tag:blogger.com,1999:blog-22799571397952484062024-02-19T13:38:05.654+02:00« Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού »« Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού »Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comBlogger1371125tag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-68793772172699931842020-02-20T14:13:00.000+02:002020-02-20T14:13:19.097+02:00"Βάσω" Αφιερωμένο στην μνήμη της αγίας αυτής ψυχής, αλλά και σε κάθε ασθενή και σε κάθε οικογένεια που ανεβαίνει Γολγοθά, αλλά εντέλει Παράδεισο!.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="text-align: left;"> </span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJdo2-IQWJeSNobfiDkcH9Dr3k4Jq4GzWOy96XETmvVTBWcmqXmkYe2PClwuYe2tq7lkdbQMp4UUyEy710y10EPYc9j94rQz5kSffww8Oqo_KNMHwVvLhxf1-HhRczbZEcYsKZyOnqdQ/s1600/screenshot_2020-02-20-13-42-01.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJdo2-IQWJeSNobfiDkcH9Dr3k4Jq4GzWOy96XETmvVTBWcmqXmkYe2PClwuYe2tq7lkdbQMp4UUyEy710y10EPYc9j94rQz5kSffww8Oqo_KNMHwVvLhxf1-HhRczbZEcYsKZyOnqdQ/s320/screenshot_2020-02-20-13-42-01.png" width="320" /></a></div>
<div style="font-family: sans-serif;">
Μια Αγία ανάμεσα μας.</div>
<div style="font-family: sans-serif;">
Η Βασιλική.</div>
<div style="font-family: sans-serif;">
Ακούγοντας τη φωνή της, βλέποντας την ηρεμία και την δύναμη της ψυχής της, θαυμάζουμε την ΠΙΣΤΗ της στον Χριστό, θαυμάζουμε την παρηγοριά που δίνει στους συγγενείς της για την ώρα του αποχωρισμού, και ρουφάμε σαν διψασμένη γη τις γεμάτες σοφία Θεού συμβουλές που μας δίνει.</div>
<div style="font-family: sans-serif;">
<br /></div>
<div style="font-family: sans-serif;">
Η γλυκαδα και η ομορφιά που εκπέμπει, παρόλο που η αρρώστια την έχει "στεγνώσει", η ΑΓΆΠΗ κι η ΚΑΛΟΣΎΝΗ που προσφέρει σε όσους είδαμε το βίντεο, αποδεικνύει οτι η ψυχή της είναι γεμάτη με ΧΡΙΣΤΌ!</div>
<div style="font-family: sans-serif;">
<br /></div>
<div style="font-family: sans-serif;">
Και μας κάνει να φωνάξουμε:</div>
<div style="font-family: sans-serif;">
Ζει Κύριος ο Θεός!</div>
<div style="font-family: sans-serif;">
Δόξα Σοι ο Θεός!</div>
<div style="font-family: sans-serif;">
<br /></div>
<div style="font-family: sans-serif;">
Η Θεία Χάρης που την επισκέφτηκε και σμιλεψε την ψυχή της, άφησε και "σημείο" για εμάς, την νεκρική ευκαμψία στα χεράκια της Βάσως, όπως θα δείτε στο τέλος του βίντεο.</div>
<a name='more'></a><br />
<div style="font-family: sans-serif;">
<br /></div>
<div style="font-family: sans-serif;">
Κοιμήθηκε την 1η Μαρτίου 2019 κι η Εξόδιος Ακολουθία εγινέ στις 2 Μαρτιου (Ψυχοσάββατο).</div>
<div style="font-family: sans-serif;">
Σαν να ήθελε ο Θεός να την υποδεχτούν στους ουρανους ολοι μαζί οι Άγιοι, όπως είπε ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κκΝικόλαος, ο οποίος τέλεσε την Εξοδιο Ακολουθεία για την Βασιλική.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://youtu.be/vGaK2r7fqVk" target="_blank"><iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/vGaK2r7fqVk/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/vGaK2r7fqVk?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></a></div>
<br />
Επέτρεψε ο Χριστός να την νικήσει ο καρκίνος, για να κερδίσει όμως τον Παράδεισο!<br />
Διότι όπως ειπε ο Άγιος Παΐσιος: "αυτή η αρρώστια θα γεμίσει τον Παράδεισο".<br />
<br />
<br />
Το βίντεο ανήκει στον κύριο Τριποδάκη Παύλο, στο προφίλ του στο YouTube:<br />
<a href="https://youtu.be/vGaK2r7fqVk" target="_blank">https://youtu.be/vGaK2r7fqVk</a><br />
<br /></div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-2913257385945349432020-02-14T21:40:00.000+02:002020-02-14T21:57:41.678+02:00Τί σημαίνει "μετάνοια" ;; Τί είναι η "μετάνοια";; Τί εννοούμε όταν μιλάμε για "μετάνοια" ;; Μας απαντά ο ίδιος ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3TuR3cbh66qA8qaYVh-O_RSW92RdjY4fjSMekpii55znAjbjfmSD_CY3A7zsZSrGDLU1AvJ7R4dysdmO2hTxScyH_reWiVjRcOfNb9Gszwi9HpjuXfVlhM-ILYAi583QsmvgRwbXOKA/s1600/sinaitis_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="315" data-original-width="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3TuR3cbh66qA8qaYVh-O_RSW92RdjY4fjSMekpii55znAjbjfmSD_CY3A7zsZSrGDLU1AvJ7R4dysdmO2hTxScyH_reWiVjRcOfNb9Gszwi9HpjuXfVlhM-ILYAi583QsmvgRwbXOKA/s1600/sinaitis_1.jpg" /></a></div>
"Μετάνοια σημαίνει ανανέωσις του βαπτίσματος.</div>
Μετάνοια σημαίνει συμφωνία με τον Θεόν για νέα ζωή.<br />
Μετανοών σημαίνει αγοραστής της ταπεινώσεως.<br />
Μετάνοια σημαίνει μόνιμος αποκλεισμός κάθε σωματικής παρηγορίας.<br />
Μετάνοια σημαίνει σκέψις αυτοκατακρίσεως, αμεριμνησία για όλα τα άλλα και μέριμνα για την σωτηρία του εαυτού μας.<br />
Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα της ελπίδος και αποκήρυξις της απελπισίας.<br />
Μετανοών σημαίνει κατάδικος απηλλαγμένος από αισχύνη.<br />
Μετάνοια σημαίνει συμφιλίωσις με τον Κύριον, με έργα αρετής αντίθετα προς τα παραπτώματά μας.<br />
Μετάνοια σημαίνει καθαρισμός της συνειδήσεως.<br />
Μετάνοια σημαίνει θεληματική υπομονή όλων των θλιβερών πραγμάτων.<br />
Μετανοών σημαίνει επινοητής τιμωριών του εαυτού του.<br />
Μετάνοια σημαίνει υπερβολική ταλαιπωρία της κοιλίας (με νηστεία) και κτύπημα της ψυχής με υπερβολική συναίσθησι.<br />
<a name='more'></a><br />
<br /></div>
Τρέξατε και ελάτε. Ελάτε όλοι όσοι παρωργίσατε τον Θεόν, για να ακούσετε αυτά που έχω να σας διηγηθώ. Συγκεντρωθήτε για να ιδήτε αυτά πού μου έδειξε ο Θεός προς οικοδομήν. Ας τοποθετήσωμε πρώτη και ας προτιμήσωμε μια διήγησι πού αναφέρεται σε τιμημένους εργάτες της αρετής πού ζούσαν χωρίς τιμή.<br />
<br />
4. Όσοι ανέλπιστα επέσαμε σε κάποια αμαρτία, ας τα ακούσωμε αυτά και ας τα κρατήσωμε και ας τα μιμηθούμε. Σηκωθήτε και καθήσατε (να ακούσετε) εσείς πού είσθε πεσμένοι από τις αμαρτίες. Δώστε προσοχή στον λόγο μου, αδελφοί μου. Ανοίξατε τα αυτιά σας όλοι εσείς πού θέλετε με πραγματική επιστροφή να συμφιλιωθήτε πάλι με τον Θεόν.<br />
<br />
5. Όταν άκουσα εγώ ο μικρός και αδύνατος ότι ήταν σπουδαίος και θαυμαστός ο τρόπος της ζωής και η ταπείνωσις αυτών πού έμεναν στην απομονωμένη Μονή, την λεγόμενη Φυλακή, η οποία υπαγόταν στον εξαίρετο εκείνο φωστήρα πού προαναφέραμε, παρεκάλεσα τον όσιο να την επισκεφθώ. Και πράγματι υπεχώρησε στην παράκλησί μου ο μέγας Ποιμήν, μη θέλοντας ποτέ να λυπήση άνθρωπο.<br />
<br />
Μόλις έφθασα λοιπόν στη Μονή αυτών πού μετανοούσαν, και στον τόπο αυτών πού αληθινά πενθούσαν, αντίκρυσα πραγματικά, αν μπορούμε να το ειπούμε, πράγματα πού οφθαλμός αμελούς ανθρώπου δεν είδε και αυτί ραθύμου δεν άκουσε και νους ανθρώπου οκνηρού δεν εφαντάσθηκε (πρβλ. Α΄ Κορ. β΄ 9). Είδα και άκουσα πράγματα και λόγια πού έχουν την δύναμι να εκβιάσουν το έλεος του Θεού, τρόπους και μορφές ασκήσεως πού μπορούσαν να κάμψουν σύντομα την φιλανθρωπία Του.<br />
<br />
Άλλους από τους ενόχους αυτούς και όχι πλέον ενόχους, τους είδα να ίστανται όλη την νύκτα μέχρι το πρωί στην ύπαιθρο. Να έχουν τα πόδια ακίνητα. Από την πίεσι του ύπνου και την βία πού εξασκούσαν επάνω στην φύσι τους να πηγαίνουν πέρα-δώθε κατά τρόπο αξιολύπητο. Να μη προσφέρουν στον εαυτό τους καμμία ανάπαυσι. Αντίθετα δε να τον επιπλήττουν, να τον ξυπνούν και να του επιτίθενται με «ατιμίες» και ύβρεις. Άλλους τους είδα να ατενίζουν τον ουρανό με ύφος αξιολύπητο, και με οδυρμούς και κραυγές να επικαλούνται από εκεί την βοήθεια.<br />
<br />
Άλλους να ίστανται στην προσευχή δένοντας τά χέρια πίσω σαν τους καταδίκους, σκύβοντας το σκυθρωπό τους πρόσωπο κάτω, κρίνοντας και καταδικάζοντας τον εαυτό τους ανάξιο να ατενίση προς τον ουρανό. Να μην έχουν να ειπούν ή να προσφέρουν κάτι στον Θεόν, από την αμηχανία πού τους προκαλούσε η σκέψις και η συναίσθησις της αμαρτωλότητός των. Να μην ευρίσκουν πώς ή από πού να αρχίσουν την ικεσία. Να παρουσιάζουν μόνο στον Θεό μία ψυχή αμίλητη και έναν νου άφωνο γεμάτο από σκοτισμό και από κάποια απελπισία.<br />
<br />
Άλλοι πάλι να κάθωνται στο έδαφος σε σάκκο και σποδό, να έχουν το πρόσωπο χωμένο στα γόνατα και να κτυπούν το μέτωπο στη γη. Άλλοι να κτυπούν συνεχώς το στήθος τους, να καταδικάζουν και να ανακαλούν την αμαρτωλή τους ψυχή και ζωή. Μερικοί από αυτούς έβρεχαν το έδαφος με τα δάκρυά τους. Και μερικοί πού δεν είχαν δάκρυα επλήγωναν το σώμα τους με δυνατά κτυπήματα. Άλλοι, πού δεν μπορούσαν να υποφέρουν την πίεση της καρδιάς, ωλόλυζαν για την ψυχή τους ωσάν για νεκρό. Και άλλοι εβογγούσαν εσωτερικά και εμπόδιζαν να εξέλθη από το στόμα το βογγητό. Μερικές όμως φορές, μη μπορώντας να συγκρατηθούν, αναστέναζαν απότομα.<br />
<br />
Είδα εκεί μερικούς που έδειχναν σαν παράφρονες, τόσο με τα φερσίματά τους, όσο και με το κλείσιμο στον εαυτό τους. Έδειχναν σαν αποσβολωμένοι από την πολλή αδημονία, γεμάτοι σκοτισμό και σχεδόν αναίσθητοι για κάθε πράγμα της παρούσης ζωής. Είχαν πλέον βυθίσει τον νους τους στην άβυσσο της ταπεινώσεως, και με το πύρ της θλίψεως είχαν τηγανίσει και καταξηράνει τά δάκρυα των οφθαλμών τους. Άλλους να κάθωνται με σύννοια, να σκύβουν στην γη, να κινούν αδιάκοπα το κεφάλι τους, να αναστενάζουν και να μουγκρίζουν ωσάν λεόντες μέσα από τα βάθη της καρδιάς των, μέσα από τα δόντια τους.<br />
<br />
Μερικοί από αυτούς προσεύχονταν γεμάτοι ελπίδα και επιζητούσαν τελεία άφεσι. Άλλοι από ανέκφραστη ταπείνωσι κατεδίκαζαν και έκριναν τον εαυτό τους ανάξιο συγχωρήσες, και έκραζαν πώς δεν μπορούν να απολογηθούν στον Θεόν. Μερικοί εκλιπαρούσαν να τιμωρηθούν εδώ, για να ελεηθούν εκεί. Άλλοι πού ήταν συντετριμμένοι από το βάρος της συνειδήσεως, έλεγαν με ειλικρινή πόθο: «Είμαστε ευχαριστημένοι, εάν ούτε κολασθούμε ούτε αξιωθούμε της επουρανίου βασιλείας».<br />
<br />
Είδα εκεί μέσα ψυχές ταπεινές και συντετριμμένες πού ελύγιζαν από το βάρος του φορτίου των αμαρτιών και με τις κραυγές τους προς τον Θεόν μπορούσαν να κάνουν και τις αναίσθητες πέτρες να ραγίσουν. Σκυμμένοι προς την γή εκραύγαζαν: «Το γνωρίζομε. Το γνωρίζομε. Μας αξίζει κάθε τιμωρία και κάθε κόλασις. Και δικαίως. Και αν ακόμη συναθροίζαμε όλη την οικουμένη να πενθή για εμάς, δεν θα ήταν αρκετό να μας δικαιώση για τα τόσα μας χρέη. Ένα όμως μόνο παρακαλούμε, ένα δυσωπούμε, ένα ικετεύουμε: «Μη τώ θυμώ σου ελέγξης ημάς, μηδέ τη οργή σου παιδεύσης ημάς» (Ψαλμ. στ΄ 2). Μήτε να μας τιμωρήσης με την δικαία κρίσι σου. Αλλά να μας αντιμετωπίσης με την επιείκειά σου και αρκεί αυτή να μας απαλλάξη ολίγο από την βαρειά απειλή σου και από τις κρυφές και άγνωστες τιμωρίες της κολάσεως. Δεν τολμούμε να ζητήσουμε τελεία άφεσι, διότι πώς να το κάνουμε αυτό; Άνθρωποι, πού δεν εφυλάξαμε καθαρό το μοναχικό μας επάγγελμα, αλλά το εμολύναμε και μάλιστα μετά από την φιλανθρωπία και συγχώρησι πού προηγήθηκε, (την συγχώρησι των μετά το βάπτισμα και πρό της κουράς αμαρτιών).<br />
<br />
Μπορούσε εκεί, αγαπητοί μου, μπορούσε εκεί να ιδή κανείς να πραγματοποιούνται πλήρως τα λόγια του Δαβίδ. Μπορούμε να ιδή «ανθρώπους πού ήταν ταλαιπωρημένοι και κυρτωμένοι συνεχώς μέχρι το τέλος της ζωής τους, πού όλη την ημέρα περπατούσαν σκυθρωποί, που ανέδιδαν δυσοσμία από τις σαπισμένες πληγές του σώματός τους, ανθρώπους πού δεν εφρόντιζαν τον εαυτόν τους, πού ξεχνούσαν να φάγουν τον άρτο τους, πού έπιναν το ύδωρ αναμεμειγμένο με δάκρυα, και έτρωγαν χώμα και στάχτη μαζί με τον άρτο, πού είχαν τα οστά κολλημένα στο δέρμα και ωμοίαζαν με ξηρό χορτάρι» (Ψαλμ. λζ΄ 7, 6, ρα΄ 5, 10, 6, 12). Τίποτε άλλο δεν μπορούσες να ακούσης από αυτούς, παρά μόνο τούτα τα λόγια: ουαί – ουαί, αλλοίμονο – αλλοίμονο, δίκαια – δίκαια, λυπήσου μας – λυπήσου μας, Δέσποτα. Άλλοι έλεγαν: ελέησέ μας – ελέησέ μας. Και άλλοι ακόμη πιο λυπητερά: συγχώρησέ μας – συγχώρησέ μας, Δέσποτα, εάν είναι δυνατόν.<br />
<br />
Μπορούσες να ιδής εκεί φλογισμένες γλώσσες πού εκρέμονταν έξω από το στόμα όπως των σκύλων. Άλλοι ετιμωρούσαν τον εαυτό τους στον καύσωνα, και άλλοι τον εβασάνιζαν στο ψύχος. Μερικοί εδοκίμαζαν από το ύδωρ τόσο, όσο μόνο για να μην αποθάνουν από την δίψα. Και μερικοί αφού έτρωγαν ολίγο από τον άρτο, τον υπόλοιπο τον επετούσαν με το χέρι μακρυά, λέγοντας πώς είναι ανάξιοι να γευθούν την τροφή των λογικών ανθρώπων, αφού διέπραξαν τα έργα των άλογων ζώων.<br />
<br />
Πού να εμφανισθή ανάμεσα σ΄αυτούς γέλιο; Πού αργολογία; Πού θυμός; Πού οργή; Αυτοί δεν εγνώριζαν αν υπάρχη ακόμη οργή μεταξύ των ανθρώπων, διότι το πένθος είχε σβήσει τελείως τον θυμό μέσα τους. Πού να συναντήσεις την αντιλογία; Πού εορτή; Πού παρρησία; Πού ευχαρίστησι και περιποίησι του σώματος; Πού ίχνος κενοδοξίας; Πού ελπίδα τρυφής; Πού ενθύμησις οίνου; Πού γεύσι φρούτων; Πού παρηγορία χύτρας; Πού γλύκισμα για τον λάρυγγα; Όλων τούτων η ελπίδα είχε σβήσει γι΄αυτούς. Πού να συναντήσης σ΄αυτούς μέριμνα για επίγεια πράγματα; Πού κατάκρισι κάποιου ανθρώπου; Πουθενά!<br />
<br />
Όσα έλεγαν και εκραύγαζαν αυτοί προς τον Κύριον ήταν τα εξής: Μερικοί, ωσάν να ίσταντο εμπρός στην πύλη του ουρανού, εκτυπούσαν δυνατά το στήθος και έλεγαν προς τον Θεόν: «Άνοιξέ μας, άνοιξε, ώ δικαστά, άνοιξέ μας, αφού εμείς με τις αμαρτίες μας εκλείσαμε για τον εαυτό μας την πύλη». Άλλοι έλεγαν: «Επίφανον το πρόσωπόν σου μόνον, και σωθησόμεθα» (Ψαλμ. οθ΄ 4). Ένας έλεγε: «Επίφανον τοίς έν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις ταπεινοίς» (Ησ. θ΄ 2). Άλλος πάλι: «Ας μας προλάβουν γρήγορα, Κύριε, οι οικτιρμοί σου, διότι εχαθήκαμε, διότι απελπισθήκαμε, διότι εσβήσαμε τελείως» (Ψαλμ. οη΄ 8).<br />
<br />
Μερικοί από αυτούς έλεγαν: «Θα φανερωθή άραγε πλέον σ΄εμάς ο Κύριος»; Και άλλοι: «Εξώφλησε άραγε η ψυχή μας το χρέος το ανυπέρβλητο»; Άλλος: «Θα καταπραϋνθή άραγε τώρα πλέον από εμάς ο Κύριος; Θα τον ακούσωμε άραγε να λέγη σ΄εμάς τους δεμένους μ΄άλυτα δεσμά, «εξέλθετε»; Και σ΄εμάς πού ευρισκόμαστε στον άδη της μετανοίας, «είσθε συγχωρημένοι»; Έφθασε άραγε η κραυγή μας στα αυτιά του Κυρίου»;<br />
<br />
Όλοι επερνούσαν τον καιρό τους έχοντας συνεχώς εμπρός στους οφθαλμούς των τον θάνατο και λέγοντας:<br />
<br />
«Άραγε ποια θα είναι η κατάληξις; Άραγε ποια θα είναι η απόφασις; Άραγε ποιο θα είναι το τέλος μας; Άραγε υπάρχει επαναφορά; Άραγε υπάρχει συγχώρησις σ΄εμάς τους σκοτεινούς, τους ταπεινούς, τους καταδίκους; Άραγε μπόρεσε η δέησίς μας να φθάση ενώπιον του Κυρίου ή εγύρισε πίσω ταπεινωμένη και ντροπιασμένη; Άραγε, αν έφθασε, τι κατώρθωσε; πόσο Τον εξευμένισε; πόσο ωφέλησε; πόσο ενήργησε; διότι εβγήκε από ακάθαρτα στόματα και σώματα και δεν έχει πολλή δύναμι. Άραγε μας συμφιλίωσε τελείως με τον Κριτή; Άραγε έν μέρει; Άραγε για τα μισά τραύματά μας; επειδή είναι πράγματι μεγάλα και χρειάζονται πολλούς ιδρώτες και μόχθους. Άραγε μας επλησίασαν καθόλου οι φύλακές μας (άγγελοι) ή ίστανται ακόμη μακρυά; Εάν εκείνοι δεν μας πλησιάσουν, όλοι μας οι κόποι είναι μάταιοι και ανωφελείς, διότι η προσευχή μας, εάν δεν την πάρουν οι προστάτες μας άγγελοι, ερχόμενοι πλησίον μας, και την προσφέρουν στον Κύριον, δεν έχει δύναμη παρρησίας ούτε φτερά καθαρότητος για να φθάση σ΄Αυτόν».<br />
<br />
Γι΄αυτά πολλές φορές και μεταξύ τους απορούσαν και έλεγαν: «Άραγε, αδελφοί, κατορθώνομε τίποτε; Άραγε επιτυγχάνωμε αυτό πού ζητούμε; Άραγε μας δέχεται πάλι ο Θεός; Άραγε μας ανοίγει την θύρα»;<br />
<br />
Και οι άλλοι απαντούσαν:<br />
<br />
«Ποιος ξέρει -όπως το είπαν οι αδελφοί μας οι Νινευίτες- μήπως μεταμεληθή ο Κύριος και μας λυτρώση από την μεγάλη έστω τιμωρία; (Ιωνά γ΄ 9). Εμείς όμως ας πράξωμε ό,τι εξαρτάται από εμάς. Και αν μέν μας ανοίξη, πολύ καλά, ειδεμή «ευλογητός Κύριος ο Θεός», ο οποίος δίκαια μας έκλεισε έξω. Πλήν όμως ας επιμείνωμε κτυπώντας μέχρι το τέλος της ζωής μας, και ίσως, βλέποντας την πολλή μας αναίδεια και επιμονή, μας ανοίξη ο Αγαθός».<br />
<br />
Γι΄αυτό και έλεγαν παρακινώντας τους εαυτούς των:<br />
<br />
« Δράμωμεν, αδελφοί, δράμωμεν. Έχομεν ανάγκη δρόμου και μάλιστα δρόμου σκληρού, διότι έχομε μείνει πίσω από την καλή μας συνοδία. Ας τρέξωμε χωρίς να λογαριάζωμε την ακάθαρτη και ταλαίπωρη σάρκα μας. Αν την φονεύσωμε και εμείς, όπως μας εφόνευσε και αυτή».<br />
<br />
Έτσι και έκαναν οι μακάριοι εκείνοι υπόδικοι.<br />
<br />
Έβλεπες σ΄αυτούς γόνατα αποσκληρυμένα από τις πολλές μετάνοιες. Οφθαλμούς λυωμένους και βυθισμένους στο βάθος των κόγχων. Απογυμνωμένοι από τρίχες, με μάγουλα πληγωμένα και φλογισμένα από την φλόγα των θερμών δακρύων.<br />
<br />
Έβλεπες πρόσωπα ωχρά και καταμαραμένα πού δεν ξεχώριζαν καθόλου από πρόσωπα νεκρών. Στήθη που επονούσαν από τα κτυπήματα και αιματηρά πτύελα που προέρχονταν από τα γρονθοκοπήματα του στήθους.<br />
<br />
Πού να ευρεθή εκεί στρώμα; Πού καθαρό ή στερεό ένδυμα; Όλα ήταν σχισμένα, ακάθαρτα και σκεπασμένα με ψείρες. Πού να συγκριθή με την ιδική τους ταλαιπωρία η ταλαιπωρία των δαιμονισμένων; Πού εκείνων που θρηνούν τους νεκρούς; Πού εκείνων πού ζούν εξόριστοι; Πού η τιμωρία των καταδικασμένων για φόνο; Ούτε συγκρίνεται η αθέλητη παίδευσις και τιμωρία αυτών με την ιδική τους την θεληματική.<br />
<br />
Και σας παρακαλώ, αδελφοί, να μη τα θεωρήσετε σαν μύθους όσα σας είπα. Ικέτευαν οι άνθρωποι αυτοί πολλές φορές τον μεγάλο εκείνο δικαστή -τον Ποιμένα τους εννοώ, τον άγγελο πού ζούσε μεταξύ των ανθρώπων- να περισφίγξη τα χέρια και τον τράχηλό τους με σιδερένια δεσμά, και να δέση τα πόδια τους στο τιμωρητικό ξύλο, και να μη λυθούν από αυτά πρίν τους δεχθή το μνήμα. Ακόμη δε ούτε και σε μνήμα να τους βάλουν!<br />
<br />
Δεν θα κρύψω καθόλου ούτε την ελεημένη ταπείνωσι αυτών των πραγματικά μακαρίων ούτε την συντετριμμένη προς τον Θεόν αγάπη και μετάνοιά τους.<br />
<br />
Καθ΄όν χρόνον οι καλοί αυτοί κάτοικοι της χώρας της μετανοίας επρόκειτο να αναχωρήσουν προς τον Κύριον και να παρασταθούν εμπρός στο αδέκαστο βήμα, βλέποντας ότι τελειώνει πλέον η ζωή τους, μέσω του προϊσταμένου τους εκλιπαρούσαν με όρκους τον Μέγαν, (τον Ηγούμενο δηλαδή), να μην αξιωθούν ανθρωπίνης ταφής, αλλά να πεταχθούν σαν άλογα ζώα ή στο ρεύμα του ποταμού ή στα θηρία του αγρού.<br />
<br />
Και πολλές φορές υπήκουσε και το έκανε ο λύχνος εκείνος της διακρίσεως, δίδοντας εντολή να τους κηδεύσουν χωρίς καμμία τιμή και ψαλμωδία.<br />
<br />
Πόσο δε φοβερό και οικτρό ήταν το θέαμα της τελευταίας ώρας τους! Όταν δηλαδή οι συγκατάδικοι αντελαμβάνονταν πώς κάποιος πρίν από αυτούς επρόκειτο να αποθάνη, ενώ ακόμη είχε τις αισθήσεις του, τον περικύκλωναν. Και με δίψα, με πένθος, με επιθυμία, με αξιολύπητο ύφος και λυπητερά λόγια, κουνώντας το κεφάλι, υπέβαλλαν ερωτήσεις σ΄αυτόν πού έφευγε και με θερμή συμπάθεια του έλεγαν:<br />
<br />
«Τι γίνεται αδελφέ και συγκατάδικε; Πώς βλέπεις τα πράγματα; Τι λέγεις; Τι ελπίζεις; Τι καταλαβαίνεις; Επέτυχες με τους κόπους σου αυτό πού εζητούσες ή δεν το κατόρθωσες; Άνοιξες ή ακόμη αισθάνεσαι ως ένοχος; Έφθασες ή απέτυχες; Έλαβες κάποια πληροφορία ή έχεις αβεβαία ελπίδα; Έλαβες άνεσι και ελευθερία ή ταλαντεύεται και αμφιβάλλει ακόμη ο λογισμός σου; Αισθάνθηκες μέσα στην καρδιά σου κάποιο φωτισμό ή βλέπεις ότι παραμένει ακόμη στο σκότος και στην ατιμία; Άκουσες μέσα σου καμμία φωνή να σου λέγη: «Ίδε υγιής γέγονας»; (Ιωάν. ε΄ 14) ή «αφέωνταί σοι αί αμαρτίαι»; (Λουκ. ζ΄ 48) ή «η πίστις σου σέσωκέ σε»; (Λουκ. ζ΄ 50). Ή μήπως αισθάνεσαι πώς ακούεις ακόμη την φωνή: «Αποστραφήτωσαν οι αμαρτωλοί είς τον άδην» (Ψαλμ. θ΄ 18) και «δήσαντες αυτού (=αφού του δέσετε) χείρας και πόδας εμβάλετε είς το σκότος» (Ματθ. κβ΄ 13) και «αρθήτω (=ας εκδιωχθή) ο ασεβής, ίνα μη ίδη την δόξαν Κυρίου»; (Ησ. κστ΄ 10). Τι λέγεις, αλήθεια, αδελφέ; Πές μας, σε ικετεύουμε, για να μάθωμε κι εμείς τι πρόκειται να συναντήσωμε. Για σένα πλέον έκλεισε η προθεσμία και δεν θα σου δοθή άλλη είς τον αιώνα».<br />
<br />
Σ΄αυτά τα ερωτήματα άλλοι από τους ετοιμοθανάτους απαντούσαν: «Ευλογητός Κύριος, ός ούκ απέστησε (= απεμάκρυνε) την προσευχήν ημών, και το έλεος αυτού άφ΄ ημών» (Ψαλμ. ξε΄ 20). Άλλοι πάλι έλεγαν «Ευλογητός ο Κύριος πού δεν μας παρέδωσε στα δόντια τους να μας φάγουν» (Ψαλμ. ρκγ΄ 6). Άλλοι γεμάτοι οδύνη έλεγαν: «Άραγε θα κατορθώση η ψυχή μας να περάση το αδιαπέραστο ύδωρ, δηλαδή το πλήθος των πονηρών πνευμάτων του αέρος»; (πρβλ. Ψαλ. ρκγ΄ 5). Δεν ετολμούσαν ακόμη να ξεθαρρέψουν, αλλά εσκέπτονταν συνεχώς τί γίνεται σ΄εκείνο το κριτήριο.<br />
<br />
Και άλλοι από αυτούς απαντούσαν με άλλα πιο οδυνηρά λόγια: «Αλλοίμονο στην ψυχή πού δεν εφύλαξε το μοναχικό επάγγελμα άσπιλο. Αυτή και μόνο την ώρα θα καταλάβη τι την περιμένει».<br />
<br />
Εγώ δε πού είδα σ΄ αυτούς και άκουσα τούτα, παρ΄ ολίγο θα απελπιζόμουν βλέποντας και συγκρίνοντας την αδιαφορία μου με την ιδική τους κακοπάθεια.<br />
<br />
Αλλά και η διαμονή και η διαρρύθμισις του τόπου αυτού ποια ήταν! Ήταν γεμάτη σκότος, γεμάτη δυσωδία, εντελώς ρυπαρά και ξηρά. Γι΄αυτό και πολύ σωστά ωνομάσθηκε Φυλακή και καταδίκη. Έτσι και μόνη η θέας της τοποθεσίας έφθανε για να διδάσκη την πλήρη μετάνοια και το πένθος.<br />
<br />
Αυτά όμως πού για τους άλλους είναι δύσκολα, απαράδεκτα και ανεπιθύμητα, σε αυτούς που εξέπεσαν από την αρετή και τον πνευματικό πλούτο γίνονται ευχάριστα και ευπρόσδεκτα. Διότι η ψυχή πού εστερήθηκε την προηγουμένη παρρησία προς τον Θεόν, πού έχασε την ελπίδα της απαθείας, πού διέρρηξε την σφραγίδα της αγνότητος, πού της έκλεψαν τον πλούτο των χαρισμάτων, πού αποξενώθηκε από την θεία παρηγορία, πού αθέτησε το συμβόλαιό της με τον Κύριον, πού έσβησε μέσα της το χαριτωμένο πύρ των δακρύων, και πού πληγώνεται αναπολώντας αυτά και κεντάται οδυνηρά… όχι μόνο τους προηγουμένους κόπους τους δέχεται ολοπρόθυμα, αλλά, πολύ περισσότερο, επινοεί με ευσεβείς ασκήσεις να οδηγηθή στον θάνατον –εάν βέβαια απέμεινε μέσα της κάποιος σπινθήρ αγάπης ή φόβου του Κυρίου, όπως ακριβώς συνέβαινε σ΄αυτούς τους μακαρίους.<br />
<br />
Έχοντας στον νου τους αυτά και αναλογιζόμενοι το ύψος από το οποίο εξέπεσαν, έλεγαν: «Εμνήσθημεν ημερών αρχαίων (Ψαλμ. ρμβ΄ 5), την πρώτη δηλαδή φλόγα του ζήλου μας». Άλλοι εφώναζαν προς τον Θεόν: «Πού είσι τα ελέη σου τα αρχαία Κύριε, ά έδειξας τη ψυχή ημών έν τη αληθεία σου; Μνήσθητι του ονειδισμού και του μόχθου των δούλων σου» (πρβλ. Ψαλμ. πη΄ 50-51).<br />
<br />
Άλλος: «Ποιος να με εγύριζε στον παρελθόντα καιρό, στις ημέρες πού με επροστάτευε ο Θεός, τότε πού ο φωτεινός λύχνος Του έφεγγε επάνω από την κεφαλή μου, την κεφαλή της καρδιάς μου»; (Ιώβ κθ΄ 2-3).<br />
<br />
Με πόση νοσταλγία ενθυμούντο τα προηγούμενα κατορθώματά τους, και κλαίοντας γι΄ αυτά σαν μικρά παιδιά, έλεγαν:<br />
<br />
«Πού είναι η καθαρότης της προσευχής; Πού το θάρρος και η παρρησία της; Πού το γλυκύ δάκρυ αντί του τωρινού πικρού; Πού η ελπίς της τελείας αγνότητος και καθάρσεως; Πού η προσδοκία της μακαρίας απαθείας; Πού η πίστις προς τον Γέροντα; Πού η ενέργεια της προσευχής του σ΄εμάς; Εχάθηκαν όλα αυτά, εξέλιπαν σαν να μην υπήρξαν καθόλου, εξαφανίσθηκαν σαν ανύπαρκτα και διελύθησαν».<br />
<br />
Ενώ έλεγαν αυτά και εθρηνούσαν, μερικοί προσεύχονταν να καταληφθούν από δαιμόνιο. Άλλοι ικέτευαν τον Κύριον να αποκτήσουν λέπρα. Άλλοι, να χάσουν την όρασί τους, και να γίνουν σ΄ όλους αξιολύπητο θέαμα. Άλλοι, να πέσουν παράλυτοι στο κρεββάτι, αρκεί μόνο να μη δοκιμάσου τά (μελλοντικά) εκείνα κολαστήρια.<br />
<br />
Εγώ τότε, αγαπητοί μου, ξεχάσθηκα, εισήλθα ολόκληρος μέσα στο πένθος τους, και ο νούς μου αιχμαλωτίσθηκε εντελώς, χωρίς να μπορώ να τον επαναφέρω. Ας επιστρέψωμε όμως πάλι στην σειρά του λόγου.<br />
<br />
Αφού παρέμεινα τριάντα ημέρες σ΄αυτήν την φυλακή, επιστρέφω ο ανυπομόνητος στο μεγάλο Κοινόβιο, στον Μέγαν, (τον Ηγούμενο δηλαδή). Αυτός δε ο πάνσοφος βλέποντάς με σαν να είμαι άλλος άνθρωπος και σαν να τα έχω χαμένα, κατάλαβε την αιτία και μου λέγει: «Τι συμβαίνει, πάτερ Ιωάννη; Είδες τους άθλους των αγωνιζομένων»;<br />
<br />
Και εγώ του απήντησα: «Τους είδα, πάτερ μου, και τους εθαύμασα και εμακάρισα αυτούς πού έπεσαν και πενθούν, περισσότερο από εκείνους πού δεν έπεσαν και δεν πενθούν για τον εαυτό τους, διότι με την πτώσι τους εσηκώθηκαν και εστάθηκαν σε μία κατάστασι πού δεν κινδυνεύουν πλέον». Εκείνος δε μου είπε: «Πραγματικά, έτσι είναι».<br />
<br />
Και έν συνεχεία με την αψευδή του γλώσσα μου διηγήθηκε: «Πρό δεκαετίας είχα εδώ έναν αδελφό με υπερβολικό ζήλο, αγωνιστή, και τόσο σπουδαίο, ώστε, καθώς τον έβλεπα να καίη μέσα του τέτοια φλόγα, έτρεμα και εφοβόμουν υπερβολικά τον φθόνο του διαβόλου, μήπως με την μεγάλη ταχύτητα που έτρεχε σκοντάψη σε κάποια πέτρα το πόδι του, πράγμα που συμβαίνει συνήθως σ΄αυτούς πού προχωρούν με ταχύτητα. Και αυτό (δυστυχώς) έγινε.<br />
<br />
» Και αμέσως μετά την πτώσι του, αργά το βράδυ, έρχεται σε μένα, μου αποκαλύπτει γυμνό το τραύμα του, ζητεί έμπλαστρο, παρακαλείνα το καυτηριάσω, ανησυχεί υπερβολικά. Βλέποντας όμως τον ιατρό να μη θέλη να του φερθή απότομα -εφ΄ όσον άλλωστε άξιζε να τον συμπαθήση κανείς- ρίχνεται κάτω στο έδαφος, αγκαλιάζει τα πόδια μου, τα λούζει με άφθονα δάκρυα και ζητεί να καταδικασθή στην φυλακή αυτή που είδες.<br />
<br />
«Είναι αδύνατο, εφώναζε, να μην πάω εκεί».<br />
<br />
» Έτσι αναγκάζει να μεταβληθή η ευσπλαγχνία του ιατρού σε σκληρότητα – πράγμα σπάνιο μεταξύ των αρρώστων και εντελώς παράδοξο. Τρέχει γρήγορα και παίρνει θέσι ανάμεσα στους μετανοούντας, συμμερίζεται το πένθος τους και συμμετέχει σ΄αυτό πρόθυμα. Πληγώθηκε δε στην καρδιά από την λύπη για την αγάπη του Θεού σαν με ξίφος, με αποτέλεσμα να αποδημήση σε οκτώ ημέρες προς τον Κύριον, αφού προηγουμένως εζήτησε να μην αξιωθή ενταφιασμού. Εγώ όμως αντιθέτως, ως άξιο, και εδώ στο Κοινόβιο τον έφερα, και τον έθαψα μαζί με τους άλλους πατέρας. Έτσι μετά την εβδόμη ημέρα της σκλαβιάς, την ογδόη ημέρα ελύθηκε από τα δεσμά και ελευθερώθηκε [1].<br />
<br />
Υπάρχει δε κάποιος [2] που αντελήφθηκε πολύ καλά, πώς ο προηγούμενος μοναχός δεν σηκώθηκε από τα ταπεινά πόδια μου, πρίν εξευμενίση τον Θεόν. Και δεν είναι άξιον απορίας. Διότι μέσα στην καρδιά του έβαλε την πίστι της πόρνης εκείνης του Ευαγγελίου, και με μία παρομοία πληροφορία κατάβρεξε και αυτός με τα δάκρυά του τα δικά μου αχρεία πόδια. Όπως δε είπε ο Κύριος, «πάντα δυνατά τώ πιστεύοντι» (Μαρκ. θ΄ 23).<br />
<br />
6. Είδα ψυχές πού έρρεπαν με μανία στους σαρκικούς έρωτες. Αυτές λοιπόν αφού έλαβαν αφορμή μετανοίας από την γεύσι του αμαρτωλού έρωτος, μετέστρεψαν αυτόν τον έρωτα σε έρωτα προς τον Κύριον. Έτσι ξεπέρασαν αμέσως κάθε αίσθημα φόβου και εκεντρίσθηκαν στην άπληστη αγάπη του Θεού. Γι΄αυτό και ο Κύριος στην αγνή εκείνη πόρνη (Λουκ. ζ΄ 37-48) δεν είπε ότι εφοβήθηκε, αλλά «ότι ηγάπησε πολύ» και κατώρθωσε εύκολα να αποκρούση τον ένα έρωτα με τον άλλον.<br />
<br />
7. Δεν το αγνοώ, θαυμαστοί μου φίλοι, ότι σε μερικούς τα κατορθώματα των μακαρίων αυτών ανθρώπων πού σας διηγήθηκα θα φανούν απίστευτα, σε άλλους δύσπιστα και σε άλλους ότι δημιουργούν απόγνωσι. Ο γενναίος όμως άνδρας μάλλον θα ωφεληθή. Θα πάρη από αυτά ένα κεντρί και ένα πυρωμένο βέλος και θα φύγη με φλογερό ζήλο στην καρδιά του. Αλλά και αυτός πού έχει ολιγώτερη προθυμία, θα καταλάβη την αδυναμία του, θα αποκτήση εύκολα ταπεινοφροσύνη με την αυτομεμψία και θα τρέξη πίσω από τον προηγούμενο. Δεν γνωρίζω μάλιστα μήπως και τον προφθάση. Αντίθετα ο αμελής άνδρας δεν πρέπει ούτε να πλησιάση (και να ακούση) αυτά που διηγήθηκα, μη τυχόν πέση σε τελεία απόγνωσι και σκορπίση και αυτό (το ολίγο) πού μέχρι τώρα κατορθώνει, και εφαρμοσθή έτσι σ΄ αυτόν ο λόγος της Γραφής: «Από αυτόν πού δεν έχει -προθυμία- και αυτό που νομίζει ότι έχει θα του αφαιρεθή» (Ματθ. κε΄ 29).<br />
<br />
8. Δεν είναι δυνατόν σ΄εμάς πού επέσαμε στον λάκκο των ανομιών, να ανελκυσθούμε από εκεί, εάν δεν καταδυθούμε στην άβυσσο της ταπεινώσεως των μετανοούντων.<br />
<br />
9. Διαφορετική είναι η θλιμμένη ταπείνωσις των πενθούντων και διαφορετικός ο έλεγχος και η καταδίκη της συνειδήσεως αυτών πού ακόμη περιπίπτουν σε αμαρτίες. Διαφορετική επίσης είναι «η μακαρία πλουτοταπείνωσις» που αποκτούν με την ενέργεια της θείας χάριτος οι τέλειοι. Ας μη βιασθούμε να γνωρίσωμε την τρίτη κατάστασι με λόγια, διότι αδίκως θα τρέξωμε. Της δευτέρας καταστάσεως γνώρισμα είναι η πλήρης υποδοχή και υπομονή κάθε ατιμίας. Εκείνον δε (πού ανήκει στην πρώτη περίπτωσι), τον άνθρωπο δηλαδή που πενθεί, τον τυραννούν πολλές φορές οι αμαρτωλές συνήθειες και αναμνήσεις του παρελθόντος. Και αυτό βέβαια δεν είναι κάτι το παράδοξο.<br />
<br />
10. Ο λόγος για τις ένοχες πράξεις και για τις πτώσεις είναι σκοτεινός και ακατανόητος για κάθε ψυχή. Είναι δύσκολο να γνωρίζωμε ποιες πτώσεις μας προέρχονται από αμέλεια, ποιες από σκόπιμη εγκατάλειψι του Θεού και ποιές από αποστροφή του Θεού. Το μόνο πού κάποιος μου εξήγησε είναι, ότι όσες μας συμβαίνουν από σκόπιμη παραχώρησι του Θεού έχουν σύντομη επανόρθωσι, διότι ο Θεός πού μας παρέδωσε δεν μας αφίνει επί πολύ αιχμαλώτους σε αυτές.<br />
<br />
11. Όσοι επέσαμε, ας πολεμήσωμε πρό πάντων τον δαίμονα της λύπης. Διότι αυτός έρχεται δίπλα μας την ώρα της προσευχής, μας ενθυμίζει την προηγουμένη μας παρρησία και προσπαθεί να αχρηστεύση την προσευχή μας.<br />
<br />
12. Μη τρομάξης όταν πέφτης κάθε ημέρα, και μη εγκαταλείψης τον αγώνα. Αντιθέτως να ίστασαι ανδρείως και οπωσδήποτε να ευλαβηθή την υπομονή σου ο φύλαξ άγγελός σου. Όσο είναι ακόμη πρόσφατο και ζεστό το τραύμα, τόσο και ευκολώτερα θεραπεύεται. Ενώ τα τραύματα πού εχρόνισαν, σαν παραμελημένα και αποσκληρυμένα, δύσκολα θεραπεύονται, και χρειάζονται για να ιατρευθούν πολύ κόπο και νυστέρι και ξυράφι και το εδώ πύρ των καυτηριασμών, (δηλαδή το πύρ των εδώ θλίψεων, έν αντιθέσει με το μελλοντικό πύρ της κολάσεως).<br />
<br />
13. Πολλά ψυχικά τραύματα πού εχρόνισαν είναι ανίατα. Στον Θεόν όμως όλα είναι δυνατά.<br />
<br />
Πρίν από την πτώσι οι δαίμονες αποκαλούν τον Θεόν φιλάνθρωπο. Μετά όμως από την πτώσι τον αποκαλούν σκληρό.<br />
<br />
14. Εάν μετά από την μεγάλη σου πτώσι πέσης και σε κάποιο μικρό αμάρτημα και σου ειπή ο λογισμός, «είθε να μην έπεφτες σ΄εκείνο το μεγάλο, τούτο το μικρό δεν είναι τίποτε το σπουδαίο», μην τον παραδεχθής αυτόν τον λογισμό. (Και τα μικρά πράγματα έχουν την σημασία τους). Πολλές φορές μάλιστα μερικά μικρά δώρα κατεπράϋναν τον μεγάλο θυμό του δικαστού.<br />
<br />
15. Όποιος πραγματικά εξοφλεί αμαρτίες, την ημέρα πού δεν επένθησε την θεωρεί χαμένη, έστω και αν έπραξε κατ΄αυτήν μερικά άλλα καλά έργα.<br />
<br />
16. Κανείς από τους πενθούντας άς μη περιμένη την πληροφορία της συγχωρήσεως την στιγμή του θανάτου. Διότι κάτι πού είναι άγνωστο είναι και αβέβαιο. Γι΄αυτό και κάποιος έλεγε: «Άφησέ με να αισθανθώ αναψυχή με την πληροφορία της συγχωρήσεως, πρίν αποθάνω και πρίν απέλθω από την ζωή αυτή απληροφόρητος» (πρβλ. Ψαλμ. λη΄ 14).<br />
<br />
17. Όπου εμφανισθή το Πνεύμα του Κυρίου, ο δεσμός για τις αμαρτίες ελύθηκε. Όπου εμφανισθή απέραντη ταπείνωσις, ο δεσμός για τις αμαρτίες ελύθηκε. Όσοι τυχόν (έφυγαν από την ζωή) χωρίς αυτά τα δύο, άς μη πλανώνται. Είναι δεμένοι.<br />
<br />
18. Μόνο αυτοί που ζούν στον κόσμο, μένουν ξένοι προς τις πληροφορίες πού ανέφερα, και μάλιστα στην πρώτη, (στην εμφάνισι της χάριτος του Αγίου Πνεύματος). Μερικοί από τους κοσμικούς αγωνίζονται με την ελεημοσύνη, και καταλαβαίνουν την ωφέλειά της την ώρα του θανάτου των.<br />
<br />
19. Όποιος θρηνεί τον εαυτό του, δεν βλέπει τον θρήνο ή την πτώσι ή την επίπληξι του άλλου.<br />
<br />
20. Ο σκύλος που εδαγκώθηκε από κάποιο θηρίο, εξαγριώνεται περισσότερο προς αυτό και από τον πόνο της πληγής μαίνεται σφοδρότερα εναντίον του. (Παρόμοια συμπεριφέρεται προς τους δαίμονες ο μοναχός που επληγώθηκε από αυτούς).<br />
<br />
21. Όταν η συνείδησις παύση να μας ελέγχη για αμαρτίες, ας προσέξωμε μήπως αυτό δεν οφείλεται στην καθαρότητα, αλλά στην κόπωσι και άμβλυνσι αυτής, της συνειδήσεως, εξ αιτίας πλήθους αμαρτιών.<br />
<br />
22. Απόδειξις ότι έσβησε το χρέος των αμαρτιών μας είναι το να θεωρούμε πάντοτε χρεώστη τον εαυτό μας.<br />
<br />
23. Τίποτε δεν υπάρχει ίσο ή ανώτερο από τους οικτιρμούς του Θεού. Γι΄αυτό όποιος απελπίζεται σφάζη ο ίδιος τον εαυτό του.<br />
<br />
24. Σημείο της πραγματικής και επιμελούς μετανοίας είναι το να θεωρούμε τον εαυτό μας άξιο για όλες τις θλίψεις πού μας συμβαίνουν -τις ορατές (που προέρχονται από τα πράγματα και από τους ανθρώπους) και τις αόρατες (πού προέρχονται από τους δαίμονας) - και για πολύ περισσότερες.<br />
<br />
25. Ο Μωϋσής αφού αξιώθηκε να ιδή τον Θεόν στην βάτο, επέστρεψε πάλι στην Αίγυπτο, η οποία υποδηλοί το πνευματικό σκότος, και ίσως υποχρεώθηκε να κατασκευάζη πλίνθους στον Φαραώ, ο οποίος υποδηλοί τον διάβολο. Πλήν όμως πάλι ανέβηκε στην βάτο, και όχι μόνο σ΄αυτήν, αλλά και στο όρος Σινά, (το οποίο υποδηλοί τα ύψη των αρετών). Όποιος εννόησε το παράδειγμα, ποτέ δεν θα απελπισθή για την σωτηρία του. Επτώχευσε και ο μέγας Ιώβ, αλλ΄ έπειτα απέκτησε διπλάσιο πλούτο.<br />
<br />
26. Στους ραθύμους οι πτώσεις μετά την μοναχική τους κλήσι είναι πολύ σοβαρές. Διότι πλήττουν την ελπίδα (της πνευματικής προόδου και κατακτήσεως) της απαθείας. Και διότι τους δημιουργούν την ιδέα ότι θα θεωρούνται ευτυχείς, εάν έστω κατορθώσουν και σηκωθούν από τον λάκκο (της αμαρτίας).<br />
<br />
27. Πρόσεχε! Πρόσεχε καλά! Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να επιστρέψωμε από τον ίδιο δρόμο πού επλανηθήκαμε, αλλά από άλλον συντομώτερο, (από τον δρόμο δηλαδή της ταπεινώσεως).<br />
<br />
28. Είδα δύο πού εβάδιζαν (πρόν τον Θεόν) καθ΄ όμοιο τρόπο και είς τον ίδιο καιρό. Ο ένας ήταν ηλικιωμένος και με περισσότερους ασκητικούς κόπους. Ο άλλος ήταν ένας νεαρός μαθητής, και «προέδραμε τάχιον» (= έτρεξε γρηγορότερα) από τον ηλικιωμένο, και «ήλθε πρώτος είς το μνημείον» (Ιωάν. κ΄ 4) της ταπεινώσεως.<br />
<br />
29. Ας προσέξωμε όλοι, και ιδιαίτερα όσοι εγνωρίσαμε πτώσεις, να μη προσβληθή η καρδιά μας από την νόσο του ασεβούς Ωριγένους[3]. Διότι η βδελυκτή αυτή νόσος, προβάλλοντας την φιλανθρωπία του Θεού, γίνεται ευπρόσδεκτη στους φιληδόνους.<br />
<br />
«Με την μελέτη μου και την περισυλλογή μου θα ανάψη μέσα μου πυρ» (Ψαλμ. λη΄ 4). Μάλλον με την μετάνοιά μου θα ανάψη μέσα μου το πύρ της προσευχής, και αυτό θα κάψη κάθε αμαρτία [4].<br />
<br />
30. Όρος για σένα και τύπος και υπογραμμός και παράδειγμα μετανοίας ας είναι οι προηγούμενοι άγιοι κατάδικοι, και δεν θα σου χρειασθή σε όλη την ζωή κανένα άλλο βιβλιο, έως ότου λάμψη εμπρός σου ο Χριστός, ο Υιός του Θεού και Θεός, κατά την ημέρα της αναστάσεως - εννοώ της πνευματικής αναστάσεως πού θα σου φέρη η πραγματική και επιμελής μετάνοια.<br />
<br />
Εσύ πού μετανόησες, ανέβηκες στην Πέμπτη βαθμίδα.<br />
<br />
Εκαθάρισες με την μετάνοια τις πέντε αισθήσεις και με την εκουσία τιμωρία και κόλασι εγλύτωσες την ακουσία."<br />
<br />
Ήταν ο λογος5ος του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, της Κλίμακος, περί Μετανοίας.<br />
<br />
Ολόκληρη η "Κλίμακα" βρίσκεται εδω: h<a href="http://orthodoxfathers.com/Klimax-Agioy-Ioannoy-Sinaitoy/Klimax-Agioy-Ioannoy-Sinaitoy" rel="nofollow" target="_blank">ttp://orthodoxfathers.com/Klimax-Agioy-Ioannoy-Sinaitoy/Klimax-Agioy-Ioannoy-Sinaitoy</a><br />
<br />
<br /></div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-19465372021261212732020-02-01T19:59:00.000+02:002020-02-01T19:59:34.638+02:00ΥΠΑΠΑΝΤΉ : οι στίχοι του ύμνου "Ακατάληπτον Εστί" μαζί με την νεοελληνική απόδοση τους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimG4aNiJYVTjY100MEu_qYxFb3wTUQ-gryhpfJeC_ZkowyjdFElv9h-mhyphenhyphen-WQ_44JUa8K8qybP0Duf7p4UP7NYKvDetX5ij12Gums9I-Wvlo3MnUBodl9RuOKFhDVmJ5wvHnlJmoLeCw/s1600/%25CE%25A5%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%25972.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="705" data-original-width="500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimG4aNiJYVTjY100MEu_qYxFb3wTUQ-gryhpfJeC_ZkowyjdFElv9h-mhyphenhyphen-WQ_44JUa8K8qybP0Duf7p4UP7NYKvDetX5ij12Gums9I-Wvlo3MnUBodl9RuOKFhDVmJ5wvHnlJmoLeCw/s320/%25CE%25A5%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%259D%25CE%25A4%25CE%25972.jpg" width="226" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyEOYuM7n4h7EwtxNh_8RWjYmFtuICgLgbHxqmjLzPyUUeYsSYuwEk_bXJIidu-142GxxagO8IYylYNMEU99Q' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dycgo6j3BOxKY9KUyvr2c7AspWYmOZNM3T45gmHzB-5lJftriac7NuGNOsLQn972GRSYSJTKD_69FVmPvgPCw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Ακατάληπτον εστί, το τελούμενον εν σοί, και αγγέλοις και βροτοίς, Μητροπάρθενε αγνή. (Είναι αδύνατο να καταλάβουν και οι άγγελοι και οι άνθρωποι αυτό που συμβαίνει και τελείται μέσα Σου, Θεοτόκε, Μητροπάρθενε και αγνή.)<br />
<br />
Αγκαλίζεται χερσίν, ο πρεσβύτης Συμεών, τον του νόμου Ποιητήν, και Δεσπότην του παντός. (Με τα χέρια του ο γέροντας Συμεών αγκαλιάζει Αυτόν, που έδωκε στους ανθρώπους τον νόμο, δηλαδή τον Δεσπότη και Κύριο του παντός.)<br />
<br />
Βουληθείς ο Πλαστουργός, ίνα σὠση τον Αδάμ, μήτραν ώκησε την σήν, της Παρθένου και αγνής. (Επειδή ο Θεός και πλάστης του ανθρώπου θέλησε να σώσει τον Αδάμ, κατοίκησε μέσα στη δική Σου μήτρα, σε εσένα, την παρθένο και αγνή.)<br />
<br />
Γένος άπαν των βροτών, μακαρίζει σε Αγνή, και δοξάζει σε πιστώς, ως Μητέρα του Θεού. (Όλο το γένος των ανθρώπων Σε καλοτυχίζει και Σε δοξάζει, Αγνή Θεοτόκε, με πίστη, γιατί είσαι η μητέρα του Θεού.)<br />
<br />
Δεύτε, ίδετε Χριστόν, τον Δεσπότην του παντός, όν βαστάζει Συμεών, σήμερον εν τω ναώ. (Ελάτε να δείτε τον Χριστό, τον Δεσπότη του παντός, να Τον κρατά στα χέρια του ο Συμεών, σήμερα στον ναό.)<br />
<br />
Επιβλέπεις προς την γην, και ποιείς τρέμειν αυτήν, και πώς γέρων κεκμηκώς, σε κατέχει εν χερσί; (Ένα Σου βλέμμα ρίχνεις πάνω στη γη και την κάνεις να τρέμει· και πώς τώρα ένας κατάκοπος γέροντας Σε κρατάει στα χέρια του?)<br />
<br />
Ζήσας έτη Συμεών, έως είδε τον Χριστόν, και εβόα προς αυτόν· Νυν απόλυσιν ζητώ. (Ο Συμεών έζησε πολλά χρόνια μέχρις ότου είδε τον Χριστό, και με δυνατή φωνή του είπε: Τώρα ευχαριστημένος που Σε είδα Σου ζητώ να με απολύσεις από τούτη τη ζωή.)<br />
<br />
Η λαβίς η μυστική, η τον άνθρακα Χριστόν, συλλαβούσα εν γαστρί, συ υπάρχεις Μαριάμ. (Συ Παρθένε Μαρία είσαι η μυστική λαβίδα, που μεσα Σου συνέλαβες τον Χριστό, που είναι ως Θεός, άνθρακας για τον αμαρτωλό άνθρωπο.)<br />
<br />
Θέλων ενηνθρώπησας, ο προάναρχος Θεός, και ναώ προσφέρεσαι, τεσσαρακονθήμερος. (Με τη θέλησή Σου έγινες άνθρωπος Συ που είσαι Θεός προ πάντων των αιώνων· και με τη θέλησή Σου, τηρώντας τις διατάξεις του νόμου, προσφέρεσαι στον ναό σαν βρέφος σαράντα ημερών.)<br />
<br />
Κατελθόντ’ εξ ουρανού, τον Δεσπότην του παντός, υπεδέξατο αυτόν, Συμεών ο ιερεύς. (Όταν κατέβηκε από τους ουρανούς ο Δεσπότης του κόσμου όλου, τον υποδέχθηκε στον ναό ο Συμεών ο ιερεύς.)<br />
<br />
Λάμπρυνόν μου την ψυχήν, και το φως το αισθητόν, όπως ίδω καθαρώς, και κηρύξω σε Θεόν. (Δώσε λάμψη στην ψυχή μου και καθάρισε το φως των αισθήσεών μου, για να Σε ιδώ ξεκάθαρα και να Σε κηρύξω σαν Θεό.)<br />
<br />
Ο Ειρμός<br />
<br />
«Εν νόμω σκιά και γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί· πάν άρσεν το την μήτραν διανοίγον, άγιον Θεω· διό πρωτότοκον Λόγον, Πατρός Ανάρχου Υιόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, απειράνδρω μεγαλύνωμεν.»<br />
<br />
(Στον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, κρυμμένο μέσα σε σκιά και κάτω από τα γράμματα και τις εντολές του, οι πιστοί είδαμε τον τύπο του Χριστού. Διότι έλεγε πως κάθε πρωτότοκο αρσενικό παιδί, θα αφιερωνόταν σαν άγιο και ιερό στον Θεό. Γι’ αυτόν τον λόγο οι πιστοί τώρα, που βλέπουμε τον Υιό και Λόγο του Θεού, του Ανάρχου Πατρός, ως πρωτότοκο παιδί της απειράνδρου Θεοτόκου, ας τον μεγαλύνουμε με τους ύμνους μας.)<br />
<br />
Μητροπάρθενε αγνή, τί προσφέρεις τω ναώ, νέον βρέφος αποδούσ’ εν αγκάλαις Συμεών; (Θεοτόκε, μητέρα και παρθένε, τι προσφέρεις στον ναό, δίνοντας στα χέρια του Συμεών ένα νέο Βρέφος σαράντα ημερών?)<br />
<br />
Εν νόμω σκιά και γράμματι…<br />
<br />
Νυν απόλυσιν ζητώ, από σού του Πλαστουργού, ότι είδον σε Χριστέ, το σωτήριόν μου φως. (Τώρα πια ζητώ από Σένα που με έπλασες με τα χέρια Σου, να με απολύσεις από τούτη τη ζωή, γιατί είδα Εσένα, που είσαι το Φως που σώζει όλους τους ανθρώπους αλλά και εμένα.)<br />
<br />
Τοις πριν νεογνών τρυγόνων ζεύγος, δυάς τε ην νεοσσών, ανθ’ ών ο θείος Πρέσβυς, και σώφρων Άννα προφήτις, τω εκ Παρθένου τεχθέντι, και οίω γόνω Πατρός, εν τω ναώ προσιόντι, λειτουργούντες εμεγάλυνον.<br />
<br />
Όν οι άνω λειτουργοί, τρόμω λιτανεύουσι, κάτω νυν ο Συμεών, αγκαλίζεται χερσί. (Αυτόν που οι ουράνιοι λειτουργοί, δηλαδή οι άγγελοι, με τρόμο τον λατρεύουν και υπηρετούν, εδώ κάτω στη γη ο Συμεών αγκαλιάζει με τα χέρια του.)<br />
<br />
Τοις πριν νεογνών τρυγόνων ζεύγος…<br />
<br />
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.<br />
<br />
Η τη φύσει μεν Μονάς, τοις προσώποις δε Τριάς, φύλαττε τους δούλους σου, τους πιστεύοντας εις σε. (Αγία Τρίας, που είσαι κατά την φύση Σου μονάδα αλλά κατά τα πρόσωπα, που σε αποτελούν Τριάδα, φύλαγε τους δούλους Σου, που πιστεύουν σε Σένα.)<br />
<br />
Απέδωκάς μοι εβόα Συμεών, του Σωτηρίου σου Χριστέ αγαλλίασιν, απόλαβέ σου τον λάτριν, τον τη σκιά κεκμηκότα, νέον της χάριτος, ιεροκήρυκα μύστην, εν αινέσει μεγαλύνοντα.<br />
<br />
Και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν.<br />
<br />
Θεοτόκε η ελπίς, πάντων των Χριστιανών, σκέπε φρούρει φύλαττε, τους ελπίζοντας εις σέ. (Θεοτόκε, συ η ελπίδα όλων των Χριστιανών, σκέπασε, φρούρησε και φύλαγε όλους, όσοι ελπίζουν σε Σένα.)<br />
<br />
Ιεροπρεπώς ανθωμολογείτο, Άννα υποφητεύουσα, η σώφρων και Οσία, και πρέσβυρα τω Δεσπότη, εν τω ναώ διαρρήδην, την Θεοτόκον δε ανακηρύττουσα, πάσι τοις παρούσιν εμεγάλυνεν.<br />
<br />
https://antexoume.wordpress.com/</div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-85982958527164602782020-01-28T20:36:00.000+02:002020-01-29T19:57:30.679+02:00Ανακοίνωση για την Πανήγυρη του Ιερού Ναού των Τριών Ιεραρχών στη Θεσσαλονίκη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuAXPpfeLw61REBH5rXvbmk8CL06FyxhO3734rJ62DEvx33DcD29CMCBxm0HPf1F0eWkPiyaG7vLXz9QGrHIJPS0PDs1RFqwv1WUdupOREESamePwkwHdBZ0bFK-lJnlaRZq8N3CQscQ/s1600/IMG_20200128_202929.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1517" data-original-width="1074" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuAXPpfeLw61REBH5rXvbmk8CL06FyxhO3734rJ62DEvx33DcD29CMCBxm0HPf1F0eWkPiyaG7vLXz9QGrHIJPS0PDs1RFqwv1WUdupOREESamePwkwHdBZ0bFK-lJnlaRZq8N3CQscQ/s320/IMG_20200128_202929.jpg" width="226" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjitYTDdgEt5a3l5hyf6BRfqWJ5BF1CDifwk-v_9uZyEraMIhowzH-ZCjrt-F4H88MG20VhZRdRh8vVVDjiOqpIeRBDdNBPXcZjsSwx6dKJXSgQJ0tzP7zjw1pFwlol1bDi4uYjfJAwbw/s1600/IMG-0625515d4d0a2b68feb99a55200b04b2-V.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjitYTDdgEt5a3l5hyf6BRfqWJ5BF1CDifwk-v_9uZyEraMIhowzH-ZCjrt-F4H88MG20VhZRdRh8vVVDjiOqpIeRBDdNBPXcZjsSwx6dKJXSgQJ0tzP7zjw1pFwlol1bDi4uYjfJAwbw/s320/IMG-0625515d4d0a2b68feb99a55200b04b2-V.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Ιερός Ναός Αγίων Τριών Ιεραρχών.<br />
Θεσσαλονίκη.<br />
<br /></div>
Λαχειοφόρος Αγορά των υπέρ των Πτωχών<br />
Πανηγύρεως Ιερού Ναού Αγίων Τριών Ιεραρχών<br />
<br />
Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 17.00 - 21.00 το απόγευμα<br />
Πέμπτη 30 Ιανουαρίου όλη ημέρα.<br />
<br />
Τιμή λαχνού 5 ευρώ - Όλοι οι λαχνοί Κερδίζουν πλούσια Δώρα!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhruGfUiqHPPoq6t4f2Xl7vZY1NLz5rAbqAwWAK3KbibCSMlI_uaFt1f64mwVn_KbkNJPOYPbDzzlvt8A54ieSBYOkKjz_L_vgqd_vec8DiDMG8efZ47hX93msUcpC91X7B6EBfGv4L1w/s1600/IMG-7f17db531632e8671dba7404143874c4-V.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhruGfUiqHPPoq6t4f2Xl7vZY1NLz5rAbqAwWAK3KbibCSMlI_uaFt1f64mwVn_KbkNJPOYPbDzzlvt8A54ieSBYOkKjz_L_vgqd_vec8DiDMG8efZ47hX93msUcpC91X7B6EBfGv4L1w/s320/IMG-7f17db531632e8671dba7404143874c4-V.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Μαζί το Ζαχαροπλαστείο της Αγάπης με πεντανόστιμες αλμυρές και γλυκές λιχουδιές!<br />
Στον ίδιο χώρο διατίθενται Βιβλία, Εικόνες, Εργόχειρα, είδη Δώρων, σπιτικά Κεράσματα και Χειροτεχνίες!<br />
<br />
Σας περιμένουμε όλους μαζί με φίλους συγγενείς και γνωστούς!<br />
<br />
Βοηθήστε μας να Ενισχύσουμε οικονομικά όσο μπορούμε περισσότερους Φτωχούς Άστεγους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijLrRWzhqwgYesvS-zkNqOdx0NAIQBCmEMxpc50HpU4sDbfAEniHCwVZNqwJkEM8epFq_zoGLnwJL7KCkOR8pFHFOy9TmMpabtgVuvfGC9ofuOcO8Z66KLf4hojoN8jscM81kl4lkpYw/s1600/IMG-40ea724b6637d0c71396faa10150a74b-V.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijLrRWzhqwgYesvS-zkNqOdx0NAIQBCmEMxpc50HpU4sDbfAEniHCwVZNqwJkEM8epFq_zoGLnwJL7KCkOR8pFHFOy9TmMpabtgVuvfGC9ofuOcO8Z66KLf4hojoN8jscM81kl4lkpYw/s320/IMG-40ea724b6637d0c71396faa10150a74b-V.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Οδός Βούλγαρη και Στρωμνίτσης 59, Θεσσαλονίκη - Βούλγαρη, 54248 <br />
<br />
Τηλέφωνο 2310 305 422<br />
<br />
Γραμμές λεωφορείων 2Κ, 4, 31<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyG7lc8mZU8Fczqhv54Nllxgn1EtYCr2vjWsg8wrNDLuJy0p4NNvlCc1fr9F79HQOuEP60gdHm8kBcTKk995yK4J0u1DR5W44zCgAccG6Zgr3It44U6PzesEXzN66Phr17LDh29xaiXw/s1600/IMG_20200129_152111_367.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1074" data-original-width="1074" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyG7lc8mZU8Fczqhv54Nllxgn1EtYCr2vjWsg8wrNDLuJy0p4NNvlCc1fr9F79HQOuEP60gdHm8kBcTKk995yK4J0u1DR5W44zCgAccG6Zgr3It44U6PzesEXzN66Phr17LDh29xaiXw/s320/IMG_20200129_152111_367.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-45410949523380971702020-01-25T23:35:00.000+02:002020-01-25T23:35:14.652+02:00Χαρά στα μάτια που δακρύζουν για κάποιον άλλον που πονά..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7zwqXUqnk_q2UgQkc10gzVJJ2uO3UckeYvj38xx5inwV5RNmQkAw4fZ-ndTouv90x1WEQGY2kRedZ2Mv7Py_1ouCE5oHXinXDe_Cxv7tG5JQDsb0G-4SPbnjhdGidSbUjVVslDr5zrQ/s1600/123-%25CE%259E%25CE%258C%25CE%259F%25E2%2580%25B0%25CE%259F-%25CE%259F-%25CE%259F%25E2%2580%25A1%25CE%259F%25E2%2580%25B0%25CE%259F-%25CE%259E%25E2%2580%2595%25CE%259F%25E2%2580%259A-%25CE%259E%25C2%25BB%25CE%259F-%25CE%259E%25C2%25B3%25CE%259E%25CE%2589%25CE%259E%25C2%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="438" data-original-width="584" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7zwqXUqnk_q2UgQkc10gzVJJ2uO3UckeYvj38xx5inwV5RNmQkAw4fZ-ndTouv90x1WEQGY2kRedZ2Mv7Py_1ouCE5oHXinXDe_Cxv7tG5JQDsb0G-4SPbnjhdGidSbUjVVslDr5zrQ/s320/123-%25CE%259E%25CE%258C%25CE%259F%25E2%2580%25B0%25CE%259F-%25CE%259F-%25CE%259F%25E2%2580%25A1%25CE%259F%25E2%2580%25B0%25CE%259F-%25CE%259E%25E2%2580%2595%25CE%259F%25E2%2580%259A-%25CE%259E%25C2%25BB%25CE%259F-%25CE%259E%25C2%25B3%25CE%259E%25CE%2589%25CE%259E%25C2%25B1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzSn3VraLoONJX3ITngaqz463Kw6qd4t5MKSfFkFAGg_O_Esxk3waXFb8MABPBZhr94hIL5yZxSAejFwuBKQA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
Χαρά στα μάτια που δακρύζουν<br />
για κάποιον άλλον πού πονά,<br />
γιατί τα μάτια αυτά θα δούνε<br />
του Παραδείσου τα αγαθά. (δις)<br />
<br />
Χαρά στο στόμα όπου λέγει<br />
λόγια παρήγορα γλυκά,<br />
γιατί το στόμα αυτό θα ψάλλει<br />
με τους αγγέλους Ωσαννά! (δις)<br />
<br />
Χαρά στα αυτιά όπου ακούνε<br />
τον θείο λόγο του Θεού,<br />
γιατί τ” αυτιά αυτά θ” ακούσουν<br />
τις σάλπιγγες του ουρανού. (δις)<br />
<br />
Xαρά στα χέρια πούθε ντύνουν<br />
μικρά παιδιά και ορφανά,<br />
γιατί τα χέρια αυτά θα γίνουν<br />
φτερά για να πετούν ψηλά. (δις)<br />
<br />
Χαρά στα πόδια που φροντίζουν<br />
για την αγάπη του Χριστού<br />
γιατί αυτά θα σ” οδηγήσουν<br />
στην Βασιλεία τ” Ουρανού. (δις)<br />
<br />
Χαρά στο σπίτι, που ανοίγει<br />
την πόρτα στο περαστικό,<br />
γιατί η πόρτα αυτή ανοίγει<br />
στην Παναγιά και στο Χριστό. (δις)<br />
<br />
Ψαλλει ο ηγουμενος Ι.Μ.Προφητου Ηλιου Ερυθρων Αττικης (Κριεκουκι)<br />
<br />
http://www.diakonima.gr/apopsis/</div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-87747946833411179292020-01-13T15:12:00.000+02:002020-01-13T15:15:11.553+02:00Η Αγία Βάσσα, τα παιδιά της Άγιος Θεόγνιος - Άγιος Αγάπιος - Άγιος Πιστός και το Μαρτύριο τους.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNcfhCvDFClTGWs-XzDwwKwuhlWBnucDBmCBC84nw_BdKOPi9lX77ggEhXqu4M3heVzEM7msJf2mfZ8-kQjPCKq1HQkUEqjru7uimLjOJkSviVwEjUuuaHlUuWjODwNbmreYBF5VOENA/s1600/%25CE%2592%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%2591.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="762" data-original-width="570" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNcfhCvDFClTGWs-XzDwwKwuhlWBnucDBmCBC84nw_BdKOPi9lX77ggEhXqu4M3heVzEM7msJf2mfZ8-kQjPCKq1HQkUEqjru7uimLjOJkSviVwEjUuuaHlUuWjODwNbmreYBF5VOENA/s320/%25CE%2592%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%2591.jpg" width="239" /></a></div><br />
</div>Γύρω στό 280 μ.Χ. στήν Ἔδεσσα τῆς Μακεδονίας, ὅπου ἔμεναν, ἔφθασε ἡ εἴδηση ὅτι ὁ αὐτοκράτορας Μαξιμιανός μέ ἀφορμή τά γενέθλιά του καλοῦσε ὅλους τούς πολίτες νά προσφέρουν ὑποχρεωτικά θυσίες στά εἴδωλα.<br />
<br />
Μέ τόν τρόπο αὐτό ἤθελε νά πιέσει τούς χριστιανούς νά ὑποταχθοῦν στήν ἐπίσημη τότε εἰδωλολατρική θρησκεία.<br />
<br />
Τά πράγματα δέν ἦταν καθόλου εὔκολα γιά τούς χριστιανούς οἱ ὁποῖοι, ἄν ἀντιδροῦσαν, ἀντιμετώπιζαν τήν ἀπειλή σκληρῶν βασανιστηρίων, ἀκόμη καί τοῦ θανάτου! Ἀκόμη πιό δύσκολα ὅμως ἦταν τά πράγματα γιά τό Θεόγνιο, τόν Ἀγάπιο καί τόν Πιστό.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Αὐτά τά τρία ἀ δέλφια εἶχαν ἀπό τή μιά μεριά τόν πατέρα τους Βαλεριανό, φανατικό εἰδωλολάτρη, ὁ ὁποῖος τούς πίεζε νά λάβουν μέρος στίς εἰδωλολατρικές γιορτές· κι ἀπό τήν ἄλλη τή μητέρα τους, τή Βάσσα, πιστή χριστιανή, ἡ ὁποία τούς παρακαλοῦσε νά μήν παρασυρθοῦν καί ἀρνηθοῦν τήν ἀληθινή πίστη, πού τούς εἶχε διδάξει ἡ ἴδια ἀπό τά πρῶτα κιόλας βήματά τους.<br />
<br />
Αὐτήν τήν κρίσιμη ὥρα στάθηκε κοντά τους ὡς ἀληθινή ἡρωίδα ἡ μάνα τους.<br />
<br />
— Παιδιά μου, τούς εἶπε μέ στοργή, πονῶ καί φοβᾶμαι γιά σᾶς.<br />
<br />
Πονῶ περισσότερο ἀπό τότε πού σᾶς γεννοῦσα καί φοβᾶμαι ὄχι μή σᾶς χάσω, ἀλλά μήπως παρασυρθεῖτε καί χάσετε τά δῶρα πού ὑπόσχεται ὁ Θεός σ’ ὅσους μείνουν κοντά Του.<br />
<br />
Καλά μου παιδιά, θυμάστε πού σᾶς ἔλεγα πόσο πολύ μᾶς ἀγαπάει ὁ Χριστός; Νά ’τος τώρα! Σᾶς ἁπλώνει τά χέρια… Ἀνοίγει τήν ἀγκαλιά Του! Γρήγορα λοιπόν τρέξτε κοντά Του!<br />
<br />
Τά γεμάτα ἀγάπη λόγια τῆς χριστιανῆς μάνας μετάγγισαν τίς καρδιές τῶν παιδιῶν πίστη καί γενναιοψυχία. Ὅταν λοιπόν τά κάλεσε ὁ πατέρας τους γιά νά πᾶνε μαζί του νά θυσιάσουν στά εἴδωλα, αὐτά μέ μιά φωνή ἀρνήθηκαν. Ταράχθηκε ὁ σκληρός εἰδωλολάτρης.<br />
<br />
Στράφηκε ἐναντίον τῆς συζύγου του καί δέν δίστασε νά τήν κατηγορήσει δημόσια ὅτι εἶναι χριστιανή. Ἔτσι τή συνέλαβαν καί τήν ὁδήγησαν μαζί μέ τά παιδιά της στό δικαστήριο.<br />
<br />
Στό δικαστήριο, ὅπου πρόεδρος ἦταν ὁ ἀνθύπατος τῆς περιοχῆς, ἄρχισαν πρῶτα νά ἀνακρίνουν τά παιδιά. Ἐκεῖνα ἀπαντοῦσαν σέ ὅλα μέ παρρησία:<br />
<br />
— Εἴμαστε πρόθυμοι νά ὑποταχθοῦμε σέ ὅλους τούς νόμους τῆς Αὐτοκρατορίας, ὄχι ὅμως σ’ αὐτούς πού ἔρχονται σέ ἀντίθεση μέ τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ.<br />
<br />
Ὅσο γιά τά βασανιστήρια, αὐτά ἐμεῖς δέν τά φοβόμαστε! Εἴμαστε ἕτοιμοι νά θυσιάσουμε τό σῶμα μας, προκειμένου νά διατηρήσουμε τήν ψυχή μας ἁγνή καί θαρραλέα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως.<br />
<br />
Ἐξοργισμένοι οἱ δικαστές παρέδωσαν στούς δήμιους τό μεγαλύτερο ἀπό τά ἀδέλφια, τό Θεόγνιο, μέ ἐντολή νά τοῦ ξεσχίσουν τίς σάρκες μπροστά στά μάτια τῆς μητέρας καί τῶν ἀδελφῶν του. Οὔτε ὅμως ἐκεῖνος λύγιζε, οὔτε τά ἀδέλφια του, οὔτε ἡ μητέρα του πού τόν ἐνθάρρυνε συνεχῶς:<br />
<br />
— Ἔχε θάρρος, παιδί μου! Ὅποιος εἶναι ντυμένος μέ τήν πανοπλία τοῦ Χριστοῦ δέν ἔχει νά φοβηθεῖ τίποτε!<br />
<br />
Κι ἔτσι ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ παρέμεινε ἀκλόνητος μέχρι θανάτου.<br />
<br />
Κατόπιν ἦρθε ἡ σειρά τοῦ δεύτερου ἀδελφοῦ. Ὅταν ὁ δικαστής τοῦ ζήτησε νά πεῖ τό ὄνομά του, ἀπάντησε θαρραλέα:<br />
<br />
— Ἡ μητέρα μου μέ ὀνόμασε Ἀγάπιο καί θά βάλω τά δυνατά μου νά φανῶ ἄξιος τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, παραμένοντας πιστός στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.<br />
<br />
Ἄρχισαν νά τόν μαστιγώνουν κι ὅταν εἶδαν ὅτι παρέμενε ἀμετάπειστος, οἱ δικαστές διέταξαν νά τόν γδάρουν ἀπό τό κεφάλι μέχρι τό στῆθος.<br />
<br />
Τότε ἐκεῖνος ἀναφώνησε: Δέν ὑπάρχει τίποτε πιό γλυκό ἀπό τό νά ὑποφέρεις γιά τό Χριστό!<br />
<br />
Κι ἔτσι ἡ ψυχή του, πλημμυρισμένη ἀπό ἀγάπη γιά τό Χριστό, ἔτρεξε νά Τόν συναντήσει στόν οὐρανό!<br />
<br />
Ἀλλά καί ὁ τρίτος ἀδελφός, ὁ Πιστός, φάνηκε πράγματι ἀντάξιος τοῦ ὀνόματός του. Παρά τίς ἔντονες παροτρύνσεις τοῦ πλήθους νά ἀλλάξει γνώμη καί νά θυσιάσει στά εἴδωλα, ὁ μικρότερος στήν ἡλικία δέν ὑστέρησε καθόλου σέ ἀνδρεία ἀπό τά μεγαλύτερα ἀδέλφια του.<br />
<br />
Τόν τέντωσαν ἀπό τό λαιμό μέχρι τά πόδια καί στό τέλος τόν ἀποκεφάλισαν. Τότε μιά φωνή ἀκούστηκε ἀπό τόν οὐρανό πού καλωσόριζε τούς τρεῖς μάρτυρες.<br />
<br />
Τή μητέρα τους, τή Βάσσα, πού παρέμεινε ἤρεμη καί σταθερή στήν πίστη της παρά τή μεγάλη αὐτή δοκιμασία τοῦ μαρτυρίου τῶν παιδιῶν της, τήν φυλάκισαν καί ὕστερα ἀπό μιά σειρά μαρτυρίων καί πολ λῶν περιπετειῶν κατέληξε στό νησί Ἅλωνος στόν Ἑλλήσποντο ὅπου καί τήν ἀποκεφάλισαν.<br />
<br />
Ἡ ἁγία Βάσσα ἡ Ἐδεσσαία τιμᾶται ἀπό τήν Ἐκκλησία μας μαζί μέ τά παιδιά της, τό Θεόγνιο, τόν Ἀγάπιο καί τόν Πιστό, στίς 21 Αὐγούστου.<br />
<br />
Τό ἀξιοθαύμαστο παράδειγμα τοῦ μαρτυρίου τους ἄς μᾶς θυμίζει πάντοτε ὅτι πάνω ἀπό κάθε ἄλλη ἀγάπη σέ πρόσωπα ἤ πράγματα εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἄς Τόν ἀγαποῦμε λοιπόν μέ ὅλη μας τήν καρδιά κι ἄς μένουμε πιστοί στίς ἐντολές Του κιὅ,τι κι ἄν μᾶς κοστίσει!<br />
<br />
Νικηφόρος<br />
<br />
Ἀπολυτίκιον<br />
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.<br />
Ὡς καλλίτεκνος μήτηρ τὴ Τριάδι προσήγαγες, Βάσσα Ἀθληφόρε θεόφρον, τοὺς καρποὺς τῆς κοιλίας σου, Θέογνιον Ἀγάπιον Πιστόν, ἀθλήσαντας τῷ λόγῳ σου στερρῶς, μεθ' ὧν θείας ἀπολαύουσα χαρμονῆς, σῷζε τοὺς ἐκβοώντας σοὶ· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σου, πάσιν ἰάματα.<br />
<br />
https://antexoume.wordpress.com/</div>Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-4737227218825808212020-01-13T11:33:00.000+02:002020-01-13T11:36:12.429+02:00Πότε, ποιος & γιατί καθιέρωσε την εορτή των Αγίων Τριών Ιεραρχών και την προς τιμήν τους αργία; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVJ52lEuCih3Q1bAH1VVttq-7jGJllbejn_3quDsO3r6Hw2_EmRCansNLzSUy_Q8HuomDRppIECmaGBNHGazv_Fqa5PS0ygz7O3qT4ZuDLGtjf9z41Rj6c82IBla5Ip8rClbId7XCiMA/s1600/3108.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="555" data-original-width="350" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVJ52lEuCih3Q1bAH1VVttq-7jGJllbejn_3quDsO3r6Hw2_EmRCansNLzSUy_Q8HuomDRppIECmaGBNHGazv_Fqa5PS0ygz7O3qT4ZuDLGtjf9z41Rj6c82IBla5Ip8rClbId7XCiMA/s400/3108.jpg" width="251" /></a></div>
<br /></div>
Κάθε χρόνο, στις 30 Ιανουαρίου, η Εκκλησία τιμά από κοινού τους τρεις Αγιους Μεγάλους Πατέρες και Οικουμενικούς Δασκάλους:<br />
τον Μέγα Βασίλειο,<br />
τον Γρηγόριο τον Θεολόγο<br />
και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο.<br />
<br />
Στην Ελλάδα τιμώνται ως προστάτες της εκπαίδευσης και των γραμμάτων, <span style="font-family: sans-serif;">καθόσον οι Τρεις Ιεράρχες συνετέλεσαν στην ανάπτυξη της χριστιανικής διδασκαλίας σε συνδυασμό με την ανάπτυξη των αρχαίων ελληνικών γραμμάτων. Η αργία προς τιμήν της εορτής των Τριών Ιεραρχών καθιερώθηκε στις 9 Αυγούστου του 1841 από το ακαδημαϊκό συμβούλιο του Οθωνείου Πανεπιστημίου (νυν Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) και πρωτογιορτάστηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1842. </span><br />
<span style="font-family: sans-serif;">Τα επόμενα χρόνια, ο εορτασμός επεκτάθηκε σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.</span><br />
<br />
Η εορτή των Τριών Ιεραρχών εισήχθη στην εκκλησία στα μέσα του 11ο αιώνα από τον λόγιο και μητροπολίτη Ευχαΐτων Ιωάννη Μαυρόποδα (1000-1070), επί αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Θ' του Μονομάχου (1000-1055).<br />
<a name='more'></a><br />
Σκοπός του Μαυρόποδα ήταν να παρουσιάσει τις τρεις εξέχουσες αυτές προσωπικότητες της Χριστιανοσύνης ως τους κατ’ εξοχήν υπερμάχους του τριαδικού δόγματος και να δώσει τέλος στη διαίρεση που σοβούσε στο σώμα της εκκλησίας για το ποιος από τους τρεις Ιεράρχες είναι ο σπουδαιότερος, διότι την εποχή εκείνη μεγάλος αριθμός ιερωμένων και πιστών είχαν χωριστεί σε τρεις ομάδες: τους Ιωαννίτες, τους Γρηγορίτες και τους Βασιλείτες.<br />
<br />
Απολυτίκιο<br />
Τους τρεις μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος, τους την οικουμένην ακτίσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, τους την κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τον μέγαν, και τον Θεολόγον Γρηγόριον, συν τω κλεινώ Ιωάννη, τω την γλώτταν χρυσορρήμονι, πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί, συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν· αυτοί γαρ τη Τριάδι, υπέρ υμών αεί πρεσβεύουσιν<br />
<br />
<br />
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/731</div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-40472207199483923502020-01-13T11:11:00.000+02:002020-01-13T11:11:43.170+02:00Ποιοί είναι οι Άγιοι 3 Ιεράρχες; Γιατί είναι προστάτες των γραμμάτων; Γιατί αξίζει τα παιδιά μας να τους μιμηθούν;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9N14AiTcK7drI8fI1rFmsE_opfk0gwVj5DM0Lh68kIaqkY4FdaZ8iAxhbVfaJ7ShN91v5_ExPderSGLX_aRqYWSASppuvJcGwkeO3iN0Dkw-3Qk5XeA10MvMCzVS1_ArZxy4T2pk0lQ/s1600/apolytikio-3-ierarxes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="667" data-original-width="600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9N14AiTcK7drI8fI1rFmsE_opfk0gwVj5DM0Lh68kIaqkY4FdaZ8iAxhbVfaJ7ShN91v5_ExPderSGLX_aRqYWSASppuvJcGwkeO3iN0Dkw-3Qk5XeA10MvMCzVS1_ArZxy4T2pk0lQ/s320/apolytikio-3-ierarxes.jpg" width="287" /></a></div>
<div style="font-family: sans-serif;">
Η προσφορά των τριών Ιεραρχών στην ανθρωπότητα είναι μοναδική!</div>
<div style="font-family: sans-serif;">
Θεμελίωσαν την Ορθοδοξία, γι΄ αυτό και τους λέμε Πατέρες. Μορφώθηκαν ελληνικά και δίδαξαν ελληνικά. Οι μεγάλοι σοφοί της εποχής μας αντλούν από την ανεξάντλητη σοφία τους. Είχαν χαρίσματα και πήραν φροντισμένη αγωγή απ΄ τα σπίτια τους και κυρίως από τις μητέρες τους, την Εμμέλεια, τη Νόνα και την Ανθούσα.</div>
<div style="font-family: sans-serif;">
Αγωνίστηκαν ασταμάτητα, προσευχήθηκαν αδιάκοπα και ασκήθηκαν στον αγώνα της αρετής. Έτσι έγιναν οι πρωταθλητές της ευσέβειας, της αρετής, της αγιότητας αλλά και των γραμμάτων και της σοφίας.</div>
<div style="font-family: sans-serif;">
Αξίζει να τους μιμηθούμε.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Αξίζει τα παιδιά μας να γνωρίσουν τον βιο των Αγίων, να παραδειγματιστουν από τον κοπο και τον αγώνα των Αγιων για εν Χριστώ μόρφωση και γνώση.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Για τις θυσίες που πρέπει να κάνουμε από τον εαυτό μας, προς Δόξαν Θεού και ένωσης μαζί Του.</div>
<a name='more'></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Τρία μεγάλα αναστήματα. Τρεις διάνοιες σπινθηροβόλες, πανεπιστήμονες. Τρεις καρδιές ανδρείες, γενναίες. Είναι οι τρεις Ιεράρχες, οι προστάτες των γραμμάτων, που τους γιορτάζουμε στις 30 Ιανουαρίου, όλους μαζί. Γιορτάζουμε τρεις ψυχές υπέροχα άγιες: Τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο.</div>
<br />
Ο Μέγας Βασίλειος γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου το 330 μ.Χ.. Μεγάλωσε και ανατράφηκε μέσα σε χριστιανικό περιβάλλον, κάτω από τη φροντίδα της μητέρας του, Εμμέλειας. Όταν οι περίφημες σχολές της Καισάρειας δεν είχαν τνα του προσφέρουν τίποτα περισσότερο, ο Βασίλειος έφτασε στην ξακουστή Αθήνα. Τόση ήταν η φιλομάθειά του, που σπούδασε ιατρική, ρητορική, αστρονομία, γεωμετρία, θεολογία. Περισσότερο όμως προόδευσε στην αρετή και τη χριστιανική ζωή. Έτσι αρνήθηκε τη δόξα των ανθρώπων και τη φήμη του σοφού κι αφιερώθηκε στον Θεό. Έγινε ο γνωστός αρχιεπίσκοπος Καισαρείας, που έμεινε στην ιστορία ως Μέγας και ως Επίσκοπος της αγάπης, με τη γνωστή Βασιλειάδα. Στο έργο αυτό της φιλανθρωπίας αφιέρωσε όλα του τα πλούτη και όλη του τη ζωή, μέχρι την κοίμησή του το 350.<br />
<br />
Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος ήταν φίλος και συσπουδαστής του Βασιλείου, συνομήλικός του. Σπούδασε κι έγινε κάτοχος όλης της γνωστής σοφίας. Γρήγορα όμως τ΄ άφησε όλα και αφοσιώθηκε στον Χριστό. Ως επίσκοπος της Ναζιανζού και ως Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως πολέμησε με ευγλωττία και γενναιότητα όλες τις αιρέσεις και κράτησε την πίστη μας ανόθευτη. Για την προσφορά του στην ορθοδοξία ονομάστηκε Θεολόγος» και είναι ο δεύτερος που παίρνει αυτόν τον «τίτλο» μετά τον ευαγγελιστή Ιωάννη. Λιγότερο γνωστό, αλλά αξιόλογο, είναι το ποιητικό του έργο, που σήμερα πολλοί το μελετούν και το θαυμάζουν.<br />
<br />
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος γεννήθηκε λίγο αργότερα, γύρω στο 350, στην Αντιόχεια της Συρίας. Ο ξακουστός δάσκαλος Λιβάνιος τον προόριζε για διάδοχό του στην Αντιόχεια. Μα ο Ιωάννης προτίμησε να αφιερωθεί στον Θεό. Με φλογερά και δυνατά κηρύγματα έσπειρε το λόγο του Θεού σε πολλά μέρη αλλά και στην Κωνσταντινούπολη ως Πατριάρχης. Σε κάθε ομιλία του μαζευόταν πλήθος πολύ., Χάρη στην ευγλωττία του πήρε το όνομα Χρυσόστομος. Όμως οι εχθροί της αλήθειας, μεταξύ των οποίων και η αυτοκράτειρα, την οποία έλεγχε για τις αδικίες της, τον έστειλαν στην εξορία τρεις φορές. Την Τρίτη φορά πέθανε από τις κακουχίες, δοξολογώντας τον Θεό.<br />
<br />
<br />
https://www.pemptousia.gr/</div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-54714621485006202662020-01-13T10:47:00.000+02:002020-01-13T10:47:32.616+02:00Άγιοι 3 Ιεράρχες: (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος - Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος - Άγιος Βασίλειος ο Μέγας)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2HTncDfOYrv0AirtLwmP9ucysWoj7GLTcCBMJbChuh1BSh9NIZDUR4zunvUd_FtpLjgxIL1KfWDbx1JItNop-0iHmy9iE188AV-64gjbbC0Yl2vPlJ4sRiMpIomDj2SbuC2jaqK_Faw/s1600/MHS_ojcowie_ks_Bazyli_Wlk_Jan_Chryzostom_Grzeg_Wlk_XVII_Lipie_p.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1433" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2HTncDfOYrv0AirtLwmP9ucysWoj7GLTcCBMJbChuh1BSh9NIZDUR4zunvUd_FtpLjgxIL1KfWDbx1JItNop-0iHmy9iE188AV-64gjbbC0Yl2vPlJ4sRiMpIomDj2SbuC2jaqK_Faw/s320/MHS_ojcowie_ks_Bazyli_Wlk_Jan_Chryzostom_Grzeg_Wlk_XVII_Lipie_p.jpg" width="286" /></a></div>
<br /></div>
Η αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το εξής γεγονός:<br />
<br />
Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081 - 1118 μ.Χ.), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ’ τον Βοτενειάτη (1078 - 1081 μ.Χ.), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες.<br />
Άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο (βλέπε 1 Ιανουαρίου), χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο (βλέπε 13 Νοεμβρίου) και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο (βλέπε 25 Ιανουαρίου), θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να διαιρεθούν τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες», άλλοι «Βασιλείτες» και άλλοι «Γρηγορίτες».<br />
<br />
Στην έριδα αυτή έθεσε τέλος ο<br />
<a name='more'></a><br />
Μητροπολίτης Ευχαΐτων, Ιωάννης ο Μαυρόπους. Αυτός, κατά την διήγηση του Συναξαριστή, είδε σε οπτασία τους μέγιστους αυτούς Ιεράρχες, πρώτα καθένα χωριστά και στη συνέχεια και τους τρεις μαζί. Αυτοί του είπαν: «Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε ένα κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε. Όμως, κάτω από τις ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα και με τον τρόπο του ο καθένας, διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Επίσης, τις βαθύτερες θείες αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, αλλά, αν πεις τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι. Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς. Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε ομόνοια τον κόσμο. Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από κοινού η μνήμη μας και καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή στην Εκκλησία και να συνταχθεί η ιερή ακολουθία. Ακόμη ένα χρέος σου, να παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας, γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού».<br />
<br />
Έτσι ο Επίσκοπος Ευχαΐτων Ιωάννης ανέλαβε τη συμφιλίωση των διαμαχόμενων μερίδων, συνέστησε την εορτή της 30ης Ιανουαρίου και συνέγραψε και κοινή Ακολουθία, αντάξια των τριών Μεγάλων Πατέρων.<br />
<br />
Η εορτή αυτής της Συνάξεως του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αποτελεί το ορατό σύμβολο της ισότητας και της ενότητας των Μεγάλων Διδασκάλων, οι οποίοι δίδαξαν με τον άγιο βίο τους το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι εκείνοι, οι οποίοι εξ’ αιτίας της ταπεινώσεώς τους μπροστά στην αλήθεια, έχουν λάβει το χάρισμα να εκφράζουν την καθολική συνείδηση της Εκκλησίας και ότι διδάσκουν δεν είναι απλώς δική τους σκέψη ή προσωπική τους πεποίθηση, αλλά είναι επιπλέον η ίδια η μαρτυρία της Εκκλησίας, γιατί μιλούν από το βάθος της καθολικής της πληρότητας.<br />
<br />
Περί τις αρχές του 14ου αιώνα μ.Χ. ανεγέρθη ναός των Τριών Ιεραρχών κοντά στην Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης, δίπλα σχεδόν στη μονή της Παναχράντου.<br />
<br />
<br />
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)<br />
Ἦχος α’.<br />
Τούς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου θεότητος, τούς τήν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τούς μελιῤῥύτους ποταμούς τῆς σοφίας, τούς τήν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τόν μέγαν, καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, σύν τῷ κλεινῷ Ἰωάννη, τῷ τήν γλῶτταν χρυσοῤῥήμονι, πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν· αὐτοί γάρ τῇ Τριάδι, ὑπέρ ὑμῶν ἀεί πρεσβεύουσιν.<br />
<br />
Κοντάκιον<br />
Ἦχος β’. Τούς ἀσφαλεῖς.<br />
Τούς Ἱερούς καί θεοφθόγγους Κήρυκας, τήν κορυφήν τῶν Διδασκάλων Κύριε, προσελάβου εἰς ἀπόλαυσιν τῶν ἀγαθῶν σου καί ἀνάπαυσιν· τούς πόνους γάρ ἐκείνων καί τόν κάματον, ἐδέξω ὑπέρ πᾶσαν ὁλοκάρπωσιν, ὁ μόνος δοξάζων τούς Ἁγίους σου.<br />
<br />
Κάθισμα<br />
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.<br />
Τοὺς μεγάλους φωστῆρας τοὺς φεραυγεῖς, Ἐκκλησίας τοὺς πύργους τοὺς ἀρραγεῖς, συμφώνως αἰνέσωμεν, οἱ τῶν καλῶν ἀπολαύοντες, καὶ τῶν λόγων τούτων, ὁμοῦ καὶ τῆς χάριτος· τὸν σοφὸν Χρυσορρήμονα, καὶ τὸν μέγαν Βασίλειον, σὺν τῷ Γρηγορίῳ, τῷ λαμπρῷ θεολόγῳ· πρὸς οὓς καὶ βοήσωμεν, ἐκ καρδίας κραυγάζοντες· Ἱεράρχαι τρισμέγιστοι, πρεσβεύσατε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν Ἁγίαν μνήμην ὑμῶν.<br />
<br />
Ὁ Οἶκος<br />
Τὶς ἱκανὸς τὰ χείλη διᾶραι, καὶ κινῆσαι τὴν γλῶσσαν πρὸς τοὺς πνέοντας πῦρ, δυνάμει Λόγου καὶ Πνεύματος; ὅμως τοσοῦτον εἰπεῖν θαρρήσω, ὅτι πᾶσαν παρῆλθον τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν οἱ τρεῖς, τοῖς πολλοῖς καὶ μεγάλοις χαρίσμασι, καὶ ἐν πράξει καὶ θεωρίᾳ, τοὺς κατ᾿ ἄμφω λαμπροὺς ὑπεράραντες· διὸ μεγίστων δωρεῶν τούτους ἠξίωσας, ὡς πιστούς σου θεράποντας, ὁ μόνος δοξάζων τούς Ἁγίους σου.<br />
<br />
Μεγαλυνάριον<br />
Ρήτορες σοφίας θεοειδεῖς, στῦλοι Ἐκκλησίας, οὐρανίων μυσταγωγοί, Βασίλειε πάτερ, Γρηγόριε θεόφρον, καὶ θεῖε Ἰωάννη, κόσμῳ ἐδείχθητε.<br />
<br /></div>
Ὁμοῦ δίκαιον τρεῖς σέβειν Ἑωσφόρους,<br />
Φῶς τρισσολαμπὲς πηγάσαντες ἐν βίῳ.<br />
Κοινὸν τὸν ὕμνον προσφέρειν πάντας θέμις,<br />
Τοῖς ἐκχέασι πᾶσι κοινὴν τὴν χάριν.<br />
Ἔαρ χελιδὼν οὐ καθίστησι μία·<br />
Αἱ τρεῖς ἀηδόνες δὲ τῶν ψυχῶν ἔαρ.<br />
Τὴν μὲν νοητὴν ἡ Τριὰς λάμπει κτίσιν,<br />
Τριάς γε μὴν αὕτη δὲ τὴν ὁρωμένην.<br />
Ἀπώλεσαν μὲν οἱ πάλαι Θεοῦ σέβας,<br />
Ἐξ Ἡλίου τε καὶ Σελήνης ἀφρόνως·<br />
Κὰλλoς γὰρ αὐτῶν θαυμάσαντες καὶ τάχος,<br />
Ὥσπερ θεοῖς προσῆγον οὐκ ὀρθῶς σέβας.<br />
Ἐκ τῶν τριῶν τούτων δὲ φωστήρων πάλιν,<br />
Ἡμεῖς ἀνηνέχθημεν εἰς Θεοῦ σέβας,<br />
Κάλλει βίου γάρ, τῇ τε πειθοῖ τῶν λόγων,<br />
Πείθουσι πάντας τὸν μόνον Κτίστην σέβειν.<br />
Κτίσιν συνιστᾷ τὴν δὲ τὴν ὁρωμένην,<br />
Τὸ Πῦρ, Ἀήρ, Ὕδωρ τε, καὶ Γῆς ἡ φύσις.<br />
Οἱ δ᾿ αὖ συνιστῶντές τε κόσμον τὸν μέγαν,<br />
Τὴν πρὸς Θεόν τε Πίστιν, ὡς ἄλλην κτίσιν<br />
Στοιχειακῆς φέρουσι Τριάδος τύπον.<br />
Μέλει γὰρ αὐτοῖς οὐδενὸς τῶν γηΐνων,<br />
Καὶ γήϊνον νοῦν ἔσχον οὐδὲν ἐν λόγοις.<br />
Ὁ Γρηγόριος γὰρ πῦρ πνέει νοῦς τὸν λόγον,<br />
Πρὸς ὕψος αὖ πείθοντα πάντα ἐκτρέχειν.<br />
Τοῖς λιποθυμήσασι δ᾿ ἐκ παθῶν πάλιν,<br />
Ἀναπνοὴ τις οἱ Βασιλείου λόγοι.<br />
Μιμούμενος δὲ τὴν ῥοὴν τῶν ὑδάτων,<br />
Ὁ καρδίαν τε καὶ στόμα χρυσοῦς μόνος,<br />
Τοὺς ἐκτακέντας ἐκ παθῶν ἀναψύχει.<br />
Οὕτω πρὸς ὕψος τὴν βροτῶν πᾶσαν φύσιν,<br />
Ἐκ τῆς χθονὸς φέρουσι τοῖς τούτων λόγοις.<br />
<br />
Λάμψεν ἑνὶ τριακοστῇ χρυσοτρισήλιος αἴγλη.</div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-48238967376259749492020-01-06T00:05:00.001+02:002020-01-06T00:18:53.231+02:00Η «Παναγιά της Νίκης»! Η "άγνωστη" αλλά διάσημη Εικόνα που ζωγράφισε ο Γιάννης Τσαρούχης όταν ήταν στρατιώτης στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Το όραμα ενός στρατιώτη στο μέτωπο. Και το εκκλησάκι που χτίστηκε στο σημείο με έρανο του στρατεύματος.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipejiXnqr9kAEGb7KNdcLIZOjIrx0j__G7_B0GGrsUc6R4CKLVs6YpFK6H-D4n1ZEaXiWuAjTG3GDOdSMZUQnNsqpcF7V3xk0Dzheq_0kDBrWgoULFd0mrqM2t2cFYze5-dmeOX2oOpw/s1600/IMG_20190905_002440.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="845" data-original-width="720" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipejiXnqr9kAEGb7KNdcLIZOjIrx0j__G7_B0GGrsUc6R4CKLVs6YpFK6H-D4n1ZEaXiWuAjTG3GDOdSMZUQnNsqpcF7V3xk0Dzheq_0kDBrWgoULFd0mrqM2t2cFYze5-dmeOX2oOpw/s400/IMG_20190905_002440.jpg" width="340" /></a><br />
<br /></div>
Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου πολλοί στρατιώτες ανέφεραν ότι σε δύσκολες στιγμές στο μέτωπο, αναζήτησαν στήριγμα Στον Θεό και προσευχήθηκαν στην Παναγία για να τους προστατεύσει. Κάποιοι από αυτούς που βρέθηκαν σε μεγάλη δοκιμασία, ανέφεραν ότι είχαν δει οράματα με τη μορφή της Παναγίας.<br />
Η διηγήσεις τους εκείνες τις δύσκολες ώρες του πολέμου, διαδόθηκαν σαν αστραπή μέσα στο στράτευμα. Μία τέτοια αναφορά έγινε η αφορμή για να εμπνευστεί και να ζωγραφίσει ο Γιάννης Τσαρούχης την Εικόνα «Παναγία της Νίκης»!<br />
<br />
Η ιστορία της Εικόνας ξεκίνησε όταν ένας στρατιωτικός <span style="font-family: sans-serif;"> ( ανθυπασπιστής Νίκος Γκάτζαρος)</span><br />
έγραψε αναφορά στο στρατηγό Κατσιμήτρο για το όραμά του:<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
«ο αήρ είχε πάψει να φυσά, ο ουρανός ήταν αστεροειδής και κατά την επιστροφή, ούτε 10 βήματα δεν είχε κάνει, του εμφανίζεται και του κόβει το δρόμο μια γυνή μαυροφόρα, έχουσα σεμνή την εμφάνισή της». Το πρόσωπο της διακρινόταν στο ημίφως. Εκείνος αιφνιδιάστηκε από το θέαμα και έπεσε στα γόνατα στο έδαφος. Πήγε να την ασπαστεί, ενώ τα μάτια του ήταν συγκινημένα, τα πόδια και τα χέρια του έτρεμαν. Τότε άκουσε τη φωνή της: «Είμαι η Παναγία. Μη φόβισε παιδί μου. Εγώ ενεμφανίσθη να σου είπω τρεις λόγους. Τους οποίους να μη λησμονήσεις».<br />
Του είπε ότι πρώτον η Ελλάδα θα βγει νικηφόρα από τον πόλεμο, δεύτερον ότι ο πόλεμος κηρύχθηκε εναντίον της Ελλάδος για να γνωρίσει ο κόσμος ότι αφορμή είναι η απομάκρυνσή του από την χριστιανική θρησκεία και τρίτον ότι το δίκαιο πάντα υπερισχύει της βίας....<br />
<br />
Αρχικά ο ανθυπασπιστής ανέφερε ότι πέρασε την παρουσία για κάποια Αλβανή κατάσκοπο και ύψωσε το ρεβόλβερ του για να την πυροβολήσει, όμως τότε η γυναίκα ύψωσε την παλάμη της και του είπε: «Μη χτυπάς, έχω να σου πω κάτι: τη Λαμπρή θα είσαστε σπίτι σας». Ο στρατιώτης κατευθύνθηκε προς τη σκηνή του, το αναφέρει στον στρατηγό Κατσιμήτρο και ο ανθυπασπιστής Νίκος Γκάτζαρος διέταξε αμέσως να γίνει έρανος γιατί θέωρησε ότι στο σημείο που εμφανίστηκε η Παναγία της θα πρέπει να γίνει μικρός ναός.<br />
<br />
Η ιστορία του στρατιώτη διαδόθηκε γρήγορα στο στράτευμα. Ένας λοχαγός φώναξε κάποιον φαντάρο που ήξερε να ζωγραφίζει. Ήθελε μια εικόνα που θα κοσμούσε το εκκλησάκι που θα χτιζόταν στο Γκολέμι. Εκεί, δηλαδή που ο ανθυπασπιστής ανέφερε, ότι είχε δει την Παναγία.<br />
<br />
Ο στρατιώτης που ζωγράφισε την εικόνα, ήταν ο Γιάννης Τσαρούχης, ο οποίος στρατεύθηκε το 1939 και υπηρέτησε στο Κούτσι, στην Αλβανία.<br />
<br />
«Μπογιές είχε μαζί του ο λοχαγός μου, ο μακαρίτης Γεωργόπουλος, με την ελπίδα ότι θα μπορέσω να κάνω σκηνές από μάχες. Αυτές οι μπογιές εχρησίμευσαν στην αρχή του πολέμου για να καμουφλαριστούν τα νίκελ του αυτοκινήτου του διοικητού», αφηγήθηκε ο Τσαρούχης στο βιβλίο «Μαρτυρίες ’40-’41» του Κ. Χατζηπατέρα.<br />
<br />
Καμβά για να ζωγραφίσει δεν είχε και έψαχνε να βρει απεγνωσμένα. Σε γράμμα του, μαρτυρεί ο ίδιος, βρήκε ένα καπάκι από ένα κιβώτιο ρέγκας, το οποίο μύριζε έντονα. Πάνω σε αυτό ζωγράφισε την «Παναγιά της Νίκης».<br />
Ως πρότυπο είχε μια κακοζωγραφισμένη Παναγία που κυκλοφορούσε σε δελτάρια. Η εικόνα παρίστανε την Παναγία με το Χριστό και στο κάτω μέρος τα θαύματά της. Αριστερά έδειχνε τον ανθυπασπιστή που πάει να πυροβολήσει την Παναγία και δεξιά τους στρατιώτες που χτίζουν το εκκλησάκι. Επειδή ο λοχαγός έμενε μακριά από το σημείο που ο Τσαρούχης ζωγράφισε την εικόνα έστειλε ένα μοτοσικλετιστή για να τον παραλάβει και να πάρει την εικόνα. Το έργο είχε ήδη αποκτήσει φήμη θαυματουργής εικόνας.<br />
<br />
Η μαρτυρία του Τσαρούχη: «Καθώς πηγαίναμε προς τον διοικητή, έφραξαν σχεδόν τον δρόμο Έλληνες στρατιώτες από την Άρτα, που είχαν στρατοπεδεύσει εκεί κι είχαν πληροφορηθεί για την ύπαρξη της εικόνας. Ήδη το ταπεινό μου έργο, που δεν είχε στεγνώσει ακόμα, είχε αποκτήσει την φήμη θαυματουργής εικόνας και οι στρατιώτες οι Αρτινοί, σε έξαλλη θρησκευτική έκσταση, απαιτούσαν η θαυματουργή εικόνα να μείνει ένα βράδυ τουλάχιστον στην κατασκήνωσή τους. Άκουγες φωνές, από παντού. Όλοι οι στρατιώτες φωνάζανε: «Η Παρθένα, η Παρθένα. Να την αφήσετε μια βραδιά». Εκείνη την ώρα βάρεσε συναγερμός, δηλαδή ένας στρατιώτης με μια σάλπιγγα τυλιγμένη με ιμάντες από γκέτες από χακί ύφασμα εσάλπισε. Εγώ και ο μοτοσυκλετιστής πέσαμε μπρούμυτα σύμφωνα με τις διαταγές που είχαμε. Κανένας Αρτινός δεν έκανε το ίδιο. «Βρε συνάδελφε», μου είπε ένας, «βαστάς την Παρθένα και φοβάσαι;»<br />
<br />
Η εκκλησία χτίστηκε στο Γκολεμί, στο σημείο που ο στρατιώτης είδε το όραμα με την Παναγία, η οποία όμως, όπως έχουν καταθέσει μάρτυρες, καταστράφηκε επί Χότζα. ...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpd1xn4lTCXU2hZbJweXqi9_joyrpPbA2prY6vc6WJBtTB5nQmXdaQEEd8w1txPGLMSxyuVMOGWECic5yh0hzjue6qiKbgx73pboIMW2eE0T4T9M3jETizPXN6eS3LgfZZXxCajZ-ZHw/s1600/Epos-Katsimitros-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="1024" height="232" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpd1xn4lTCXU2hZbJweXqi9_joyrpPbA2prY6vc6WJBtTB5nQmXdaQEEd8w1txPGLMSxyuVMOGWECic5yh0hzjue6qiKbgx73pboIMW2eE0T4T9M3jETizPXN6eS3LgfZZXxCajZ-ZHw/s320/Epos-Katsimitros-1.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από την βιογραφία του Τσαρούχη «ΜΑΤΗΝ ΩΝΕΙΔΙΣΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΜΟΥ», Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ....<br />
<br />
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-quot-panagia-tis-nikis-quot-i-diasimi-eikona-poy-zografise-sto-metopo-o-giannis-tsaroychis-meta-to-orama-enos-stratioti-ti-apegine-to-ekklisaki-poy-chtistike-sto-simeio-me-erano-toy-strateymatos/</div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-8573283414909480902019-12-24T16:14:00.001+02:002019-12-24T16:18:00.506+02:00Και τότε άκουσε Φωνή Κυρίου: "Ετοιμάσου, θα έρθω…" Προσκυνούμεν Σου την Γένναν Χριστέ. Δείξον ημίν και τα Θεία Σου Θεοφάνεια!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3T1zOvGHJeMedV8bcFEXkhFv-qdTxQcCzkDaQtwgWinjjY6AOVOI_AzNtztFx9m0ym9Sa3qqB3v8KcMZp_ngpx5SOCkYktfcg_Ftx2xI8WprT8oM1bkHyzR175rQLo3KGtIydIp5zsw/s1600/gennisi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1453" data-original-width="900" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3T1zOvGHJeMedV8bcFEXkhFv-qdTxQcCzkDaQtwgWinjjY6AOVOI_AzNtztFx9m0ym9Sa3qqB3v8KcMZp_ngpx5SOCkYktfcg_Ftx2xI8WprT8oM1bkHyzR175rQLo3KGtIydIp5zsw/s400/gennisi.jpg" width="247" /></a></div>
<br />
"…Ήταν χειμώνας, κρύο. Νύχτα πλησίαζε. Σπίτι δεν άνοιξε να δεχθεί μέσα την επίτοκο Μητέρα. Φάνηκαν σκληροί οι Βηθλεεμίται. Η Παναγία αναγκάστηκε να βγει έξω από τη Βηθλεέμ και να ζητήσει κατάλυμα σε μια σπηλιά από αυτές πού άφθονες υπάρχουν στην Παλαιστίνη, μια σπηλιά πού χρησίμευε στους βοσκούς σαν στάβλος. Εκεί λοιπόν, σ’ ένα βρωμερό στάβλο, πάνω σε μια φάτνη πού θέρμαιναν μόνο οι αναπνοές των ζώων, εγεννήθη ο Σωτήρ!<br />
<br />
Ω συγκατάβασις, ω μυστήριο, ω ανερμήνευτο θαύμα! Μακάριος όποιος σκύβει στη φάτνη και προσκυνεί Τον γεννηθέντα Σωτήρα του κόσμου με πίστη και ειλικρίνεια.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
«Διέλθωμεν έως Βηθλεέμ…». Ο Χριστός γεννήθηκε έξω από τη Βηθλεέμ. Σπίτι, κατάλυμα, δεν υπήρχε. Αυτό νομίζετε ότι δεν επαναλαμβάνεται και σήμερα;<br />
<br />
Αλλά ο Χριστός, αγαπητοί μου, δεν είναι μόνο μέσα στις εκκλησίες.<br />
Ο Χριστός είναι παντού. Είναι προ παντός όπου φτωχός και γυμνός, όπου χήρα και ορφανό, όπου δυστυχής και αιχμάλωτος. Όπου άνθρωπος ταλαίπωρος. Εκεί και ο Χριστός. Το είπε ο ίδιος, ότι η συμπεριφορά πού δείχνουμε στους συνανθρώπους μας αντανακλά στο πρόσωπο Του.<br />
<br />
Ο λόγος Του είναι αιώνιος• «Έφ’ όσον εποιήσατε ενι τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. 25,40).<br />
<br />
Λένε, ότι στα παλιά τα χρόνια μία ευσεβής κυρία της Ρώμης έλεγε στην προσευχή της• ”Χριστέ, οι Βηθλεεμίται δε σε δέχτηκαν και γεννήθηκες σε μία φάτνη.<br />
Εγώ σε παρακαλώ, αυτά τα Χριστούγεννα έλα στο σπίτι μου να σε φιλοξενήσω…” Και άκουσε φωνή•<br />
Ετοιμάσου, θα έρθω…<br />
Καθάριζε λοιπόν το μέγαρο της, έστρωσε χαλιά, ετοίμασε τα πάντα, και την ήμερα των Χριστουγέννων περίμενε. Χτυπά η πόρτα. Τρέχει κι ανοίγει. Ήταν ένας γέρος και ζητούσε στέγη.<br />
Δεν μπορώ σήμερα, του είπε- έλα άλλοτε…<br />
<br />
Σε λίγο άλλο χτύπημα• μια γυναίκα με τα ορφανά της ζητούσε βοήθεια.<br />
Δεν ευκαιρώ, κυρά μου• έλα άλλοτε…<br />
<br />
Όταν πλησίαζε να βασιλέψει ο ήλιος της χτύπησε ένας ασθενής, πού ζητούσε φάρμακο. Τον έδιωξε κι αυτόν.<br />
<br />
Έτσι έκλεισε η ημέρα. Λυπημένη, προτού να κοιμηθή είπε στην προσευχή της•<br />
Χριστέ μου, εγώ σε περίμενα• γιατί δεν ήρθες;…<br />
Και άκουσε φωνή-<br />
– Ήρθα.<br />
– Ήρθες;<br />
– Ήρθα τρεις φορές: εκείνος ο γέρος εγώ ήμουν, εκείνη η χήρα με τα ορφανά εγώ ήμουν, κ’ εκείνος ο άρρωστος εγώ ήμουν. Μάθε λοιπόν, ότι όπου άνθρωπος ταλαιπωρημένος εκεί είναι ο Χριστός…<br />
<br />
Από αυτή την άποψη και η γενεά μας είναι γενεά Βηθλεεμιτών.<br />
Γι αυτό ο Ραούλ Φολλερώ, ένας Γάλλος πού υπήρξε ο ευεργέτης των λεπρών, προτού να πεθάνει, βλέποντας την αντιχριστιανική ζωή των λεγομένων Χριστιανών, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο<br />
<br />
«Εάν αύριο ο Χριστός χτυπήσει την πόρτα σας, θα τον αναγνωρίσετε;».<br />
<br />
Αδελφοί μου μη φερθούμε κ’ εμείς όπως οι Βηθλεεμίται. Ας σταθούμε όπως οι αθώοι βοσκοί και όπως οι σοφοί μάγοι, μαζί με τα εκατομμύρια των πιστών όλης της γης, και ιδίως μαζί με τους μάρτυρες αδελφούς μας, με όλες τις ψυχές των ορθοδόξων, με την ψυχή της ορθοδόξου Ελλάδος.<br />
<br />
Ψηλά ο νους, θερμές οι καρδιές. Ας πλησιάσουμε στη φάτνη και ας γονατίσουμε εκεί. Ή μάλλον ας γίνει η καρδιά μας μια φάτνη, μέσα στην οποίαν θα γεννηθεί για μία ακόμη φορά ο Χριστός, ενώ σμήνη αγγέλων θα ψάλλουν τον θεσπέσιο ύμνο «Δόξα εν ύψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. 2,14).<br />
<br />
Μακαριστός Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης<br />
<br />
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, ή οποία Έγινε στον ναό Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης την 25-12-1977<br />
<br />
https://iconandlight.wordpress.com/</div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-72424224690831886632019-12-24T01:33:00.000+02:002019-12-24T01:33:39.492+02:00Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν Ὑπερούσιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει. Ἄγγελοι, μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι, Μάγοι δέ, μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι· δι’ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwpvVUxrSEe4Ppm_kvWkAMLpBWI6Bgwet6qhygBH6er1iPdR5N4GhrxxyVqGH7S8YE0w5vBX3iToBvV3tdFBEzwVBIyryByhgpYUFehT__GOwFGATosiVrG0OGRx3tZK23BCmyQFO3cA/s1600/2ea2d864505be879d6656bd4fa10d7e0_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="528" data-original-width="918" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwpvVUxrSEe4Ppm_kvWkAMLpBWI6Bgwet6qhygBH6er1iPdR5N4GhrxxyVqGH7S8YE0w5vBX3iToBvV3tdFBEzwVBIyryByhgpYUFehT__GOwFGATosiVrG0OGRx3tZK23BCmyQFO3cA/s400/2ea2d864505be879d6656bd4fa10d7e0_XL.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ<br />
<br />
25 Δεκεμβρίου<br />
Εορταζόμενο όνομα: Χρῆστος, Χρύσα, (Χριστίνα)<br />
<br />
Αὐτὴ τὴν ἡμέρα ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας γιορτάζει τὸ μεγάλο καὶ ἀνερμήνευτο γεγονὸς τῆς κατὰ σάρκα γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο.<br />
<br />
Μετὰ τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Παρθένου Μαρίας ἀπὸ τὸν ἀρχάγγελο Γαβριὴλ καὶ ἐνῶ πλησίαζε ὁ καιρὸς νὰ τελειώσουν οἱ ἐννέα μῆνες ἀπὸ τὴν ὑπερφυσικὴ σύλληψη τοῦ Χριστοῦ στὴν παρθενική της μήτρα, ὁ Καίσαρ Αὔγουστος διέταξε ἀπογραφὴ τοῦ πληθυσμοῦ τοῦ ρωμαϊκοῦ κράτους.<br />
<br />
Τότε ὁ Ἰωσὴφ μαζὶ μὲ τὴν Θεοτόκο, ξεκίνησαν γιὰ τὴν Βηθλεέμ, γιὰ νὰ ἀπογραφοῦν ἐκεῖ. Ἐπειδὴ ὅμως εἶχε πλησιάσει ὁ καιρὸς νὰ γεννήσει ἡ Παρθένος καὶ δὲν ἔβρισκαν κατοικία νὰ καταλύσουν,<br />
<a name='more'></a><br />
διότι εἶχε μαζευτεῖ πολὺς λαὸς στὴν Βηθλεέμ, μπῆκαν σὲ ἕνα φτωχικὸ σπήλαιο. Ἐκεῖ ἡ Θεοτόκος γέννησε τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ σπαργάνωσε σὰν βρέφος τὸν Κτίστη τῶν ἁπάντων. Ἔπειτα Τὸν ἔβαλε ἐπάνω στὴ φάτνη τῶν ἀλόγων ζώων, διότι «ἔμελλε νὰ ἐλευθέρωση ἡμᾶς ἀπὸ τὴν ἀλογίαν», ὅπως χαρακτηριστικὰ γράφει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης.<br />
<br />
Ἀπὸ τότε, ὅλοι οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ μὲ χαρὰ ψάλλουν τὸν ὕμνο τῶν ἀγγέλων ἐκείνης τῆς νύκτας: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκίᾳ». Δόξα δηλαδή, ἂς εἶναι στὸν Θεό, ποὺ βρίσκεται στὰ ὕψιστα μέρη τοῦ οὐρανοῦ καὶ στὴν γῆ ὁλόκληρη, ποὺ εἶναι ταραγμένη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἂς βασιλεύσει ἡ θεία εἰρήνη, διότι ὁ Θεὸς ἔδειξε τὴν ἀγάπη Του στοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ Του.<br />
<br />
Νὰ σημειώσουμε ἐδῶ, ὅτι ἡ γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων καθιερώθηκε γιὰ πρώτη φορὰ τὴν 25η Δεκεμβρίου τοῦ 397 ἐπὶ πατριαρχείας Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Κατ’ ἄλλους ὁ πατριάρχης Ἱεροσολύμων Ἰουβενάλιος, χώρισε τὶς δύο ἑορτὲς τῶν Φώτων καὶ τῶν Χριστουγέννων, οἱ ὁποῖες παλιότερα γίνονταν τὴν ἴδια μέρα, δηλαδὴ τὴν 6η Ἰανουαρίου.<br />
<br />
<br />
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’.<br />
<br />
Ἡ Γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους Ἀνατολήν. Κύριε δόξα σοι.<br />
<br />
Ὑπακοή. Ἦχος πλ. δ’.<br />
Τὴν ἀπαρχὴν τῶν ἐθνῶν, ὁ οὐρανός σοι προσεκόμισε, τῷ κειμένῳ Νηπίῳ ἐν φάτνῃ, δι’ ἀστέρος τοὺς Μάγους καλέσας· οὓς καὶ κατέπληττεν, οὐ σκῆπτρα καὶ θρόνοι, ἀλλ’ ἐσχάτη πτωχεία· τί γὰρ εὐτελέστερον σπηλαίου; τί δὲ ταπεινότερον σπαργάνων; ἐν οἷς διέλαμψεν ὁ τῆς Θεότητός σου πλοῦτος. Κύριε δόξα σοι.<br />
<br />
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Αὐτόμελον. Ποίημα Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ<br />
Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν Ὑπερούσιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει. Ἄγγελοι, μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι, Μάγοι δέ, μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι· δι’ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.<br />
<br />
Μεγαλυνάριον.<br />
Δόξα ἐν ὑψίστοις πᾶσα πνοή, ἐν χαρᾷ βοάτω, τῷ τεχθέντι ἐν Βηθλεέμ· ἐπὶ γῆς γὰρ ὤφθη, δωρούμενος εἰρήνην. Τὴν τούτου προσκυνήσωμεν, θείαν Γέννησιν.<br />
<br />
<br /></div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-34317229978303563882019-12-24T01:04:00.000+02:002019-12-24T01:04:15.384+02:00Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε! --- Ο Χριστός Γεννιέται, δοξολογήσατε Αυτόν!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8dKrjNeAVCOAL9Nut3JVjsEMBIlKGsigyTmS012bccDf0crs9yZWaMveb0u53se7e7oLBkagISAggIFlrvR8tBTxP5Wpew8B_3VrYVU4S0oC0trB5-79rNzgetBkZX3_zzvTgt2sQ-A/s1600/a64acc8328a322c7de94257862ba6de9.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="590" data-original-width="751" height="313" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8dKrjNeAVCOAL9Nut3JVjsEMBIlKGsigyTmS012bccDf0crs9yZWaMveb0u53se7e7oLBkagISAggIFlrvR8tBTxP5Wpew8B_3VrYVU4S0oC0trB5-79rNzgetBkZX3_zzvTgt2sQ-A/s400/a64acc8328a322c7de94257862ba6de9.webp" width="400" /></a></div>
<br /></div>
Χριστός γεννάται δοξάσατε•<br />
Χριστός κι εξ ουρανών απαντήσατε•<br />
Χριστός επί γης υψώθητε.<br />
<br />
Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη, και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται.<br />
<br />
Έσωσε λαόν, θαυματουργών Δεσπότης,<br />
<br />
Υγρόν θαλάσσης κύμα, χερσώσας πάλαι.<br />
<br />
Εκών δε τεχθείς, εκ Κόρης τρίβον βατήν,<br />
<br />
Πόλου τίθησιν ημίν• ον κατ’ ουσίαν,<br />
<br />
Ίσόν τε Πατρί, και βροτοίς δοξάζομεν.<br />
<br />
<br />
(Μετάφραση:)<br />
<br />
Ο Χριστός γεννάται, δοξολογήσατε Αυτόν.<br />
Χριστός ο Θεός από τους ουρανούς κατέβη, προϋπαντήσατε Αυτόν.<br />
Χριστός πάνω στη γη φάνηκε, άνθρωποι υψωθήτε απ’ τα γήινα προς τα ουράνια.<br />
<br />
Όλοι οι λαοί της γης ψάλατε άσματα στον Κύριο και με ευφροσύνη υμνήσατε Αυτόν που είναι δοξασμένος.</div>
<br />
Έσωσε ο Κύριός μας τον παλαιό καιρό τον Ισραηλίτικο λαό θαυματουργικά με το που μετέβαλε το υγρό κύμα της θάλασσας σε στεριά.<br />
<br />
Και τώρα πάλι με την εκούσια γέννησή Του από την Παρθένο, έκαμε ευκολοδιάβατο σε μας το δρόμο για τον Ουρανό.<br />
<br />
Αυτόν λοιπόν, που είναι στην ουσία ίσος και με τον Θεό Πατέρα ως Θεός και με μας τους ανθρώπους, δοξολογούμε.<br />
<br />
http://www.diakonima.gr/2009/12/26/%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%B5/</div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-966489690966197262019-12-19T19:03:00.000+02:002019-12-19T19:03:13.334+02:00Η Ιερά Μονή του Αγίου Πορφυρίου στο Μήλεσι και ο βίος του Αγίου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZE86JziuMGTqq0zOEqWLL6P4-P1bc5j7uLfb0n5WhvYbpCdIjcX0-L_FxfYYWGYFk6lggPc7XQYDCUw5en67yMyK5OLK8KA7gM2yNro2jaATkJKZKxLFBB_pieXY_4kNKNZHILkOctg/s1600/IMG_20191219_185935.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="1000" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZE86JziuMGTqq0zOEqWLL6P4-P1bc5j7uLfb0n5WhvYbpCdIjcX0-L_FxfYYWGYFk6lggPc7XQYDCUw5en67yMyK5OLK8KA7gM2yNro2jaATkJKZKxLFBB_pieXY_4kNKNZHILkOctg/s320/IMG_20191219_185935.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
Πλήθος κόσμου σπεύδει στο Ησυχαστήριο που τιμά τη μνήμη του Οσίου Πορφυρίου στις 2 Δεκεμβρίου, ημέρα της κοίμησής του, καθώς το μέρος αποτέλεσε προσκύνημα χάρη στον ίδιο τον γέροντα.<br />
<br />
Πρόκειται για ένα γυναικείο μοναστήρι - μετόχι, το οποίο ιδρύθηκε από τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, τον δημοφιλή και χαρισματικό γέροντα.<br />
<br />
Το Ιερό Ησυχαστήριο που είναι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος (πανηγυρίζει στις 6 Αυγούστου), βρίσκεται στο Μήλεσι Αττικής, γεωγραφικά μεταξύ του Ωρωπού και της Μαλακάσας βόρεια της Αθήνας.<br />
<a name='more'></a> <br />
<br />
Με το που θα πατήσει το πόδι του ο επισκέπτης στο χώρο αντιλαμβάνεται την ιερότητα του χώρου και απολαμβάνει την απόλυτη ηρεμία. Εντυπωσιάζεται με τον επιβλητικό Ιερό Ναό και με τον κατάφυτο περιβάλλοντα χώρο.<br />
<br />
Πλήθος κόσμου σπεύδει στο Ησυχαστήριο που τιμά τη μνήμη του Οσίου Πορφυρίου στις 2 Δεκεμβρίου, ημέρα της κοίμησής του, καθώς το μέρος αποτέλεσε προσκύνημα χάρη στον ίδιο τον γέροντα.<br />
<br />
Το οικοδόμημα άρχισε να χτίζεται το 1981 και οι εργασίες έγιναν σταδιακά, με το επιβλητικό Καθολικό να θεμελιώνεται το 1990, κατόπιν αδείας του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Σεραφείμ.<br />
<br />
Ο σκελετός του ναού ολοκληρώθηκε την άνοιξη του 1992, λίγους μήνες μετά την κοίμηση του γέροντα Πορφυρίου.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6e0pl2hEZZZ22XEI60ee9iVE8UIeW6rK2ACv-JJdE0bKUR_tHFf1hXqqI3Nr39XUIq0dMDHM9gRiS2Q_rqyhw-2wkE7giewu46qQ5KL5RChrfhkZiLYTLDqJmlCkaniGYI6GnMEoLLQ/s1600/maxresdefault.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6e0pl2hEZZZ22XEI60ee9iVE8UIeW6rK2ACv-JJdE0bKUR_tHFf1hXqqI3Nr39XUIq0dMDHM9gRiS2Q_rqyhw-2wkE7giewu46qQ5KL5RChrfhkZiLYTLDqJmlCkaniGYI6GnMEoLLQ/s320/maxresdefault.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Ποιος ήταν ο Όσιος Πορφύριος<br />
<br />
Ο Όσιος Γέρων Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 μ.Χ., στην Εύβοια, στο χωριό Άγιος Ιωάννης της επαρχίας Καρυστίας και είναι ένας από τους νεότερους αναγνωρισμένους Αγίου της Ορθοδοξίας, καθώς η αγιοκατάταξή του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο έγινε στις 27 Νοεμβρίου του 2013, είκοσι δύο χρόνια μετά την κοίμησή του.<br />
<br />
Οι γονείς του, Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης και Ελένη, το γένος Αντωνίου Λάμπρου, ήταν ευσεβείς και φιλόθεοι άνθρωποι.<br />
<br />
Ο γέροντας δεν κατάφερε να τελειώσει το δημοτικό, έφτασε μόνο τη Β’ Δημοτικού. Έμαθε να διαβάζει το Ευαγγέλιο και τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας.<br />
<br />
Ο πατέρας του είχε πάει να δουλέψει στη διώρυγα του Παναμά, για να συντηρήσει την οικογένειά του και ο μικρός Ευάγγελος-αυτό ήταν το όνομα του γέροντα- δούλευε στα χωράφια και έβοσκε τα λιγοστά πρόβατά τους στις πλαγιές του χωριού. Εκεί διάβαζε και το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτη. Τόσο πολύ τον συνεπήρε η αγία μορφή του οσίου, που άρχισε να σκέπτεται να τον μιμηθεί.<br />
<br />
Σε ηλικία μόλις 13-14 ετών, βρήκε τον τρόπο και έφυγε για το Άγιον Όρος. Εκεί εγκαταστάθηκε στα Καυσοκαλύβια και έγινε υποτακτικός σε ένα κελί, σε δύο πολύ καλά και αυστηρά γεροντάκια. Έζησε μαζί τους 5-6 χρόνια, έμαθε την καλογερική, την «άκρα» και «χαρούμενη» όπως έλεγε, υπακοή, την καθαρή αγάπη του Θεού και δέχθηκε -άδολο και αγνό παιδί όπως ήταν- το διορατικό χάρισμα.<br />
<br />
Όμως αρρώστησε άσχημα, και ο Θεός έδειξε ότι ήθελε να τον «μεταθέσει» στον κόσμο, για να μπορέσει να φωτίσει τους ανθρώπους με τη χάρη που είχε, να τους εμπνεύσει, να τους παρηγορήσει, να τους καθοδηγήσει.<br />
<br />
Επέστρεψε στην πατρίδα του την Εύβοια, όπου εγκαταβίωσε στο μοναστήρι του Αγ. Χαραλάμπους στο Αυλωνάρι. Εκεί με τη βοήθεια του Θεού έγινε καλά.<br />
<br />
Σε ηλικία 20 ετών συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά Πορφύριο, ο οποίος θαύμασε για τα ουράνια χαρίσματα του νέου Μοναχού και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του το όνομά του: Πορφύριος.<br />
<br />
Το αξιοθαύμαστο είναι ότι περιέγραψε στον Αρχιεπίσκοπο την Ιερά Μονή του Σινά με λεπτομέρειες, χωρίς ποτέ να την έχει επισκεφθεί!<br />
<br />
Το 1940 έφτασε στην Αθήνα, όπου διορίσθηκε εφημέριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική, κοντά στην Ομόνοια. Εκεί υπηρέτησε 33 χρόνια το Θεό και τους ανθρώπους, ζώντας στην ταπεινή αφάνεια και μεγαλουργώντας για τη δόξα του Θεού, ενώ βοήθησε χιλιάδες ανθρώπους να βρουν την ειρήνη του Θεού.<br />
<br />
Αξιοσημείωτο είναι ότι ο αγράμματος π. Πορφύριος βοηθούσε με τις χαρισματικές του διαγνώσεις πολλούς γιατρούς, ενώ θεράπευε με τη Χάρη του Θεού.<br />
<br />
<br />
Πώς κατέληξε στο Μήλεσι<br />
<br />
Όταν πήρε τη σύνταξη του από τον Άγιο Γεράσιμο, έζησε μερικά χρόνια στον Άγιο Νικόλαο Καλισσίων Πεντέλης και τελικά κατέληξε στο Μήλεσι της Μαλακάσας, όπου έζησε το ίδιο ταπεινά, παλεύοντας με τις αρρώστιες του. <br />
<br />
Ο τόπος εκείνος έγινε αληθινό προσκύνημα. Επεδίωκε ο Γέροντας την αφάνεια, και ο Θεός τον δόξαζε. «Ο κόσμος -θα γράψει αργότερα- με πήρε από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου… και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει να κάνετε προσευχή για μένα».<br />
<br />
Την τελευταία του πνοή άφησε ταπεινά και μακριά από τον κόσμο στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους στις 2 Δεκεμβρίου 1991, καθώς είχε εσωτερική πληροφορία ότι το τέλος ήταν κοντά.<br />
<br />
Την κοίμησή του γνώριζαν μόνο οι κελιώτες των Καυσοκαλυβίων, ενώ η κηδεία του, που έγινε στο Περιβόλι της Παναγίας, ήταν ταπεινή.<br />
<br />
https://www.google.com/amp/s/www.neakriti.gr/article/life/sxeseis/1520400/iera-moni-tou-agiou-porfuriou-sto-milesi-me-ton-epivlitiko-iero-nao/AMP/</div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-83838199559991074852019-12-18T21:19:00.002+02:002019-12-18T21:19:48.107+02:00Η Παναγία βλέποντας το μικρό αγόρι το πλησίασε και το χάιδεψε στο κεφάλι... - Είναι το ομορφότερο δώρο απ' όλα του είπε...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidVhDylC9cmrQIzCSetHampfSljU1h4mofZT0qFCKXbpA__FC0fC8rdBPSAGELyQJsTm0p3eZZu7HUf-m0beW339nMFhI0nYpjXsmeV2Y0GU2ZdnMQHgqrCdr1eTtlx1sIEe8NRZrFsQ/s1600/8188841_1422d.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="375" data-original-width="500" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidVhDylC9cmrQIzCSetHampfSljU1h4mofZT0qFCKXbpA__FC0fC8rdBPSAGELyQJsTm0p3eZZu7HUf-m0beW339nMFhI0nYpjXsmeV2Y0GU2ZdnMQHgqrCdr1eTtlx1sIEe8NRZrFsQ/s320/8188841_1422d.gif" width="320" /></a></div>
<br /></div>
Όταν γεννήθηκε ο μικρός Χριστός όλοι έτρεξαν στην φάτνη για να προσκυνήσουν το Θείο Βρέφος.... Όλοι προσέφεραν δώρα στο μικρό Χριστό και τους γονείς του... Άλλοι προσέφεραν υφάσματα.... άλλοι τροφή.... και ο καθένας ότι είχε και μπορούσε....<br />
<br />
Εκεί βρέθηκε και ένα μικρό αγοράκι, <br />
<a name='more'></a>τόσο φτωχό που τα ρούχα του ήταν φτιαγμένα από τσουβάλια... Καθόταν από μακριά και έκλεγε με σπαραγμό....<br />
- Αχ Θεέ μου... έλεγε... γιατί με γέννησες τόσο φτωχό. Πόσο θα ήθελα κι εγώ να προσφέρω ένα δώρο στο μικρό Χριστό.. Αλλά δεν έχω τίποτα!<br />
<br />
Τα δάκρυά του έτρεχαν σαν ποτάμι και έπεφταν στην γη... Ξαφνικά! Εκεί που έσταζαν τα δάκρυα ξεπρόβαλλε ένα μικρό κλωνάρι που όσο περνούσε η ώρα τόσο και μεγάλωνε… και μεγάλωνε... ώσπου έγινε δέντρο ολόκληρο.... Ήταν μια τριανταφυλλιά, γεμάτη με λευκά και μυρωδάτα τριαντάφυλλα... Λευκά σαν την αγνότητα του Χριστού!<br />
<br />
Το αγόρι αμέσως κατάλαβε ότι ο Θεός άκουσε την προσευχή του! Σκούπισε τα μάτια του και έκοψε τα τριαντάφυλλα, φτιάχνοντας ένα μεγάλο μπουκέτο... έτρεξε στην φάτνη και πρόσφερε στο μικρό Χριστό το δώρο του...<br />
<br />
Η Παναγία βλέποντας το μικρό αγόρι το πλησίασε και το χάιδεψε στο κεφάλι...<br />
- Είναι το ομορφότερο δώρο απ' όλα του είπε... τον κάλεσε μέσα στην φάτνη και του χάρισε λίγο από κάθε δώρο του Χριστού... Ύφασμα για να ντυθεί... Φαγητό για να χορτάσει... Χρυσάφι για να αγοράσει πράγματα γι’ αυτόν και την οικογένειά του... Αλλά και λιβάνι για να δοξάζει το Όνομα του Ιησού Χριστού.</div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-71246811028906685212019-12-18T21:02:00.000+02:002019-12-18T21:02:37.832+02:00"Τα 3 Έλατα" (μια Χριστουγεννιάτικη πνευματική ιστορία)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV7NpWsNAfaB8qJMPnZW23I0hcYucX7w1Zc2Y_2MYBfiv7OKRVSsezyVfT14U9dJNgAXPwe4Yf0FHs1Bmdi8fOjy1XabuG40_EcmXdmpnKJa7crL1U8S9xoxERCTKhBak6BRr9hXZ3WA/s1600/9d0e742b4549eb167b710c3b2521b296.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV7NpWsNAfaB8qJMPnZW23I0hcYucX7w1Zc2Y_2MYBfiv7OKRVSsezyVfT14U9dJNgAXPwe4Yf0FHs1Bmdi8fOjy1XabuG40_EcmXdmpnKJa7crL1U8S9xoxERCTKhBak6BRr9hXZ3WA/s320/9d0e742b4549eb167b710c3b2521b296.gif" width="192" /></a></div>
Κάποτε στην κορφή ενός ψηλού βουνού, φύτρωσαν 3 Έλατα.... Μεγάλωσαν πολύ γρήγορα και έγιναν ψηλά και λυγερά.... Όμως ήρθε ο χειμώνας... το χιόνι... το κρύο...<br />
<br />
Ένα παγωμένο βράδυ, την βουή του ανέμου έσπαγε η συζήτηση των τριών Ελάτων....<br />
<br />
Το πρώτο είπε.... «Αχ! κάνει πολύ κρύο... και τι δεν θα έδινα για να ήμουνα κάπου ζεστά αυτή την στιγμή... Εγώ γεννήθηκα για να ζω στα ζεστά»<br />
<br />
Το δεύτερο το διέκοψε και είπε «κι εγώ θα ήθελα να ήμουν τώρα σε ένα ζεστό αλλά και πολύ πλούσιο σπίτι... Εγώ γεννήθηκα για να είμαι πλούσιο»<br />
<br />
Το Τρίτο αφού άκουσε προσεκτικά τα αδέλφια του είπε... «Εμένα δεν με νοιάζουν ούτε τα πλούτη ούτε η ζεστασιά... το μόνο που θα ήθελα είναι να μεγαλώσω... να μεγαλώσω τόσο πολύ ώστε να φτάσω στον ουρανό για να είμαι πιο κοντά στο Θεό... βλέπετε αυτός μας γέννησε και του χρωστάμε ευγνωμοσύνη»<br />
<br />
Την επόμενη μέρα ένας ξυλοκόπος ανέβηκε στο λόφο και έκοψε τα τρία Έλατα....<br />
<br />
Το πρώτο το χρησιμοποίησε για να φτιάξει καυσόξυλα για το τζάκι του...<br />
Με το δεύτερο έφτιαξε ένα πολυτελές έπιπλο για το σαλόνι ενός πλουσίου...<br />
Με το τρίτο έφτιαξε μια φάτνη... μέσα σε αυτήν την φάτνη... γεννήθηκε ο μικρός Χριστός... Βλέπετε ήταν τα Χριστούγεννα και οι Ευχές πραγματοποιούνται.</div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-25469415686279845492019-12-18T20:55:00.000+02:002019-12-18T20:55:16.717+02:00«Πολλές φορές μετάνιωσα γιατί μίλησα, ενώ ποτέ (δεν μετάνιωσα) γιατί σιώπησα».<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwnM6DbS6TTUxs6YwR1JJEjxL9ei4ZyBAx626jnBAOn1mJrLADFOylnDVAfOjX7izCEi-dUeBedkv5G5Z8d-IvGYJ7brmi-ATY8pTQxeukmYHDut3mxsBhSn39ay13mhQDWoiTCS13Ng/s1600/63da0-ce91ceadcebdceb1ceb7ceb5cf80ce91cebdceaccf83cf84ceb1cf83ceb7c2b7ce97ce9fcf81ceb8cebfceb4cebfcebeceafceb1cf89cf82ce98ceb5cf81ce.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="327" data-original-width="518" height="202" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwnM6DbS6TTUxs6YwR1JJEjxL9ei4ZyBAx626jnBAOn1mJrLADFOylnDVAfOjX7izCEi-dUeBedkv5G5Z8d-IvGYJ7brmi-ATY8pTQxeukmYHDut3mxsBhSn39ay13mhQDWoiTCS13Ng/s320/63da0-ce91ceadcebdceb1ceb7ceb5cf80ce91cebdceaccf83cf84ceb1cf83ceb7c2b7ce97ce9fcf81ceb8cebfceb4cebfcebeceafceb1cf89cf82ce98ceb5cf81ce.webp" width="320" /></a></div>
Είπε ο Αββάς Αντώνιος: «Είδα όλες τις παγίδες του διαβόλου απλωμένες πάνω στη γη και στενάζοντας είπα:<br />
Ποιος άραγε μπορεί να τις προσπεράσει αυτές; Και άκουσα μια φωνή να μου λέει: Η ταπεινοφροσύνη».<br />
<br />
Έλεγε ο αββάς Δανιήλ για τον αββά Αρσένιο ότι, όταν πλησίαζε η ώρα του θανάτου, μας παρήγγειλε: <br />
<a name='more'></a>«Μη φροντίσετε να κάνετε τραπεζώματα για την ψυχή μου. Γιατί αν έκανα εγώ για λογαριασμό μου έργα αγάπης, αυτά θα βρω».<br />
<br />
Είπε ο αββάς Αρσένιος: «Πολλές φορές μετάνιωσα γιατί μίλησα, ενώ ποτέ (δεν μετάνιωσα) γιατί σιώπησα».<br />
<br />
Είπε ο αββάς Αλώνιος: «Εάν δεν γκρέμιζα το παν, δεν θα μπορούσα να οικοδομήσω τον εαυτό μου».<br />
<br />
Είπε ο αββάς Σαρματάς: «Προτιμώ άνθρωπο που αμάρτησε, εάν κατάλαβε ότι αμάρτησε και μετανοεί, παρά άνθρωπο που δεν αμάρτησε και έχει τον εαυτό του για ενάρετο».<br />
<br />
Είπε ο αββάς Θεόδωρος: «Καμιά αρετή δεν μπορεί να συγκριθεί με το να μην εξουθενώνουμε τους άλλους».<br />
<br />
Είπε ο αββάς Ιάκωβος ότι όταν επαινείται κανείς, πρέπει να σκέφτεται τις αμαρτίες του και να αισθάνεται ότι δεν αξίζει γι’ αυτά που λέγονται».<br />
<br />
Είπε ο αββάς Ποιμήν: «Οποιαδήποτε ταλαιπωρία κι αν πέσει πάνω σου, θα τη νικήσεις με τη σιωπή».<br />
<br />
Είπε κάποιος Γέροντας: «Βλέπουμε τον Σταυρό του Χριστού, διαβάζουμε τα πάθη Του, κι όμως εμείς δεν σηκώνουμε καμιά προσβολή».<br />
<br />
Ρώτησαν κάποιον Γέροντα: «Με ποιο λογισμό έρχεται η πορνεία στον άνθρωπο;». Κι ο Γέροντας απάντησε:<br />
«Ούτε ένας δρόμος ούτε δυο ούτε πέντε ούτε δέκα είναι αρκετοί για την πορνεία. Γιατί όλοι οι λογισμοί που προέρχονται από τον διάβολο έχουν κρυμμένη την πορνεία».<br />
<br />
Ρώτησαν κάποιον Γέροντα: «Πως οφείλει να διώχνει ο νους τους πονηρούς λογισμούς;». Κι ο Γέροντας απάντησε: <br />
«Είναι εντελώς αδύνατον από μόνος του να το κάνει αυτό ούτε έχει τέτοια δύναμη. Αλλά κι αν η ψυχή πέσει σε λογισμούς, αμέσως οφείλει να καταφύγει σ’ Αυτόν που την έπλασε ικετεύοντάς Τον, και κείνος τους διαλύει σαν κερί. Γιατί ο Θεός μας είναι φωτιά που καίει».<br />
<br />
https://analipsirafinas.gr/</div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-72716622125106467092019-12-17T18:56:00.002+02:002019-12-17T18:56:46.295+02:00Μπορεῖς, ἀδελφέ μου, νά ἀγαπήσης ἔτσι ὥστε νά μπῆς ἀκόμα καί στή φωτιά γιά τόν ἀδελφό σου; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4vd3HtFk_CQBGhYY9rJuDf81A6lrJ3cLnhzspZhOL8NMW5SlinjPAy9FVwJuoyMmyzjUQvxeW_Aa0NE3awNqUTRr7c0K6A5xt5Yv82RD5E6T7GBCVAI9P2q6eT9uHsdjFiLDSYR6fzA/s1600/paisios.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="288" data-original-width="480" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4vd3HtFk_CQBGhYY9rJuDf81A6lrJ3cLnhzspZhOL8NMW5SlinjPAy9FVwJuoyMmyzjUQvxeW_Aa0NE3awNqUTRr7c0K6A5xt5Yv82RD5E6T7GBCVAI9P2q6eT9uHsdjFiLDSYR6fzA/s320/paisios.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
" Ἡ παρακάτω ἱστορία ἀπό τόν βίο τοῦ Ὁσίου καί Θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου θά μᾶς βοηθήση πολύ, ἀδελφοί μου, ὥστε νά κατανοήσουμε τό πῶς καί πόσο πρέπει νά ἀγαπᾶμε τόν συνάνθρωπό μας.<br />
<br />
Ὅταν ὁ Ὅσιος Σάββας ἦταν ὑποτακτικός στό Μοναστήρι τοῦ Ὁσίου Εὐθυμίου, νέος, πολύ νέος στήν ἡλικία, τοῦ εἶχαν ἀναθέσει τό διακόνημα νά ἑτοιμάζη τό ψωμί τῶν ἀδελφῶν.<br />
<br />
Κάποια ἡμέρα ἔβρεχε πολύ καί ἕνας μοναχός ἐβράχη καί θέλησε νά στεγνώση τά ροῦχα του. <br />
<a name='more'></a>Ἀφοῦ,λοιπόν,ἔβγαλε τά βρεγμένα ἱμάτιά του, τά ἔβαλε μέσα στό μεγάλο φοῦρνο γιά νά στεγνώσουν πιό σύντομα. Ὁ Σάββας δέν εἶδε, ὅτι μέσα στό φοῦρνο ἦταν τά ροῦχα καί ἄναψε φωτιά γιά νά ψήση τό ψωμί.<br />
<br />
Ἐν τῷ μεταξύ ἦλθε καί ὁ ἄλλος μοναχός γιά νά πάρη τά ροῦχα του, ἀλλά σάν εἶδε τό φοῦρνο ἀναμμένο, λυπήθηκε πολύ μέχρι δακρύων γιατί δέν εἶχε ἄλλα ροῦχα καί κεῖνα πού φοροῦσε ἦταν δανεικά.<br />
<br />
Βλέποντας ὁ νεαρός Σάββας τήν λύπη τοῦ ἀδελφοῦ, δέν ἔχασε καιρό. Μπῆκε στή φωτιά γιά νά μαζέψη τά ροῦχα. Καί τί θαῦμα, ἀδελφοί μου. Οὔτε τά ροῦχα του εἶχαν καεῖ, οὔτε ὁ ἁγιώτατος Σάββας ἔπαθε κάτι. Δέν τόν πείραξαν οἱ φλόγες, ὄχι μόνο γιά τήν πολλή του πίστη καί εὐσέβεια ἀλλά καί γιά τήν πολλή του ἀγάπη γιά τόν ἀδελφό του.<br />
Σημείωσις:<br />
Πολλοί σήμερα ἐρωτοῦν: Μέχρι ποῦ μπορεῖ νά φτάση ἡ ἀγάπη; Ἐμεῖς ἀπαντᾶμε ἐμπνεόμενοι ἀπό τήν Θυσία τοῦ Κυρίου καί τήν ζωή καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων. Ἡ ἀγάπη φτάνει μέχρι τή Θυσία. Δέν ὑπάρχει μέτρο νά μετρήσης τήν ἀγάπη. Θυμᾶστε ἀδελφοί μου, τί λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος; «Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί»(Α΄ Ἰωάννου 4,8). Δέν λέγει, ὅτι ὁ Θεός ἔχει ἀγάπη, ἀλλά ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη. Καί ἀλλοῦ διαβάζουμε: «Μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδείς ἔχει, ἵνα τήν ψυχήν αὐτοῦ θῇ ὑπέρ τῶν φίλων αὐτοῦ...»(Α’Ἰωάννου 4,8).<br />
<br />
Αὐτό βίωναν οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ ζωή τους ἦταν καί εἶναι ἐφηρμοσμένο Εὐαγγέλιο.<br />
<br />
Μπορεῖς, ἀδελφέ μου, νά ἀγαπήσης ἔτσι ὥστε νά μπῆς ἀκόμα καί στή φωτιά γιά τόν ἀδελφό σου; Μπορεῖς νά κάνης βίωμά σου, τό ὅτι ὁ ἄλλος εἶσαι ἐσύ; Ἔχεις τήν δυνατότητα νά κλάψης μαζί του κάνοντας τόν πόνο του δικό σου πόνο; Ἀντέχεις νά σκιρτήσης ἀπό χαρά βλέποντας τόν συνάνθρωπό σου νά χαίρεται;<br />
<br />
Καί τοῦτος ὁ δρόμος δύσκολος. Πῶς νά φτάσω,θά εἴπης, σέ τέτοια μέτρα; Δίκηο φαίνεται νά ἔχης ἄν τά πάρης τά πράγματα μέ τήν ἀνθρώπινη λογική. Ὅμως, ἄς σταματήσουμε νά σκεπτώμεθα μόνο ἀνθρώπινα, ψυχρά λογικά, πεζά καί ἀτομικιστικά. Θά σοῦ θυμίσω κάτι πού ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος π.Ἰουστῖνος Πόποβιτς γιά νά βοηθηθῆς ἀκόμα λίγο. «Οἱ βίοι τῶν Ἁγίων εἶναι ἡ ὡραιότερη Ἐγκυκλοπαίδεια γιά νά παίρνομε πολλά μαθήματα...».Τί ἦταν οἱ Ἅγιοι; Μήπως ἦταν ἐξωγήινα ὄντα; Ὄχι. Ἦταν ἄνθρωποι, ὅπως εἴμαστε καί μεῖς. Σάρκα φοροῦντες καί τόν κόσμον οἰκοῦντες. Σκέψου ὅτι αὐτοί κατάφεραν νά ξεπεράσουν τόν ἑαυτό τους καί τό ἐγωιστικό τους φρόνημα μέ πίστη καί ἀγῶνα πνευματικό. Κάθε φορά πού δυσκολεύεσαι, λέγε: «Τί θά ἔκανε ἕνας Ἅγιος στή θέση μου;» καί πρᾶξε καί σύ τό ἴδιο.<br />
<br />
Ἀλλά καί κάτι ἀκόμη θά σοῦ πῶ γιά νά σέ βοηθήσω. Ὅταν τό διάβασα, αὐτό πού θά σοῦ πῶ στήν συνέχεια γιά πρώτη φορά, θεώρησα ὅτι ἦταν ὑπερβολή. Ὕστερα ὅμως ἀπό προσπάθεια πολλή καί μελέτη καί ἀγῶνα πνευματικό κατάλαβα ὅτι ἦταν ἐφαρμόσιμο.<br />
<br />
· Περπατοῦσε ἕνας ἄνθρωπος, Ἀσκητής, στό δρόμο μιᾶς μεγάλης πόλης. Εἶχε κατέβη γιά δουλειές, σταλμένος ἀπό τόν Γέροντά του. Σέ μιά γωνιά τοῦ δρόμου εἶδε ἕναν ἄνθρωπο λεπρό, νά ζητιανεύη. Τότε ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ μή δυνάμενος νά κάνη τίποτε ἄλλο, σήκωσε τά μάτια του στό Θεό καί προσευχήθηκε. «Θεέ μου μακάρι νά μοῦ ἔδινες τό σῶμα τοῦ ἀρρώστου καί κεῖνος νά ἔπαιρνε τό δικό μου...».<br />
Ἀδελφέ μου, σκέπτομαι ὅτι πολλοί ἄνθρωποι θά φύγωμε ἀπό τόν κόσμο αὐτό, χωρίς ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπό μας. Πῶς θά ἀντικρύσωμε ὅμως τόν Κύριό μας; Τί θά εἴπωμεν ἐνώπιόν του;<br />
Αὐτή ἡ σκέψη μέ βασανίζει πνευματικά,ἡμέρα καί νύκτα. Πολλάκις μέ ὡδήγησε σέ γόνιμο προβληματισμό καί ξεπέρασα πολλά ἐμπόδια, τά ὁποῖα προέρχονταν εἴτε ἀπό τόν ἴδιο τόν ἑαυτό μου, εἴτε ἀπό τόν κόσμο.<br />
Σκέψου καί σύ, ἄς σκεφτοῦμε ὅλοι καί ἄς ἀποφασίσουμε νά ἐκμετρήσωμε τό ζῆν ἐν ἀγάπῃ πρός τόν Θεό καί πρός τόν συνάνθρωπό μας, ὅποιος κι ἄν εἶναι αὐτός, πλούσιος ἤ πτωχός, μικρός ἤ μεγάλος, ἄνδρας ἤ γυναῖκα, Ἕλληνας ἤ ξένος, σέ ὁποιαδήποτε φυλή κι ἄν ἀνήκει.<br />
Ἴσως ἔχεις ἀκούσει καί αὐτό πού γράφω παρά κάτω: «Ἀδελφέ μου, ἀγάπα καί κάνε ὅ,τι θέλεις...». Ἄν ἀγαπᾶς μόνο τό καλό μπορεῖς νά κάνης."<br />
<br />
Άγιος Παΐσιος<br />
<br /></div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-9315706293001756572019-12-12T16:33:00.000+02:002019-12-12T16:49:51.731+02:00Τα προφητικά - αποκαλυπτικά λόγια του μακαριστού Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπεδινού: ο πόλεμος με την Τουρκία, το μέλλον της Κωνσταντινούπολης, ο ρόλος της Ρωσίας, ο Γ' παγκόσμιος πόλεμος, η Ελλάδα και το τρανό Σημείο Του Χριστού στον ουρανό.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi77VF_DQxCSWeyOtJhH5g0Ja9UV36xSW1_xq6UL0ETduIcmJkB-nGscz_VLbSJaEAzr-HKBPLGrAoRBmUGULWf9AjIPfIWgMxm38duUtGpSql-YEz8mKy-vHwEK1QmzFXoKwIA3ACnTA/s1600/26aaff6c152817416c40ac312b6c09ed.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="945" data-original-width="1260" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi77VF_DQxCSWeyOtJhH5g0Ja9UV36xSW1_xq6UL0ETduIcmJkB-nGscz_VLbSJaEAzr-HKBPLGrAoRBmUGULWf9AjIPfIWgMxm38duUtGpSql-YEz8mKy-vHwEK1QmzFXoKwIA3ACnTA/s320/26aaff6c152817416c40ac312b6c09ed.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
Ο μακαριστός Αγιορείτης γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπεδινός (1921-2009) είχε αποκαλύψει μέσα απο την πνευματική του διαύγεια, όσα θα συμβούν στην Ελλάδα, στην Τουρκία στη Ρωσία, και πολλά ακόμα.<br />
Τί θα γίνει στην Κωνσταντινούπολη.<br />
Τί εντολή δίνει νο Κυριος με τρανο Σημείο στον ουρανό.<br />
Ας διαβάσουμε τα προφητικά λόγια του μακαριστού Γέροντος Ιωσήφ:<br />
<br />
«Ακούσατε Έθνη και λαοί της Οικουμένης πάσης<br />
και εσύ αναγνώστα προσεχε σ’ αυτό που θα διαβάσεις.<br />
Είναι σκληρά και λυπηρά, αλλά είναι πεπρωμένα<br />
να γίνουν όσα στας Γραφάς ευρίσκονται γραμμένα.<br />
<br />
Τάγραψαν οι Πατέρες μας ο κόσμος για να μάθει<br />
από αυτόν τον πόλεμο τι μέλλεται να πάθει.<br />
Για να προσφύγει στον Θεόν και να μετανοήσει<br />
αν θέλει για να σωθει και ευτυχής να ζήσει.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Με μιας θα ανάψη η φωτιά από μικρή αιτία<br />
κραυγή πολέμου έρχεται από τη Βουλγαρία.<br />
Η δε Ρωσία ξαφνικά εισβάλλει στην Τουρκία<br />
και ως χείμαρρος ορμητικός σαρώνει την Περσία.<br />
Και προχωρεί ακάθεκτη φθάνει στην Παλαιστίνη.<br />
Θεός θέλει ο Αντίχριστος του Κόσμου για να γίνη.<br />
Τότε κατέρχονται ομού της Δύσεως τα κράτη<br />
ουαί στα Έθνη του Βορρά γίνονται όλα στάχτη.<br />
<br />
Με λύσσα αμύνεται σκληρά η Αρκτος (Ρωσία) στην Τουρκία<br />
που αδίκησε την Ελλάδα και όλη αναφλέγεται και καίει σα λαμπάδα.<br />
Ματαίως αγωνίζεται η Άρκτος να κράτηση<br />
τα περιβόητα Στενά (Σουέζ) στο τέλος θ” απηυδήσει.<br />
<br />
Γιατί από την Ανατολή, Κορέα, Μαντζουρία<br />
εισβάλλει η Αμερική με την Ιαπωνία<br />
και προχωρεί ολοταχώς γραμμή στη Σιβηρία<br />
ενώ στη Δυτική πλευρά νικά η Γερμανία<br />
και τότε είναι αδύνατον να κρατηθή η Ρωσία<br />
και εγκαταλείπει τα Στενά, Αίγυπτον και Τουρκία.<br />
<br />
Κτυπιέται η Άρκτος πανταχού και φεύγει προτροπάδην<br />
όπως διασκορπίζεται ένα άτακτο κοπάδι.<br />
Τότε ομού θα ητηθή και η δόλιος Τουρκία<br />
γιατί θα πράξη πονηρά μεγάλη προδοσία.<br />
Γιατί αφού καταβληθή όλη από τη Ρωσία<br />
Θα συμμαχήσει μετ’αυτής και με την Βουλγαρία.<br />
<br />
Για τούτο όσοι χριστιανοί ευρίσκονται στην Πόλη<br />
και στα περίχωρα αυτής,πρέπει να φύγουν όλοι.<br />
Γιατί η Πόλις θα καή και ουδείς θα απομείνη<br />
κάτοικος ζων εντός αυτής.<br />
<br />
Μον” ο Ναός θα μείνη<br />
ο οίκος ούτος και Ναός της του Θεού Σοφίας<br />
όστις θα μείνει αείφωτος φάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας<br />
εξ ού το φως θα ξαπλωθή σ” όλη την Οικουμένη<br />
της Βασιλείας του Χριστού που ο κόσμος αναμένει.<br />
<br />
Η πρώτη φάσις έληξε του τρομερού πολέμου<br />
τόσα δεινά πέντε μηνών δεν επαρκούν Θεέ μου;<br />
κι πάλιν νέος πόλεμος θ” αρχίση να ξεσπάση<br />
αλλοίμονο στον άνθρωπο τι έχει να περάση.<br />
<br />
Το ζήτημα της Πόλεως πάλι θα βγει στη μέση<br />
κι ο κόσμος θα περιπλεχθεί και δε θα ξεμπερδεύση.<br />
Αμέσως η διχόνοια ενσκήπτει εις την Κρήτη<br />
και ανάπτουν εις τα αυθωρεί τα μίση και τα πάθη.<br />
<br />
Αφού οι ισχυροί της γης απογοητευθώσιν<br />
τότε θα γίνη πόλεμος, που ουδέποτε έχει γίνει,<br />
αλλοιμονον στους ασεβείς κανείς δε θα απομείνη.<br />
<br />
Τότε η Ελλάς ουδέτερη και πάντα αδικημένη<br />
το δίκαιο της θα ζητή και έτοιμη θα αναμένη<br />
χωρίς ν” αναμιχθή.<br />
Και τότε θα μιλήση όταν η σάλπιγξ του Θεού<br />
εκ του ουρανού σαλπίση για να δικαιωθεί.<br />
<br />
Τότε τα Έθνη μεληδόν θα σφάζωνται αγρίως<br />
στα όρια της Πόλεως για τα Στενά κυρίως.<br />
Τότε θα πλεύση και πνιγή στο αίμα το μοσχάρι<br />
τότε θα εκκαθαρισθή η ήρα απ” το σιτάρι.<br />
<br />
Στη θάλασσα όπου βρεθή πλοίο δεν θ” απομείνει<br />
και από το αίμα η θάλασσα κοκκινωπή θα γίνη.<br />
Η Πόλις θα κατακαυσθή κι ίχνος δεν θα υπάρξη<br />
πλέον ανθρώπου υλιστή γιατί πολλά έχει πράξη.<br />
Μόνος θα μείνει ο Ναός της του Θεού Σοφίας<br />
το στόλισμα της Νύμφης του Αγίας του Εκκλησίας.<br />
<br />
Τρία ημερονύκτια θα διαρκέση η μάχη<br />
όποιος εξέλθει ζωντανός μεγάλη τύχη θάχη.<br />
Κράτη ομού δέκα οκτώ με πείσμα αγριεμένα<br />
θα σφάζωνται αλλόφρονα στο αίμα βουτυγμένα.<br />
<br />
Την τρίτη ημέρα ακριβώς όσοι εξηντλημένοι<br />
από την μάχη ο” οποζούν θα δούνε ξαφνιασμένοι<br />
εκεί ψηλά στον ουρανό στα δεξιά τα μέρη<br />
να λάμπη υπέρ τον ήλιον ένα μεγάλο αστέρι.<br />
<br />
Και από τ” αστέρι κάτωθεν ένας Σταυρός ν’αστράπτη<br />
πύρινος κατακόκκινος κι’έκπληκτα τα Κράτη<br />
ακούσουνε εκ του ουρανού μια φωνή βροντώδη<br />
αγγέλου απροσδόκητον που θα σταθούν στο πόδι.<br />
<br />
Τα όπλα θα πετάξουμε στη γη και τρομαγμένοι<br />
τ” αστέρι θα κοιτάξουνε σαν απολιθωμένοι.<br />
Σταθήτε θ” ακουσθή φωνή. Σταθήτε επί τόπου<br />
Γιατί αρκετά εχύθηκε το αίμα του ανθρώπου.<br />
<br />
Σπεύσατε πάραυτα εκεί στα δεξιά τα μέρη<br />
το τόξο ακολουθήστε που βγαίνει από το αστέρι.<br />
Κι εκεί θα βρήτε άνθρωπον άγιον δικόν μου.<br />
Ποιμένα αυτόν εξέλεξα δια το ποίμνιόν μου.<br />
Τούτον και σεις εκλέξατε ποιμένα να ποιμάνη<br />
τα πρόβατα μου, που γυρνούν έρημα δίχως στάνη.<br />
<br />
Νύκτα θ” ακουσθή η φωνή μου και ο κόσμος τρομαγμένος<br />
εκ της φωνής της σάλπιγγος θα μείνη σαστισμένος.<br />
Κι ευθύς το τόξον θα στραφή προς νότον στην Ελλάδα<br />
που απ” τό φως τό ουράνιον θα φέγγη σάν λαμπάδα.<br />
<br />
Τότε θα καταφθάνουνε οι Πρέσβεις στην Ελλάδα<br />
ολόχαρη δε η Ελλάς με βία και γρηγοράδα.<br />
Τότε η Ελλάς θα σηκωθή πρώτη με το στρατό της<br />
να εκπληρώσει ολόχαρη τον Ιερόν σκοπόν της.<br />
Να καταλάβη αμαχητί, τα ιερά της μέρη<br />
που της τα πήραν οι εχθροί, που όλος ο κόσμος ξέρει.<br />
<br />
Τότε οι πρόσφυγες ομού από χαρά σκιρτώντες<br />
θα τρέξουνε στα μέρη τους σαν αετοί πετώντας.<br />
Τότε ο Έλλην Βασιλεύς, ο εκλεκτός Κυρίου<br />
εις πάντα θάναι άριστος και επί της υφηλίου<br />
θα άρχη και θα διοική μετά δικαιοσύνης<br />
και η γη θα χαίρεται εκ διαρκούς ειρήνης.<br />
<br />
Τα όπλα τα πολεμικά θα γίνουν εργαλεία<br />
και άροτρα γεωργικά κι ειρήνη και ευτυχία.<br />
Θα Βασιλεύση πανταχού κι ως αδελφοί να ζώσι<br />
οι άνθρωποι επί της γης και δεν θα ερωτώσι<br />
ο εις τον άλλον άνθρωπον μήπως και είναι ξένος<br />
αλλά θα λέγεται αδελφός και εκ του Αδάμ το γένος.<br />
<br />
Έλληνες ανανήψατε αυτή είναι η αλήθεια<br />
μή σας πλανούν οι άπιστοι πώς είναι παραμύθια.<br />
Όλα αυτά θα γίνουνε η ώρα πλησιάζει<br />
το σύμπαν αναταράσεται και σας δεν σας τρομάζει:<br />
Η συμφορά που έρχεται τους ασεβείς να πλήξη<br />
και εκ της γης αλύπητα να τους αξαφανίση.<br />
<br />
Πάρετε την απόφασιν και λογικά σκεφθήτε<br />
αν θέλετε να ζήσετε και αιώνια να σωθήτε<br />
όλοι μετανοήσατε στραφήτε προς τα θεία<br />
γιατί ουδεμία απ” αυτήν υπάρχει σωτηρία.<br />
<br />
Ο πόλεμος που έρχεται ουδέποτε έχει γίνει<br />
τόσον μεγάλος και φρικτός και δεν θα γένη ειρήνη.<br />
Εάν δεν εκκαθαρισθή η ήρα από το σιτάρι<br />
και τα ζιζάνια θα καούν σαν το ξήρο χωρτάρι».<br />
<br />
«Δεν έχουμε χρόνο πια, αδερφοί μου. Πρέπει να είμεθα έτοιμοι».<br />
<br />
Εξηγεί ότι οι Ρώσοι θα επέμβουν, επειδή θα προκληθούν και θα διαλύσουν την Τουρκία. Θα φτάσουν μέχρι το Ισραήλ και θα τους χαλάσουν τα σχέδια.<br />
<br />
Η Αμερική και η Ευρώπη θα αντεπιτεθούν και επειδή δεν θα τους φτάνει ο στρατός θα χρησιμοποιήσουν μισθοφόρους από την Ιαπωνία και την Κίνα.<br />
<br />
Μιλάει για δυο ημίχρονα, κατά τη διάρκεια των οποίων θα εξελιχθούν τα πράγματα. Στο πρώτο ημίχρονο το κακό θα είναι τοπικό και στο δεύτερο θα γίνει παγκόσμιο. Η<br />
καταστροφή θα είναι τεράστια.<br />
<br />
Εξηγεί ότι είμαστε όπως στην εποχή του Νώε και πρέπει να γίνει αυτή η καταστροφή για να σωθεί η Ορθοδοξία.<br />
<br />
Αναφέρεται σε απώλειες της τάξης των 700 εκατομμυρίων, κυρίως από αυτούς που θα συμμετέχουν στον πόλεμο και όχι τόσο από γυναικόπαιδα.<br />
» Δεν μπορώ να σας πω περισσότερα, αδερφοί μου γιατί δεν θα το αντέξετε» λέει σε κάποια στιγμή και όταν τον ρωτάνε αν θα γίνει στη γενιά μας απαντάει ότι όσοι ζουν θα το ζήσουν. Δηλαδή σου δίνει την εντύπωση ότι προφητεύει για τον εαυτό του ότι δεν θα ζει όταν θα γίνουν όλα αυτά.<br />
<br />
Ζητάει από όλους πνευματική προετοιμασία, μετάνοια και προσευχή για να μπορέσουμε να αντέξουμε την φοβερή αυτή δοκιμασία. Τόσο μεγάλη θα είναι η λαίλαπα, εξηγεί που μόνο όσοι είναι από τώρα κοντά στο Χριστό, θα αντέξουν.<br />
Φυσικά μιλάει για ξεκαθάρισμα της ανθρωπότητας για να εξαφανιστούν όλοι αυτοί οι μεγάλοι που είναι οι δημιουργοί του κακού.<br />
<br />
Ξεκαθαρίζει ότι δεν θα έρθει ο αντίχριστος πριν την αναλαμπή της Ορθοδοξίας. 30 με 40 χρόνια μετά τοποθετεί τον ερχομό του και εξηγεί ότι πρέπει να δυναμώσουν οι Χριστιανοί πρώτα για να μπορούν να πολεμήσουν. Αν δεν γίνει πρώτα η αναλαμπή να ξαναγυρίσουμε πίσω στην παράδοση και στην πίστη, δεν θα αντέξει κανείς.<br />
<br />
Όταν τον ρωτάνε πότε θα γίνουν τα γεγονότα, ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι πρέπον οι χριστιανοί να λένε για χρόνους και καιρούς. Αλλά επειδή έχουμε μυαλό και διακρίνουμε τα σημεία των καιρών μπορούμε να καταλάβουμε ότι τα γεγονότα είναι πολύ κοντά.<br />
«Έχει ολοκληρωθεί ο κανόνας της Ελλάδας, από την πτώση του Βυζαντίου μέχρι σήμερα. Τώρα θα μιλήσουν τα αίματα των προγόνων μας και θα αφανιστεί αυτός ο λαός – εννοεί τους Τούρκους- που τίποτα καλό δεν πρόσφεραν στην ανθρωπότητα. Η Κωνσταντινούπολη θα μας δοθεί με τρόπο θαυμαστό. Ήρθε η ώρα να λάμψει η φυλή μας. Όλες οι περιοχές που ήταν δικές μας, Πόντος, Καππαδοκία, Μικρασιατικά παράλια θα κατοικηθούν πάλι από αυτούς που κατάγονται από εκεί.<br />
<br />
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, Άγγελος θα εμφανιστεί και θα προκαλέσει μέθη στα πλήθη των πολεμούντων και θα καταλήξουν να σκοτώνονται ακόμη και μεταξύ τους, από ασήμαντες αφορμές.<br />
<br />
Στο τέλος του πολέμου, πάλι Άγγελος θα εμφανιστεί, που θα είναι ορατός από πολλούς και θα πει το γνωστό<br />
» Στήτε. Στώμεν καλώς.» και θα δώσει τέλος στον πόλεμο. Τότε οι λίγοι επιζήσαντες θα ξυπνήσουν από τη μέθη και θα αναρωτηθούν τι κάνουν τόσο καιρό. Έτσι θα επιστρέψουν στις πατρίδες του, πραγματικά αποδεκατισμένοι.<br />
<br />
Ο Άγγελος τότε θα δείξει με το δάχτυλο τους αναστημένους Βυζαντινούς, πολιτικούς και εκκλησιαστικούς που θα μας διοικήσουν πλέον. Εδω τον ρωτάνε για τον βασιλιά και απαντάει ότι δεν μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητας ποιός είναι. Κοιμάται σαν τους 7 παίδες.</div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-33010497464689502492019-12-12T13:52:00.002+02:002019-12-12T13:57:31.640+02:00Μακαριστός Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας: "Μια φορά είδα Τον Χριστό στο θρόνο Του και δίπλα την Παναγία μας και τα τάγματα των Αγγέλων και των Αγίων. Περίμεναν το νεύμα Του Χριστού μας για να βοηθήσουν την ανθρωπότητα στη νέα κατάσταση.."<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz3VhOhldx9noz7gfMWMewMHHRxe5wWY3zdxgJZ9wiuoiflNzRsN4DkJp_2G3UI4nHRZSpITMVbUsUNYEgYF1V2JBqUK4cS346JdHQIxEJoaztdY-0yl7zhoQAy332ThhP8hevcQjyHQ/s1600/x79276386_2715675505156848_5459032320889585664_n.jpg.pagespeed.ic.PgrqUN4_2a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz3VhOhldx9noz7gfMWMewMHHRxe5wWY3zdxgJZ9wiuoiflNzRsN4DkJp_2G3UI4nHRZSpITMVbUsUNYEgYF1V2JBqUK4cS346JdHQIxEJoaztdY-0yl7zhoQAy332ThhP8hevcQjyHQ/s320/x79276386_2715675505156848_5459032320889585664_n.jpg.pagespeed.ic.PgrqUN4_2a.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
- Γέροντα, ο κόσμος, εμείς, είμαστε σε μια δύσκολη θέση με όλα αυτά που γίνονται και ακούμε. Υπάρχει φόβος.<br />
<br />
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Ναι, διαισθανόμαστε ότι θα γίνουν καταστροφικά πράγματα και γίνονται καθημερινά.<br />
<a name='more'></a><br />
Γι’ αυτό τρέχουμε στα μοναστήρια και στις εκκλησίες, αλλά δεν πρέπει να έχουμε φόβο.<br />
Για σκεφτείτε , αν ένα τάγμα αγγέλων έγιναν δαίμονες και κάνουν τόση ζημιά, τι βοήθεια μας προσφέρουν τα εννέα τάγματα των αγγέλων.<br />
<br />
Μια φορά είδα Τον Χριστό στο θρόνο Του και δίπλα την Παναγία μας και τα τάγματα των Αγγέλων και των Αγίων.<br />
Περιμένανε το νεύμα Του Χριστού μας για να βοηθήσουν την ανθρωπότητα στη νέα κατάσταση.<br />
<br />
Όταν γεμίζουμε συνεχώς την καρδιά μας με τον Χριστό καθημερινά δυναμώνει η πίστη μας και όλα τα αντιμετωπίζουμε.<br />
<br />
Η Παναγία μας, παρακαλεί για μας και δέεται συνεχώς, να έχουμε δύναμη και αισιοδοξία.<br />
<br />
- Γέροντα σ’ αυτή την ηλικία που είστε, μπορείτε να προσεύχεσθε όπως πρώτα, ή διαφορετικά;<br />
<br />
<br />
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Προσεύχομαι καλύτερα από πρώτα.<br />
Βέβαια δεν έχω την ένταση της προσευχής του Γέροντα Ιωσήφ, του Ησυχαστή, αλλά έχω δυνατή προσευχή και αυτό παρηγορεί την ψυχούλα μου, τόσα που πέρασα και περνώ.<br />
<br />
- Γέροντα, πολλές φορές τα άγια λείψανα ευωδιάζουν.<br />
<br />
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Είναι σαν να λένε είμαστε συγγενείς.<br />
<br />
<br /></div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-78485639779947030662019-12-10T16:12:00.001+02:002019-12-10T16:13:08.018+02:00Είπε ο Άγιος Πορφύριος:<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLpBO9OnE2lpikk7tnIlugBuC7UtwjXW7AjMrt2n74lssS03Fap1DCfk1PTV5VrN9ffnFLFRSIjy0txrxCgI_lFMZHZlZF3poxEtn2yGvK7a5ETPDJkEKJ7mbN0aap1Iu5-QnOryM12w/s1600/1575987154634940-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLpBO9OnE2lpikk7tnIlugBuC7UtwjXW7AjMrt2n74lssS03Fap1DCfk1PTV5VrN9ffnFLFRSIjy0txrxCgI_lFMZHZlZF3poxEtn2yGvK7a5ETPDJkEKJ7mbN0aap1Iu5-QnOryM12w/s1600/1575987154634940-0.png" width="400">
</a>
</div><div><div>✓Όταν ο άνθρωπος προχωρήσει και μπει στην αγάπη του Θεού, τί του χρειάζεται ο φόβος; Ό,τι κάνει, το κάνει από αγάπη κι έχει πολύ μεγαλύτερη αξία αυτό.</div><div>Το να γίνει καλός κάποιος από φόβο στον Θεό κι όχι από αγάπη, δεν έχει τόση αξία.</div><div><br></div></div><div><div>✓Να διαβάζεις πάρα πολύ για να σου φωτίζει ο Θεός το νου. Ξέρεις εγώ διάβαζα πάρα πολύ και μάλιστα για να μη με ενοχλούν ανέβαινα πάνω σε ένα δένδρο με μιά σκάλα που είχα φτιάξει και που την τραβούσα επάνω όταν ανέβαινα, ώστε να μην με βλέπουν και με ενοχλούν και εκεί ασχολούμην ώρες με τη μελέτη.</div></div><div><br></div><div><div>✓Ο αγαθός, ο καλοκάγαθος, αυτός που δεν έχει πονηρούς λογισμούς, ελκύει την χάρη του Θεού. Κυρίως η αγαθότητα και η απλότητα ελκύουν την χάρη του Θεού· είναι οι προϋποθέσεις, για να έλθει ο Θεός.</div></div><div><br></div><div>✓Εκπειράζουμε τον Θεό, όταν ζητούμε κάτι από Εκείνον, αλλά η ζωή μας είναι μακράν του Θεού. Τον εκπειράζουμε, όταν ζητούμε κάτι, αλλά η ζωή μας δεν είναι σύμφωνη με το θέλημά Του, πράγματα, δηλαδή, ενάντια στον Θεό· άγχος, αγωνία, απ’ το ένα μέρος, κι απ’ το άλλο παρακαλούμε.</div><div><br></div><div>✓Συμβαίνει πολλές φορές να υπάρχουν στο σχολείο ορφανά παιδιά. Δύσκολο πράγμα η ορφάνια. Όποιος στερήθηκε τους γονείς του, και μάλιστα σε μικρή ηλικία, έγινε δυστυχισμένος στη ζωή. Αν, όμως, απέκτησε πνευματικούς γονείς τον Χριστό και την Παναγία μας, έγινε άγιος.</div><div><br></div><div>✓Άμα θέλεις να φιλοσοφήσεις, όλα θα τα ρίχνεις στον κακό εαυτό σου και θα ταπεινώνεσαι πάντοτε. Είναι ταπείνωση να πιστεύεις ότι όλοι είναι καλοί. Κι αν ακούς για κάποιον κάτι αρνητικό, να μην το πιστεύεις. Όλους να τους αγαπάς και να μη σκέφτεσαι για κανέναν κακό και για όλους να προσεύχεσαι.</div><div><br></div><div>✓Αν την θλίψη σου την κάνεις προσευχή, αν τον πόνο σου δεν τον αφήσεις μέσα σου, αλλά τον κάνεις ανάσταση, τότε μεταβάλλεται σε δύναμη...</div><div><br></div><div>✓Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δε βλέπει καθαρά. Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος. Η ψυχή είναι πολύ βαθιά και μόνο ο Θεός τη γνωρίζει. Στην ψυχή, που όλος ο χώρος της είναι κατειλημμένος από το Χριστό, δεν μπορεί να μπει και να κατοικήσει ο διάβολος, όσο κι αν προσπαθήσει, διότι δεν χωράει, δεν υπάρχει κενή θέση γι’ αυτόν.</div><div><br></div><div>✓Όταν προσεύχεσαι, να ξεχνάς την σωματική σου αρρώστια, να την αποδέχεσαι σαν κανόνα, σαν επιτίμιο, για την άφεση των αμαρτιών σου. Για τα παραπέρα μην ανησυχείς, άφησέ τα στο Θεό κι ο Θεός ξέρει τη δουλειά Του. Οι ασθένειες μας βγάζουν σε καλό, όταν τις υπομένουμε αγόγγυστα, παρακαλώντας το Θεό να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες και δοξάζοντας το όνομά Του. Να γεμίσεις την ψυχή σου με Χριστό, με θείο έρωτα, με χαρά. Η χαρά του Χριστού θα σε γιατρέψει.</div><div><br></div><div>✓Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας. Δεν αδιαφορεί για μας, δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο. Ο Θεός μας αγαπάει πολύ, μας έχει στο νου Του κάθε στιγμή και μας προστατεύει. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό και να μη φοβούμαστε τίποτε.</div><div><br></div><div>✓Να έχομε μέσα στην ψυχή μας αγαθότητα κι αγάπη. Αυτά να μεταδίδουμε. Να προσέχομε να μην αγανακτούμε για τους ανθρώπους που μας βλάπτουν, μόνο να προσευχόμαστε γι' αυτούς με αγάπη. Ό,τι κι αν κάνει ο συνάνθρωπός μας, ποτέ να μη σκεπτόμαστε κακό γι' αυτόν. Πάντοτε να ευχόμαστε αγαπητικά. Πάντοτε να σκεπτόμαστε το καλό.</div><div><br></div><div>✓Το να παρενοχλούν τα πάθη την ψυχή και να μας πολεμούν, αυτό δεν μπορούμε να το εμποδίσουμε. Το να πολυκαιρίζουν όμως μέσα μας οι πονηρές σκέψεις και να κινούν τα πάθη, αυτό εξαρτάται από εμάς. Και το πρώτο είναι αναμάρτητο, γιατί δεν εξαρτάται από εμάς. Το δεύτερο όμως, αν αντισταθούμε με ανδρεία και νικήσουμε, είναι πρόξενο στεφάνων· αν από χαλαρότητα και δειλία νικηθούμε, είναι πρόξενο τιμωριών.</div>Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-26624236367982483802019-12-10T14:05:00.001+02:002019-12-10T14:06:08.501+02:00Ποιήματα για τη Γέννηση Του Χριστού (Παλαμάς, Δροσίνης, Άγρας, Βερίτης)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV1t4K3ELTQPrgDC4pfslgeAJgiRzUavg3bJrcuZUNDo2JarEDijX9C0NHwY7lF_GjOu4LUPCeSlM3pMhWyg0KsT0lRfvSLEBHV64SjSphgH3rlNvcIFUCrH3CoVduiWx8d6yc7IDNZA/s1600/1575979509459795-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV1t4K3ELTQPrgDC4pfslgeAJgiRzUavg3bJrcuZUNDo2JarEDijX9C0NHwY7lF_GjOu4LUPCeSlM3pMhWyg0KsT0lRfvSLEBHV64SjSphgH3rlNvcIFUCrH3CoVduiWx8d6yc7IDNZA/s1600/1575979509459795-0.png" width="400">
</a>
</div><div><br><strong>Νύχτα Χριστουγεννιάτικη<br>(Γεώργιος Δροσίνης)</strong><br>Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη λυγούν τα πόδια<br>και προσκυνούν γονατιστὰ στη φάτνη τους τ᾿ άδολα βόδια.<br>Κι᾿ ο ζευγολάτης ξάγρυπνος θωρώντας τα σταυροκοπιέται<br>και λέει με πίστη απ᾿ της ψυχής τ᾿ απόβαθα, Χριστὸς γεννιέται!<br><br>Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη κάποιοι ποιμένες<br>ξυπνούν απὸ φωνὲς ύμνων μεσούρανες στη γη σταλμένες.<br>Κι᾿ ακούοντας τα Ωσαννὰ απ᾿ αγγέλων στόματα στο σκόρπιο αέρα,<br>τα διαλαλούν σε χειμαδιὰ λιοφώτιστα με τη φλογέρα.<br><br>Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη - ποιὸς δεν το ξέρει; -<br>των Μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα λάμπει τ᾿ αστέρι.<br>Κι᾿ όποιος το βρει μέσ᾿ στ᾿ άλλα αστέρια ανάμεσα και δεν το χάσει<br>σε μιὰ άλλη Βηθλεὲμ ακολουθώντας το μπορεί να φτάσει.<br><br><strong>Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο<br>(Κωστής Παλαμάς)</strong><br>Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι<br>την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.<br><br>Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του<br>το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του<br><br>Να λάμψω από τη λάμψη του κι' εγώ σαν διαμαντάκι<br>κι' από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.<br><br>Να μοσκοβοληθώ κι' εγώ από την ευωδία,<br>που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.<br><br>Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι<br>την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.<br><br><strong>Χριστούγεννα<br>(Τέλλος Άγρας)</strong><br>Όξω πέφτει αδιάκοπα και πυκνὸ το χιόνι,<br>κρύα και κατασκότεινη κι αγριωπὴ η νυχτιά.<br>Είναι η στέγη ολόλευκη, γέρνουν άσπροι κλώνοι,<br>μες το τζάκι απόμερα ξεψυχά η φωτιά...<br><br>Τρέμει στα εικονίσματα το καντήλι πλάγι<br>και φωτάει στη σκυθρωπή, στη θαμπὴ εμορφιά.<br>Να η φάτνη, οι άγγελοι κι ο Χριστὸς κι οι Μάγοι<br>και το αστέρι ολόλαμπρο μες στη συννεφιά!<br><br>Κι οι ποιμένες, που έρχονται γύρω απὸ τη στάνη<br>κι η μητέρα του Χριστού στο Χριστὸ μπροστά.<br>Το μικρὸ το εικόνισμα όλ᾿ αυτὰ τα φτάνει,<br>μαζεμένα όλα μαζὶ και σφιχτὰ-σφιχτά.<br><br>Πέφτει ακόμη αδιάκοπο κι άφθονο το χιόνι,<br>όλα ξημερώνονται μ᾿ άσπρη φορεσιὰ<br>στον αγέρα αντιλαλούν τοι σημάντρου οι τόνοι,<br>κάτασπρη, γιορτάσιμη λάμπει η εκκλησιά...<br><br><strong>Είδα χτες το βράδυ στ' όνειρό μου<br>(Τέλλος Άγρας)</strong><br>Είδα χτες το βράδυ στ' όνειρό μου,<br>το γεννημένο μας Χριστό,<br>τα βόδια επάνω του εφυσούσαν,<br>όλο το χνώτο τους ζεστό.<br><br>Το μέτωπό του ήταν σαν ήλιος,<br>και μέσα η φάτνη η φτωχική,<br>άστραφτε πιο καλά από μέρα,<br>με κάποια λάμψη μαγική.<br><br>Στα πόδια του έσκυβαν οι Μάγοι,<br>κι' έμοιαζε τ' άστρο από ψηλά,<br>πως θα καθίσει σαν κορώνα,<br>στης Παναγίτσας τα μαλλιά.<br><br>Βοσκοί πολλοί και βοσκοπούλες,<br>τον προσκυνούσαν ταπεινά,<br>ξανθόμαλλοι άγγελοι εστεκόνταν,<br>κι' έψελναν γύρω του «ωσαννά».<br><br>Μα κι' από αγγέλους κι' από μάγους,<br>δεν ζήλεψα άλλο πιο πολύ,<br>όσο της Μάνας Του το στόμα,<br>και το ζεστό - ζεστό φιλί.<br><br><strong>Δεύτε ίδωμεν πιστοί<br>(Γ. Βερίτης)</strong><br>Ω, συ μεγάλε Αναμενόμενε<br>του δύστυχου πεσμένου ανθρώπου!<br>Για Σε ψαλμοί κι' ωδές και σίβυλλες,<br>για σένα οι θρύλοι κάθε τόπου.<br><br>Για Σε ο Δαβίδ τη λύρα ανάκρουσε,<br>κι' ο μεγαλόπνοος Ησαΐας,<br>πού διασκελίζοντας τα σύνορα<br>της Ιουδαίας και της Ασίας,<br><br>στης γης τα πέρατα το κήρυξε,<br>πώς θειο Παιδί για μας εδόθη,<br>π' όλοι θα βρουν σ' Αυτό την πλήρωση<br>οι πανανθρώπινοι μας πόθοι.<br><br>Τον ερχομό Σου, ώ! πώς τον πρόσμενε<br>του βράχου ό τραγικός Δεσμώτης,<br>όσο τα σπλάγχνα τ' όρνιο εσπάραζε<br>της αδαπάνητης του νιότης!<br><br>Κι ήρθες! Δεν ήρθες μ' αστροπέλεκα<br>και με βροντές και καταιγίδα.<br>Ήρθες σαν αύρα, σαν πνοή, σαν φως,<br>σαν ορθρινή δροσοσταλίδα.<br><br>Ήρθες! Μπροστά σου γονατίζουμε<br>Μάγοι φτασμένοι από τα ξένα,<br>και ταπεινά σε χαιρετίζουμε<br>τον λατρευτό μας και τον Ένα.<br></div><div><br></div><div>http://www.saint.gr/index.aspx<br></div>Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-36927800244357606362019-12-10T13:45:00.001+02:002019-12-10T13:45:57.965+02:00Οι Καταβασίες των Χριστουγέννων με νεοελληνική μετάφραση<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhonwoEI29mKPK6RHkOqarWIqVorwz0C8zptlnOOHtrnV_GFqF844zuZ3uAiE9-72zFmEsc5m8tH4m5A3k8_MYZVCm0x84m1J-7J7p6EOcOmymooGvqs9QOZ-a48WUUIv1N0KGcuV0SFg/s1600/1575978350307289-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhonwoEI29mKPK6RHkOqarWIqVorwz0C8zptlnOOHtrnV_GFqF844zuZ3uAiE9-72zFmEsc5m8tH4m5A3k8_MYZVCm0x84m1J-7J7p6EOcOmymooGvqs9QOZ-a48WUUIv1N0KGcuV0SFg/s1600/1575978350307289-0.png" width="400">
</a>
</div><div><p><strong>Ωδή α’</strong></p><p>Χριστός γεννάται δοξάσατε• Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε• Χριστός επί γης υψώθητε. Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη, και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται.</p><p>Έσωσε λαόν, θαυματουργών Δεσπότης,</p><p>Υγρόν θαλάσσης κύμα, χερσώσας πάλαι.</p><p>Εκών δε τεχθείς, εκ Κόρης τρίβον βατήν,</p><p>Πόλου τίθησιν ημίν• ον κατ’ ουσίαν,</p><p>Ίσόν τε Πατρί, και βροτοίς δοξάζομεν.</p><p><strong>Μετάφραση<span id="more-25363"></span></strong></p><p>Ο Χριστός γεννάται, δοξολογήσατε Αυτόν. Χριστός ο Θεός από τους ουρανούς κατέβη, προϋπαντήσατε Αυτόν. Χριστός πάνω στη γη φάνηκε, άνθρωποι υψωθήτε απ’ τα γήινα προς τα ουράνια. Όλοι οι λαοί της γης ψάλατε άσματα στον Κύριο και με ευφροσύνη υμνήσατε Αυτόν που είναι δοξασμένος.</p><p>Έσωσε ο Κύριός μας τον παλαιό καιρό τον Ισραηλίτικο λαό θαυματουργικά με το που μετέβαλε το υγρό κύμα της θάλασσας σε στεριά. Και τώρα πάλι με την εκούσια γέννησή Του από την Παρθένο, έκαμε ευκολοδιάβατο σε μας το δρόμο για τον Ουρανό. Αυτόν λοιπόν, που είναι στην ουσία ίσος και με τον Θεό Πατέρα ως Θεός και με μας τους ανθρώπους, δοξολογούμε.</p><p><strong>Ωδή γ’</strong></p><p>Τω προ των αιώνων, εκ Πατρός γεννηθέντι αρρεύστως Υιώ, και επ’ εσχάτων εκ Παρθένου, σαρκωθέντι ασπόρως, Χριστώ τω Θεώ βοήσωμεν• Ο ανυψώσας το κέρας ημών, Άγιος ει Κύριε.</p><p>Νεύσον προς ύμνους, οικετών ευεργέτα,</p><p>Εχθρού ταπεινών, την επηρμένην οφρύν,</p><p>Φέρων τε παντεπόπτα, της αμαρτίας</p><p>Ύπερθεν ακλόνητον, εστηριγμένους,</p><p>Μάκαρ μελωδούς, τη βάσει της πίστεως.</p><p><strong>Μετάφραση</strong></p><p>Στον Υιό του Θεού, που προαιώνια γεννήθηκε, χωρίς να μεταβληθεί η ουσία του, από τον Θεό Πατέρα και που στις έσχατες ημέρες πήρε και την ανθρώπινη σάρκα από την Παρθένο Μαρία, χωρίς σπέρμα ανδρός, στον Χριστό τον Θεό ας αναφωνήσουμε:</p><p>Κύριε, Συ, που ανύψωσες και μεγάλυνες τη δύναμή μας, είσαι άγιος.</p><p>Θεέ, ο ευεργέτης μας, προσδεξε με συμπάθεια τους ύμνους των δούλων Σου, ταπεινώνοντας της αλαζονική έπαρση του εχθρού-διαβόλου και απαλλάσσοντας τους υμνητές Σου, μακάριε παντεπόπτη, από την αμαρτία, ακλόνητα στηριγμένους στο θεμέλιο της πίστεως.</p><p><strong>Ωδή δ’</strong></p><p>Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί, και άνθος εξ αυτής, Χριστέ, εκ της Παρθένου ανεβλάστησας, εξ όρους ο αινετός, κατασκίου δασέος• ήλθες σαρκωθείς εξ απειράνδρου, ο άυλος και Θεός. Δόξα τη δυνάμει Σου Κύριε.</p><p>Γένους βροτείου, την ανάπλασιν πάλαι,</p><p>Άδων προφήτης, Αββακούμ προμηνύει,</p><p>Ιδείν αφράστως, αξιωθείς τον τύπον•</p><p>Νέον βρέφος γαρ, εξ όρους της Παρθένου,</p><p>Εξήλθε λαών, εις ανάπλασιν Λόγος.</p><p><strong>Μετάφραση</strong></p><p>Από το γένος του Ιεσσαί βλάστησε κλαδί, η Παρθένος, και απ’ αυτήν ως άνθος βγήκες Χριστέ. Ήρθες Συ ο άυλος Θεός, που απ’ όλους δοξάζεσαι και σαρκώθηκες από την κόρη που δεν είχε έρθει σε σαρκική συνάφεια με άνδρα, σαν από βουνό με βαθύσκιωτο αδιαπέραστο δάσος. Δόξα γι’ αυτό στη δύναμή Σου, Κύριε.</p><p>Την αναγέννηση του ανθρωπίνου γένους προφητεύει ψάλλοντας τον παλαιό καιρό ο προφήτης Αββακούμ, όταν αξιώθηκε να δει, με τρόπο ακατανόητο, αυτήν νοερά. Γιατί πράγματι παράδοξο βρέφος, ο Λόγος του Θεού, βγήκε από το κατάσκιο βουνό, την Παρθένο, για να αναγεννήσει την ανθρωπότητα.</p><p><strong>Ωδή ε’</strong></p><p>Θεός ων ειρήνης, Πατήρ οικτιρμών, της μεγάλης βουλής Σου τον Άγγελον, ειρήνην παρεχόμενον, απέστειλας ημίν• όθεν θεογνωσίας, προς φως οδηγηθέντες, εκ νυκτός ορθρίζοντες, δοξολογούμέν Σε, Φιλάνθρωπε.</p><p>Εκ νυκτός έργων, εσκοτισμένης πλάνης,</p><p>Ιλασμόν ημίν, Χριστέ τοις εγρηγόρως,</p><p>Νυν Σοι τελούσιν, ύμνον ως ευεργέτη,</p><p>Έλθοις πορίζων, ευχερή τε την τρίβον,</p><p>Καθ’ ην ανατρέχοντες, εύροιμεν κλέος.</p><p><strong>Μετάφραση</strong></p><p>Θεέ μας που είσαι Θεός της ειρήνης και φιλάνθρωπος Πατέρας, μας έστειλες τον Υιόν Σου τον Μονογενή, Αγγελιοφόρο της μεγάλης και προαιώνιας απόφασής Σου, που προσφέρει σε μας την ειρήνη με Σένα. Γι’ αυτό κι εμείς, τα έθνη, που από την πλάνη οδηγηθήκαμε στο φως της γνώσεως του αληθινού Θεού, από το σκοτάδι της ασέβειας, που βρισκόμαστε πριν, τώρα, στη χαραυγή της νέας ζωής της πίστεως, Σε δοξολογούμε, φιλάνθρωπε Κύριε.</p><p>Σε εμάς, τους σκοτισμένους απ’ τα ζοφερά έργα της πλανεύτρας αμαρτίας, τώρα που αναμέλπουμε με πλήρη συναίσθηση ύμνο σε Σένα ως ευεργέτη Χριστέ, έλα προσφέροντας την εξιλέωση και καθιστώντας εύκολο το δρόμο της αρετής, πάνω στον οποίο τρέχοντας, άμποτε να βρούμε τη δόξα του Ουρανού.</p><p>Ωδή ς’</p><p>Σπλάγχνων Ιωνάν, έμβρυον απήμεσεν, ενάλιος θηρ, οίον εδέξατο• τη Παρθένω δε, ενοικήσας ο Λόγος, και σάρκα λαβών, διελήλυθε φυλάξας αδιάφθορον• ης γαρ ουχ υπέστη ρεύσεως, την τεκούσαν κατέσχεν απήμαντον.</p><p>Ναίων Ιωνάς, εν μυχοίς θαλαττίοις,</p><p>Ελθείν εδείτο, και ζάλην απαρκέσαι.</p><p>Νυγείς εγώ δε, τω τυραννούντος βέλει,</p><p>Χριστέ προσαυδώ, τον κακών αναιρέτην,</p><p>Θάττον μολείν Σε, της εμής ραθυμίας.</p><p><strong>Μετάφραση</strong></p><p>Από τα σπλάχνα του το θαλάσσιο κήτος σαν έμβρυο απέβαλε τον Ιωνά σώο και αβλαβή, όπως τον δέχτηκε. Το ίδιο και ο Μονογενής Λόγος του Θεού, αφού κατοίκησε στην κοιλιά της Παρθένου και πήρε σάρκα, πέρασε από την πανάχραντη μήτρα της, διαφυλάξας αυτή αδιάφθορη. Πράγματι επειδή δεν συνέβη μεταβολή στη μήτρα αυτή που Τον γέννησε, παρθένο τη διατήρησε.</p><p>Ο προφήτης Ιωνάς μέσα στο βυθό της θάλασσας παρακαλούσε να έρθει σε Εσένα Κύριε και να του απομακρύνεις τη ζάλη και τον κίνδυνο του θανάτου. Εγώ όμως, πληγωμένος από το βέλος του τυράννου-διαβόλου απευθύνομαι σ’ Εσένα τον καταλύτη των κακών, Χριστέ, όσο πιο γρήγορα να έρθεις σε μένα, προτού με κυριεύσει η ραθυμία μου.</p><p><strong>Ωδή ζ’</strong></p><p>Οι Παίδες, ευσεβεία συντραφέντες, δυσσεβούς προστάγματος καταφρονήσαντες, πυρός απειλήν ουκ επτοήθησαν, αλλ’ εν μέσω της φλογός, εστώτες έψαλλον• Ο των πατέρων, Θεός ευλογητός ει.</p><p>Τω παντάνακτος, εξεφαύλισαν πόθω,</p><p>Άπλητα θυμαίνοντος, ηγκιστρωμένοι,</p><p>Παίδες τυράννου, δύσθεον γλωσσαλγίαν•</p><p>Οις είκαθε πυρ, άσπετον τω Δεσπότη,</p><p>Λέγουσιν• Εις αιώνας ευλογητός ει.</p><p><strong>Μετάφραση</strong></p><p>Οι Τρεις άγιοι Παίδες, που ανατράφηκαν με την ευσέβεια στο Θεό, περιφρόνησαν την ασεβή βασιλική διαταγή και δεν τρόμαξαν από την απειλή της φωτιάς, αλλά, ενώ στέκονταν μέσα στις φλόγες, έψελναν, Συ, ο Θεός των Πατέρων μας, είσαι άξιος να υμνείσαι.</p><p>Από τον πόθο και την αγάπη του παμβασιλέως Θεού κυριευμένοι οι Τρεις Παίδες, περιφρόνησαν την ασεβή βλασφημία του τυράννου, ασυγκράτητα οργισμένου εναντίον τους. Γι’ αυτό υποχώρησε η σφοδρή φωτιά μπροστά σ’ αυτούς, που στον Δεσπότη Θεό έψελναν, ευλογημένος είσαι στους αιώνες.</p><p><strong>Ωδή η’</strong></p><p>Θαύματος υπερφυούς η δροσοβόλος, εξεικόνισε κάμινος τύπον• ου γαρ ους εδέξατο φλέγει νέους, ως ουδέ πυρ της Θεότητος, Παρθένου ην υπέδυ νηδύν• διο ανυμνούντες αναμέλψωμεν• Ευλογείτω, η κτίσις πάσα τον Κύριον, και υπερυψούτω, εις πάντας τους αιώνας.</p><p>Μήτραν αφλέκτως, εικονίζουσι Κόρης,</p><p>Οι της παλαιάς, πυρπολούμενοι νέοι,</p><p>Υπερφυώς κύουσαν, εσφραγισμένην.</p><p>Άμφω δε δρώσα, θαυματουργία μια,</p><p>Λαούς προς ύμνον, εξανίστησι Χάρις.</p><p><strong>Μετάφραση</strong></p><p>Το υπερφυσικό θαύμα της ενανθρωπήσεως του Θεού, προεικόνιζε εκείνη η κάμινος στη Βαβυλώνα που ανέδιδε δροσιά, γιατί δεν κατέκαυσε τους νέους που ρίχτηκαν μέσα σ’ αυτή, όπως και το πυρ της Θεότητος δεν κατέκαυσε την κοιλία της Παρθένου μέσα στην οποία ήρεμα εισχώρησε, γι’ αυτό και εμείς ας ψάλλουμε αναφωνώντας, όλα τα δημιουργήματα υμνείτε τον Κύριο και υψώνετε Αυτόν υπεράνω κάθε ανθρωπίνου μεγαλείου σ’ όλους τους αιώνες.</p><p>Οι Τρεις Νέοι της Παλαιάς Διαθήκης, που μέσα στο καμίνι της φωτιάς πυρπολούνταν χωρίς να καίγονται, προεικονίζουν τη μήτρα της Κόρης, που με υπερφυσικό τρόπο κυοφόρησε τον Χριστό παραμένοντας σφραγισμένη (Παρθένος). Αυτή η χάρη του Θεού, που ενήργησε με μια θαυματουργική δύναμη τα δύο αυτά θαύματα, διεγείρει τους πιστούς σε δοξολογία.</p><p><strong>Ωδή θ’</strong></p><p>Μεγάλυνον ψυχή μου, την Τιμιωτέραν, και ενδοξοτέραν, των άνω στρατευμάτων.</p><p>Μυστήριον ξένον, ορώ και παράδοξον• ουρανόν το σπήλαιον• θρόνον, χερουβικόν την Παρθένον• την φάτνην χωρίον, εν ω ανεκλίθη ο αχώρητος, Χριστός ο Θεός• ον ανυμνούντες μεγαλύνομεν.</p><p>Στέργειν μεν ημάς, ως ακίνδυνον φόβω,</p><p>Ράον σιωπήν• τω πόθω δε Παρθένε,</p><p>Ύμνους υφαίνειν, συντόνως τεθηγμένους,</p><p>Εργώδές εστιν• αλλά και Μήτηρ σθένος,</p><p>Όση πέφυκεν, η προαίρεσις δίδου.</p><p><strong>Μετάφραση</strong></p><p>Παράδοξο και ακατανόητο θαύμα ατενίζω. Το σπήλαιο λαμπρό ουρανό, την Παρθένο θρόνο Χερουβικό, τη φάτνη τόπο όπου αναπαύτηκε ο Χριστός, που ως Θεός δεν περιορίζεται σε υλικό χώρο. Αυτόν λοιπόν ανυμνώντας εμείς οι πιστοί δοξάζουμε με μεγάλη δόξα.</p><p>Το ν’ αρκεστούμε από φόβο στη σιωπή, που είναι κάτι ακίνδυνο, είναι πιο εύκολο για μας, ενώ το να συνθέτουμε για Σένα, Παρθένε, ύμνους τεχνουργημένους αρμονικά, παρασυρμένοι από τον πόθο για Σένα, είναι επίπονο και επικίνδυνο. Αλλά Εσύ, Μητέρα, δίνε μας τόση δύναμη όση είναι η προαίρεσή μας (για να σε υμνήσουμε).</p><p>http://www.diakonima.gr/tag/%ce%b9%ce%b7%cf%83%ce%bf%cf%8d%cf%82-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82/<br></p></div>Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-67515085794364630692019-12-03T06:37:00.003+02:002019-12-03T06:37:50.631+02:00"Δεν κερδίζεις τον άνθρωπο με το άγριο, αλλά μόνο με την καλοσύνη." Άγιος Πορφύριος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8ikF4jjUnVEbneAdnkXvWVcYo1UTp7JOCFXFaY_y8BgzmVcjglVWNLFCqVqpG4RndZ8rFXdfNd5AIm9EwD-Yw4OZpXLNZLIU6b8tHQ_PuBKjviIM6RHPlKqiucB8WhIA9ZSIUNL-tdg/s1600/Porphyrios+ieromonahos+Kafsokalyvitis7.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="822" data-original-width="562" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8ikF4jjUnVEbneAdnkXvWVcYo1UTp7JOCFXFaY_y8BgzmVcjglVWNLFCqVqpG4RndZ8rFXdfNd5AIm9EwD-Yw4OZpXLNZLIU6b8tHQ_PuBKjviIM6RHPlKqiucB8WhIA9ZSIUNL-tdg/s320/Porphyrios+ieromonahos+Kafsokalyvitis7.jpeg" width="218" /></a></div>
<br /></div>
"Αμνησικακία"<br />
<br />
"Υπάρχουν μοναχοί που ζητούν συγγνώμη, εξομολογούνται και μέσα τους υπάρχει πάθος ενάντια στον άλλον.<br />
Δεν έρχεται έτσι η Χάρις του Θεού.Εγώ είχα εδώ έναν Μάστορα, γείτονα, και έκανε διάφορες δουλειές και πληρωνόταν.<br />
Δεν ξέρω πώς έγινε και άρχισε να με βρίζει σε όλους, και εδώ μέσα και έξω.Τί να κάνω; έλεγα, πώς να τον βοηθήσω;<br />
Μια μέρα πήγα σπίτι του επίσκεψη.<br />
<a name='more'></a><br />
Μόλις με είδε τα 'χασε, μαζεύτηκε, κιτρίνισε.Νόμισε ότι πήγα να τον μαλώσω.<br />
Εγώ άρχισα να του λέω για τα δένδρα του, να επαινώ τους άφθονους καρπούς τους.Μιλήσαμε περί φιλοξενίας…<br />
Αυτό ήταν. Θερμάνθηκε η καρδιά του. Από τότε δεν έλειψε από δώ, και τρέχει σε όλες τις δουλειές.<br />
Σε τέτοιες περπτώσεις χρειάζεται ένας καλός τρόπος.<br />
[ Ά 54 ]<br />
<br />
<br />
"Δεν κερδίζεις με το άγριο"<br />
<br />
Ένας φίλος δέχθηκε, όπως μου εκμυστηρεύθηκε, τη σκληρή συμπεριφορά εκ μέρους ανθρώπων αυστηρών αρχών,<br />
με αποτέλεσμα να εξουθενωθεί και να παρεξηγηθεί τελείως, ως προς τον χαρακτήρα του.<br />
Ο Γέροντας τον ανέπαυσε, διότι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, πραγματοποιώντας πετυχημένη ψυχική ακτινογραφία του.<br />
Του είπε : "Είσαι καλός, ευαίσθητος, ήσυχος, είσαι πρόβατο του Θεού.<br />
Αλλά, όταν σε πάρουν με το άγριο, μαζεύεσαι, αντιδράς εσωτερικά, και τότε είναι που σε παρεξηγούν πολύ και δεν σε καταλαβαίνουν.<br />
Όταν όμως σε πάρουν με το καλό, φανερώνεις από μέσα σου τέτοια καλά πράγματα, που κάνεις τους άλλους να ξαφνιάζονται.<br />
Οι άνθρωποι που σε παρεξήγησαν και σε πλήγωσαν δεν γνωρίζουν ούτε εκείνο τον παλιό μύθο,<br />
για τον άνεμο και τον ήλιο, που μάλλωναν, ποιός είναι ο δυνατότερος καιέβαλαν στοίχημα, ότι όποιος βγάλει την κάπα του βοσκού,<br />
που εκείνη την ώρα ανηφόριζε το βουνό, θα είναι ο πιο δυνατός.<br />
Φύσηξε, ξαναφύσηξε ο άνεμος, αλλά ο βοσκός κρύωσε και τυλίχθηκε πιό σφιχτά στην κάπα του.<br />
Βγήκε τότε ο ήλιος απ' τα σύννεφα, σκόρπισε γύρω καλοσύνη και θερμότητα, ζεστάθηκε ο βοσκός κι έβγαλε την κάπα του.<br />
Τότε ο ήλιος φώναξε στον άνεμο: "Είδες, ποιός απ' τους δυό μας είναι ο δυνατότερος;<br />
"Καί συμπέρανε ο π. Πορφύριος: "Δεν κερδίζεις τον άνθρωπο με το άγριο, αλλά μόνο με την καλοσύνη".<br />
[ Γ. 257π ]<br />
<br />
( Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, Σελ.55-56 )<br />
<br />
http://www.sostis.gr/blog/itemlist/tag/%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82<br />
<br />
Απορίες, για την ψυχή μας</div>
Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2279957139795248406.post-83141691098160068982019-11-30T22:54:00.001+02:002019-11-30T22:55:14.410+02:00Οι συμβουλές του Αγίου Πορφυρίου περί Θείας Κοινωνίας<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBhzaaIZyVvseecIo-T_qQ_9yUf_MoM8dvKIbzFMTLk2nLcnYxtYTSImMFUJftSBAkrPgbJO7Xb9o_uzRfgNaf-sgzYHAMCYvUrV9Lwr4H3oHvCe9PmptWWQpU0govxyeoxCxpYXK_6A/s1600/1575147276982401-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBhzaaIZyVvseecIo-T_qQ_9yUf_MoM8dvKIbzFMTLk2nLcnYxtYTSImMFUJftSBAkrPgbJO7Xb9o_uzRfgNaf-sgzYHAMCYvUrV9Lwr4H3oHvCe9PmptWWQpU0govxyeoxCxpYXK_6A/s1600/1575147276982401-0.png" width="400">
</a>
</div></div><div><p><strong>Προετοιμασία</strong><br>"Όταν πηγαίνεις να κοινωνήσεις τα άχραντα μυστήρια, πρόσεχε πολύ, έλεγε σε έναν αδελφό. Πρέπει να πηγαίνεις με πολύ προετοιμασία. Να έχεις σύνεση, εγκράτεια, νηστεία και πολλή αγάπη Χριστού. Να μην καθυστερείς περισσότερο από 15 μέρες".<br>Αυτό το τελευταίο αφορούσε τη δική του περίπτωση, και φυσικά στον καθένα έλεγε αυτό που του ταίριαζε.<br><strong></strong></p><p><strong>Όχι από συνήθεια</strong><br>"Πρόσεχε να μη μεταλαμβάνεις από συνήθεια.<br>Να είναι για σένα η κάθε Κοινωνία όπως την πρώτη φορά που μετάλαβες και σαν να είναι και η τελευταία σου, πριν πεθάνεις"<br><strong></strong></p><p><strong>Προσοχή κατά περίπτωση</strong><br>Σε μια συζήτηση που είχε με έναν ιερέα και του έλεγε διάφορα πράγματα σχετικά με τη συχνή Θεία Κοινωνία του είπε:<br>"Πρόσεχε πολύ σ' αυτό το θέμα τι συμβουλές θα δίνεις, γιατί θέλει πολλή προσοχή για την περίπτωση του καθενός"<br><strong></strong></p><p><strong>Η δύναμη του μυστηρίου</strong><br>Ένας αδελφός μια Κυριακή που κοινώνησε, αισθάνθηκε πάρα πολύ τη δύναμη της Θείας Μεταλήψεως και νόμισε ότι αυτό έγινε από μη καλή προετοιμασία του στο θέμα του βραδινού φαγητού και πανικόβλητος πήγε στον Παππούλη να τον ρωτήσει που οφειλόταν αυτό.<br>Τότε ο Παππούλης του είπε:<br>"Μην ανησυχείς, δεν είναι τίποτα κακό, απλώς αυτό σου έγινε για να σου γνωρίσει ο Κύριος τη δύναμη του μυστηρίου Του".<br>Έτσι ησύχασε ο αδελφός.<br><strong></strong></p><p><strong>Η ευωδία της Θείας Κοινωνίας</strong><br>Τον τελευταίο καιρό, επειδή δεν μπορούσε πια ο π.Πορφύριος να πηγαίνει στην Εκκλησία, μου ζητούσε να του πηγαίνω Θεία Κοινωνία μετά τη Θεία Λειτουργία. Την ώρα που ετοιμαζόταν να δεχθεί τη Θεία Κοινωνία, υπήρχε μια ουράνια κατάσταση, τόση ήταν η λαχτάρα του και η αγάπη του για τα Άχραντα μυστήρια! Και κάποια φορά μου μίλησε για το άρωμα της Θείας Κοινωνίας. Κατάλαβα ότι αισθανόταν και μια ευωδία από τη Θεία Κοινωνία.<br>Πάντοτε ζητούσε από τους χριστιανούς να συμμετέχουν ενεργώς στα Μυστήρια της Εκκλησίας.<br><strong></strong></p><p><strong>Ανάλογα με την πνευματική μας πορεία</strong><br>Ο γέροντας πάντοτε συνιστούσε στους ανθρώπους, ανάλογα και με την πνευματική τους πορεία, τη συχνότατη μετοχή στη Θεία Ευχαριστία. Η ανάλογη προετοιμασία (εξομολόγηση, μετάνοια, νηστεία, ταπείνωση) ήταν απαραίτητη. Και μας βοηθούσε να καταλάβουμε ότι όσο πληρέστερη είναι η ψυχική μας προετοιμασία, τόσο και αισθανόμαστε την επαύξηση της αμαρτωλότητός μας. Ποτέ ο άνθρωπος δεν εμπιστεύεται στις δυνάμεις του, αλλά στο έλεος και την ευσπλαχνία του Χριστού. Αυτό το δρόμο προς αγιασμό εμφυσούσε ο Γέροντας στις ψυχές των ανθρώπων.</p><p>(Πηγή: <strong>Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου</strong>,Εκδ. Ι.Μ. Μεταμορφώσεως,Μήλεσι)</p><p>http://www.sostis.gr/blog/itemlist/tag/%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82<br></p></div>Acthttp://www.blogger.com/profile/01058881333883458557noreply@blogger.com