφιά της καί ἐσωτερική ὡραιότητα. Γιά τοῦτο πολλοί νέοι εἰδωλολάτρες τῶν ἡμερῶν της ἐπιζητοῦσαν, ἄν μποροῦσαν, νά ἐπιτύχουν συναναστροφή μαζί της καί ...
προσέβλεπαν γιά μελλοντικό γάμο. Ἡ Εὐφημία ὅμως διατηροῦσε ἁγνότητα ψυχῆς καί σώματος, εἶχε δοσμένη τήν καρδιά της στό Θεό καί ἐπιδίδετο στήν περιποίηση τῶν ἀσθενῶν καί τήν προστασία τῶν ὀρφανῶν.

Τότε στή Ρώμη βασίλευε ὁ Διοκλητιανός καί ἀνθύπατος τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἦταν ὁ Πρῖσκος. Ὁ τελευταῖος κυκλοφόρησε διάταγμα μέ τό ὁποῖο ἀπαιτοῦσε ἀπό ὅλους τούς κατοίκους τῆς Χαλκηδόνας νά δώσουν τό παρόν στή γιορτή τοῦ θεοῦ τῆς εἰδωλολατρίας Ἄρη καί νά προβοῦν σέ θυσίες πρός τιμή του.
Ἡ Εὐφημία μαζί μέ ἄλλους χριστιανούς δέν προσῆλθαν. Γιά τοῦτο συνελήφθηκαν καί κλείσθησαν στή φυλακή. Ἀφοῦ τούς ἄφησαν ἐκεῖ χωρίς νερό καί ψωμί ἐπί εἴκοσι μέρες, τούς ρώτησαν ἄν ἐπιμένουν νά κρατοῦν τήν πίστη τους. Ἐκεῖνοι ἀπτόητοι ἀπάντησαν, ναί. Τότε οἱ διῶκτες τους ξεχώρισαν τήν Εὐφημία, γιατί εἶχαν τήν ψευδαίσθηση ὅτι, ὡς γυναῖκα ἀδύνατη καί νέα, θά ὑποχωροῦσε πιό εὔκολα. Ὅταν ὅμως διεψεύσθησαν τότε τῆς ἔκαναν φοβερά βασανιστήρια, τά ὁποῖα ἐκείνη ἀντιμετώπισε μέ πολύ σθένος. Τότε τήν ἔρριξαν στά θυρία καί ἀφοῦ μιά ἀρκούδα τή δάγκωσε τῆς ἐπέφερε τό θάνατο.

Οἱ χριστιανοί, κάτοικοι τῆς Χαλκηδόνας, τήν ἔθαψαν μέ τιμές καί στό χῶρο τοῦ τάφου της ἔκτισαν ναό.

Ἡ ἐτήσια μνήμη τῆς Ἁγίας τελεῖται στίς 16 Σεπτεμβρίου. 

Τό ἐξαίσιο θαῦμα τῆς
Τό ἔτος 451 μ.Χ., ὅταν ὁ Ἀρχιμανδρίτης τῆς Κωνσταντινουπόλεως Εὐτυχής καί ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Διόσκορος, δίδασκαν ὅτι ἡ θεία φύση τοῦ Χριστοῦ ἀπορρόφησε τήν ἀνθρωπίνη, εἴχαμε δύο μερίδες, τούς Ὀρθοδόξους καί τούς Μονοφυσῖτες. Τότε στήν Κωνσταντινούπολη βασίλευαν οἱ αὐτοκράτορες Μαρκιανός καί Πουλχερία, οἱ ὁποῖοι συγκάλεσαν τήν Τετάρτη Οἰκουμενική Σύνοδο στή Χαλκηδόνα. Οἱ δύο μερίδες, ἀφοῦ συμφώνησαν, ἔγραψαν ἡ καθεμιά τή διδασκαλία τους σέ ξεχωριστό τόμο-βιβλίο.
Ἀφοῦ ἄνοιξαν τή λάρνακα ὅπου φυλασσόταν τό λείψανο τῆς Ἁγίας Εὐφημίας, τοποθέτησαν στό στῆθος της τά δύο βιβλία. Μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες ἀφοῦ προσευχήθησαν ἄνοιξαν τή λάρνακα. Ὁ τόμος τῶν Ὀρθοδόξων βρισκόταν στά χέρια τῆς Ἁγίας. Ὁ δέ τόμος τῶν μονοφυσιτῶν ἔκειτο στά πόδια της. Τοῦτο θεωρήθηκε ἀπάντηση καί θαῦμα ἀπό μέρους τῆς Ἁγίας. Ἡ Ἐκκλησία σήμερα γιορτάζει τοῦτο τό γεγονος.

Τό δέ λείψανό της μεταφερόταν πάντοτε ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκετο τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Τώρα εὑρίσκεται κατατεθειμένο στόν Πατριαρχικό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, στό Φανάρι. «Πίστιν βεβαιοῦσα τήν ἀληθῆ, δι’ ἥν, Εὐφημία, σφαγιάζῃ ἀθλητικῶς, ἐν ἀγκάλαις φέρεις τόν τόμον τῶν Πατέρων, ποσί δέ ἀπορρίπτεις τόν τῆς αἱρέσεως.» Ἀμήν!


Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Τῷ θείῳ ἔρωτι, λαμπρῶς ἀθλήσασα, εἰς oσμὴν ἔδραμες, Χριστοῦ πανεύφημε, οἶα νεᾶνις παγκαλής, καὶ Μάρτυς πεποικιλμένη· ὅθεν εἰσελήλυθας, εἰς παστάδα οὐράνιον, κόσμῳ διανέμουσα, ἰαμάτων χαρίσματα, καὶ σώζουσα τοὺς σοὶ ἐκβοῶντας· χαίροις θεόφρον Εὐφημία.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἐν τῇ ἀθλήσει σου καλῶς ἠγωνίσω, καὶ μετὰ θάνατον ἡμᾶς ἁγιάζεις, ταῖς τῶν αἱμάτων βλύσεσι Πανεύφημε· ὅθεν σου τὴν κοίμησιν, τὴν ἁγίαν τιμῶμεν, πίστει παριστάμενοι, τῷ σεπτῷ σου λειψάνῳ, ἵνα ῥυσθῶμεν νόσων ψυχικῶν, καὶ τῶν θαυμάτων τὴν χάριν ἀντλήσωμεν.

Μεγαλυνάριον.
Εὔφημόν σοι αἶνον καὶ ἱερόν, πανεύφημε Μάρτυς, ἀναμέλπομεν εὐπρεπῶς· σὺ γὰρ Εὐφημία, ἐμπρέψασα εὐφήμως, τῷ Λόγῳ ἐδοξάσθης, ὡς καλλιπάρθενος.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αρχείο